Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
16-11-21
13:48
Θεωρώ ότι υπάρχει μια διαφορά στο "το κάνω επειδή το θέλω", "το κάνω επειδή μου το επιβάλει η κοινωνία" , "το κάνω επειδή το θέλω αλλά και επειδή μου τό επιβάλει η κοινωνία". Οπότε ακριβώς γι αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να μεταφράσει τη συμπεριφορά του άλλου έτσι. Θεωρώ ότι μεγαλώσαμε έτσι, οπότε είναι λογικό να μην μπορείς να διακρίνεις τα κίνητρα του άλλου αλλά από την άλλη θεωρώ ότι ακόμα καί τώρα συμβαίνει ότι σε ένα ραντεβού μεταξύ ετεροφυλόφιλων ατόμων ο "άντρας πρέπει να κεράσει". Από προσωπικά βιώματα, έχω νιώσει ότι "κάπου λίγο ώπα" όταν με κερνούσαν μονίμως πχ. Δεν ένιωθα κατά ανάγκη υποδεέστερη απλά δε μου άρεσε και δε μου άρεσε γιατί αυτό που αισθανόμουν ήταν ότι το άλλο άτομο μπορεί να ένιωθε ότι για να είμαι εγώ μαζί του θα πρέπει αυτός να με κερνάει ενώ εγώ ήμουν μαζί του γιατί μου άρεσε αυτός. Ή ένιωθα ακόμα χειρότερα όταν γνώριζα ότι είμαστε στην ίδια οικονομική κατάσταση πχ και οι δύο φοιτητές που τους στηρίζουν γονείς, οπότε προφανώς νιώθω άσχημα όταν θα πρέπει να ξοδέψει το συγκεκριμένο άτομο περισσότερα χρήματα, είτε τό κάνει επειδή τό θέλει είτε λόγω κοινωνίας για να είναι μαζί μουκλπ. Προσωπικά συνήθως δεν αρνούμαι κέρασμα, ωστόσο έχω βρεθεί πολλές φορές σε θέση που θα ήθελα να αρνηθώ και δεν το έκανα και επίσης έχω κεράσει και πολλές φορές επειδή τό θέλω
Εγώ προσωπικά όταν δεν υπάρχει ενδιαφέρον, δείχνω ότι δεν ενδιαφέρομαι και συνήθως δεν επιμένει κανείς να με κεράσει μετά απ αυτό.
Όταν υπάρχει ενδιαφέρον, δέχομαι τα κεράσματα αλλά είμαι κι η ίδια γενναιόδωρη και είτε μαγειρεύω, είτε κερνάω κι εγώ. Μ' αρέσει να με κακομαθαινουν και να κακομαθαινω τον άλλο, κι όταν λέω κέρασμα δεν εννοώ απαραίτητα το πληρωμένο ποτό, εννοώ γενικότερα το πάρε - δώσε, τα αναπάντεχα δωράκια κλπ. Δεν τα απαιτώ, αλλά δημιουργείται μια οικειότητα παραπάνω όταν τα λεφτά δεν αποτελούν ταμπού σε μια σχέση. Προφανώς και καταλαβαίνω τις οικονομικές δυσκολίες των άλλων, προφανώς και ούτε εγώ έχω κανά δέντρο που γεννάει χρυσάφι αλλά με καταλαβαίνεις, ακόμη και μια λακτα ή μια μπύρα απ το περίπτερο είναι κάτι. Να το πω κι αλλιώς, ακόμη κι αν ο άλλος είναι της τακτικής "ο καθένας τα δικά του", εγώ αυτά που θέλω να κεράσω, θα τα κεράσω.
Τώρα αν κάποιος επιμένει να με κεράσει γιατί του το επιβάλλει η κοινωνία, ή ακόμη χειρότερα για να με ρίξει στο κρεβάτι κι εγώ το δεχτώ (που συνήθως το αντιλαμβάνομαι και δεν δείχνω ενδιαφέρον σε τέτοιους άνδρες) τότε κακό του κεφαλιού του αν δεν πάρει αυτό που περίμενε. Δεν ευθύνομαι εγώ για τα κόμπλεξ των άλλων, οποιοσδήποτε κερνάει καλοπροαιρετα δεν έρχεται μετά να σου ζητήσει τα ρέστα που στράβωσε το πράγμα.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-07-19
01:31
Βρε Χιμελα οκ, πρακτική αυτή η λύση δεν λέω αλλά στο πρώτο ραντεβού όπου δεν έχεις την οικειότητα με τον άλλον να συμφωνήσεις κάτι τέτοιο, τι κάνεις; Είναι ειλικρινής ερώτηση γιατί εγώ ακόμη και τώρα μπερδεύομαι ως προς το πως να αντιδρασω.
Εγώ θεωρώ το κέρασμα εναλλάξ την καλύτερη λύση, ειδικά αν πληρώνει ο καθένας στα μέρη που διαλέγει (ώστε να μην αναγκάσεις τον άλλο να πληρώσει κάτι που ενδεχομένως να μην αντέχει η τσέπη του).
Εμένα συνήθως μου βγαίνει. Εννοείται πάντα προτίθεμαι να πληρώσω στο πρώτο ραντεβού, συνήθως το εκάστοτε παιδί επιμένει (ή εκμεταλλευεται τη συχνοουρία μου και έχει ήδη πληρώσει), και εκεί του λέω "καλώς, αλλά την επόμενη φορά κερνάω εγώ" (ναι, έχω την ακράδαντη πεποίθηση ότι θα ξαναβγουμε).
να πληρώνει πάντα ο άντρας. Μην είστε γύφτοι παιδιά.....
Θα βγεις έξω με κοπέλα και θα την βάλεις να πληρώνει ... όποιος το έκανε αυτό έχασε το παιχνίδι ...
Εδώ διαφωνώ. Εάν χάσεις το παιχνίδι με μια γυναίκα επειδή δεν κερνουσες κάθε φορά, δεν υπήρχε παιχνίδι εξαρχής. Καταλαβαίνω εν μέρει το σκεπτικό των ανδρών που θέλουν να έχουν τις κοπέλες σαν πριγκηπισσες αλλά 1ον έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις στις μέρες μας και 2ον όπως λένε και στο εξωτερικό, "money doesn't grow on trees". Δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους όλων των γυναικών, αλλά εγώ προσωπικά όταν γνωρίζω κάποιον που θέλει να κερνάει πάντα και παντού αφενός νιώθω αμηχανία και αφετέρου το εκλαμβάνω ως ανασφάλεια και ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση. Οπότε μάλλον αρνητικά δρα, παρά θετικά.