Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-09-21
06:40
Μήπως είναι και λίγο κλαίνε οι χήρες αυτά ; Εγώ δεν λέω για συχνότητα, αλλά ότι το σχόλιο δεν κρύβει αηδία και κατινίστικο κουτσομπολιό από πίσω σου όσο για τους χοντρούς.
Και εσύ το λες ακόμα με άνεση , γιατί δεν νιώθεις άσχημα στην ουσία που είσαι αδύνατη , ότι πρέπει να απολογηθείς κιόλας, ενώ η άλλη μπορεί να νιώθει.
Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, στο άλλο άκρο. Προφανώς και κρύβει κατινιστικο κουτσομπολιό και προφανώς και ένιωθα άσχημα. Το ότι το έπαιρνα πιο χαλαρά από μια άλλη ενδεχομένως κοπέλα έχει να κάνει με μια αυτοπεποίθηση που πηγάζει από άλλους παράγοντες και ισοσταθμιζε τις όποιες ανασφάλειες. Αλλά ακόμη και τώρα που γίνεται αυτή η συζήτηση βλέπεις ότι δεν αντιμετωπίζεται με την ίδια ευαισθησία που αντιμετωπίζονται τα παραπανίσια κιλά, θεωρείς ότι για κάποιο λόγο είναι πιο αβανταδορικη εμφάνιση.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
08-09-21
22:24
Αυτό τώρα δεν είναι το ίδιο πιστεύω , τους παχουλούς κοροϊδεύουν γενικά παρά τους αδύνατους . Και για το αντίθετο φύλο δηλαδή εσύ πιο δύσκολα θα απορριφθείς σαν αδύνατη από την παχουλή .
Βέβαια προσωπικά ο ρατσισμός που βλέπω εγώ είναι ότι έχεις την παχουλή θεία για παράδειγμα και θα πάτε σε μια ταβέρνα θα φάει πολύ και μετά σχολιάζεται ότι '' πως τρώει έτσι γιατί δεν προσέχει έχει παχύνει '', σαν να ενοχλούνται δηλαδή που ο άλλος δεν προσπαθεί παρά από το ίδιο το πάχος τους . Θα μου πεις ο άλλος είναι καρδιοπαθής καπνίζει δίχως αύριο αλλά δεν σχολιάζεται αντίστοιχα ρατσιστικά , γιατί ; γιατί ίσως η λαιμαργία θεωρείται αμάρτημα, δεν ξέρω ακριβώς .
Κοίτα το μόνο σίγουρο είναι ότι οι παχουλοι είναι πολύ πολύ περισσότεροι απ τους ελλιποβαρεις επομένως είναι πολύ λογικό να ακούς περισσότερα σχόλια για εκείνους. Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο όμως το να πεις σε κάποιον "μην τρως τόσο" είναι υπέρτατη προσβολή ενώ το να πεις σε κάποιον "φάε κάτι" (χωρίς να σημαίνει ότι δεν τρώει φυσικά) είναι σαν να το λες από αγάπη, ενώ μια χαρά προσβολή είναι κι αυτό. Γι' αυτό εστιάζω στο θράσος δηλαδή στην άνεση με την οποία λεγονται τα σχόλια προς τους πολύ αδύνατους κι όχι τόσο στη συχνότητα. Το αγόρι μιας φίλης μου εμένα κάθε φορά που τύχαινε να χάσω λίγα κιλά έκανε σαν τρελός και μου το έλεγε κατάμουτρα αλλά στην κοπέλα του ντρεπόταν να της πει ότι πάχυνε.
Όσο για τους άντρες δεν μπορώ να απαντήσω γιατί σίγουρα δεν είναι ο μόνος παράγοντας που καθορίζει το αν θα προσεγγίσει μια γυναίκα ή όχι.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
08-09-21
21:33
Χαχαχ εντάξει τότε.Εγώ κανέναν δεν βλέπω ανταγωνιστικά! Εγώ κάνω τα πράγματα που θέλω και δεν κοιτάω τον διπλανό μου...
Αν θέλατε να είσαστε λίγο ειλικρινείς έστω με τους εαυτούς σας, αυτό δεν θα το λέγατε ούτε για αστείο. Σχεδόν πέθανα από ανορεξία στο γυμνάσιο και δεν άκουσα ούτε λίγο σχόλια σαν αυτά που άκουσα όταν άρχισα να γίνομαι χοντρή. Χεστήκατε για την υγεία τρίτων και λογικό είναι, αλλιώς θα κάνατε αντίστοιχο κύρηγμα στους καπνίζοντες, σε όσους πίνουν και σε όσους εδώ μέσα είναι όλη μέρα μπροστά από μία οθόνη αλλά δεν το βλέπω. Αισθητικά σας ενοχλεί η παχυσαρκία, τουλάχιστον παραδεχτείτε το.
Γουελ... Δεν έχω υπάρξει ποτέ υπερβαρη αλλά πριν παχύνω που ήμουν skinny είχα ακούσει κι εγώ πολύ άσχημα σχόλια και όλοι μου έλεγαν σε καθημερινή βάση να φάω . Εννοώ ακόμη και άκυροι τύποι στον δρόμο, "φάε κάτι αγάπη μου καλαμάκια είναι" μιλώντας για τα πόδια μου. Κήρυγμα ίσως όχι αλλά σχολιασμό μια χαρά άκουγα και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερο θράσος απ ό,τι προς τις υπερβαρες συμμαθήτριες/γνωστές μου (χωρίς να λέω φυσικά ότι δεν άκουγαν κι αυτές).
ΥΓ: Δεν είσαι χοντρή.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
08-09-21
17:56
Ναι για αυτές που ξέρω μίλησα! Και γενικώς όμως είναι πιο ζηλιάρες από τους άντρες... Θες να μου πεις ότι εσύ δεν είχες ποτέ φίλη που σε ζήλευε? Επειδή όμως εγώ είχα γι'αυτό το λέω... Δεν μίλησα ποτέ για όλες!
Συνήθως η άποψη που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας είναι προβολή του εαυτού μας... Ένας άνθρωπος που δε ζηλεύει είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνεύσει τη ζήλια που δέχεται και τούμπαλιν. Ο λόγος που δεν το αισθάνεσαι στους άντρες είναι γιατί δεν τους βλέπεις ανταγωνιστικά σε πολλούς τομείς που θες να ξεχωρίζεις απ' τις υπόλοιπες γυναίκες, συν ότι σου δίνουν επιβεβαίωση και σε προσέχουν όταν είσαι μία γυναίκα που περιβάλλεται από πολλούς άντρες. Been there done that (σε πολύ ηπιότερο βαθμό) όπως φαντάζομαι κι άλλες κοπέλες στην εφηβεία-μετεφηβεια που ψάχνουν τον εαυτό τους. Μόλις μεγαλώσεις και ωριμάσεις λίγο, θα καλμαρεις και με τις υπόλοιπες γυναίκες (ελπίζω).
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
07-09-21
11:01
Ποιος βιαστης που ειναι ενοχος δεν εχει τιμωρηθει? Οι νταβατζιδες-γονεις ελευθεροι ειναι
Για εξήγησέ το αυτό λίγο καλύτερα να δω κάτι... Πότε πήγαμε στο 100% της τιμώρησης βιαστών; Γιατί τελευταία φορά που κοίταξα ήταν κάπου στο 3%.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Αχ τι να πεις... Το είπα και το ξανά λέω... Πλέον οι γονείς και ιδιαίτερα οι μάνες μεγαλώνουν κατίνες... Παίξτο γκόμενα από τα 14 και στα 17-18 να βρεις να καβατζώσεις κάναν πλούσιο (και ας είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος)... Ούτε σπουδές κοιτάνε, ούτε όνειρα έχουν...
Όπως αντίστοιχα υπάρχουν και γονείς που μαθαίνουν στα παιδιά τους ότι το παν στη ζωή είναι οι σπουδές κι η καριέρα ενώ η διασκέδαση, ο έρωτας, η ηδονή είναι άξια περιφρόνησης μέχρι τουλάχιστον τα 20-25, τα κλείνουν μέσα σ' ένα σπίτι για να σιγουρευτούν ότι δε θα τους πάθουν τίποτα και να ξεμπερδεύουν, κι αντί να τα μάθουν να κινούνται με υπευθυνότητα τη νύχτα (π.χ. "βγες για ποτό αλλά φρόντισε να έχεις φάει, να πίνεις πολύ νερό ενδιάμεσα και να με πάρεις τηλέφωνο να σε πάρω εγώ κι ας με ξυπνήσεις, δεν πειράζει, μη γυρίσεις με οδηγό που δεν ξέρεις") απλώς τους λένε ότι "όσες φίλες σου βγαίνουν από τώρα είναι π***νες και κατίνες, εσύ δεν έχεις δουλειά εκεί, είσαι σοβαρή κοπέλα". Ε, κι επειδή το παιδί πρέπει να κάνει κάπως coping με όλη αυτή την καταπίεση, υιοθετεί τις απόψεις των γονιών του για να παρηγορήσει τον εαυτό του και αρνείται ότι υπάρχουν έφηβες κοπέλες με αξιοπρέπεια, με όνειρα και καλούς βαθμούς που ξέρουν να βγαίνουν και να περνάνε καλά. Καμία σχέση με το θέμα, δεν το συνδέω με τη συγκεκριμένη κοπέλα της υπόθεσης Σεμέδο αλλά επειδή είδα μια γενίκευση στο σχόλιό σου, είπα να απαντήσω εξίσου γενικά.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
28-11-20
17:15
Οι δουλειες αυτες καθ'αυτες ειναι δημιουργικες, απλα οχι προς αυτον που τις κανει (τουλαχιστον για την πλειοψηφια οπως ειπες).
Αυτό δεν ισχύει σε πολλές περιπτώσεις, και όσο αυτοματοποιούνται και γιγαντώνονται οι βιομηχανίες, τόσο κατακερματίζονται τα καθήκοντα και οι θέσεις εργασίας γίνονται ολοένα και πιο επαναλαμβανόμενες και μονότονες. Εκτός κι αν με το δημιουργική εννοείς ότι παράγει έργο.
Ο φόνος είναι φόνος σε κάθε περίπτωση. Ο δολοφόνος με την ίδια ευκολία θα σκότωνε οποιονδήποτε άλλον. Ωστόσο, σεξιστική μπορεί να θεωρηθεί η αντιμετώπιση του φόνου από τα media και από τον περίγυρο ( του στυλ " κάτι θα είπε παραπάνω " και τέτοια ). Σταματήστε να δίνετε βαρύτητα σε φόνους, όλοι το ίδιο είναι. Ενδοοικογενειακή βία δυστυχώς υπήρχε και θα υπάρχει. Προέρχεται και από τα δύο φύλα καθώς και η ψυχολογική βία που γίνεται ακόμα και από γυναίκες προς άντρες δεν είναι πάντα πιο <<ήπια>> από την σωματική. Καταδικάζουμε όλα τα είδη της βίας από όπου και αν προέρχονται. Οι φεμινιστικές ιδέες δεν πρέπει επίσης να κομματικοποιούνται. Η ισότητα και η τάση κατά της βίας πρέπει να είναι κοινώς αποδεκτά.
Συμφωνώ με το δεύτερο μισό σου σχόλιο, αλλά διαφωνώ με την άποψη ότι ο δολοφόνος μπορεί με την ίδια ευκολία να σκοτώσει οποιονδήποτε και ότι όλοι οι φόνοι είναι το ίδιο. Όλοι οι φόνοι είναι το ίδιο κακοί με την έννοια ότι αφαιρούνται ζωές εκ προθέσεως, αλλά δεν υπάρχουν παντού τα ίδια κίνητρα και δεν κρύβεται η ίδια ψυχοσύνθεση από πίσω. Κάποιος που σκοτώνει πχ μόνο ιερόδουλες (όπως ο Αντώνης Δαγκλής που έλεγε πως έβλεπε στα μάτια των γυναικών τη μητέρα του), είναι σχεδόν απίθανο να σκοτώσει εσένα που δεν έχεις κανένα κοινό χαρακτηριστικό με αυτές. Αν δεις mindhunter που ασχολείται αποκλειστικά με τα ψυχολογικά προφίλ των κατά συρροή δολοφόνων, θα καταλάβεις τι εννοώ. Εδώ βέβαια δε μιλάμε για κατά συρροή δολοφόνους, αλλά για μεμονωμένα περιστατικά οξύθυμων, επιθετικών ανθρώπων που σκότωσαν μια φορά εν βρασμώ ψυχής. Εδώ πρέπει να δεις τον λόγο που κρυβόταν πίσω από κάθε περιστατικό και να δεις αν υπάρχει κάποια ομοιότητα, πχ οι γυναίκες αυτές ήταν ανυπάκουες; άπιστες; Αν υπάρχει όντως κάποιο μοτίβο, τότε κάτι σημαίνει για τις αντιλήψεις ενός μέρους του ανδρικού πληθυσμού στη χώρα μας. Φυσικά, αν θες να είσαι πιο σφαιρικός θα πρέπει να δεις αν έχουν συμβεί και αντίστοιχα περιστατικά ανδροκτονιών, και να συγκρίνεις τα νούμερα μεταξύ τους.
Μία πεσιμιστική λίγο άποψη για την δουλειά αλλά ρεαλιστική. Δεν είναι παντού το ίδιο. Αν βέβαια όλοι κάναμε αυτό που πραγματικά θέλαμε δεν θα ήταν έτσι η δουλειά ( μία από τις σκληρές αποτυχίες του καπιταλισμού είναι η αποτυχία της εξύψωσης όλων των ειδικοτήτων ). Δεν είπα το αντίθετο για αυτό. Η οικονομική υποταγή ( και κηδεμονία ) της γυναίκας στον άντρα είναι αυτό που ανοίγει τον δρόμο για τις υπόλοιπες υποταγές και συνεπώς και βία σε κάποιες περιπτώσεις. Το αίσθημα της παραγωγής και της συμβολής στο κοινό συμφέρον έρχεται με την δουλειά ( αν δεν θες και της δημιουργικότητας ) και αυτό είναι σημαντικό να το νιώθει ο καθένας και η κάθε μία. Έχω και στο συγγενικό και στο φιλικό μου περιβάλλον " household wives " και μπορώ να δω ότι δεν είναι αυτό που θέλουν και λόγω αυτού συνήθως ξεσπάνε από εδώ και από εκεί.
Δεν νομίζω βέβαια κανένας άντρας να ήθελε να νιώθει οικονομικά εξαρτημένος από την γυναίκα του ( ούτε και εγώ θα ήθελα ) άρα γιατί να μη σεβόμαστε και το ανάποδο;
Καταρχάς αν μια άποψη είναι ρεαλιστική δε γίνεται να είναι και πεσιμιστική ταυτόχρονα. Ο πεσιμισμός προέρχεται απ' την υποκειμενική απαισιοδοξία κι όχι από μια αντικειμενική κακή πραγματικότητα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση κι εγώ πιστεύω ότι είναι ρεαλιστική η προσέγγιση της εργασίας απ' τον Τόλη, δε βλέπω κάτι το τραβηγμένο προς το χειρότερο. Επίσης αν κάναμε όλοι αυτό που θέλαμε σύμφωνα με την αμερικανική σαχλομπούρδα "κάνε το χόμπι σου δουλειά", τότε ο κόσμος όλος θα κατέρεε· θα είχαμε γεμίσει καλλιτέχνες, αθλητές και ταξιδιώτες και θα πεθαίναμε απ τη μπόχα και την ασιτία. Καλώς ή κακώς, για να μπορείς εσύ να πηγαίνεις στο γραφείο σου και να ασκείς το επάγγελμα που σου αρέσει, να παίρνεις τον μισθό σου, να καταναλώνεις και να διασκεδάζεις όπως σου αρέσει, θα πρέπει η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω σου να κάνει τις δουλειές που εσύ απεχθάνεσαι. Γι' αυτό τώρα όλοι κάνουν ουρές έξω απ' τις πολυεθνικές για μια θέση γραφείου κι εμείς στον αγροτικό τομέα έχουμε φτάσει σε σημείο να πληρώνουμε 70 ευρώ το μεροκάματο για κλάδεμα. Τέλος πάντων, κλείνω κι αυτή την παρένθεση για να μιλήσω επιτέλους και on topic.
Δεν είμαι σίγουρη ότι συμφωνώ (βασικά, μάλλον διαφωνώ) με την άποψη ότι για την ενδοοικογενειακή βία ευθύνεται η οικονομική υποτέλεια της γυναίκας στον άντρα. Ενώ βγάζει νόημα το σκεπτικό σου, η πηγή του κακού δεν είναι ότι η γυναίκα δεν εργάζεται, μια χαρά έργο παράγει και στο σπίτι και άμα είναι και "προκομμένη" που λέμε, μια χαρά μπορεί να συνεισφέρει παράγοντας έργο πέρα απ' τις τυπικές δουλειές του σπιτιού που είναι καθάρισμα και μαγείρεμα. Οι γυναίκες παλιά πχ έπλεκαν, έραβαν, είχαν κήπους με φρούτα και λαχανικά (στα χωριά είχαν και ζώα που άρμεγαν κι έφτιαχναν γαλακτοκομικά), πρόσεχαν ως κόρη οφθαλμού να μην πεταχτεί φαγητό, να μη γίνονται σπατάλες, μπάλωναν/επιδιόρθωναν ρούχα και αν κοστολογήσεις με τα σημερινά δεδομένα το έργο που παρήγαγαν μπορεί πολύ άνετα να βγει ένας βασικός μισθός. Στα χωριά μάλιστα οι γυναίκες δούλευαν και στα χωράφια, τους μύλους, και οι μόνες αποκλειστικά ανδρικές δουλειές ήταν η υλοτομία/ξυλουργική, η βοσκή, η οικοδομή και κάποιες άλλες βαριά χειρωνακτικές εργασίες. Οι άντρες εργάζονταν μάλλον λιγότερες ώρες απ' τις γυναίκες και την υπόλοιπη ώρα ήταν στο καφενείο και αμπελοφιλοσοφούσαν πίνοντας το κρασάκι τους. Ίσα ίσα που μια τέτοια γυναίκα είναι ο πιο αυτόνομος άνθρωπος του κόσμου και δεν έχει ανάγκη κανέναν για να ζήσει. Παρόλα αυτά οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να βγαίνουν από το σπίτι και να έχουν κοινωνική ζωή, δέχονταν ξύλο και κέρατο απλά γιατί έτσι συνηθιζόταν, είχαν σαφώς λιγότερες ευκαιρίες στη μόρφωση, την πολιτική και όλα αυτά που γνωρίζουμε τέλος πάντων. Αυτό σημαίνει ότι η προκατάληψη προϋπήρχε και πηγάζει από αλλού! Προσωπική μου υπόθεση είναι πως προέρχεται απ' τους καιρούς των πολέμων όπου οι άντρες ήταν σαφώς καταλληλότεροι για πολεμιστές, οπότε ήταν αυτοί που έφεραν τις μεγαλύτερες αλλαγές στον κόσμο και έκαναν κουμάντο. Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες αυτού του μοντέλου δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο παράπονο γιατί, παρά την υποταγή τους, το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους το περνούσαν απασχολημένες, είχαν περιεχόμενο ζωής και ήξεραν ότι είναι σημαντικές.
Στην πιο υποτιμητική θέση για μένα βρίσκονταν οι γυναίκες των πιο εύπορων ανδρών καθώς προχωράμε στη νεωτερική περίοδο (κι εδώ κολλάει η οικονομική υποτέλεια που λες), γιατί όταν ο άντρας άρχιζε να βγάζει λεφτά, έλεγε στη γυναίκα του να πάρει μια οικιακή βοηθό, να μην κουράζεται. Δεν την άφηνε να πλέκει, αφού είχε λεφτά για να πάρει ακριβά ρούχα και κοσμήματα. Γιατί να σκάψει κήπο όταν μπορεί να πάρει τα πάντα απ' την αγορά; Κι έτσι σιγά σιγά η γυναίκα κλεινόταν στο σπίτι με ολοένα και λιγότερα καθήκοντα και άρχισε να στρέφεται στον εαυτό της και την εξωτερική της εμφάνιση. Τότε άρχισε να στολίζεται και να είναι σεξυ για τον άντρα της. Τότε μεταμορφώθηκε σε μια άβουλη γλάστρα που δεν ήξερε να κάνει τίποτα και πάνω στον τσακωμό της έλεγε ο άντρας της "ποιος ξεσκιζεται όλη μέρα στη δουλειά για να έχεις εσύ τις πέρλες σου και τα χρυσαφικά σου; ποιος φέρνει τα λεφτά σ' αυτό το σπίτι;" και την χτυπούσε για να της θυμίσει τη θέση της. Σε αυτό το σημείο η γυναίκα στα μάτια μου έπιασε πάτο και για να μην πέσει στα αντικαταθλιπτικά που ζούσε σαν διακοσμητικός φίκος, άρχισε να ζηλεύει τη ζωή του άντρα της κι ήθελε να βρει κι αυτή ένα περιεχόμενο στη ζωή της. Αυτή ήταν η γυναίκα που αισθανόταν ότι είχε ανάγκη τον φεμινισμό περισσότερο από κάθε άλλη. Καλομαθημένη απ' τη μια, υποτιμημένη απ' την άλλη. Και προσωπικά βλέπω ακόμη κατάλοιπα αυτού του παρελθόντος στις μέρες μας. Δηλαδή μπορεί να μην πιστεύει σχεδόν κανείς πλέον ότι η θέση της γυναίκας είναι μόνο στο σπίτι, αλλά πάμπολλοι άντρες κάθε ηλικίας πιστεύουν ότι είναι καθήκον τους και σύμβολο ανδρισμού να παρέχουν στη γυναίκα τους μια χλιδάτη ζωή για να είναι ευτυχισμένη.
Το συμπέρασμά μου είναι πως το χρήμα και η ευζωΐα εκφυλίζει τον μέσο άνθρωπο (μόνο ένας λαμπρός νους μπορεί να διαχειριστεί τον πλούτο με νηφαλιότητα κι αξιοπρέπεια) και πως η σχέση των δύο φύλων σήμερα δυστυχώς είναι πιο δύσκολη από ποτέ. Ειδικά στη μετα-νεωτερική περίοδο που διανύουμε πλέον, ακόμη και οι ιδεολογίες και τα κινήματα που γεννήθηκαν και άνθισαν στον 20ο αιώνα, έχουν εκφυλιστεί.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
29-11-19
11:08
Τα εντοπίσαμε στο γραφείο του διευθυντή και μας κίνησαν την περιέργεια. Σερφάραμε και βρήκαμε τα ακόλουθα:
Η σκάλα της ζωής του άντρα
Η λαϊκή αυτή ζωγραφιά που συναντούσαμε κυρίως σε ταβέρνες συμπυκνώνει ολόκληρη την ιδεολογία μιας ανδροκρατικής κοινωνίας. Στη βάση αυτής της κλίμακας, στο κεντρικό σημείο, υπενθυμίζεται ο καταστροφικός ρόλος της Εύας. Η γυναίκα, σύζυγος και μητέρα, συντροφεύει τον άντρα μόνο στα δύο από τα εννέα σκαλιά της ζωής του. Το αντιθετικό ζευγάρι που σχηματίζουν τα φύλα δεν είναι το μόνο. Ο άντρας διακρίνεται σε νέο και γέροντα, σε παραγωγικό και μη. Η παραγωγικότητα είναι εκείνη που καθορίζει και την κορύφωση της αντρικής ζωής στο ψηλότερο σκαλοπάτι της: γύρω στα 40 με 50 είναι η ηλικία της απόλυτης επαγγελματικής επιτυχίας.
Κόρη-Γυναίκα-Μητέρα
Μέσα από τις προσωπικές της σημειώσεις, η συγγραφέας περιγράφει την άλωση μιας ζωής ήδη από τη γέννησή της. Το κοριτσάκι που η μητέρα του το έχει για κουκλάκι της, που η κοινωνία του έχει ήδη γράψει το ρόλο που θα κληθεί να παίξει. Δοκιμάζοντας τα ψηλά τακούνια, μαθαίνοντας τις δουλειές του σπιτιού, προβάροντας τη θηλυκότητα. Βγαίνοντας «πρόβατο στους λύκους» με την ενηλικίωση, έχοντας άγνοια του εαυτού της. Ώσπου να υποδυθεί τελικά τον προκαθορισμένο ρόλο.
Πηγή: https://www.archaiologia.gr/
Αφορά μιαν άλλη εποχή. Σε 40 χρόνια από τώρα θα έχουμε βέβαια γιαγιάδες και παππούδες με τατουάζ
Εφόσον πιάσαμε τα vintage, δείτε κι αυτό!
Selling Shame: 40 Outrageous Vintage Ads Any Woman Would Find Offensive
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
10-10-19
20:41
Κοίταξε, δεν είναι μόνο η επιβεβαίωση των σωστών επιλογών, είανι ακόμα περισσότερο η καθοδήγηση. Όλοι οι άνθρωποι νιώθουμε άγχος μπροστά στο χάος των επιλογών που μπορεί να έχουμε. Η εκκλησία σου έδειχνε πως να συμπεριφερθείς.
Από την άλλη κάποιος που για τον χ,ψ λόγο δεν έπραξε σύμφωνα με τα λεγόμενα της εκκλησίας (προγαμιαίο σεξ πχ), θεωρούσε τον εαυτό του αμαρτωλό και ζούσε μες στις ενοχές για κάτι ανθρώπινο και φυσιολογικό. Προσωπικά, θεωρώ πολύ επικίνδυνο να δίνεις σε τρίτα άτομα την εξουσία να καθοδηγούν την προσωπική σου ζωή. Πόσα παραδείγματα διεφθαρμένων ή ανώμαλων ιερέων έχουμε που δεν τους υποπτευόταν κανείς λόγω της θέσης τους, πόσοι άνθρωποι τους θεοποιούν μέχρι και σήμερα και πέφτουν στα πατώματα και τους φιλάνε το χέρι... Λυπηρό.
Η ερώτηση που κάνεις εσύ είναι το κάτα πόσον μπορούμε εμείς να παράξουμε/επιλέξουμε τις προσωπικές μας αξίες, αντί να βασιστούμε σε κάποιον εξωγενή φορέα σε κάποιον βαθμό. Αυτή είναι η οπτική Νίτσε. Το πρόβλημα ίσως είναι πως κάτι τέτοιο όχι μόνο είναι δύσκολο, αλλά ίσως αδύνατο ή αδύνατο για όλους πέρα από απειροελάχιστα πραγματικά άτομα.
Είναι δύσκολο γιατί έχουμε διαχωρίσει την ανθρώπινη συμπεριφορά, τα ανθρώπινα συναισθήματα σε "καλά" και "κακά". Μάλιστα, όποιος εμφανίζει κακή συμπεριφορά/κακά συναισθήματα θεωρείται, κατ' επέκτασιν, "κακός" άνθρωπος.
Έτσι, υποσυνείδητα έχουμε μάθει να περιμένουμε την επιβράβευση ή την κριτική και να προσαρμοζόμαστε με βάση αυτή ώστε να είμαστε "καλοί" και "ενάρετοι". Κυνηγώντας τη συναισθηματική τελειότητα που μας επιβάλλεται αποστρεφόμαστε ολοένα και περισσότερο την πραγματικότητα, αισθανόμενοι ανήμποροι να καταλάβουμε και να ελέγξουμε τον εαυτό μας.
Ένα βίντεο που θυμήθηκα, επί τη ευκαιρία, και θεωρώ ότι αξίζει να το δείτε:
https://www.facebook.com/TED/videos/10159946160830652/
https://www.facebook.com/TED/videos/10159946160830652/
Στα υπόλοιπα θα απαντήσω σε λίγο γιατί είμαι στη δουλειά :Ρ ...
Οι μοντέρνοι χριστιανοί υποστηρίζουν πως μπορούμε να επιστρέψουμε στη θρησκεία, χωρίς απαραίτητα να πιστεύουμε, επειδή έχει αποδειχθεί ότι έχει πάρα πολλά καλά και είναι μια σίγουρη και βάσιμη επιλογή. Απ' την άλλη, κάτι τέτοιο ίσως είναι μη πρακτικό καθώς ο θεσμός έχει παλιώσει, δεν κατάφερε να εξυγχρονιστεί. Παρόλαυτα, το κίνημα όλο και μεγαλώνει.
Οι άθεοι υποστηρίζουν πως η επιστήμη θα μας λύσει τα προβλήματα, αδυνατώντας να καταλάβουν πως τα ανθρώπινα προβλήματα λίγο βοηθιούνται απ' αυτή και γι' αυτό ήδη απέτυχαν.
Τέλος, υπάρχουν οι συνεχιστές του έργου του Carl Jung που υποστηρίζουν πως ωφείλουμε να πάρουμε κάποιες "ανθρώπινες αλήθειες" από τις θρησκείες, αλλά και απο τη μυθολογία και τη ντέχνη και να τις ενώσουμε σε ένα κάπως θρησκευτικό κατασκεύασμα το οποίο θα καθοδηγεί τους ανθρώπους ανεξαρτήτως background. Παράδειγμα τέτοιας αλήθειας είναι ας πούμε πως τα ψέματα είτε μικρά, είτε μεγάλα θα οδηγήσουν στην καταστροφή και πως το χρέος θα πληρωθεί απαραίτητα.
Προσωπικά είμαι ανάμεσα στης πρώτης και της τελευταίας οπτικής που περιέγραψα, αλλά αυτό το ζήτημα είναι ίσως το πιο σημαντικό και το πιο δύσκολο να λυθεί απ' την εποχή που διαπιστώθηκε με το Death of God τα τέλη του 19ου.
Που λες, με το να ενστερνιζεσαι επιλεκτικά τα πιστεύω μιας θρησκείας γίνεσαι αιρετικός. Οι άθεοι δεν υποστηρίζουν ότι η επιστήμη θα μας λύσει τα προβλήματα, απλά προσπαθούν να εξηγήσουν με επιστημονικό τρόπο κάποια φαινόμενα και σ' ό,τι αφορά την καθημερινή τους ζωή βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις. Δεν καταλαβαίνω γιατί ένας άνθρωπος έχει ανάγκη τη θρησκεία για να θέσει κάποιες αξίες. Ναι, οκ, η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη έχουν ωραία διδάγματα. Όπως έχουν και διάφορες ταινίες, βιβλία, καθημερινά παραδείγματα από όλον τον κόσμο. Εάν δεν πιστεύεις το δόγμα, ποιο το νόημα;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-10-19
23:33
Ναι, καθώς η εκκλησία χέρι-χέρι με την παράδοση καθοδηγούσαν τις ζωές των Ελλήνων(και κάθε άλλων δυτικών) και τους απαντούσαν σε ΌΛΑ τα ερωτήματα που αυτοί τη στιγμή δεν έχουμε απαντήσεις. Δεν λέω πως οι απαντήσεις που δίνονταν ήταν οι κλαύτερες απαραίτητα και πρέπει να πέσουμε όλοι πίσω στην Εκκλησία με τα μούτρα, αλλά είναι αδιαμφισβήτητο ότι αυτό γινόταν. Στο τι είναι καλό και τι κακό, στο πως να επιλέξεις σύζηγο, αλλά και στο πως να τη βρεις(#προξενιά), στο πως να συμπεριφέρεσαι στους άλλους ανθρώπους της κοινότητας κλπ... όλα αυτά πλέον δεν μας τα μαθαίνει η εκκλησία και όταν στρεφόμαστε ξέρω γω στους αθειστές που είναι η μόδα πλέον ή στους new age τύπους κάνουν κι αυτοί πολύ φτωχή δουλειά.
https://en.wikipedia.org/wiki/God_is_dead#Explanation
Ουσιαστικά, αυτό που καταλαβαίνω από τα λεγόμενά σου είναι οτι μας λείπει η καθοδήγηση για να νιώθουμε ότι έχουμε κάνει σωστές επιλογές στην ερωτική μας ζωή, ή και σε γενικότερο πλαίσιο. Και ότι η σπουδαιότητα αυτής της καθοδήγησης υπερβαίνει τις ενδεχομένως λάθος αντιλήψεις που διαιωνίζει. Δε θεωρείς, δηλαδή, ότι είμαστε ικανοί να βασιστούμε στη δική μας κρίση ώστε οι επιλογές μας να συμβαδίζουν με τις αξίες και την ηθική μας;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-10-19
20:03
Είναι 2 πράγματα:
- Στο ίντερνετ βρίσκουν καταφύγιο οι ακραίες μειονότητες όπως οι φεμινίστριες και οι χρυσαυγήτες.
- Οι ακραίες απόψεις είναι που ακούγονται πιο πολύ.
Γνκ υπάρχει ηθική κρίση γτ έχουμε παρατήσει τον χριστιανισμό και ο αθεισμός, η πίστη στην επιστήμη κλπ δεν κάνουν καλούς αντικαταστάτες, επομένως έχουμε μείνει όλοι μπερδεμένοι όσο ποτέ άλλοτε. :p
Τώρα όντως πιστεύεις ότι η απομάκρυνση από τον χριστιανισμό ευθυνεται για την ηθική κρίση; Μπορείς να αναπτύξεις λίγο αναλυτικότερα τον συλλογισμό σου; Και πώς αυτό συνδέεται με τις σχέσεις μεταξύ των 2 φύλων;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-10-19
17:35
Δηλαδή δεν είναι όλοι άντρες γουρούνια; Κάτσε γιατί κλωνιζεις βασικές αρχές του σύμπαντος τώρα.
Κορίτσια στο σπίτι, αγόρια στη βουλή να πλένετε τα σωβρακα του Καραμανλή
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-10-19
17:00
Γιατί το λες αυτό;
Γιατί έχω μπει σε αρκετές σύγχρονες "φεμινιστικές" σελίδες και, από τον τρόπο που διατυπώνουν τις απόψεις τους, συγχέουν (επίτηδες) τον straight, λευκό άντρα με τον σεξιστή, πατριάρχη, μισογύνη. Από την άλλη αγιοποιούν τις γυναίκες, ότι είναι "όλες μοναδικές και υπέροχες", αγνοώντας ότι ο σκάρτος άνθρωπος είναι απλά σκάρτος, ανεξαρτήτως φύλου. Όλο αυτό δεν το αποδίδω κάπου, απλώς περιγράφω ό,τι παρατηρώ.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-10-19
16:42
Το θέμα με τον φεμινισμό στις μέρες μας είναι ότι έχει μεταμφιεστεί σε μισανδρισμό.
Ειδικά όταν βλέπω αυτή την ανεκδιήγητη την Καλογεροπούλου να αυτοαποκαλειται φεμινιστρια στο Facebook, μου ανάβουν τα λαμπάκια.
Ειδικά όταν βλέπω αυτή την ανεκδιήγητη την Καλογεροπούλου να αυτοαποκαλειται φεμινιστρια στο Facebook, μου ανάβουν τα λαμπάκια.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.