13-04-10
18:46
Δεν είπα ότι δεν είμαι εγωίστρια - το αντίθετο. Συμφωνώ ότι δεν είναι εγωιστικοί όταν πρόκειται για κάποιον έξω από το στενό οικογενειακό περιβάλλον. Απλά νόμιζα ότι έλεγες ότι οι λόγοι είναι μόνο εγωιστικοί σε όλες τις περιπτώσεις. Σόρυ, δικό μου το λάθος.alis (δεν κάνω quote sorry)
Οι λόγοι είναι πάντα εγωιστικοί όταν το άτομο είναι δικό μας. Δεν είναι εγωιστικοί όταν είναι κάποιος έξω απ το στενό μας οικογενειακό περιβάλλον.
Δεν είναι το ίδιο να χάνεις το παιδί σου με το να χάνεις ένα φίλο σου.
Συμπέρασμα, για μένα πάντα λοιπόν, δεν μπορείς να λες ότι δεν είσαι εγωιστής επειδή δεν έκλαψες που τον έχασες.... όταν μιλάς για κάποιον ξένο.
Χάσε (όχι εσύ προς Θεού!) τον πατέρα σου, τη μάνα σου, την αδερφή σου, το παιδί σου και μετά έλα και πες μου ότι δεν ήσουν εγωιστής άνθρωπος.
ΑΥΤΟ ήταν αρχής εξ αρχής το νόημα όλων όσων είπα. Εκ του ασφαλούς κι εγώ δεν είμαι καθόλου εγωίστρια
Δεν είναι τόσο κακό να είσαι εγωιστής, νομίζω, οπότε δεν ''μαλώνουμε'' για αυτό, ούτε προσπαθώ να επινοήσω δικαιολογίες για να πείθω τον εαυτό μου ότι δεν είμαι εγωίστρια. Απλά διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για το αν οι λόγοι είναι μόνο εγωιστικοί - αυτό είναι όλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
12-04-10
17:41
Kαι βέβαια μιλάμε με τα ανθρώπινα κριτήρια - αφού άνθρωποι είμαστε, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Είναι αυτά τα κριτήρια εγωιστικά; Στη συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω πως όχι.Φυσικά και μόνο στο άκουσμα στεναχωριέσαι... αλλά άδικο;;;
Από που κι ως που;;;;
Με βάση ποιανού κριτήρια; Πότε γίναμε όλοι Θεοί;
Με βάση τα ανθρώπινα εγωιστικά κριτήρια ναι, είναι άδικο
Προσωπικά, είμαι πεπεισμένη σε μεγάλο βαθμό, αν όχι σε απόλυτο, για το τι συμβαίνει μετά το θάνατο. Πιστεύω ότι δεν πάμε πουθενά ότι απλά όλα τελειώνουν και ότι δεν υπάρχει μεταθανάτια ζωή. Σύμφωνα με αυτό μιλάω. Κάνω λάθος; Μακάρι να κάνω. Αλλά όπως είπες ΔΕΝ ξέρουμε που πάμε. Άρα με την ίδια λογική αν δεν πάμε πουθενά ή ακόμη χειρότερα, αν πάμε σε ένα απαίσιο μέρος, πολύ χειρότερο από αυτό, τότε είναι άδικο ή όχι; Φυσικά δεν αναφέρομαι σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά στο συγκεκριμένο π.χ. περιστατικό που ανέφερε η Himela.Οταν πεθαίνουμε, ξέρουμε που πάμε; Αν εκεί που πάμε είναι δεκάδες φορές καλύτερα από εδώ που είμαστε, αν πάμε κάπου που περνάμε καλύτερα, αν πάμε κάπου που η ψυχή μας είναι σαφώς ανώτερα... άδικο που πεθάναμε κι αφήσαμε πίσω αυτά εδώ;
Οι λόγοι είναι και εγωιστικοί, ω ναι, πολύ εγωιστικοί. Όχι όμως πάντα. Όχι όμως σε όλες τις περιπτώσεις. Και αν υπάρχουν δεν είναι μόνο αυτοί, αλλά και άλλοι. Και, ναι, σε εμάς προσωπικά δεν αρέσει ο θάνατος. Αλλά ξέρεις και κάποιον που να του αρέσει; Και σίγουρα μας τρομάζει το άγνωστο που κρύβεται πίσω από αυτόν, αλλά όλα αυτά δεν σημαίνει ότι είμαστε τόσο υπέρμετρα εγωιστές που όταν πεθάνει κάποιος σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.Άδικο για ποιον; Για αυτόν που μένει πίσω ή για αυτόν που πάει στα καλύτερα;
Μήπως τελικά ξαναγυρίζουμε στο ότι είμαστε εγωιστές; Μήπως απλά σε εμάς προσωπικά δεν αρέσει ο θάνατος;
Και μήπως δεν μας αρέσει γιατί απλά δεν μας αρέσει το άγνωστο που κρύβεται πίσω απο αυτόν;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
12-04-10
16:53
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να γίνω Θεός για να έχω άποψη για τον θάνατο και αν είναι ''δίκαιος'' ή όχι. Όπως επίσης και για το γεγονός ότι διαφορετικός είναι ένας θάνατος ενός νέου κοριτσιού που δεν έχει ζήσει, ίσως, όλα όσα θα ήθελε στη ζωή της και διαφορετικός ο θάνατος ενός ηλικιωμένου που έχει δει παιδιά, εγγόνια και φεύγει ήσυχα. Εάν πέθαινε το παιδί σου σε ηλικία 19 ετών θα έλεγες ότι δεν μπορείς να κρίνεις αν είναι δίκαιο ή όχι γιατί δεν είσαι Θεός ή θα φώναζες για την αδικία;Είναι αλαζονικό να θεωρείς οποιονδήποτε θάνατο άδικο...
Γεμίσαμε Θεούς εδώ μέσα που όλοι ξέρουν.....
Ποιος είσαι εσύ, ποια είμαι εγώ, ποιοι είμαστε όλοι μας που θα πούμε πότε είναι η σωστή ώρα για να πεθάνουμε;
Ποιος από σας υπέγραψε συμβόλαιο με ώρα θανάτου;
Επειδή ΕΜΕΙΣ πονάμε ΕΜΕΙΣ κλαίμε σε ΕΜΑΣ δεν αρέσει ο θάνατος, σημαίνει ότι είναι και χωρίς λόγο;
Αν αυτό δεν είναι εγωισμός κι αλαζονεία τότε τι είναι;
ΟΚ, μπορεί να έχω λάθος και να είμαι εγωίστρια και να έχω αλαζονική συμπεριφορά, αλλά αυτό πιστεύω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
12-04-10
16:41
Είναι αλαζονικό να λυπάσαι για τον άδοξο θάνατο μιας φίλης σου;Φοβάμαι ότι δεν έχεις χάσει δικό σου άνθρωπο κι όταν σου συμβεί θα σπάσεις πολύ άσχημα τα μούτρα σου γιατί έχεις μια πολύ αλαζονική στάση για τη ζωή
Πιστεύεις ότι μπορείς να την ελέγχεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
02-04-10
15:50
Ίσως να είναι έτσι και απλά να μην θέλω να παραδεχτώ ότι τις φορές που έχασα κάποιον ο πόνος μου ήταν καθαρά εγωιστικός. Εσύ μιλάς από προσωπική εμπειρία και κατέληξες σε αυτή την κάπως απόλυτη και μηδενιστική άποψη;Διαφωνώ,
Ο κυριότερος λόγος που μας θλίβει ο θάνατος ενός κοντινού προσώπου είναι εγωιστικοί λόγοι. Ακόμη και αν αυτό το κοντινό πρόσωπο τύχαινε στα τελευταία χρόνια του να έχει κάποιο ουσιαστικό όραμα να πετύχει, το πιο πιθανότερο είναι να μην πιστέψουμε στο όραμα του, εξάλλου έχουμε την τάση σε ένα κοντινό μας άνθρωπο να μην μπορούμε να δούμε το έργο του, όποτε οι λόγοι να είναι εγωιστικοί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
20-11-09
15:26
Οι λόγοι για τους οποίους κάποιος στανοχωριέται όταν χάνει ένα αγαπημένο πρόσωπο είναι πάρα πολλοί, πιστεύω. Άλλοι μεγαλύτερης και άλλοι μικρότερης σημασίας. Κάθε άνθρωπος πιστεύω, αανάλογα με την σχέση που είχε με αυτόν που έχασε, πονά και θλίβεται για διαφορετικούς λόγους..Θεωρώ ότι κάποιος που είναι θλιμμένος για τον θάνατο κάποιου ανθρώπου, υπάρχουν δυο αιτίες, οι οποίες σπάνια ισχύουν ταυτόχρονα.
-
Είναι θλιμμένος επειδή ο άνθρωπος που πέθανε δεν θα είναι πλέον δίπλα του. Αυτό σημαίνει ότι ξέρει ότι θα του λείψει η παρέα του ή τυχόν θετικά που του πρόσφερε (π.χ. ασφάλεια - πατέρας προς παιδί). Άρα είναι θλιμμένος επειδή αυτός έχασε κάτι.
-
Είναι θλιμμένος επειδή ο άνθρωπος που πέθανε δεν θα ζήσει άλλο, όποτε δεν έχει όλα εκείνα τα θετικά που προσφέρει η ζωή. Και αν αυτός ο κάποιος, που πέθανε, είχε μια σημαντική ζωή τότε η θλίψη σχετίζεται ότι θα χάσει την δημιουργικότητα, την δόξα κτλ κτλ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.