Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
29-09-09
18:10
Οι πεντακοσάρες οι αμαξοστοιχίες δεν είναι καρβουνιάρηδες, baby, υπάρχουν και χειρότερα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
08-08-09
19:39
Εκεί που κάποτε το εισιτήριο για το απλό (Αθήνα-Θεσσαλονίκη, οι αμαξοστοιχίες 500) κόστιζε 15 ευρώ μετά τις αυξήσεις κοστίζει πλέον 29 ευρώ (και αυτό σίγουρα δεν είναι 33% αύξηση...)! Σοκ, σύγχυση, να καεί να καεί ξέρετε τι, με νοιώθει κανείς;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
03-12-08
13:37
Φταιει που ειμαι σχετικα μυγιαγγιχτη, φταιει που ζητημα να ειναι 10 οι φορες που επεσα σε νορμαλ διπλανους που δεν απλωναν την αριδα τους 2 θεσεις παραδιπλα(και πανω μου), που δεν βρωμουσαν αισχρα, που δεν ειχαν πιει τα κερατα τους πριν ανεβουν, δεν φωναζαν στο κινητο, δεν εβγαλαν τα παπουτσια τους για να νιωθουν πιο ανετα, ενω η καλτσα μυριζε σαν καλτσα ολυμπιονικη του μαραθωνιου μετα τον τερματισμο, δεν δεν δεν.....
Ευτυχως που ξεραινομαι πριν φτασουμε Πλατυ η Λιανοκλαδι, κι ετσι προλαβαινω να τα καταλαβω αυτα καμια ωριτσα (εκτος απο την κυριουλα με τις καλτσες, που ξυπνησα απ'τη μυρωδια :X).
Πέρα από τη μισή/μία ώρα διαφορά αυτός ήταν και ο λόγος που εγκατέλειψα τα απλά τρένα. Πολλές στάσεις σε χωριά, ο διπλανός άλλαζε συνέχεια και ήταν κατά βάση περίεργος. Δύο ήταν τύφλα, μία είχε στήσει πικ νικ δίπλα μου, μιαν άλλη σηκωνόταν κάθε πέντε δευτερόλεπτα και το αποκορύφωμα μία trash tv φυσιογνωμία που από τη μυρωδιά (βρόμας και απλυσιάς, τι άλλο!) είχα κολλήσει το πρόσωπό μου στο παράθυρο και ανέπνεα από το στόμα!
Αυτό που είδα ότι έχει το ταξίδι στο τρένο είναι ότι είναι.... 4-6 ώρες δικές σου: που είσαι τελείως ελεύθερος στο να χαθείς στις σκέψεις σου ανενόχλητος και χωρίς κάποιον πάνω απ' το κεφάλι σου, ειδικά στην επιστροφή όπου ξαναπερνούν μπροστά σου όλα όσα πέρασες τις μέρες που έλειπες από την μονότονη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Έτσι είναι, εδώ ακριβώς έγκειται η γοητεία του τρένου, ειδικά αν ο σκοπός του ταξιδιού είναι η ερωτική συνεύρεση!
Ειδικά μετά τη Λάρισα μου αρέσει πολύ το τοπίο αν βρέχει κιόλας κάθομαι και χαζεύω από το παράθυρο και δε με νοιάζει τίποτα.
Υπέροχη η βροχή, τα μαύρα σύννεφα, η ομιχλώδης υφή του ουρανού, οι σταγόνες να τρέχουν στο παράθυρο... *sigh*
Γενικά είναι ασφαλές μέσο, μην επιχειρήσετε να κλείσετε όμως ποτέ από μόνοι σας μια πόρτα που είναι μισάνοιχτη.
Η κοπέλα που έμενε στο σπίτι που μένω πριν από μένα, γυρνώντας από τη Λάρισα επέλεξε να ταξιδέψει με τρένο και όχι με το αυτοκίνητο που θα οδηγούσε ένας ξαδερφός της, επειδή φοβόταν τον τρόπο που οδηγεί ο ίδιος. Ταξίδεψε όρθια γιατί δεν είχε θέσεις και προσπάθησε να κλείσει την πόρτα που σε κάθε στροφή άνοιγε. Η πόρτα την τράβηξε έξω και έκανε κάμποσα χλμ κρεμασμένη από κείνη μέχρι να χτυπήσει σε ένα τούνελ γυμνή.
Αυτή είναι μακράν η πιο φρικιαστική ιστορία τρόμου που έχω ακούσει για τα τρένα. Αν και επιφυλάττομαι από την άποψη ότι αυτές οι πόρτες κλειδώνουν σαν σε υποβρύχιο
Εγώ η ακοινώνητη δεν το άντεχα αυτό! Όταν έχεις ξένον άνθρωπο δίπλα σου και ως εκ τούτου δεν έχει να πεις τίποτα υποπίπτεις σε τρομαχτικά αμήχανες συζητήσεις, όπου οι προτάσεις είναι μία αλυσιδωτή αλληλουχία από κλισέ! Χειρότερη φορά ήταν ένας κοστουμάτος μεσήλικας που μόλις κάθισε δίπλα μου θεώρησε καλό να μου πει ότι τον κάλεσαν εκτάκτως στην Θεσσαλονίκη και πρώτη φορά μπαίνει σε απλό intercity και ότι πάντοτε προτιμά πρώτη θέση στο express και ότι ο ξάδερφός του έχει γνωστή αλυσίδα καταστημάτων με αθλητικά είδη στη Θεσσαλονίκη (τα ίδια είχε επαναλάβει σε ακόμα δύο τουλάχιστον). Πάνω που ήμουν έτοιμη να πετάξω κάτι του τύπου και γιατί νομίζετε ότι με αφορούν αυτά, έρχεται ο σωτήρας μου, ο επιβάτης που καθόταν κανονικά δίπλα μου. Σηκώνεται ο τύπος πάει κάθεται στη δική του θέση και αρχίζει τα ίδια (για τέταρτη φορά!) σε μια κυρία, άλλο που δεν ήθελε κι αυτή, στο τέλος του ταξιδιού είχε γίνει ο κύριος Γιάννης ο κολλητός της!Πάντα θα πιάσω την κουβέντα με τον διπλανό μου, σκάω να ταξιδεύω με έναν άνθρωπο τόοοσες ώρες δίπλα-δίπλα και να μη μιλάμε.
Ένα από τα ταξίδια που πέρασε γρηγορότερα πρέπει να είναι αυτό που είχα θέση σε κουπέ στο express. Όλο χαρά, ησυχία είχε, βολικές θέσεις, λέω ευκαιρία πρώτη φορά θα κοιμηθώ επιτέλους (ήμουν και λιώμα λόγω εξεταστικής). Αμ δε! Μάνα, κόρη, κολλητή μάνας, απίστευτες τύπισσες, είχαν στήσει ένα φλύαρο τρίο και δεν είχαν αφήσει κανέναν κοινό γνωστό που να μην τον περάσουν από διεξοδική ανάλυση! Ειδικά τις πεθερές, θεέ μου, θάψιμο! Έλεγε η μία, σιχαινόταν να πάει στο σπίτι της πεθεράς, ήταν τόσο βρόμικο που φορούσε ειδικά για την περίσταση ρούχα για να καθίσει. Της λέει η άλλη για τη δικιά της που έφαγε μαγειρίτσα μες το κατακαλόκαιρο ογδοντατόσο χρόνών γυναίκα και τα τίναξε και τελοσπάντων πιάσαν με τη σειρά σόγια, γνωστούς, φίλους κανένας δεν έμεινε παραπονεμένος. Να 'ναι καλά, ούτε κατάλαβα πότε φτάσαμε Αθήνα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
02-12-08
12:49
Θεσσαλονίκη-Αθήνα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, 150 ώρες στο τρένο και αυτό το μέσο έχει αποκτήσει μία ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μένα.
Τρένο και όχι αεροπλάνο επειδή το δεύτερο παραείναι ακριβό ακόμα και για μία τόσο μικρή απόσταση. Όχι κτελ επειδή θεωρώ το τρένο πιο ασφαλές και ίσως κατά κάποιο τρόπο πιο ρομαντικό.
Σχεδόν πάντα με Intercity ή Intercity Express. Το εισιτήριο 31 και 44 ευρώ αντίστοιχα. Το απλό Intercity κάνει από 5 έως 5:30 ώρες και το Express από 4:20 (ναι συνέβη και αυτό το θαύμα μία φορά!) έως 5 ώρες. Κατά βάση, το Express δεν αξίζει τέτοια διαφορά στα λεφτά. Απλά τρένα πήρα πολύ σπάνια. Πολλές οι στάσεις (σαν λεωφορείο ένα πράγμα, next stop Λιτόχωρο, next stop Λεπτοκαρυά) και το μισάωρο με μία ώρα παραπάνω που κάνουν είναι εξαιρετικά βασανιστικό για μένα που στις 4 ώρες κάθομαι σε αναμμένα καντήλια (Θήβα και Οινόη επιτέλους, πόσο αγαπώ αυτούς τους σταθμούς!).
Οι θέσεις των τρένων έχουν σχεδιαστεί για να σε κάνουν να υποφέρεις, πάντοτε πιάνονταν οι ωμοπλάτες και ο αυχένας. Δεν μπόρεσα ποτέ να κοιμηθώ. Σπανιώς σηκωνόμουν για να βολτάρω, βιδωνόμουν σε μία θέση, πολλές φορές αρνούμενη να αλλάξω στάση (η υπνηλία από τις δραμαμίνες θα φταίει). Άκουγα συνήθως Ved Buens Ende, Manilla Road ή Annihilator. Στα τελεταία ταξίδια διάβαζα ό,τι αστυνομικό έπεφτε στα χέρια μου. Το φαγητό παραδόξως πολύ καλό (καλή δουλειά, splendid!).
Μία φορά σωριάστηκε μια κοπέλα περνώντας από το διάδρομο δίπλα μου. Δύο φορές έσταζε το κλιματιστικό στο κεφάλι μου. Δύο μαθήματα τα πέρασα χάρη στο διάβασμα που έριξα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Πέντε-έξι φορές ήμουν μπροστά σε καβγά του ελεγκτή με επιβάτη που μπήκε σε λάθος τρένο (ή ανθρώπων που δεν πρόλαβαν να βγουν από το τρένο πριν αυτό ξεκινήσει). Οι ελεγκτές δεν μπορούσαν να δείξουν χειρότερη συμπεριφορά, κυριολεκτικά τους εξευτέλιζαν τους ανθρώπους (ένοιωσα ιδιαίτερα άσχημα με την περίπτωση μιας Αγγλίδας κυρίας που της δώσανε λάθος εισιτήριο και κανένας άξεστος δεν τη βοηθούσε και κατέληξε να βάλει τα κλάματα). Πολλές φορές οι άνθρωποι σιχτίριζαν για την καθυστέρηση ειδικά στο ακριβοπληρωμένο express. Ο πιο ενοχλητικός ήχος είναι τα ringtones των κινητών και το "ΔΕ Σ'ΑΚΟΥΩ!" (δεν έχει σήμα, ξέρεις;!). Πάντοτε με στεναχωρούσε που δεν ήξερα από ποια μέρη περνάω. Το ωραιότερο κομμάτι είναι λίγο μετά την Κατερίνη μέχρι να φτάσει στη Λάρισα και πολύ αργότερα πάνω στα βουνά (είναι η Αράχωβα; ). Με το χάζι έξω από τα παράθυρο και τις σκέψεις να παρασύρονται οι ώρες έφευγαν ανώδυνα. Όταν νύχτωνε ζούσα ένα δράμα.
Μου έχει λείψει
Τρένο και όχι αεροπλάνο επειδή το δεύτερο παραείναι ακριβό ακόμα και για μία τόσο μικρή απόσταση. Όχι κτελ επειδή θεωρώ το τρένο πιο ασφαλές και ίσως κατά κάποιο τρόπο πιο ρομαντικό.
Σχεδόν πάντα με Intercity ή Intercity Express. Το εισιτήριο 31 και 44 ευρώ αντίστοιχα. Το απλό Intercity κάνει από 5 έως 5:30 ώρες και το Express από 4:20 (ναι συνέβη και αυτό το θαύμα μία φορά!) έως 5 ώρες. Κατά βάση, το Express δεν αξίζει τέτοια διαφορά στα λεφτά. Απλά τρένα πήρα πολύ σπάνια. Πολλές οι στάσεις (σαν λεωφορείο ένα πράγμα, next stop Λιτόχωρο, next stop Λεπτοκαρυά) και το μισάωρο με μία ώρα παραπάνω που κάνουν είναι εξαιρετικά βασανιστικό για μένα που στις 4 ώρες κάθομαι σε αναμμένα καντήλια (Θήβα και Οινόη επιτέλους, πόσο αγαπώ αυτούς τους σταθμούς!).
Οι θέσεις των τρένων έχουν σχεδιαστεί για να σε κάνουν να υποφέρεις, πάντοτε πιάνονταν οι ωμοπλάτες και ο αυχένας. Δεν μπόρεσα ποτέ να κοιμηθώ. Σπανιώς σηκωνόμουν για να βολτάρω, βιδωνόμουν σε μία θέση, πολλές φορές αρνούμενη να αλλάξω στάση (η υπνηλία από τις δραμαμίνες θα φταίει). Άκουγα συνήθως Ved Buens Ende, Manilla Road ή Annihilator. Στα τελεταία ταξίδια διάβαζα ό,τι αστυνομικό έπεφτε στα χέρια μου. Το φαγητό παραδόξως πολύ καλό (καλή δουλειά, splendid!).
Μία φορά σωριάστηκε μια κοπέλα περνώντας από το διάδρομο δίπλα μου. Δύο φορές έσταζε το κλιματιστικό στο κεφάλι μου. Δύο μαθήματα τα πέρασα χάρη στο διάβασμα που έριξα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Πέντε-έξι φορές ήμουν μπροστά σε καβγά του ελεγκτή με επιβάτη που μπήκε σε λάθος τρένο (ή ανθρώπων που δεν πρόλαβαν να βγουν από το τρένο πριν αυτό ξεκινήσει). Οι ελεγκτές δεν μπορούσαν να δείξουν χειρότερη συμπεριφορά, κυριολεκτικά τους εξευτέλιζαν τους ανθρώπους (ένοιωσα ιδιαίτερα άσχημα με την περίπτωση μιας Αγγλίδας κυρίας που της δώσανε λάθος εισιτήριο και κανένας άξεστος δεν τη βοηθούσε και κατέληξε να βάλει τα κλάματα). Πολλές φορές οι άνθρωποι σιχτίριζαν για την καθυστέρηση ειδικά στο ακριβοπληρωμένο express. Ο πιο ενοχλητικός ήχος είναι τα ringtones των κινητών και το "ΔΕ Σ'ΑΚΟΥΩ!" (δεν έχει σήμα, ξέρεις;!). Πάντοτε με στεναχωρούσε που δεν ήξερα από ποια μέρη περνάω. Το ωραιότερο κομμάτι είναι λίγο μετά την Κατερίνη μέχρι να φτάσει στη Λάρισα και πολύ αργότερα πάνω στα βουνά (είναι η Αράχωβα; ). Με το χάζι έξω από τα παράθυρο και τις σκέψεις να παρασύρονται οι ώρες έφευγαν ανώδυνα. Όταν νύχτωνε ζούσα ένα δράμα.
Μου έχει λείψει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.