LiViNGtheLiFE
Διάσημο μέλος
Η LiViNGtheLiFE αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 2,226 μηνύματα.
29-05-14
00:36
Ταξίδευα με λεωφορείο μόνη μου πριν κανά χρόνο. Πολύ μεγάλη η διαδρομή, στάσεις από δω από κει κτλ. Εγώ εν τω μεταξύ αγχώνομαι πολύ με τα δρομολόγια, τις ώρες, τις αποσκευές μου κι αυτά οπότε έχω το νου μου συνέχεια εκεί. Κάνουμε στάση στα κλασσικά τυροπιτάδικα, αφού βγήκα ζαβλακωμένη απ το λεωφορείο στο οποίο διάβαζα με αφοσίωση ένα βιβλίο για τη φιλοσοφία της επιστήμης. Πάω παίρνω μια τυρόπιτα, έχοντας το μυαλό μου τις έννοιες μου και είχα πήξει και με αυτά που διάβαζα, δίνω για τη τυρόπιτα και για ένα μπουκαλάκι νερό χαρτονόμισμα (δε θυμάμαι την αξία του, πιθανόν δεκάρικο) σηκώνομαι και φεύγω. Ουρά από πίσω να περιμένει την υπάλληλο η οποία - ενώ είχα απομακρυνθεί καμιά δεκαριά μέτρα σκεπτόμενη πάλι πότε φεύγει το λεωφορείο- μου φωνάζει να πάρω τα ρέστα μου. Δεν έδωσα και σημασία μέχρι που άκουσα το μισό λεωφορείο που έκανε ουρά για τις τυρόπιτες να μου φωνάζει "Έεειιι κοπελιααά!!! Τα ρέστα σου!"... και όλο το μαγαζί να με κοιτάει!
Ψόφησα στο γέλιο με το πρώτο, ευφάνταστη απάντηση!
Μου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο με το 2ο, παίζαμε με τον διπλανό μου μέχρι να μπει η καθηγήτρια ε και είπαμε να μην αφήσουμε την παρτίδα στη μέση, κάτω απ το θρανίο βέβαια - δε μας είχαν καταλάβει - οπότε σε κάποια φάση φωνάζει ο από πίσω "H LiViNGtheLiFE έχει εφτά σπαθί!" και γυρνάνε οι γύρω συμμαθητές και με κοιτάνε με απορία! Ευτυχώς γινόταν ψιλοφασαρία επειδή μόλις είχαμε μπει και δεν το πιασε η καθηγήτρια...
Από ρεζιλίκια άλλο τίποτα..
1ο. Μια μέρα ήμουν στο γραφείο της γραμματέως για να βγάλω κάτι φωτοτυπίες και ήταν και ένας φίλος μου μαζί.. Ξαφνικά έρχεται ο καθηγητής της φυσικής και αρχίσαμε να μιλάμε.. Μόλις χτύπησε το κουδούνι, ο καθηγητής έκανε μεταβολή και πήγαινε προς στις σκάλες για να ανέβει να πάει στην τάξη που είχε μάθημα και επειδή δεν τον συμπαθούσαμε και πολύ έκανα κίνηση πως του χώνω ένα μαχαίρι από πίσω και εκείνη τη στιγμή περνάει ένας άλλος φυσικός και μου λέει "Τι κάνεις εκεί;" "Καρφώνω" του απαντάω.. Γελούσαμε επί μισή ώρα.. xD
2ο. Ώρα μαθητικών και εμείς σαν θεωρητική τάξη δεν δίναμε καθόλου σημασία στον μαθητικό.. Επειδή όμως η ώρα δεν περνούσε με τίποτα, αρχίσαμε να παίζουμε ξερή και τα κερδισμένα τα έβαζα κάτω από το βιβλίο της Γεωμετρίας.. Μετά από λίγο, γυρίζει ο μαθηματικός να δει αν γράφουμε αυτά που έγραφε και όπως κάνω να βάλω το βιβλίο πιο μπροστά, μου έπεσαν κάτω όλα τα χαρτιά.. Δεν ξέρω αν τα είδε.. Ποσώς με ενδιέφερε..
3ο. Πήγα τις προάλλες στις ντουζιέρες της παραλίας για να ξεπλυθώ και πριν τη ντουζιέρα έχει μια ξύλινη σανίδα για να μην πατάς μες στα σ---ά που έχει.. Ξεπλύθηκα, λοιπόν, και μόλις πήγα να φύγω και πάτησα πάνω στη σανίδα, βρέθηκα κάτω.. Με κοιτούσε και ένα κορίτσι και τόσο αυτή, όσο και εγώ ξεραθήκαμε στα γέλια..
Ψόφησα στο γέλιο με το πρώτο, ευφάνταστη απάντηση!
Μου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο με το 2ο, παίζαμε με τον διπλανό μου μέχρι να μπει η καθηγήτρια ε και είπαμε να μην αφήσουμε την παρτίδα στη μέση, κάτω απ το θρανίο βέβαια - δε μας είχαν καταλάβει - οπότε σε κάποια φάση φωνάζει ο από πίσω "H LiViNGtheLiFE έχει εφτά σπαθί!" και γυρνάνε οι γύρω συμμαθητές και με κοιτάνε με απορία! Ευτυχώς γινόταν ψιλοφασαρία επειδή μόλις είχαμε μπει και δεν το πιασε η καθηγήτρια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
LiViNGtheLiFE
Διάσημο μέλος
Η LiViNGtheLiFE αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 2,226 μηνύματα.
06-09-13
00:25
Στα Public με μια φίλη μου, προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι από το ψηφιακό σύστημα αναζήτησης που έχει, κι ενώ εγώ έψαχνα αυτή έφυγε από δίπλα χωρίς να το καταλάβω, πίσω ήταν ένα κυριούλης που δεν τον είχα αντιληφθεί, και κάτι θόρυβο έκανε και νόμισα ότι ήταν ακόμη η φίλη μου οπότε σε κάποια φάση κάνω (χωρίς να κοιτάξω πίσω μου):
-Α βρήκα τελικά πως δουλεύει αυτή η μαλακία!
(Προφανώς δεν απάντησε ο άνθρωπος!)
...Σιωπή...
-ΑΚΟΥΣ ΜΩΡΗ;;!
Και ταυτοχρόνως γυρίζω πίσω και τον κοιτάζω κατάματα, μένω ακίνητη για λίγα δευτερόλεπτα, χαζογελάω αμήχανα και εξαφανίστηκα στο λεπτό!
-Α βρήκα τελικά πως δουλεύει αυτή η μαλακία!
(Προφανώς δεν απάντησε ο άνθρωπος!)
...Σιωπή...
-ΑΚΟΥΣ ΜΩΡΗ;;!
Και ταυτοχρόνως γυρίζω πίσω και τον κοιτάζω κατάματα, μένω ακίνητη για λίγα δευτερόλεπτα, χαζογελάω αμήχανα και εξαφανίστηκα στο λεπτό!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.