Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
18-11-07
04:25
Χμ θα γίνω ίσως λίγο κυνικός αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δεν θεωρείς ότι περισσότερα money πρέπει να δώσουμε σε αυτόν που παίρνει το ρίσκο παρά σε αυτόν που βάζει στα ράφια τα προϊόντα; Πόσο μάλλον αν σκεφτούμε ότι η δουλεία του δεύτερου μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο aibo business edition. Γιατί το ρίσκο το υποτιμάμε;
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο έγραψα πως μια Κοινωνία που σεβόταν το Φυσικό Νόμο, ή Ηθική κατά το Δόκτορα, θα έπρεπε να μοιράζει "σωστά" τον πλούτο της. Δεν ανέφερα πως θα πρέπει να τον μοιράζει στα ίσια. Η σχέση όμως αλληλεξάρτησης μεταξύ αυτού που παίρνει το ρίσκο κι αυτού που παράγει την υπεραξία, θα έπρεπε να εξασφαλίζει τουλάχιστον τις βασικές ανάγκες του κάθε μέλους της Κοινωνίας αυτής, αναγνωρίζοντας το ότι ο καθένας έχει κάτι δημιουργικό να συνεισφέρει.
Θα ήθελα να τονίσω και κάτι ακόμη. Ο εργάτης δεν μπορεί να αντικατασταθεί από το καπιταλιστικό σύστημα. Ο Καρλ Μαρξ προέβλεψε ότι οι μηχανές δεν μπορούν να παράγουν κεφάλαιο. Σ' ένα καπιταλιστικό σύστημα (παρακαλώ δεν επιθυμώ καμμία παραβολή ή αντιπαράθεση με ο,τιδήποτε προσπάθησε να εφαρμοστεί στο όνομα του Μαρξ) κεφάλαιο παράγεται μόνο από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας. Αν αντικαταστήσεις τους εργαζόμενους με μηχανές, τα προϊόντα που θα πουλάς δεν θα έχουν καμμία αξία.
Στον αγαπητό Δόκτορα θα είχα να πω ότι συμφωνώ με όσα ανέφερε στο θαυμάσιο ποστ του, το οποίο επιχείρησε με αρκετή επιτυχία, ν' απαντήσει με ενιαίο τρόπο σε πλήθος ερωτήματα που είχαν τεθεί. Πράγματι, η μόνη διαφορά μεταξύ μας είναι στην ορολογία. Αυτό που εκείνος αποκαλεί "Ηθική της Αρμονίας του Ενός", εγώ το αποκαλώ "Νόμο", αφού όπως ανέφερα οι συγκεκριμένες αξίες έχουν αποδείξει την ισχύ τους διαχρονικά και πανανθρώπινα.
Ίσως να ήταν καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε τον όρο "Νομοτέλεια", για να διαχωρίσουμε τη Συμπαντική Δικαιοσύνη (Δίκης Οφθαλμός...) από το ανθρώπινο ατελές της κακέκτυπο. Πρόκειται για την ίδια έννοια της Αρμονίας του Σύμπαντος ή το αποτέλεσμα σύγκλισης των φυσικών νόμων που δονούν τους πλανήτες στο αέναο τραγούδι τους.
Με αυτήν την έννοια ο όρος "Σεβασμός στην Ύπαρξη" που ετέθη από την Isi αποτελεί μια ακόμη όψη του ίδιου πρίσματος. Η Προσαρμογή στον Φυσικό Νόμο αποτελεί την πραγματική ουσία που περικλείει ο όρος "Σεβασμός".
Θα ήθελα τελειώνοντας να κάνω έναν απαραίτητο κατά τη γνώμη μου διαχωρισμό μεταξύ της Θρησκείας ως εξουσιαστικού καταναγκαστικού μηχανισμού σε σχέση με τη λειτουργία της ως φορέα πνευματικότητας και πολιτισμού. Μέσα σε κάθε θρησκευτική τάση υπάρχουν άνθρωποι σοφοί και φωτισμένοι των οποίων τις βιωματικές διδασκαλίες αξίζει τον κόπο ν' αφουγκραστούμε με ανοιχτό μυαλό και καθαρή καρδιά. Αν το κάνουμε αυτό θα διαπιστώσουμε ότι όλοι καταλήγουν σε κοινά συμπεράσματα, αφού η φώτισή τους προήλθε από την εναρμόνισή τους με την "Αρμονία του Ενός" (Γι' αυτό λέει ο Coelho και όλα καταλήγουν στο Εν).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-11-07
20:10
Θα ήθελα ν' απαντήσω και σ' ένα άλλο ζήτημα που έχει τεθεί, αυτό της περηφάνιας περί της ηθικής μας, παραθέτοντας μια ιστορία που διάβασα σ' ένα θρησκευτικό έντυπο:
Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ζούσε στην Κύπρο μαζί με την κόρη του. Συνήθιζε να ζει ασκητικά και να τηρεί αυστηρά όλες τις νηστείες. Κάποιο βράδυ, μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή, χτύπησε την πόρτα του για να ζητήσει φιλοξενία, ένας άγνωστος ταξιδευτής. Εκείνος φυσικά τον δέχτηκε και ρώτησε την κόρη του τι έχει για να φιλέψουν τον ξένο. Αυτή αποκρίθηκε πως λόγω της νηστείας δεν είχε και πολλά στο σπίτι. Έψαξε και βρήκε λίγο ψωμί που είχε απομείνει και ένα κομμάτι παστό κρέας. Ο άγιος ζήτησε από την κόρη του να φέρει στο τραπέζι το ψωμί και το παστό κρέας κι έφαγε κι ο ίδιος από αυτά.
Η κόρη σκανδαλίστηκε έντονα από την πράξη αυτή του πατέρα της κι όταν έφυγε την άλλη μέρα ο ξένος, ζήτησε εξηγήσεις: "Μα καλά πατέρα, είναι δυνατόν εσύ να τρως κρέας μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή;" τον ρώτησε. Τότε εκείνος αποκρίθηκε: "Εάν εγώ δεν έτρωγα μαζί του θα ήταν σαν να του έκανα επίδειξη της ηθικής μου και της πίστης μου. Έκανα μια μικρή αμαρτία προκειμένου να αποφύγω μια πολύ μεγαλύτερη".
Συνεπώς, όσοι περηφανεύονται περί της ηθικής τους, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι, όπως προαναφέραμε, αυτή εμπεριέχει ένα μεγάλο ποσοστό υποκειμενικότητας και ετεροκαθορισμού, υποπίπτουν στο υπέρτερο σφάλμα της Ματαιοδοξίας ή Ματαιότητας (vanity), η οποία σύμφωνα με τις κάρτες Ταρώ ακολουθεί ένα βήμα μετά την Επιστήμη. Επομένως, κάθε ηθική πράξη, που είναι υπερήφανη για τον εαυτό της, εμπεριέχει ταυτόχρονα και την ανηθικότητα, άρα αυτοαναιρείται.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ζούσε στην Κύπρο μαζί με την κόρη του. Συνήθιζε να ζει ασκητικά και να τηρεί αυστηρά όλες τις νηστείες. Κάποιο βράδυ, μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή, χτύπησε την πόρτα του για να ζητήσει φιλοξενία, ένας άγνωστος ταξιδευτής. Εκείνος φυσικά τον δέχτηκε και ρώτησε την κόρη του τι έχει για να φιλέψουν τον ξένο. Αυτή αποκρίθηκε πως λόγω της νηστείας δεν είχε και πολλά στο σπίτι. Έψαξε και βρήκε λίγο ψωμί που είχε απομείνει και ένα κομμάτι παστό κρέας. Ο άγιος ζήτησε από την κόρη του να φέρει στο τραπέζι το ψωμί και το παστό κρέας κι έφαγε κι ο ίδιος από αυτά.
Η κόρη σκανδαλίστηκε έντονα από την πράξη αυτή του πατέρα της κι όταν έφυγε την άλλη μέρα ο ξένος, ζήτησε εξηγήσεις: "Μα καλά πατέρα, είναι δυνατόν εσύ να τρως κρέας μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή;" τον ρώτησε. Τότε εκείνος αποκρίθηκε: "Εάν εγώ δεν έτρωγα μαζί του θα ήταν σαν να του έκανα επίδειξη της ηθικής μου και της πίστης μου. Έκανα μια μικρή αμαρτία προκειμένου να αποφύγω μια πολύ μεγαλύτερη".
Συνεπώς, όσοι περηφανεύονται περί της ηθικής τους, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι, όπως προαναφέραμε, αυτή εμπεριέχει ένα μεγάλο ποσοστό υποκειμενικότητας και ετεροκαθορισμού, υποπίπτουν στο υπέρτερο σφάλμα της Ματαιοδοξίας ή Ματαιότητας (vanity), η οποία σύμφωνα με τις κάρτες Ταρώ ακολουθεί ένα βήμα μετά την Επιστήμη. Επομένως, κάθε ηθική πράξη, που είναι υπερήφανη για τον εαυτό της, εμπεριέχει ταυτόχρονα και την ανηθικότητα, άρα αυτοαναιρείται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-11-07
19:28
H ηθική αν και ζήτημα πλειοψηφιών - με την έννοια δηλαδή ότι τι είναι ηθικό το ορίζουν οι πλειοψηφίες (οι οποίες πλειοψηφίες συνήθως μου προκαλούν αλλεργία)
ο φόνος με σκοπό τη ληστεία δεν είναι ηθική πράξη, ο εκβιασμός δεν είναι ηθική, το πούλημα φίλων δεν είναι ηθικό (άλλωστε κι εσύ έγραψες κάπου ότι τους προδότες τους κρεμάνε), η σωματεμπορία, το εμπόριο ναρκωτικών, η μαφία και η καμόρα δεν είναι ηθική, ο ρατσισμός, το ξεπούλημα και η βεβήλωση του αλλόθρησκου δεν είναι ηθικά, η κακοποίηση, σωματική και πνευματική επίσης δεν είναι ηθική, το να χτυπάς μια γυναίκα ή την ηλικιωμένη μητέρα σου δεν είναι ηθικό.
Δεν θα διαφωνήσω με τον αγαπητό Δόκτορα, αφού αυτά που αναφέρει έχουν διαχρονικά αποδείξει την αξία τους ως ικανές και αναγκαίες συνθήκες για τη λειτουργία μιας ισορροπημένης και ανθρώπινης κοινωνίας, χωρίς να έχουν την ανάγκη του ορισμού τους από τις πλειοψηφίες. Ακριβώς όμως γι' αυτόν το λόγο, αυτές τις βασικές αρχές προτιμώ να τις ορίζω ως "Νόμο" και όχι ως ηθική, χωρίς ωστόσο να παραγνωρίζω το γεγονός στο οποίο όλοι συμφωνούμε, ότι ο Νόμος εμπεριέχει στοιχεία ηθικής.
Εντούτοις, ο Κινέζος στρατηγός Σουν Τζου, παρά το γεγονός ότι ήταν Μέγας Διδάσκαλος της "Τέχνης του Πολέμου" παρατηρεί: "Πώς είναι δυνατόν, αυτά που εν καιρώ ειρήνης θεωρούμε ανήθικα, εν καιρώ πολέμου να τα θεωρούμε ηθικά και να τα επιβραβεύουμε;" Η παραπάνω παρατήρηση αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε σχέση με το παρόν θέμα, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι πόλεμοι βασίζονται σε υψηλές ηθικές αρχές, όπως η προστασία της πατρίδας, το συμφέρον του λαού κλπ, ή τουλάχιστον έτσι θέλει να τους δικαιολογεί η προπαγάνδα της κάθε εξουσίας.
Με δεδομένη μάλιστα τη ρήση του Αδόλφου ότι "η προπαγάνδα έχει πάρει διαζύγιο από την αλήθεια και την ηθική", ο ρόλος της ηθικής καθίσταται ακόμη περισσότερο αβέβαιος.
Από την άλλη πλευρά, όπως πολλές φορές έχω αναφέρει, ο Μαρκήσιος ομολογεί: "Η θρησκεία και η ηθική έχουν κατασκευαστεί από εμάς, ώστε να επιβάλλουμε την εξουσία μας στις κατώτερες τάξεις, συνεπώς εμείς είμαστε υπεράνω θρησκείας και ηθικής και οι δεσμεύσεις τους δεν ισχύουν για εμάς". Πράγματι, οι εξουσιαστές (ή Μαύροι Μάγοι κατά τον Νωέα) αυτού του κόσμου, καταπατούν βάναυσα, διαχρονικά μέχρι και στις μέρες μας, κάθε έναν από τους κανόνες του Νόμου, όπως τους παρουσίασε ο Δόκτωρ. Ωστόσο, αυτοί είναι που διαχειρίζονται το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" μέσω της εξουσίας που ασκούν στη συνείδηση των πολιτών ή υπηκόων τους.
Ακόμη, λένε πολλοί ότι "Food comes first, then morals". Αλήθεια, ποια ηθική μπορεί να σταθεί μπροστά "στης ανάγκης την τυφλή δικαιοσύνη", όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι "Ανάγκα και Θεοί πείθονται"; Ακόμη δηλαδή και οι Θεϊκοί Νόμοι μπορούν να παρακαμφθούν απ' την αδήριτη ανάγκη της επιβίωσης. Τέλος, ενώ σε όλες τις "πολιτισμένες" κοινωνίες η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης του ανθρώπου, όχι μόνο είναι θεμιτή αλλά έχει επενδυθεί και με χρυσοποίκιλτο ηθικό μανδύα, για πολλούς είναι μια από τις πλέον ανήθικες και ανίερες πράξεις.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο Νόμος, όπως τον έθεσε ο Δόκτωρ, έστω και με άλλη ορολογία, θα μπορούσε να ισχύσει με αντικειμενικό τρόπο μόνο σε μια κοινωνία που από τη μια πλευρά θα διαμοίραζε τον παραγόμενο πλούτο ώστε να καλύπτονται οι βασικές ανάγκες κάθε πολίτη, από την άλλη θα δέσμευε και τον ηγέτη, ο οποίος θα έβαζε την κεφαλή του υπό την Αψίδα των Σπαθιών των πολιτών του. Μια τέτοια κοινωνία όμως, δεν θα είχε ανάγκη από περαιτέρω ηθική, καθώς αυτή θα περιόριζε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ανθρώπου, δικαίωμα σχεδόν το ίδιο απαραίτητο με την τροφή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-11-07
14:14
Ποιούς θεωρείς σοφούς; Διότι δεν νομίζω οτι πχ οι περισσότεροι θετικοί επιστήμονες να βάζουν ίσα τη λογική με το συναίσθημα.
Οι μεγάλοι θετικοί επιστήμονες, ακριβώς για να έχουν τη δυνατότητα να παν την επιστήμη ένα βήμα εμπρός, χρειάζονταν διαίσθηση και ενόραση, πέρα από την απαραίτητη φιλοσοφική διάθεση (όπως ο Αϊνστάιν). Η διαίσθηση και η ενόραση, σύμφωνα με την κατεστημένη αντίληψη, έρχονται σε αντίθεση με τον ορθολογισμό. Στην πραγματικότητα αυτές συνεχίζουν εκεί που ο στεγνός ορθολογισμός εξαντλεί τα όριά του.
Εκτός απ' την απάντηση της Isi, έχω κι εγώ να επαναλάβω κάτι που δημοσιεύσαμε στο θέμα με τις Ταρώ:
"Όταν προσπαθώ να λύσω ένα πρόβλημα, ουδέποτε με απασχολεί το ζήτημα της ομορφιάς. Με απασχολεί μόνο η λύση του προβλήματος. Όταν όμως φτάσω στο τέλος και η λύση που βρήκα δεν μου φαίνεται όμορφη, τότε ξέρω πως κάπου έχω κάνει λάθος"
Ου. Φούλλερ.
(Ο Φούλλερ είναι διάσημος φυσικός επιστήμονας στο χώρο της Νανοτεχνολογίας).
Η επιστήμη χωρίς συναίσθημα, ενόραση και καλαισθησία, είναι καταστροφική κι επικίνδυνη.
Όσο για τη δεύτερη παράγραφο του ποστ σου, έχω την εντύπωση οτι μπερδεύεις τον ορθολογισμό με την έλλειψη ηθικής (αν και το "πατώντας κάτω μερικούς ανταγωνιστές" είναι πολύ φλου. Ακόμα και ένας μαθητής σε σχολείο, γράφοντας 20 σε ένα δύσκολο διαγώνισμα "πατάει κάτω τους ανταγωνιστές του", αλλά δεν νομίζω να το θεωρεί κανείς κακό )
Κατ' αρχήν, εγώ δεν πιστεύω καν στην ηθική. Αυτό γιατί η λέξη προέρχεται από το "έθος", δηλαδή έχει κοινές ρίζες με τον εθισμό. Όλοι έχουν τους εθισμούς τους, όπως και την ηθική τους, κανείς όμως δεν μπορεί να είναι υπερήφανος γι' αυτά.
Το να νικήσεις σε μια αναμέτρηση είναι ορθολογικά θετικό και σε γεμίζει φυσιολογικά με περηφάνια και ικανοποίηση. Το να βγάζεις χρήματα το ίδιο. Αυτό που λέω είναι πως εάν ο συναισθηματικός σου κόσμος δεν είναι ικανοποιημένος και τη νύχτα θέλεις Αρντάν για να κοιμηθείς, καμμία ορθολογική σκέψη, ούτε καμμία επιτυχία θα σταθεί ικανή να σε γιατρέψει. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχαν ψυχικές νόσοι.
Κάτι άλλο τώρα. Είναι ορθολογικό να αντιμετωπίζουμε όλα τα πράγματα με όρους καλού/κακού; Ο ορθολογισμός δεν μας έχει αποδείξει ότι υπάρχουν όλες οι ενδιάμεσες περιπτώσεις;
Δεν θα μπορούσα να είμαι επιστήμονας των θετικών επιστημών αν δεν κατείχα κατ' αρχήν τον ορθολογισμό. Η αμφισβήτιση που κάνω έρχεται εκ των ένδων και έχω ακούσει πολλούς, σημαντικότερους επιστήμονες από 'μένα, να τον αμφισβητούν το ίδιο, όχι γιατί είναι άχρηστος, αλλά γιατί έχει στενά όρια, συνεπώς δεν μπορούμε να του αποδίδουμε θεϊκές διαστάσεις. "Παν μέτρον άριστον".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
14-11-07
16:00
Καθόλου κατακριτέα, όμως είναι λανθασμένη. Όλοι οι σοφοί το λένε.
Ο άκρατος ορθολογισμός έχει φτάσει τον κόσμο στα όρια της καταστροφής. Η λογική είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν δεν θέσουμε τις προτεραιότητές μας με βάση τον ανθρωπισμό, ο οποίος βασίζεται όπως προανέφερα στο συναίσθημα, τότε οδηγούμαστε σε τερατουργήματα. Άλλωστε τι να την κάνεις τη λογική, όταν μετά από μια δύσκολη μέρα στο γραφείο, όπου για παράδειγμα έβγαλες πολλά φράγκα πατώντας κάτω μερικούς ανταγωνιστές, δεν σε πιάνει ύπνος και το πρωί αισθάνεσαι σκ@τ@;;;
Ο άκρατος ορθολογισμός έχει φτάσει τον κόσμο στα όρια της καταστροφής. Η λογική είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν δεν θέσουμε τις προτεραιότητές μας με βάση τον ανθρωπισμό, ο οποίος βασίζεται όπως προανέφερα στο συναίσθημα, τότε οδηγούμαστε σε τερατουργήματα. Άλλωστε τι να την κάνεις τη λογική, όταν μετά από μια δύσκολη μέρα στο γραφείο, όπου για παράδειγμα έβγαλες πολλά φράγκα πατώντας κάτω μερικούς ανταγωνιστές, δεν σε πιάνει ύπνος και το πρωί αισθάνεσαι σκ@τ@;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
14-11-07
15:25
Ίσως να μην σκέφτομαι εγώ σωστά, αλλά δεν μπορώ να βάλω το συναίσθημα ίσα με τη λογική, σόρρυ.
Σαφώς, δεν μπορούν να μπουν μαζί, αφού το συναίσθημα υπερτερεί, γι' αυτό άλλωστε και η γυναίκα είναι το ισχυρό φύλο (σύμφωνα και με τη γνώμη των θεωρητικών του φεμινισμού). Η λογική προσφέρει μια επίφαση σταθερότητας και ασφάλειας, όμως είναι συχνά απατηλή. Το συναίσθημα προσφέρει ένα ταξίδι στο άγνωστο, μια βουτιά από ψηλά, σε μολυβένια θάλασσα. Κατέχω τη λογική αρκετά καλά. Ποτέ όμως δεν μου πρόσφερε απαντήσεις στα υπαρξιακά μου ερωτήματα. Διδάχτηκα το συναίσθημα απ' την αλληλεπίδρασή μου με τις γυναίκες. Από αυτές διδάχτηκα και το Μέγα Χάος. Από τότε που αποφάσισα να μη σκέφτομαι, είμαι πιο ευτυχισμένος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.