09-07-10
18:48
Συμφωνώ ότι τα πράγματα θα έπερεπε να είναι διαφορετικά. Αλλά οι δουλειές είναι δυσεύρετες και δεν ξέρω αν μία δουλειά με την εκμετάλλευση που υπάρχει θα μπορούσε να φτάσει για να καλυφθούν τα έξοδα. Βέβαια και ένα μέρος από αυτά να καλυφθούν θα είναι σημαντικό. Πάντως πιστεύω ότι εάν επιθυμείς να περνάς τέλεια ενώ άλλοι πληρώνουν και ζορίζονται τότε μη σώσεις και πας επαρχία.Αυτό που μου φαίνεται αδιανόητο αλλά δυστυχώς συμβαίνει στη χώρα μας είναι που θεωρούμε αυτονόητο να σπουδάζουν τα παιδιά και να πληρώνουν οι γονείς.
Δεν κατάλαβα. Θες να σπουδάσεις; Δούλεψε και σπούδασε ταυτόχρονα. Δούλεψε και περισσότερο το καλοκαίρι που δεν θα έχεις μαθήματα.
Γιατί δεν πάει δηλαδή η κοπέλα στο Δημοτικής Εκπαίδευσης στην επαρχία και να υποστηρίξει τον εαυτό της δουλεύοντας? Γιατί δεν προτιμάει να συγκατοικεί και με ένα και με περισσότερα άτομα για να είναι η ζωή της πολύ φθηνότερη? Γιατί πρέπει να ξοδεύει ένα 1000αρικο το μήνα δηλαδή? Αν θέλει να βγαίνει κάθε βράδυ ας τα πληρώσει μόνη της. Μα καλά πόσο κακομαθημένοι είμαστε σ' αυτη τη χώρα? Περνάμε φοιτητές και αυτό σημαίνει ότι για χ χρόνια θα πληρώνουν οι γονείς μας για να ζούμε σαν βασιλιάδες μόνοι μας και να περνάμε καλά, ζώντας την "φοιτητική ζωή" ?
Γι' αυτό φυσικά η γενιά μας είναι ανίκανη να κάνει οτιδήποτε μόνη της.
Βέβαια, νομίζω πως ένα υπεύθυνο παιδί το οποίο έχει σκοπό να αφιερωθεί στις σπουδές του (και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι περνάει τα μαθήματα), ένα παιδί που αρκείται σε μια γκαρσονιέρα, που δεν βγαίνει συνέχεια αλλά μόνο όταν μπορεί, που προσπαθεί να βγάζει τα έξοδα του, αυτό το παιδί ίσως αξίζει υποστήριξη.
* Το χιλιάρικο το μήνα προκύπτει από τα έξοδα για το νοίκι, ρεύμα, νερό, κοινόχρηστα, ανάγκες για φαγητό (που και έξω να μην τρως, πρέπει να ψωνίσεις για να μαγειρέψεις) κλπ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
09-07-10
16:11
Λοιπόν... Καταρχάς δεν ξέρω εάν το θέμα πρέπει να τοποθετηθεί σε αυτή την κατηγορία αλλά επειδή με ενδιαφέρει η κοινωνική πλευρά του που έχει να κάνει με γονείς και ανατροφή το έβαλα εδώ.
Στο θέμα μας λοιπόν. Μιας και πρόσφατα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων το θέμα είναι εξαιρετικά επίμαχο. Το δίλημμα που αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς έχει σχέση με το αν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν (οικονομικά και συναισθηματικά) εάν τα παιδιά τους επειδή δεν περνάνε στην προτίμηση τους στην πόλη που ζουν (π.χ. Αθήνα) θα πρέπει να σταλούν κάπου στην επαρχία (π.χ. Κομοτηνή). Τα χρήματα είναι πολλά περίπου ένα χιλιάρικο, δηλαδή ένας μισθός πάνω κάτω. Εάν στην οικογένεια υπάρχουν και άλλα παιδιά και κυρίως μικρότερης ηλικίας που και αυτά θα πρέπει να σταλούν σε φροντιστήρια κλπ. το πράγμα είναι δύσκολο.
Από τη μία μεριά δεν μπορείς να στερήσεις από το παιδί σου τη δυνατότητα να πάει σε μια καλή σχολή με επαγγελματική αποκατάσταση και ευκαιρίες, αλλά από την άλλη σίγουρα είναι δύσκολο να το αποχωριστείς για μεγάλα διαστήματα και τα λέφτα είναι πολλά. Βέβαια το δίλημμα διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση. Θα αναφερθώ σε παραδείγματα από τη δική μου ζωή. Μια κοπελίτσα λοιπόν έχει γράψει αρκετά καλά και θέλει να μπει στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης, όμως δεν πιάνει την Αθήνα και σκέφτεται επαρχία. Οι γονείς της δεν είναι άνετοι οικονομικά αλλά ίσως τα κατεφέρουν. Τους δήλωσε λοιπόν ότι η ίδια θέλει πολύ να πάει αλλά εάν τα χρήματα είναι υπερβολικά πολλά και υπάρχει πρόβλημα τότε θα συμβιβαστεί με μία σχολή στην Αθήνα. Συνειδητοποιημένο παιδί. Ενώ κάποια άλλη γνωστή δήλωσε στους γονείς της ότι θέλει να φύγει από την Αθήνα για να ζήσει ''φοιτητική ζωή''. Η οποία παρεπιπτόντως έγραψε πολύ μέτρια και δεν έχει και συγκεκριμένη σχολή στο μυαλό της. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ζορίζονται, έχουν δάνειο και μικρότερη κόρη που σε ένα δύο χρόνια θα χρειαστεί φροντιστήριο.
Θέλω να σχολιάσουμε τόσο την στάση που θα πρέπει να έχουν τα παιδιά σε αυτό το θέμα και να δούμε εάν εμείς είμασταν γονείς τι θα κάναμε σε ανάλογη περίπτωση. Μιλάω κυρίως για οικογένειες που δεν είναι άνετες οικονομικά γιατί δυστυχώς αυτή είναι η μέση κατάσταση στην Ελλάδα. Ωραίο θα ήταν να μοιράστουμε και εμπειρίες και να τις συγκρίνουμε και να τις σχολιάσουμε.
Στο θέμα μας λοιπόν. Μιας και πρόσφατα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων το θέμα είναι εξαιρετικά επίμαχο. Το δίλημμα που αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς έχει σχέση με το αν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν (οικονομικά και συναισθηματικά) εάν τα παιδιά τους επειδή δεν περνάνε στην προτίμηση τους στην πόλη που ζουν (π.χ. Αθήνα) θα πρέπει να σταλούν κάπου στην επαρχία (π.χ. Κομοτηνή). Τα χρήματα είναι πολλά περίπου ένα χιλιάρικο, δηλαδή ένας μισθός πάνω κάτω. Εάν στην οικογένεια υπάρχουν και άλλα παιδιά και κυρίως μικρότερης ηλικίας που και αυτά θα πρέπει να σταλούν σε φροντιστήρια κλπ. το πράγμα είναι δύσκολο.
Από τη μία μεριά δεν μπορείς να στερήσεις από το παιδί σου τη δυνατότητα να πάει σε μια καλή σχολή με επαγγελματική αποκατάσταση και ευκαιρίες, αλλά από την άλλη σίγουρα είναι δύσκολο να το αποχωριστείς για μεγάλα διαστήματα και τα λέφτα είναι πολλά. Βέβαια το δίλημμα διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση. Θα αναφερθώ σε παραδείγματα από τη δική μου ζωή. Μια κοπελίτσα λοιπόν έχει γράψει αρκετά καλά και θέλει να μπει στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης, όμως δεν πιάνει την Αθήνα και σκέφτεται επαρχία. Οι γονείς της δεν είναι άνετοι οικονομικά αλλά ίσως τα κατεφέρουν. Τους δήλωσε λοιπόν ότι η ίδια θέλει πολύ να πάει αλλά εάν τα χρήματα είναι υπερβολικά πολλά και υπάρχει πρόβλημα τότε θα συμβιβαστεί με μία σχολή στην Αθήνα. Συνειδητοποιημένο παιδί. Ενώ κάποια άλλη γνωστή δήλωσε στους γονείς της ότι θέλει να φύγει από την Αθήνα για να ζήσει ''φοιτητική ζωή''. Η οποία παρεπιπτόντως έγραψε πολύ μέτρια και δεν έχει και συγκεκριμένη σχολή στο μυαλό της. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ζορίζονται, έχουν δάνειο και μικρότερη κόρη που σε ένα δύο χρόνια θα χρειαστεί φροντιστήριο.
Θέλω να σχολιάσουμε τόσο την στάση που θα πρέπει να έχουν τα παιδιά σε αυτό το θέμα και να δούμε εάν εμείς είμασταν γονείς τι θα κάναμε σε ανάλογη περίπτωση. Μιλάω κυρίως για οικογένειες που δεν είναι άνετες οικονομικά γιατί δυστυχώς αυτή είναι η μέση κατάσταση στην Ελλάδα. Ωραίο θα ήταν να μοιράστουμε και εμπειρίες και να τις συγκρίνουμε και να τις σχολιάσουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.