ShatteredIce
Δραστήριο μέλος
Η ShatteredIce αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 573 μηνύματα.
10-06-11
01:29
διπλολ
λες κ ο θανατος είναι ενα λυρικό ζήτημα...
χμ ...θενξ
αυτό μου δίνει ένα έναυσμα για σκέψη
τριλολ!
και τετραλολ, και πενταλολ... ότι θέλεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ShatteredIce
Δραστήριο μέλος
Η ShatteredIce αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 573 μηνύματα.
09-06-11
17:38
βασικά εγώ σε κανα δυο κηδείες που είχα πάει (όχι στενών συγγενών) παραλίγο να βάλω τα γέλια..νευρικό γέλιο φυσικά, δεν κάνω πάρτυ στις κηδείες..
τώρα για να μπω στο θέμα, όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο, σαφώς ο πόνος θα είναι μεγάλος αλλά όπως λένε, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.. δηλαδή δεν χρειάζεται να κλαίμε μερόνυχτα και για μια ζωή για το άτομο που πέθανε (δεν είναι ούτε λογικό, ούτε και εφικτό-όσο και να θέλει να κλαίει κάποιος συνέχεια, κάποια στιγμή δεν μπορεί άλλο). το καλύτερο είναι να κρατάμε τις καλές αναμνήσεις με αυτό το άτομο και κάθε φορά που θα το φέρνουμε στο νου μας είναι σαν να ζει μαζί μας.. Η ανάμνηση φέρνει τα χαμένα πρόσωπα κοντά μας, όχι η συνεχής θλίψη που είναι και επιβλαβής για την υγεία μας.
τώρα για να μπω στο θέμα, όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο, σαφώς ο πόνος θα είναι μεγάλος αλλά όπως λένε, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.. δηλαδή δεν χρειάζεται να κλαίμε μερόνυχτα και για μια ζωή για το άτομο που πέθανε (δεν είναι ούτε λογικό, ούτε και εφικτό-όσο και να θέλει να κλαίει κάποιος συνέχεια, κάποια στιγμή δεν μπορεί άλλο). το καλύτερο είναι να κρατάμε τις καλές αναμνήσεις με αυτό το άτομο και κάθε φορά που θα το φέρνουμε στο νου μας είναι σαν να ζει μαζί μας.. Η ανάμνηση φέρνει τα χαμένα πρόσωπα κοντά μας, όχι η συνεχής θλίψη που είναι και επιβλαβής για την υγεία μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.