love_angel
Επιφανές μέλος
Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
13-07-10
16:19
Το τραγούδι αυτό ηχογραφήθηκε το 1978 στο δίσκο του Γιώργου Νταλάρα «Οι Μάηδες οι ήλιοι μου». Όπως μπορεί εύκολα κάποιος να παρατηρήσει, πλέον η Αθήνα έχει παύσει να υμνείται για την ομορφιά της αλλά καταδεικνύεται ο τερατώδης χαρακτήρας που έχει προσλάβει.
γιατι πλεον στην αθηνα οι ελληνες ειμαστε μειοψηφια. προσωπικα φοβαμαι να παω στο κεντρο μονη μου, ακομα και μερα να ειναι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
love_angel
Επιφανές μέλος
Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
13-07-10
15:02
πετρο, δε μαρεσει οπως υποτιμας την αθηνα. την πολη οπου γεννηθηκε η δημοκρατια και αναπτυχθηκαν ο πολιτισμος και τα γραμματα, την ιστορια της αρχαιας αθηνας. φιλολογος εισαι τα ξερεις καλυτερα απο μενα, αι γκες.
λοιπον... δευτερο τραγουδακι αφιερωμενο στη γιαγια και στον παππου μου:
Στίχοι: Χρήστος Αντωνιάδης
Μουσική: Κώστας Σιαμίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αχιλλέας Βασιλειάδης & Γιάννης Κουρτίδης ( Ντουέτο )
Την πατρίδαμ' έχασα
Την πατρίδαμ' έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι'αρόθυμο, όι-όι
ν' ανασπάλω κι' επορώ.
Ρεφραίν:
Μίαν κι' άλλο ΄σην ζωή μ'
σο πεγάδι μ' σην αυλή μ'.
Νέροπον ας έπινα, όι-όι
και τ' ομμάτα μ' έπλυνα.
Τά ταφία μ' έχασα
ντ' έθαψα κι' ενέσπαλα.
Τ' εμετέρτς αναστορώ, όι-όι
και ΄ς σο ψυόπο μ' κουβαλώ.
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι
επέμναν ακρόνυχτα.
λοιπον... δευτερο τραγουδακι αφιερωμενο στη γιαγια και στον παππου μου:
Στίχοι: Χρήστος Αντωνιάδης
Μουσική: Κώστας Σιαμίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αχιλλέας Βασιλειάδης & Γιάννης Κουρτίδης ( Ντουέτο )
Την πατρίδαμ' έχασα
Την πατρίδαμ' έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι'αρόθυμο, όι-όι
ν' ανασπάλω κι' επορώ.
Ρεφραίν:
Μίαν κι' άλλο ΄σην ζωή μ'
σο πεγάδι μ' σην αυλή μ'.
Νέροπον ας έπινα, όι-όι
και τ' ομμάτα μ' έπλυνα.
Τά ταφία μ' έχασα
ντ' έθαψα κι' ενέσπαλα.
Τ' εμετέρτς αναστορώ, όι-όι
και ΄ς σο ψυόπο μ' κουβαλώ.
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι
επέμναν ακρόνυχτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.