12-01-24
13:06
Πολύ καλό αυτό, μακάρι να το είχα κι εγώ φουλ ταιμ ενασχόληση να πήγαινα κι εγώ σε όλα και όχι μόνο σε όσα προλαβαίνω.Αγαπημένη, έχω πάει σε ΟΛΕΣ τις καινούργιες φετινές (σε αυτές που παίζονται για δεύτερο χρόνο πήγα πέρυσι) διότι λόγω σχολής μας στέλνουν παντού, ακόμα και στις πιο άσημες σε μικρά θέατρα της Αθήνας..
Χμ, κοίτα την έχω δεί στο θέατρο και η δική μου εκτίμηση είναι πως είναι (αρκετά) υπερβολική και το κυριότερο πως υπάρχει ενα gap/mismatch του μέσα και του έξω της. Πρέπει (κατ'εμέ και οχι μόνο) να έχεις μέσα σου, στην πραγματική ζωή εκτός σκηνής αυτό το δράμα και τον θρήνο για να το παίξεις με αυθεντικό πάθος και ζήλο χωρίς είτε να φανεί υπερβολικό είτε να φαίνεται ξεκάθαρα στον θεατή πως επιστρατεύεσαι (τις γνωστές σε όσους έχουν κάνει θέατρο) τεχνικές οπότε και το αποτελεσμα να είναι σε ενα φάσμα απο μια μορφή απαγγελίας εως απλή ακολουθία οδηγιών by the book.Δες την στο θέατρο και τα ξανά λέμε
Οι κραυγές που βγάζει η Καραμπέτη δεν είναι τεχνική, αν μη τι άλλο δείχνει μια ανεπιτήδευτη, ανευ προηγουμένου αυθεντικότητα.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως όποιος δεν έχει αυτό δεν μπορεί να κάνει καλό θέατρο, αλίμονο.
Αυτή όμως είναι η δική μου εκτίμηση, και φυσικά για σένα μπορεί να ναι ξεχωριστή και η καλύτερη όλων. Το παραπάνω σχόλιο ήταν χιουμοριστικό έτσι κι αλλιώς.
Επίσης εδώ έχεις δίκιο, όσα περισσότερα μαθαίνεις στο θέατρο τόσο περισσότερο βγάζεις απο πάνω σου τον θεατή και μπαίνεις στην ψυχολογία του ίδιου ηθοποιού ως άνθρωπο και ως επαγγελματία. Η χρυσή τομή φέρνει και τις out of this world ερμηνείες.επειδή ξεχωρίζει ανάμεσα στους "ηθοποιούς" που η πλειοψηφία νομίζει ότι είναι καλοί, αλλά κάθε άλλο
Για μένα ο ηθοποιός φαίνεται στην ικανότητα του να τσαλακώνεται σε ποικίλους ρόλους και να σου βγάζει συναισθήματα που δεν ήξερες ποτέ πως είσαι ικανός να νιώσεις και δεν είναι ξεκάθαρα ούτε σε εσένα τον ίδιο. Γιαυτό και δεν θεωρώ αρκετούς κορυφαίους για τον κόσμο ηθοποιούς ικανούς να το πετύχουν αυτό.
Μέσες άκρες αυτό που λες στο τέλος.