EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
28-01-22
14:59
Σέρφερς, 1922.
Αγόρι βλέπει για πρώτη φορά τηλεόραση από το τζάμι ενός μαγαζιού, 1948.
Ο Τζέιμς Νάισμιθ, επινοητής του μπάσκετ, μαζί με τη γυναίκα του.
Τελετή αποφοίτησης, 1895.
Γυναίκα από το Ιράν, 1965.
Η Μάργκαρετ Χάμιλτον, η πρώτη μηχανικός λογισμικού της NASA, 1969.
Apollo software engineer Margaret Hamilton receives Presidential Medal of Freedom
Γκέισες, Ιαπωνία, 1920.
Οι πριγκίπισσες Όλγκα και Τατιάνα της βασιλικής οικογένειας της Ρωσία, πριν την επανάσταση, 1913.
πηγη:Fb
Αγόρι βλέπει για πρώτη φορά τηλεόραση από το τζάμι ενός μαγαζιού, 1948.
Ο Τζέιμς Νάισμιθ, επινοητής του μπάσκετ, μαζί με τη γυναίκα του.
Τελετή αποφοίτησης, 1895.
Γυναίκα από το Ιράν, 1965.
Η Μάργκαρετ Χάμιλτον, η πρώτη μηχανικός λογισμικού της NASA, 1969.
Apollo software engineer Margaret Hamilton receives Presidential Medal of Freedom
Γκέισες, Ιαπωνία, 1920.
Οι πριγκίπισσες Όλγκα και Τατιάνα της βασιλικής οικογένειας της Ρωσία, πριν την επανάσταση, 1913.
πηγη:Fb
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-01-22
22:40
Τρεις σπάνιες φωτογραφίες στις όχθες του Ιλισσού πριν τσιμεντωθεί το ποτάμι
ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ
Περίπου 1893
Η γέφυρα του Ιλισσού μπροστά στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στο τέλος της Ηρώδου Αττικού. Περιλαμβάνεται σε βιβλίο, που δημοσιεύτηκε το 1894. Παράλληλα διακρίνονται τα Νέα Ανάκτορα, το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο, η ανέγερση του οποίου ξεκίνησε το 1891 και το κέλυφος του κτιρίου είναι πλήρως διαμορφωμένο. Εξ ων η χρονολόγηση... Είναι μάλλον καλοκαίρι γιατί ο Ιλισός δε φαίνεται να έχει νερό. Και το Στάδιο δεν έχει ανακατασκευαστεί ακόμα...
Κάρτα με ημερομηνία αποστολής: 15-01-1936
Μεταξύ 1927-1932
Σε πρώτο πλάνο ο Ιλισσός και η γέφυρά του στο ύψος του Σταδίου. Αριστερά η Ηρώδου Αττικού. Η επιγραφή "Ο Μόλλας" στη μάντρα απέναντι χρονολογεί τη φωτογραφία γιατί ξέρουμε ότι εκεί έδινε τις παραστάσεις του ο καραγκιοζοπαίχτης Αντώνης Μόλλας μεταξύ 1927 και 1932.
Περίπου 1930
Το Στάδιο με τη γύψινα προπύλαια, που κατασκευάστηκαν για την Μεσολυμπιάδα του 1906 και καθαιρέθηκαν το 1952.
Πηγη σελίδα του Facebook «Μεταμορφώσεις της πόλης - και όχι μόνο»
ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ
Περίπου 1893
Η γέφυρα του Ιλισσού μπροστά στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στο τέλος της Ηρώδου Αττικού. Περιλαμβάνεται σε βιβλίο, που δημοσιεύτηκε το 1894. Παράλληλα διακρίνονται τα Νέα Ανάκτορα, το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο, η ανέγερση του οποίου ξεκίνησε το 1891 και το κέλυφος του κτιρίου είναι πλήρως διαμορφωμένο. Εξ ων η χρονολόγηση... Είναι μάλλον καλοκαίρι γιατί ο Ιλισός δε φαίνεται να έχει νερό. Και το Στάδιο δεν έχει ανακατασκευαστεί ακόμα...
Κάρτα με ημερομηνία αποστολής: 15-01-1936
Μεταξύ 1927-1932
Σε πρώτο πλάνο ο Ιλισσός και η γέφυρά του στο ύψος του Σταδίου. Αριστερά η Ηρώδου Αττικού. Η επιγραφή "Ο Μόλλας" στη μάντρα απέναντι χρονολογεί τη φωτογραφία γιατί ξέρουμε ότι εκεί έδινε τις παραστάσεις του ο καραγκιοζοπαίχτης Αντώνης Μόλλας μεταξύ 1927 και 1932.
Περίπου 1930
Το Στάδιο με τη γύψινα προπύλαια, που κατασκευάστηκαν για την Μεσολυμπιάδα του 1906 και καθαιρέθηκαν το 1952.
Πηγη σελίδα του Facebook «Μεταμορφώσεις της πόλης - και όχι μόνο»
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-01-22
22:16
Το 1900. Πλάκα. Ο ναός της Αρτέμιδος. (Αγία Αικατερίνη).
Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης βρίσκεται στην Πλάκα ανάμεσα στις οδούς Χαιρεφώντος και Γαλανού. Είναι χτισμένος πάνω στον αρχαίο ναό της Αρτέμιδος,τον οποίο και δώρισε ο αυτοκράτορας Αδριανός.Απο Pinterest
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
19-01-22
12:00
Φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης - Τσιμισκή, 1964. Η πρώτη πορεία ειρήνης.
Τσιμισκή με Π.Π.Γερμανού, 1964. Η πρώτη πορεία ειρήνης. (από: "Επίκαιρα")
Τσιμισκή με Π.Π.Γερμανού, 1964. Η πρώτη πορεία ειρήνης. (από: "Επίκαιρα")
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
14-01-22
13:45
Το «χωριό» του Αγγελόπουλου, που χάθηκε στα νερά της Κερκίνης
Το «Αγγελοχώρι» ήταν το μεγαλύτερο κινηματογραφικό ντεκόρ, που έχει στηθεί έως σήμερα στην Ελλάδα.Τον χειμώνα η Κερκίνη θυμίζει αγγελοπουλικό τοπίο. Μελαγχολική, βυθισμένη στην υγρασία και στις χαμηλές θερμοκρασίες, με την πρωινή ομίχλη να θολώνει τα μοναδικά χρώματα της φύσης και την απέραντη γαλήνη να καλύπτει τα νωχελικά νερά της.
Είναι αυτό το «τοπίο στην ομίχλη» που λάτρεψε από την πρώτη στιγμή που επισκέφθηκε τη λίμνη και τον σπάνιο υγρότοπο της, στο Β.Δ. τμήμα των Σερρών, ο σπουδαίος σκηνοθέτης μας Θεόδωρος Αγγελόπουλος επιλέγοντάς την ως φυσικό ντεκόρ για την ταινία: «Το λιβάδι που δακρύζει» το 2004. Πρώτο μέρος της τελευταίας ανολοκλήρωτης τριλογίας του.
Για τις ανάγκες της ταινίας αυτής, προτελευταίας πριν τον πρόωρο χαμό του το 2012, «κτίστηκε» στον πυθμένα της Κερκίνης, την εποχή που τα νερά υποχωρούν κάθε χρόνο, ένα ολόκληρο μακεδονίτικο κινηματογραφικό χωριό, των αρχών της δεκαετίας του 1930.
Αφού ολοκληρώθηκε η κατασκευή του χωριού, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος περίμενε υπομονετικά, όχι μόνο να βυθιστούν τα σπίτια στα νερά της λίμνης, αλλά να δημιουργηθούν και οι αναγκαίες καιρικές συνθήκες, ομίχλη, κρύο, ψιλόβροχο και περιορισμένη ορατότητα, προκειμένου να ξεκινήσουν και να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα της ταινίας. Το έργο εξιστορούσε ουσιαστικά τα γεγονότα του 20ου αιώνα στην Ελλάδα -μέσα από τη σχέση δύο ανθρώπων- από το 1919 και την έλευση ομογενών προσφύγων από την Οδησσό έως το 1949 με το τέλος του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.
Το αγγελοπουλικό τοπίο της Κερκίνης, ενέπνευσε την δημιουργό Ελένη Καραΐνδρου, να συνθέσει το βασικό θέμα της μουσικής που συνόδευσε την ταινία: «Το λιβάδι που δακρύζει».
Έως σήμερα επαγγελματίες του τουρισμού στο βόρειο άκρο των Σερρών, μιλούν για το πόσο σημαντικά συνέβαλλε στην προβολή της Κερκίνης το «Λιβάδι που δακρύζει» και το κινηματογραφικό «χωριό» που στήθηκε πριν από 20 χρόνια, αυξάνοντάς σημαντικά εκείνη την εποχή την επισκεψιμότητα στην περιοχή, έως την καταστροφή του εντυπωσιακού σκηνικού, τόσο από τα νερά της λίμνης και των στοιχείων της φύσης όσο και από το πλιάτσικο επιτήδειων, που το αποψίλωσαν από οτιδήποτε χρήσιμο.
Σήμερα μόνο κομμάτι του κορμού του δέντρου που ορθωνόταν δίπλα από το διώροφη πλινθόκτιστη κατοικία στο κέντρο του «χωριού» εξέχει από το νερό, ενώ όταν πέφτει η στάθμη οι -διασκορπισμένοι στον πυθμένα- σωροί από τα τούβλα μαρτυρούν πως κάποτε εκεί βρισκόταν το «Αγγελοχώρι».
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
05-01-22
08:25
Σπάνια φωτογραφία από το Καλλιμάρμαρο στάδιο, πριν την κατασκευή του!
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
04-01-22
20:09
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ η τοποθεσια ΤΡΙΑ ΑΥΓΑ & 1890 - 1900
Φωτογραφίες από την παλιά Θεσσαλονίκη
H μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης 1917
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
04-01-22
02:29
ΠΕΙΡΑΙΑΣ 1892
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
04-01-22
00:38
Αθήνα, οδός Βουκουρεστίου, 1940's.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
03-01-22
13:17
Ο μεγάλος καρόδρομος που έγινε η Λεωφόρος Συγγρού.
«Φουλαριστός τράβα ντουγρού, στη λεωφόρο του Συγγρού» έλεγε το παλιό αρχοντορεμπέτικο για το κορίτσι που ήθελε θάλασσα και όντως η Λεωφόρος Συγγρού ήταν το συνώνυμο του δρόμου της ανεμελιάς αφού ένωνε το κέντρο της Αθήνας με τη θάλασσα. Φυσικά η Λεωφόρος Συγγρού είχε χαραχτεί πολύ πριν το 1951 όατν οι Σακελάριος-Γιαννακόπουλος έγραψαν τους στίχους του «Τραμπαρίφα» σε μουσική Μιχάλη Σογιούλ. Η αρχική αεροφωτογραφία είναι τραβηγμένη περίπου το 1920. Κάτω αριστερά εικονίζεται ο χώρος που ανεγέρθηκε το σημερινό «Σταύρος Νιάρχος». Εκεί για χρόνια λειτούργησε ο Ιππόδρομος. Κατασκευάστηκε σχεδόν στην ίδια ευθεία που βρισκόταν κατά την αρχαιότητα πλατιά οδός από και προς το λιμάνι του Φαλήρου. Μέχρι να πάρει την σύγχρονη μορφή της ήταν ένας μεγάλος καρόδρομος. Η χάραξη του δρόμου και τα πρώτα έργα Ένας μηχανικός του στρατού, ο Ιωάννης Γενίσαρλης, ανέλαβε το έργο της υλοποίησης των σχεδίων του πλέον χαρακτηριστικού αυτοκινητόδρομου της Αθήνας.
Η κατασκευή άρχισε το 1898. Στην αρχή εκατέρωθεν του δρόμου ήταν χωράφια και διάσπαρτα μικρά χαμόσπιτα. Η Συγγρού περίπου στο 1890 / Πηγή: Wikipedia Μεγάλο μέρος των εξόδων της χάραξης και λειτουργίας του δρόμου καλύφθηκε από τον τραεζίτη και πολιτικό Ανδρέα Συγγρό που έδωσε και το όνομά του στην πρώτο μεγάλο αυτοκινητόδρομο της Αθήνας. Το 1904, τον Οκτώβριο, δημοπρατήθηκε το έργο με κονδύλι 135.000 δραχμών για τη δενδροφύτευση της λεωφόρου. Είχε προηγηθεί το έργο επιτροπής από το 1902 για να γίνει η μελέτη για τα δέντρα που θα φυτευτούν υπό τον διευθυντή του γεωργικού σταθμού Αθηνών κ. Μουράτογλου και του αρχιδενδροκόμου κ. Χριστίνη. Τέλη Νοεμβρίου του 1904 η καινούργια λεωφόρος της Αθήνας δόθηκε στην κυκλοφορία.
Το πρώτο θανατηφόρο τροχαίο 4 Μαρτίου 1907, η ώρα είναι 11 και μισή το πρωί. Δύο αυτοκίνητα κατευθύνονταν από τη Συγγρού προς το Παλαιό Φάληρο (σήμερα έχει γίνει υπόγεια γέφυρα στο σημείο). Το ένα το οδηγούσε ο Πρίγκιπας Ανδρέας και το άλλο ο βουλευτής Φθιώτιδας, Νικόλαος Σιμόπουλος. Σημειωτεόν ότι τότε στην Αθήνα κυκλοφορούσαν συνολικά …επτά αυτοκίνητα. Δεν είχαν πινακίδες. Όλοι ήξεραν ποιοι ήταν οι επτά ιδιοκτήτες αυτοκινήτων στην πόλη. Στο ύψος του εργοστασίου ΦΙΞ, μια γυναίκα, η 25χρονη Ευφροσύνη Βαμβακά, ήταν στο πεζοδρόμιο με τον 6χρονο γιο της. Η γυναίκα κατέβηκε στο δρόμο για να περάσει ο απέναντι. Το αυτοκίνητο του βουλευτή προσπάθησε να την αποφύγει – είναι κάπως συγκεχυμένες οι πληροφορίες – όμως η γυναίκα έχασε την ισορροπία της και έπεσε στο οδόστρωμα. Το αυτοκίνητο του Πρίγκιπα που ακολουθούσε δεν πρόλαβε να κόψει ταχύτητα και πέρασε πάνω από την άτυχη γυναίκα που εξέπνευσε. Ο μικρός γιος της δεν είχε κατέβει από το πεζοδρόμιο και σώθηκε. Τα πρώτα μεγάλα κτίρια Ο μόνος που ίσως είχε προβλέψει την χάραξη αυτής της σπουδαίας οδικής αρτηρίας ήταν ο Κάρολος Φιξ, ο οποίος το 1893, στη δυτική όχθη του Ιλισού, έχτισε το πρώτο του μεγάλο εργοστάσιο για την παραγωγή της ομώνυμης μπύρας. Το πρώτο κτίριο έμεινε στη θέση του ως τη δεκαετία του ’50 οπότε και γκρεμίστηκε για να χτιστεί ένα νέο, μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο κτίριο – που τμήμα του παραμένει ως σήμερα και στεγάζει το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Το 1927, στις 2 Ιανουαρίου ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης έβαλε τον θεμέλιο λίθο του Παντείου Πανεπιστημίου. Το Πάντειο υποδέχτηκε τους πρώτους φοιτητές τρία χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1930. Ήταν το τρίτο μεγάλο κτίριο στον καινούργιο μεγάλο αυτοκινητόδρομο της Αθήνας. Ένα χρόνο πριν, το 1929, στο ύψος της Νέας Σμύρνης, και συγκεκριμένα στον αριθμό 221 (ρεύμα ανόδου προς Αθήνα) είχε χτιστεί το μεγάλο Ιωσιφόγλειο ορφανοτροφείο με έξοδα του μικρασιάτη τραπεζίτη Χαράλαμπου Ιωσηφόγλου. Η πρώτη ανακατασκευή Το 1954 έγιναν οι πρώτες εργασίες ανακατασκευής του δρόμου και το καλοκαίρι του 1959 εγκαινιάστηκε το δίκτυο ηλεκτροφωτισμού της λεωφόρου. Το 1966 εγκαινιάστηκε το Ίδρυμα Ευγενίδου με το πρώτο πλανητάριο στην Ελλάδα, χαμηλά στη λεωφόρο, στο ρεύμα ανόδου. Τότε απέναντι ήταν η τεράστια έκταση που στέγασε τον Ιππόδρομο και σήμερα το Κέντρο Πολιτισμού. Η Ελλάδα στην ΕΟΚ και η ασφαλτόστρωση εξπρές Την άνοιξη του 1979 η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν σε δημιουργικό αναβρασμό. Τον Μάιο, θα υπογραφόταν στο Ζάππειο η συμφωνία εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Για την τελετή θα έφτανε στην Αθήνα ο Γάλλος Πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν με το προεδρικό αεροπλάνο, το ίδιο που είχε παραχωρήσει στον Καραμανλή για να έρθει στην Αθήνα το 1974 μετά την πτώση της Χούντας. Ο Καραμανλής είχε σχεδιάσει μια μεγαλειώδη υποδοχή στον Ντ’ Εστέν που περιελάμβανε τη μεταφορά τους από το τότε αεροδρόμιο του Ελληνικού με ανοιχτό αυτοκίνητο, ώστε να μπορούν να χαιρετούν τον κόσμο που θα είχε συγκεντρωθεί. Φυσικά η πομπή θα περνούσε από τη Λεωφόρο Συγγρού που χρειαζόταν μεγάλη ανακαίνιση. Η νέα ασφαλτόστρωση έγινε σε χρόνο ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Σχεδόν σε 24 ώρες ο δρόμος άλλαξε όψη και τα διαρκώς αυξανόμενα αυτοκίνητα των Αθηναίων δεν θα χοροπηδούσαν πλέον στις λακκούβες. Η «σκοτεινή» πλευρά του δρόμου Όσο τα χρόνια περνούσαν η Λεωφόρος Συγγρού έγινε πόλος έλξης του αγοραίου έρωτα. Στο ρεύμα καθόδου προς παραλία, γυναίκες και άντρες-τραβεστί έκαναν πιάτσα τις νύχτες. Πολλές φορές ο παράδρομος είχε τόση κίνηση από αυτοκίνητα με τους οδηγούς που έψαχναν ερωτική εκτόνωση, λες και έβλεπες δρόμο του κέντρου σε ώρα αιχμής. Η αστυνομία συχνά έκανε κάποιες επιχειρήσεις να διώξει τις «πεταλούδες της νύχτας» όπως αποκαλούσαν τις ιερόδουλες της Συγγρού και η πιάτσα «έσπασε». Πάντως ακόμη και σήμερα από το ύψος του Παντείου Πανεπιστημίου μέχρι και την Καλλιθέα κάποιοι τραβεστί περιμένουν τους πελάτες τους, μόλις πέσει η νύχτα. Η Συγγρού σήμερα Στις μέρες μας η Λεωφόρος Συγγρού έχει γίνει μια τεράστια επιχειρηματική αρτηρία αφού μεγάλες εταιρείες της Ελλάδας και του εξωτερικού, εφοπλιστικά γραφεία, κοινωφελή Ιδρύματα και φυσικά ξενοδοχειακές μονάδες την έχουν επιλέξει για έδρα τους. Πολλά από τα κτίρια εκατέρωθεν της λεωφόρου είναι σπουδαία έργα μεγάλων αρχιτεκτόνων....
Απο το άρθρο: https://www.mixanitouxronou.gr/o-meg...kai-giati-asfaltostrothike-mesa-se-mia-imera/
«Φουλαριστός τράβα ντουγρού, στη λεωφόρο του Συγγρού» έλεγε το παλιό αρχοντορεμπέτικο για το κορίτσι που ήθελε θάλασσα και όντως η Λεωφόρος Συγγρού ήταν το συνώνυμο του δρόμου της ανεμελιάς αφού ένωνε το κέντρο της Αθήνας με τη θάλασσα. Φυσικά η Λεωφόρος Συγγρού είχε χαραχτεί πολύ πριν το 1951 όατν οι Σακελάριος-Γιαννακόπουλος έγραψαν τους στίχους του «Τραμπαρίφα» σε μουσική Μιχάλη Σογιούλ. Η αρχική αεροφωτογραφία είναι τραβηγμένη περίπου το 1920. Κάτω αριστερά εικονίζεται ο χώρος που ανεγέρθηκε το σημερινό «Σταύρος Νιάρχος». Εκεί για χρόνια λειτούργησε ο Ιππόδρομος. Κατασκευάστηκε σχεδόν στην ίδια ευθεία που βρισκόταν κατά την αρχαιότητα πλατιά οδός από και προς το λιμάνι του Φαλήρου. Μέχρι να πάρει την σύγχρονη μορφή της ήταν ένας μεγάλος καρόδρομος. Η χάραξη του δρόμου και τα πρώτα έργα Ένας μηχανικός του στρατού, ο Ιωάννης Γενίσαρλης, ανέλαβε το έργο της υλοποίησης των σχεδίων του πλέον χαρακτηριστικού αυτοκινητόδρομου της Αθήνας.
Η κατασκευή άρχισε το 1898. Στην αρχή εκατέρωθεν του δρόμου ήταν χωράφια και διάσπαρτα μικρά χαμόσπιτα. Η Συγγρού περίπου στο 1890 / Πηγή: Wikipedia Μεγάλο μέρος των εξόδων της χάραξης και λειτουργίας του δρόμου καλύφθηκε από τον τραεζίτη και πολιτικό Ανδρέα Συγγρό που έδωσε και το όνομά του στην πρώτο μεγάλο αυτοκινητόδρομο της Αθήνας. Το 1904, τον Οκτώβριο, δημοπρατήθηκε το έργο με κονδύλι 135.000 δραχμών για τη δενδροφύτευση της λεωφόρου. Είχε προηγηθεί το έργο επιτροπής από το 1902 για να γίνει η μελέτη για τα δέντρα που θα φυτευτούν υπό τον διευθυντή του γεωργικού σταθμού Αθηνών κ. Μουράτογλου και του αρχιδενδροκόμου κ. Χριστίνη. Τέλη Νοεμβρίου του 1904 η καινούργια λεωφόρος της Αθήνας δόθηκε στην κυκλοφορία.
Το πρώτο θανατηφόρο τροχαίο 4 Μαρτίου 1907, η ώρα είναι 11 και μισή το πρωί. Δύο αυτοκίνητα κατευθύνονταν από τη Συγγρού προς το Παλαιό Φάληρο (σήμερα έχει γίνει υπόγεια γέφυρα στο σημείο). Το ένα το οδηγούσε ο Πρίγκιπας Ανδρέας και το άλλο ο βουλευτής Φθιώτιδας, Νικόλαος Σιμόπουλος. Σημειωτεόν ότι τότε στην Αθήνα κυκλοφορούσαν συνολικά …επτά αυτοκίνητα. Δεν είχαν πινακίδες. Όλοι ήξεραν ποιοι ήταν οι επτά ιδιοκτήτες αυτοκινήτων στην πόλη. Στο ύψος του εργοστασίου ΦΙΞ, μια γυναίκα, η 25χρονη Ευφροσύνη Βαμβακά, ήταν στο πεζοδρόμιο με τον 6χρονο γιο της. Η γυναίκα κατέβηκε στο δρόμο για να περάσει ο απέναντι. Το αυτοκίνητο του βουλευτή προσπάθησε να την αποφύγει – είναι κάπως συγκεχυμένες οι πληροφορίες – όμως η γυναίκα έχασε την ισορροπία της και έπεσε στο οδόστρωμα. Το αυτοκίνητο του Πρίγκιπα που ακολουθούσε δεν πρόλαβε να κόψει ταχύτητα και πέρασε πάνω από την άτυχη γυναίκα που εξέπνευσε. Ο μικρός γιος της δεν είχε κατέβει από το πεζοδρόμιο και σώθηκε. Τα πρώτα μεγάλα κτίρια Ο μόνος που ίσως είχε προβλέψει την χάραξη αυτής της σπουδαίας οδικής αρτηρίας ήταν ο Κάρολος Φιξ, ο οποίος το 1893, στη δυτική όχθη του Ιλισού, έχτισε το πρώτο του μεγάλο εργοστάσιο για την παραγωγή της ομώνυμης μπύρας. Το πρώτο κτίριο έμεινε στη θέση του ως τη δεκαετία του ’50 οπότε και γκρεμίστηκε για να χτιστεί ένα νέο, μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο κτίριο – που τμήμα του παραμένει ως σήμερα και στεγάζει το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Το 1927, στις 2 Ιανουαρίου ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης έβαλε τον θεμέλιο λίθο του Παντείου Πανεπιστημίου. Το Πάντειο υποδέχτηκε τους πρώτους φοιτητές τρία χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1930. Ήταν το τρίτο μεγάλο κτίριο στον καινούργιο μεγάλο αυτοκινητόδρομο της Αθήνας. Ένα χρόνο πριν, το 1929, στο ύψος της Νέας Σμύρνης, και συγκεκριμένα στον αριθμό 221 (ρεύμα ανόδου προς Αθήνα) είχε χτιστεί το μεγάλο Ιωσιφόγλειο ορφανοτροφείο με έξοδα του μικρασιάτη τραπεζίτη Χαράλαμπου Ιωσηφόγλου. Η πρώτη ανακατασκευή Το 1954 έγιναν οι πρώτες εργασίες ανακατασκευής του δρόμου και το καλοκαίρι του 1959 εγκαινιάστηκε το δίκτυο ηλεκτροφωτισμού της λεωφόρου. Το 1966 εγκαινιάστηκε το Ίδρυμα Ευγενίδου με το πρώτο πλανητάριο στην Ελλάδα, χαμηλά στη λεωφόρο, στο ρεύμα ανόδου. Τότε απέναντι ήταν η τεράστια έκταση που στέγασε τον Ιππόδρομο και σήμερα το Κέντρο Πολιτισμού. Η Ελλάδα στην ΕΟΚ και η ασφαλτόστρωση εξπρές Την άνοιξη του 1979 η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν σε δημιουργικό αναβρασμό. Τον Μάιο, θα υπογραφόταν στο Ζάππειο η συμφωνία εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Για την τελετή θα έφτανε στην Αθήνα ο Γάλλος Πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν με το προεδρικό αεροπλάνο, το ίδιο που είχε παραχωρήσει στον Καραμανλή για να έρθει στην Αθήνα το 1974 μετά την πτώση της Χούντας. Ο Καραμανλής είχε σχεδιάσει μια μεγαλειώδη υποδοχή στον Ντ’ Εστέν που περιελάμβανε τη μεταφορά τους από το τότε αεροδρόμιο του Ελληνικού με ανοιχτό αυτοκίνητο, ώστε να μπορούν να χαιρετούν τον κόσμο που θα είχε συγκεντρωθεί. Φυσικά η πομπή θα περνούσε από τη Λεωφόρο Συγγρού που χρειαζόταν μεγάλη ανακαίνιση. Η νέα ασφαλτόστρωση έγινε σε χρόνο ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Σχεδόν σε 24 ώρες ο δρόμος άλλαξε όψη και τα διαρκώς αυξανόμενα αυτοκίνητα των Αθηναίων δεν θα χοροπηδούσαν πλέον στις λακκούβες. Η «σκοτεινή» πλευρά του δρόμου Όσο τα χρόνια περνούσαν η Λεωφόρος Συγγρού έγινε πόλος έλξης του αγοραίου έρωτα. Στο ρεύμα καθόδου προς παραλία, γυναίκες και άντρες-τραβεστί έκαναν πιάτσα τις νύχτες. Πολλές φορές ο παράδρομος είχε τόση κίνηση από αυτοκίνητα με τους οδηγούς που έψαχναν ερωτική εκτόνωση, λες και έβλεπες δρόμο του κέντρου σε ώρα αιχμής. Η αστυνομία συχνά έκανε κάποιες επιχειρήσεις να διώξει τις «πεταλούδες της νύχτας» όπως αποκαλούσαν τις ιερόδουλες της Συγγρού και η πιάτσα «έσπασε». Πάντως ακόμη και σήμερα από το ύψος του Παντείου Πανεπιστημίου μέχρι και την Καλλιθέα κάποιοι τραβεστί περιμένουν τους πελάτες τους, μόλις πέσει η νύχτα. Η Συγγρού σήμερα Στις μέρες μας η Λεωφόρος Συγγρού έχει γίνει μια τεράστια επιχειρηματική αρτηρία αφού μεγάλες εταιρείες της Ελλάδας και του εξωτερικού, εφοπλιστικά γραφεία, κοινωφελή Ιδρύματα και φυσικά ξενοδοχειακές μονάδες την έχουν επιλέξει για έδρα τους. Πολλά από τα κτίρια εκατέρωθεν της λεωφόρου είναι σπουδαία έργα μεγάλων αρχιτεκτόνων....
Απο το άρθρο: https://www.mixanitouxronou.gr/o-meg...kai-giati-asfaltostrothike-mesa-se-mia-imera/
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
30-12-21
14:12
Μύκονος του 1950
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-12-21
21:26
Οι κινηματογράφοι των θρύλων – Έλλη
Το 1952 στο κέντρο της Αθήνας –όπου ακόμα δέσποζαν οι μεγάλοι προπολεμικοί κινηματογράφοι, με εξαίρεση το καινούργιο (1947) Σταρ– έκανε την εμφάνισή της και η Έλλη σε ένα κεντρικό-απόκεντρο σημείο, στην οδό Ακαδημίας η οποία ήταν τότε ένας ήσυχος δρόμος κατοικιών. Η Έλλη, χωρίς να είναι μικρός κινηματογράφος, δεν συναγωνιζόταν σε μέγεθος τις καθιερωμένες αίθουσες παρά μόνο την Ίριδα απέναντί της η οποία ήταν μάλιστα Β προβολής. Στην Α όμως η Έλλη, αξιοπρεπέστατη και πολύ μοντέρνα – για τα δεδομένα της εποχής. Είχε μια ιδιαίτερη γοητεία η αίθουσά της, που διατηρούσε την αισθητική λιτότητα των παλιότερων αιθουσών αλλά με πιο μοντέρνες γραμμές, τοίχους που έκλιναν προς την οροφή βαμμένους στο χρώμα της ώχρας και με ηχοαπορροφητικό επίχρισμα σε λεπτή ανάγλυφη υφή, βαθυκόκκινα μουσαμαδένια καθίσματα στην πλατεία και τα ίδια στον εξώστη αλλά σε πράσινο χρώμα, από τους πρώτους κινηματογράφους που δεν σνομπάριζαν τους ταπεινότερους θεατές του εξώστη βάζοντάς τους να κάθονται σε σανίδια.
Σύντομα η Έλλη προσανατολίστηκε στις ελληνικές ταινίες που παρέλαυναν αδιακρίτως στην οθόνη της, ζευγάρι με την Ίριδα των ίδιων αντιλήψεων (που ανέβηκε πια στην Α προβολή). Έτσι έγινε ένας προσφιλής κινηματογράφος για θεατές που δεν επιζητούσαν μεγαλεία ούτε επί ούτε εκτός της οθόνης. Ίσως κιόλας να προσδιόρισε μια νέα κινηματογραφική πιάτσα, αφού μια δεκαετία περίπου αργότερα εμφανίστηκαν σε απόσταση αναπνοής και οι κινηματογράφοι Ακαδήμεια και Όπερα.
‘Όλα αυτά άλλαξαν το 1971 όταν η Έλλη πέρασε σε άλλα επιχειρηματικά χέρια και απέκτησε νέο ύφος, από την εμφάνιση μέχρι το πρόγραμμα. Όλα καλά, αλλά «εκείνη» η Έλλη λείπει αισθητά.
(αποσπασμα απο κειμενο Οι κινηματογράφοι που αγαπήσαμε πηγη https://www.facebook.com/photo.php?fbid=285685163531939&set=gm.2680624375579262&type=3&theater )
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
24-08-21
00:29
πολυ συγκινητικη ιστορια,μπραβο που την ποσταρες! μου θυμησες αυτην την ιστορια @Aleksa
Aπίστευτη ιστορία αγάπης: Ζευγάρι που ερωτεύτηκε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο συναντήθηκε ξανά μετά από 71 χρόνια | eirinika.gr
Συναντήθηκαν τελικά τα δυο πιτσουνάκια ενόψει του Αγίου Βαλεντίνου. Η Αγγλίδα και ο Αμερικανός που ερωτεύτηκαν κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου αγκαλιάστηκαν σφιχτά ύστερα από 71 ολόκληρα χρόνια.
www.eirinika.gr
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-04-21
14:39
μα οι εικονες αν δεις ειναι πανομοιοτυπες μιλαμε σε σημειο να αναρωτιεσαι τελικα οντως η ιστορια επαναλαμβανεται?Εικόνα δυο γυναικών των αρχών του περασμένου αιώνα, καθώς βαδίζουν στο δρόμο με "μέτρο προστασίας." Τότε απέναντι σε κάποιον άλλο "αόρατο εχθρό"που θέριζε και που λεγόταν Ισπανική γρίπη.
( σας θυμίζει κάτι; )
View attachment 79248
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
-------------------------------------------------------------------------
Επισης Συλλεκτικές φωτογραφίες από τον αμερικάνικο εμφύλιο!
Ο Αμερικάνικος εμφύλιος πόλεμος, γνωστός και ως πόλεμος των Βορείων και των Νοτίων, ήταν ο πιο καταστροφικός στην ιστορία των ΗΠΑ. Από το 1861 έως το 1865 περισσότεροι από 1.000.000 άνθρωποι (μάχιμοι και άμαχοι) έχασαν την ζωή τους. Ενάμιση σχεδόν αιώνα μετά οι φωτογραφίες από τον πόλεμο αυτό έχουν αποκτήσει τεράστια ιστορική σημασία. Άλλωστε εκείνη την εποχή η τέχνη της φωτογραφία είχε δεν είχε κλείσει 30 χρόνια ζωής.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
------------------------------------------------------------
Επισης
Η ιστορία της διάσημης πολεμικής φωτογραφίας που ήταν «στημένη»
Τι πραγματικά έγινε στο λόφο της Ίβο Τζίμα μόλις τον κατέλαβαν οι Αμερικάνοι
Υπάρχει ένα «ρητό» το οποίο μέσα στην απόλυτη κυνικότητά του αναφέρει πως «δεν πρέπει ποτέ να αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία»! Είτε καλό, είτε κακό, αυτό το «ρητό» το έχουν ακολουθήσει μέσα στο πέρασμα των χρόνων πολλοί. Μπορεί να το ήξεραν, μπορεί και όχι, το θέμα, ωστόσο, είναι πως δεν άφησαν την αλήθεια να τους χαλάσει μια ωραία ιστορία.
Αν, τώρα, στην παραπάνω εξίσωση βάλουμε και τα οικονομικά τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο… ξεκάθαρα. Η αλήθεια μπορεί να μπει για λίγο στην άκρη προκειμένου να εξυπηρετηθούν κάποια συμφέροντα. Δεν είναι απαραίτητο πως αυτό γίνεται με κακή πρόθεση. Έτσι κι αλλιώς η αλήθεια δεν μπορεί να μείνει στην άκρη για πολύ καιρό.
Αυτό έγινε και σε μια από τις πιο αιματηρές και φονικές μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή ανάμεσα σε Αμερικανούς και Ιάπωνες στο νησί της Ίβο Τζίμα. Εκεί έχει τραβηχτεί μια από τις διασημότερες πολεμικές φωτογραφίες όλων των εποχών. Πολλοί λένε πως αυτή είναι η διασημότερη. Μικρή σημασία έχει αυτό.
Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι το τι έγινε εκεί την ημέρα που οι Αμερικάνοι κατέλαβαν έναν λόφο στρατηγική σημασίας.
Η αιματηρή μάχη της Ίβο Τζίμα
Στις αρχές του 1945 ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε επί της ουσίας κριθεί υπέρ των συμμαχικών δυνάμεων. Ελάχιστα ήταν τα μέτωπα που δίνονταν ακόμα μάχες με στρατηγική σημασία. Ένα από αυτά τα μέτωπα ήταν αυτό του Ειρηνικού.
Εκεί Αμερικάνοι και Ιάπωνες συνέχιζαν να μάχονται δίχως έλεος. Και εκεί, ωστόσο, η πλάστιγγα είχε αρχίσει να γέρνει προς την πλευρά των στρατιωτών των ΗΠΑ. Οι Ιάπωνες έδιναν τον «υπέρ πάντων αγώνα» με στόχο να κρατήσουν τα τελευταία κρίσιμα νησιά. Ο ναύαρχος Τσέστερ Νίμιτζ ήταν αυτός που τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς υπέδειξε το νησί Ίβο Τζίμα ως τον επόμενο μεγάλο στόχο.
Ίβο Τζίμα σημαίνει στα Ιαπωνικά «Νησί του θείου» εξαιτίας των θειούχων κοιτασμάτων που υπάρχουν στην μόλις 21 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκτασή του. Το νησάκι ανήκει στη συστάδα νήσων Ογκασαβάρα και απέχει 650 ναυτικά μίλια νότια του Τόκιο. Αυτό ήταν και το στοιχείο που «τράβηξε» τους Αμερικάνους. Από εκεί θα μπορούσαν να ξεκινάνε τα βομβαρδιστικά τους με τελικό προορισμό την ιαπωνική ενδοχώρα.
Σημείο στρατηγικής σημασίας ο λόφος Σουριμπάτσι, ύψους 166 μέτρων. Αυτό ήθελαν να κατακτήσουν οι 110.000 Αμερικάνοι στρατιώτες. Αυτό να υπερασπιστούν οι 22.000 Ιάπωνες.
Η επίθεση του στρατού των ΗΠΑ ξεκίνησε το πρωί της 19ης Φεβρουαρίου. Η αντίσταση των Ιαπώνων ήταν πρωτόγνωρη. Στο τέλος της τέταρτης ημέρας οι αμερικάνοι κατάφεραν και κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του λόφου Σουριμπάτσι και ύψωσαν την σημαία των ΗΠΑ.
Μια θρυλική φωτογραφία και η «κρυμμένη» αλήθεια
Παρών σε εκείνη την ιστορική στιγμή ήταν ο φωτογράφος του Associated Press, Τζο Ρόζενταλ ο οποίος φωτογράφισε τους στρατιώτες να υψώνουν στον λόφο την αστερόεσσα. Και κάπου εδώ αρχίζει η ιστορία να… περιπλέκεται.
Εκείνη την εποχή οι ΗΠΑ βρίσκονταν από οικονομικής άποψης με την πλάτη στον τοίχο. Τα πολεμικά μέτωπα ήταν πολλά και τα χρήματα στα κρατικά ταμεία ελάχιστα. Ήταν ορατός ο κίνδυνος τα στρατεύματα της χώρας να αναγκαστούν να υποχωρήσουν καθώς δεν μπορούσε να γίνει ο απαραίτητος ανεφοδιασμός τους.
Όλοι είχαν ανάγκη από μια σπουδαία και συμβολική νίκη προκειμένου να ανυψωθεί το ηθικό των πολιτών και να… βάλουν το χέρι στην τσέπη αγοράζοντας πολεμικά ομόλογα. Η ευκαιρία αυτή δόθηκε στην στρατιωτική ηγεσία της χώρας με την μάχη της Ίβο Τζίμα. Η κατάληψη του λόφου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ανάλογα. Αυτό που έλειπε ήταν το «κερασάκι στην τούρτα». Όπου… «τούρτα» ο λόφος και όπου «κερασάκι» η σημαία.
Οι στρατιωτικοί εκμεταλλεύονται την παρουσία του Τζο Ρόζενταλ στο σημείο και πριν ακόμα οι μάχες τελειώσουν και ολοκληρωθεί η κατάληψη του λόφου, βάζουν έξι στρατιώτες να υψώσουν την αμερικάνικη σημαία. Η πρώτη, ωστόσο, ήταν μικρή και η φωτογραφία ήταν καλή μεν αλλά δεν είχε αυτό το… ηρωικό.
Δίνεται διαταγή να φέρουν μια μεγαλύτερη. Υποστέλλεται η μικρή και οι έξι στρατιώτες υψώνουν την δεύτερη και μεγαλύτερη ακολουθώντας τις οδηγίες του φωτογράφου. Τότε έρχεται το «μαγικό κλικ»! Ο Ρόζενταλ καταφέρνει να βγάλει μια από τις πλέον ιστορικές πολεμικές φωτογραφίες. Το ότι ήταν «στημένη» μικρή σημασία έχει για όλα αυτά που ακολούθησαν. Όπως είπαμε, άλλωστε, «δεν πρέπει ποτέ να αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία»!
Ήρωες στην υπηρεσία του θεάματος
Μετά τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Ρόζενταλ οι μάχες συνεχίστηκαν. Για την ακρίβεια τελείωσαν (με την κατάληψη του νησιού από τους Αμερικάνους) στις 26 Μαρτίου! Οι ΗΠΑ έχασαν περίπου 6.000 στρατιώτες και περισσότεροι από 19.000 τραυματίστηκαν. Αντίστοιχα, από τους 22.000 Ιάπωνες μόλις 216 επέζησαν κι αυτοί αιχμαλωτίστηκαν. Ανάμεσα στους νεκρούς Αμερικανούς στρατιώτες ήταν και τρεις από τους έξι που ύψωσαν τη σημαία στο λόφο.
Αρχικά το ότι η φωτογραφία ήταν σκοτεινή και δεν φαίνονταν πρόσωπα εξυπηρετούσε απόλυτα τους επιτελείς στην Ουάσινγκτον οι οποίοι έτριβαν τα χέρια τους βλέποντας πως ένα «κλικ» αναζωπύρωσε το πατριωτικό ηθικό των αμερικανών που άρχισαν να αγοράζουν με πάθος τα πολεμικά ομόλογα.
Στη δεύτερη φάση, ωστόσο, η φωτογραφία δεν αρκούσε. Έπρεπε οι ίδιοι οι ήρωες της Ίβο Τζίμα να παρουσιαστούν μπροστά στους συμπατριώτες τους, να τους εξιστορήσουν επικές πολεμικές ιστορίες και να ζητήσουν οι ίδιοι την αγορά ομολόγων για την ενίσχυση των κρατικών ταμείων. Όταν οι επιτελείς έμαθαν πως οι τρείς σκοτώθηκαν στη μάχη λίγο αργότερα, έδωσαν άρον- άρον φύλλο πορείας στους άλλους τρείς για να επιστρέψουν στις ΗΠΑ, υπό τον φόβο πως θα σκοτώνονταν και εκείνοι κάτι που θα ήταν τρομερό πλήγμα στο… marketing του πολέμου!
Η ιστορία της διάσημης πολεμικής φωτογραφίας που ήταν «στημένη»
Υπάρχει ένα «ρητό» το οποίο μέσα στην απόλυτη κυνικότητά του αναφέρει πως «δεν πρέπει ποτέ να αφήνεις την αλήθεια να…
www.newsbeast.gr
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.