Άλλα μηνύματα του μέλους Stelaras σε αυτό το thread

Αρχική Δημοσίευση από Michelle:

Χαίρομαι! Μπορείς να μιλήσεις πλέον; Ξέχασες να το αναφέρεις!
Πάντως δεν μου φαίνεται τόσο άσχημο το μετεγχειρητικό στάδιο ώστε να φοβάμαι την επέμβαση για αυτό το λόγο. Μια άλλη γνωστή μου που έκανε (είχε όμως και πολύ μεγάλο πρόβλημα) τρελάθηκε στον πόνο τις πρώτες μέρες λέει

Click για ανάπτυξη...

Ουπς ! Οντως ξεχασα να το αναφερω .

Το προβλημα της φωνης ηταν απο τα σφουγγαρια που ειχαν τοποθετηθει εσωτερικα . Δε μπορω καν να φανταστω που εφθαναν . Αν ημουν γιατρος , θα ειχα μια καλυτερη εικονα.
Επειδη λοιπον ειμαι ψιλοκοττα σε ιατρικα θεματα , πιστευω οτι ο γιατρος δε μου ελεγε τιποτα για το προβλημα της φωνης για να μη μου δημιουργησει και αλλο ψυχολογικο προβλημα !
... Οι νοσηλευτες απλα μου ελεγαν "Λογικο ειναι απο την ταλαιπωρια που περασες" . Το να μου ελεγαν οτι εχω μισο μετρο σφουγγαρια μεσα στο κεφαλι μου δε θα μου αρεσε .

Με το που βγηκαν λοιπον τα σφουγγαρια , ανοιξε η φωνη μου . Λες και δεν ειχε κλεισει ποτε . Ενα μικρο γδαρσιμο υπαρχει , οπως οταν εισαι κρυωμενος . Τονιζω το "Μικρο" . Επισης , δεν υπηρξε η παραμικρη αιμοραγια . Ολα πεντακαθαρα και στεγνα εσωτερικα .

Πλεον τρωω , πινω και επιτελους μπορω να πλενω τα δοντια μου κανονικα .

Ο καθε οργανισμος (ασθενης) ανταποκρινεται διαφορετικα . 2 γνωστοι μου ειχαν πονους , ενω ενας αλλος δεν ειχε καθολου . Απλα σημειωνω οτι στον πονο αντεχω πολυ . Αυτο που με κανει να "ασπριζω" ειναι πραγματα που με αηδιαζουν και ο φοβος . Βλεπε σφουγγαρακια και συριγγα με αιμα πχ .

Οι μερες που περασα δεν ηταν τοσο δυσκολες . Το εγραψα και χθες . Περισσοτερο ειναι η ιδεα . Το χειροτερο σταδιο απο ολα ηταν το σημερινο με την αφαιρεση των σφουγγαριων ... Και οσο το σκεφτομαι , βλεπω οτι δεν ηταν και ΤΟΣΟ τραγικο . Ηταν ψιλοπακετο , σιγουρα , αλλα ακομη και αν το ηξερα απο πριν δε θα αλλαζε τιποτα στην αποφαση μου .

Το μονο σιγουρο ειναι πως ειναι μια φοβερη εμπειρια ...
Και αν το εμφανισιακο αποτελεσμα βγει καλο ... νομιζω πως δε θα υπαρχουν λεξεις να περιγραψω τα αισθηματα μου .

ΥΓ . Και να σου πω και το αλλο ... Ας πονεσεις στην τελικη . Δεν ειναι τοσο ασχημος ο πονος αυτος .
Ακομη και ενα χαλασμενο δοντι για παραδειγμα ποναει περισσοτερο .

Ενα update μετα απο μια δυσκολη μερα ...
Το πρωι εβγαλα τα σφουγγαριακια του μισου μετρου . Κιτρινισα , ασπρισα και πανω που ημουν ετοιμος να πεσω ξερος με ξαπλωνουν και με τη βοηθεια λιγου νερου , γλυτωσα τη λιποθυμια .
Η αισθηση οταν σου βγαζουν τα σφουγγαρια ειναι απιστευτη ! Τραβουσε ο γιατρος για 15-20 δευτερολεπτα απο το καθε ρουθουνι . Κρατουσα ενα μπωλ στα χερια μου κατω απο τη μυτη ωστε να μαζευει το αιμα και οτι αλλο τυχει και τρεξει !

... ετρεξε αρκετο αιμα και υγρα που ειχαν κατακρατηθει τοσες μερες ... και πλεον μπορω να αναπνεω απο τη "νεα" μου μυτη .

Ξεκινησα να κανω τους κλασσικους καθαρισμους με φυσιολογικο ορρο & otrivin . Αυτο για 10 μερες περιπου . Αποδιδει ομως πολυ καλα ! Πριν 1-2 ωρες καταφερα και μυρισα υστερα απο τοσες μερες (Παρασκευη πρωι) .

Μεθαυριο βγαινουν τα ραμματα και ... το ολο περιστατικο αρχιζει να δειχνει ως μια αναμνηση του παρελθοντος . Μετα μενουν τα φιλμ σιλικονης και ο ναρθηκας .

Η εμφανιση της μυτης λιγο με απασχολει αυτη τη στιγμη . Μετα απο την τοση ταλαιπωρια το πρωτο πραγμα που χαιρομαι ειναι πως αναπνεω κανονικα (οπως δεν ειχα αναπνευσει ποτε πριν) !!!!

Πρηξιματα , πονοι κλπ ... δεν υπαρχουν . Λιγο το ενα ματι δειχνει λες και εχει φαει μπουνιες , αλλα ειναι πολυ λιγο σε βαθμο που δε με απασχολει !!
Το χερι δεν ποναει ουτε αυτο .

4η μερα πλεον σημερα και σχεδον τη φαγαμε και αυτη !
Πρηξιμο ελαχιστο , μαυριλες δε βλεπω . Αιμα δεν τρεχει . Αλλαγες στις γαζες μια στο τοσο .
Τα φλεγματα τις περισσοτερες φορες (σχεδον παντα πλεον) ειναι χωρις αιμα .
Απο χθες το βραδυ νιωθω το κεφαλι μου βαρυ και ζεστο . Οπως οταν εχεις πυρετο . Ομως δεν εχω πυρετο . Γι'αυτο κοιμηθηκα λιγο δυσκολα . Ηταν και ζεστη η μερα , αλλα τελικα τα καταφερα .
Η φωνη ακομη δεν λεει να μου κανει τη χαρη . Σιγουρα καλυτερα απο χθες , αλλα οχι ακομη σε σημειο που να μπορω να συνεννοηθω .
Το χερι βελτιωνεται ... Λιγο με ποναει ο λαιμος , οπως οταν εισαι κρυωμενος . Ψιλοπραγματα δηλαδη . Με βλεπω στον καθρευτη και μου θυμιζω τον παλιο εαυτο μου .

Γενικα νομιζω πως ειμαι καλα . Αυριο το πρωι παω στο νοσοκομειο να βγαλω τα πρωτα μπαμπακια !!!

Μη με ματιασω ... ισως πω μεγαλη κουβεντα ... αλλα το περιμενα χειροτερα .

Αρχική Δημοσίευση από Michelle:

Το θέμα είναι οτι εσύ είχες και πρόβλημα με το διάφραγμα οπότε όλοι το θεωρούν φυσιολογικό να κάνεις. Ενώ εγώ που θέλω να κάνω για καθαρά αισθητικούς λόγους και μάλιστα χωρίς να έχω πολύ σοβαρό πρόβλημα όλοι μου λένε οτι είναι βλακεία Όμως το σκέφτομαι πολλά χρόνια τώρα και θεωρώ οτι η μύτη μου είναι το μόνο πράγμα που χαλάει το πρόσωπο μου, το οποίο κατα τα άλλα μου αρέσει πολύ. Δεν είναι αρμονική με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά μου, πχ το σαγόνι μου είναι σχετικά προς τα μέσα (δεν είναι απο αυτά που πετάγονται) και βλέπεις στο προφιλ μια στραβή μυτόγκα να πετάγεται Ε κρίμα δεν είναι; Ανφας πάντως δεν με χαλάει καθόλου (μην πω οτι μου αρέσει κιόλας), αλλά το προφιλ μου το κάνει ΑΠΑΙΣΙΟ.
Αν θες να φας σοκολάτα, πάρε γάλακτος με αμύγδαλα και λιώστην είτε στο microwave είτε με μπεν μαρι και φάτην με κουταλάκι Και πιο μαλακή θα γίνει και (κατ'εμε) πιο νόστιμη
Αλήθεια πόσο σου στοίχισε η επέμβαση;

Click για ανάπτυξη...

Αυτο με το σαγονι το εχω και εγω ... Μαλιστα μικρος ειχα και σιδερακια . Και εκει που ολα ηταν καλα μολις εβγαλα τα σιδερακια (γυρω στο 1989) , λεει ο γιατρος "Αντε ... τωρα να φτιαξεις και τη μυτη και θα εισαι ΟΚ" .
Τι ηθελε και το ειπε ... Διαολακια αρχισαν να στριφογυριζουν μεσα μου απο εκεινη τη στιγμη !
Το αναπνευστικο ηταν ενα μεγαλο προβλημα . Δεν αντεχα τη θαλασσα , τον ηλιο , τη ζεστη , την υγρασια . Συνεχεια η μυτη βουλωμενη ... Απιστευτη ταλαιπωρια . Δεν πηγαινα στη θαλασσα το καλοκαιρι . Εκανα 3-4 μπανια τα 2 χρονια ... Αλλα μαθαινεις να ζεις και με αυτο . Και υστερα , που και που να κοιταζομαι προφιλ στον καθρευτη και να λεω ... "γμτ ... ψιλομεγαλη ειναι" ... Αν ηταν μονο αισθητικο το προβλημα , δεν ξερω τι θα εκανα . Η αληθεια ειναι πως θα ηθελα να το διορθωσω , αλλα το οικονομικο ηταν αυτο που μου εκοβε τη φορα τις περισσοτερες φορες . Ομως ... τελικα το κοστος ηταν μηδαμινο . Ο Γιατρος ηταν φιλος και προσφερθηκε !

Σημερα ειμαι πολυ καλυτερα . Το αιμα εχει σχεδον σταματησει . Το χερι δεν ποναει , ή ποναει για λιγο καθε 5 ωρες . Κοιμηθηκα απο τις 4 το βραδυ μεχρι τις 3 το μεσημερι χωρις προβληματα και δυσκολιες .
Το πρηξιμο πεφτει και αυτο το καταλαβαινω απο το γεγονος οτι "ανοιγουν
τα ματια μου . Βλεπω πιο ανετα και "περιμετρικα" .

Παω να φαω μια μικροκυματισμενη σοκολατα τωρα !

Αρχική Δημοσίευση από Michelle:

Ευχαριστούμε πάρα πολύ Stelara για τις πληροφορίες!! Είναι πολύ χρήσιμες για όσους το σκεφτόμαστε!

Click για ανάπτυξη...

Χαρα μου που μπορω να σας δωσω αυτες τις χρησιμες πληροφοριες . Μακαρι να ειχα βρει και εγω παρομοιες αναφορες πριν κανω την επεμβαση.

Η βελτιωση ωρα με την ωρα ειναι θεαματικη . Πλεον αιμα τρεχει πολυ λιγο . Πονος ακομη δεν υπαρχει . Μαλακα φαγητα μπορω να φαω ευκολα . Λιγο στις σοκολατες με ζοριζει , αλλα που θα παει ... θα τις τσακισω και αυτες συντομα !
Κανω προσπαθειες για να βγαλω φωνη . Ειναι φορες που τα καταφερνω .

Στο νοσοκομειο , ο διπλανος μου εκανε μονο διαφραγμα . 2 ωρες επεμβαση . Με το που τελειωσε αυτος , εβαλαν εμενα . Οταν εγω γυρισα απο το χειρουργειο , αυτος ειχε παρει τους δρομους και επινε τα φραπεδακια του . Μιλουσε δυνατα και χωρις ιδιαιτερη δυσκολια . Ομολογω οτι βλεποντας αυτη την εξελιξη εγω ενιωθα ασχημα γιατι δε μπορουσα να κουνησω ουτε το χερι μου στην αρχη .
Σημερα το πρωι που εβγαινα απο το νοσοκομειο , ο διπλανος μου ηταν πρησμενος , ειχε πονους και τον ειχαν με ορους & παυσιπονα ... Φαινεται πως ο καθε οργανισμος αντιδρα διαφορετικα . Αυτος θα βγει αυριο απο οτι ελεγε . Ελπιζω να μην με πιασει τιποτα τετοιο και εμενα τις επομενες μερες .

Θα κατσω να δω καμια ταινια τωρα και αυριο το πρωι ελπιζω να ειμαι καλυτερα. Το χερι μου ποναει εκει που ειχα την πεταλουδα ... Κατι πρεπει να βαλω για να με αφησει .

Λια μην κολλας . Ενας γιατρος χρειαζεται που θα σου δωσει εμπιστοσυνη . Αυτο ηταν το σημαντικοτερο για εμενα και ανεβαλα επι 15 χρονια αυτη την επεμβαση.

Ειχα προβλημα με το διαφραγμα πολλα χρονια τωρα ... Συν ενα μικρο κομπλεξ με το μεγεθος της μυτης . Ολο ανεβαλα την επεμβαση μεχρι ... ΧΘΕΣ.

Την περασμενη εβδομαδα ενας φιλος (χειρουργος ΩΡΛ) υστερα απο μια συζητηση , με καταφερε να πω το ναι . Ολα κανονιστικαν και η εγχειρηση εγινε χθες το πρωι .
Το αγχος μεχρι τη ναρκωση ηταν μεγαλο . 11 μπηκα μεσα στο χειρουργιο , και η επομενη στιγμη που θυμαμαι ηταν περιπου στις 3 . Το χειρουργιο κρατησε 4 ωρες . Διαφραγμα και ανοικτη ρινοπλαστικη .
Οταν ξυπνησα στην ανανηψη αγχωθηκα μεχρι να συνειδητοποιησω οτι δε μπορω να αναπνευσω απο τη μυτη . Μια φωνη ειπε "Βαθιες αναπνοες απο το στομα" . Τελικα ετσι και εγινε ... ... Ακολουθησε μια παυσιπονη ενεση και μετα απο μιση ωρα στο δωματιο του νοσοκομειου παρεα με τα πρηξιματα .
Για 2 ωρες με παγο , ο οποιος εκανε δουλεια . Κατα διαστηματα βρεγμενο μπαμπακι με νερο στο στομα που ηταν πιο ξερο και απο το ξερο .

Πονος δεν υπηρχε . Μονο η ενοχληση απο τα μπαμπακια που βαζουν στη μυτη . Επισης η γνωστη πεταλουδα με τον ωρο . Αυτο ενοχλουσε αρκετα ...
1-2 ωρες αργοτερα θελησα να σηκωθω . Σιγα-σιγα γιατι υπηρχει μια ζαλαδα (λογικοτατο για 4 ωρες επεμβαση στο κεφαλι) ... Καταφερα , σηκωθηκα και εκανα μια βολτα στο διαδρομο του νοσοκομειου . Καπου εκει μου ηρθε αιμα στο στομα . Πηγα στο WC και ... ας μη σχολιασω το ποσο αιμα εβγαλα απο το στομα .
Λιγα λεπτα αργοτερα επεστρεψα στο δωματιο μου . Εφαγα μια σουπα και μια κρεμα . Με μια μικρη δυσκολια μεν , αλλα εφαγα χωρις πολλα πολλα ... Πεινουσα !
Aπο εκει και περα ακολουθουν οι αλλαγες στη γαζα στα ρουθουνια καθε μιση-μια ωρα . Αυτη τη στιγμη (30 ωρες μετα την επεμβαση) , οι αλλαγες γινονται καθε 3 ωρες περιπου .
Ενιωθα αιμα στο λαιμο . Φλεγματα μαζι με αιμα ... Εβγαλα αρκετο και απο εκει για αρκετες ωρες ... Το βραδυ ομως τα πραγματα ηταν ηδη καλυτερα .

Λιγο αιμα , οχι πονος . Καρεκλα και τηλεοραση .

Το μονο αρνητικο ειναι πως δε μπορω να βγαλω φωνη ακομη και τωρα . Μονο να ψυθιρισω . Σιγα-σιγα θα επανερθει και αυτο ... Τουλαχιστον μπορω και γραφω !

Το βραδυ δυστυχως υπνος δε με επαιρνε . Λαγοκοιμομουν . Ισως κοιμηθηκα μιση ωρα ... ισως λιγοτερο . Δεν ειχε ησυχια στον οροφο μου . Καποιο περιστατικο αναγκασε τις νοσηλευτριες να γυροφερνουν συνεχως και να κανουν θορυβο ... Τελικα στις 8 το πρωι μου εβγαλαν την πεταλουδα (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!! ) ... Πηρα πρωινο γαλα και κρεμα και μαζεψα τα μπογαλακια μου και πηρα το δρομο για το σπιτι .
Αλλη ψυχολογια πλεον . Ξαπλωσα , εφαγα ... κοιμηθηκα ... εκανα βολτες στο σπιτι ... Και τελικα μπορω και καθομαι στον Η/Υ με σχετικη ανεση .

Τη Δευτερα ή Τριτη θα βγαλω τα μπαμπακια απο τη μυτη . Αυτη τη στιγμη περιμενω πως και πως . Μετα ολα θα ειναι πολυ πιο ευκολα .
Πονος δεν υπαρχει ... Το πρηξιμο παραμενει . Μια πολυ μικρη ζαλαδα υπαρχει , αλλα δεν επηρεαζει καθολου . Η φωνη δε βγαινει ακομη οπως εγραψα.

Γενικα δεν ειναι τιποτα το φοβερο . Κοσμος και κοσμακης κανει αυτη την επεμβαση . Τα χειρουργια μπαινοβγαινουν δυο-δυο .

Το κειμενο ειναι λιγο μπερδεμενο αλλα ειναι πολυ προσφατο και προσπαθησα να γραψω αρκετες πληροφοριες μιας και ειναι πολυ καλα χαραγμενες μεσα στο μυαλο μου .

Θα προσπαθω να ενημερωνω συχνα με τις οποιες εξελιξεις .