Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
09-06-20
15:42
Δηλώσεις της Υπουργού, σήμερα, στη Βουλή:
Αξιολογηση σημαίνει προγραμματισμός, αυτοαξιολόγηση (εσωτερική αξιολόγηση) και εξωτερική αξιολόγηση. Δυτυχως η διαδικασία έχει δυσφημιστεί. Η συστηματικη αξιολογηση ειναι απαραίτητη προϋποθεση για τον εντοπισμό αναγκών και αδυναμιών που δυσχεραίνουν τη λειτουργία των σχολείων αλλά και για να αναδειχθούν οι δυνατότητες και τα επιτεύγματα. Είναι μοναδική ευκαιρία για την εμπέδωση αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης στο δημόσιο σχολείο", είπε και υπογράμμισε ότι θα ακολουθήσει και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, μετά απο διαβούλευση με ολους τους φορείς.
Πηγή
Το ζητούμενο είναι να δούμε, επιτέλους, αν θα βρεθεί επιτελείο στο Υπουργείο που να μην αντιμετωπίσει την αξιολόγηση της παιδείας στο σύνολό της ιδεοληπτικά. Η μεν αριστερή αντιμετώπιση που είδαμε ήταν η άρνηση κάθε είδους αξιολόγησης. Η δε δεξιά αντιμετώπιση είναι η στοχοποίηση των ατόμων που εργάζονται στην εκπαίδευση.
Αν καιγόμαστε να κάνουμε συστηματική αξιολόγηση της δημόσιας παιδείας που παρέχεται, έχουμε αρκετά δεδομένα για να ξεκινήσουμε από το καλοκαίρι αυτό, κιόλας. Οι παθογένειες αναδεικνύονται ετησίως στις πανελλαδικές εξετάσεις τα τελευταία έτη - για τα μαθηματικά μπορώ να το πω αυτό με σιγουριά. Έπειτα, υπάρχουν οι κατά καιρούς αξιολογήσεις τύποι PISA με τις οποίες πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να εναρμονιστούμε και να εντάξουμε πορίσματα που προκύπτουν από εκεί στη σχεδίαση της εκπαιδευτικής μας πολιτικής. Γιατί, η PISA στην Ελλάδα έχει την αξία του να θυμόμαστε κάθε λίγο ότι υστερούμε στη σύνδεση της εκπαίδευσης και της γνώσης με την καθημερινή μας ζωή, να βγουν και πέντε άρθρα στα μέσα και να το κλείσουμε το θέμα.
Μόλις αρχίσουμε να αξιοποιούμε τα δεδομένα που ήδη έχουμε στα χέρια μας, μπορούμε να εντάξουμε και την αξιολόγηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας επί τω έργω - όχι απαραίτητα παρακολουθώντας μαθήματα συναδέλφων, αλλά και με άλλους δείκτες. Επίσης, πρέπει, για να γίνει και μία σε βάθος αξιολόγηση, να συμμαζέψουμε τις ευθύνες που έχουν οι εκάστοτε φορείς. Διότι, όταν ρωτάς το ΙΕΠ, δηλώνει ότι έχει ρόλο παραινετικό, όταν ρωτάς την εκπαιδευτική κοινότητα, επικαλούνται τις οδηγίες του υπουργείου, όταν ρωτάς περιφερειακά όργανα εποπτείας (π.χ. συμβούλους) επικαλούνται το υπουργείο και τον παραινετικό τους ρόλο ταυτόχρονα και όταν φτάνεις στο υπουργείο, έχουν να πουν ότι απλώς χαράσσουν την πολιτική με γνώμονα τις υποδείξεις όλων των άλλων αρμόδιων φορέων...
Αν μας ακούει η κυρά-Νίκη, ας τα γράψει κι αυτά στο τεφτέρι της. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μόνο δεν αρκεί για να αναβαθμιστεί η παιδεία. Χρειαζόμαστε ένα ευρύτερο πακέτο αξιολόγησης και μεταρρύθμισης, όλο μαζί σχεδιασμένο.