Ceres Victoria
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ceres Victoria αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,934 μηνύματα.
19-11-11
12:35
Διεστραμμένοι παντού υπάρχουν και δεν είναι λίγα τα περιστατικά από δασκάλους που έχουν ασελγήσει σε παιδάκια!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ceres Victoria
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ceres Victoria αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,934 μηνύματα.
19-11-11
03:59
Διαφωνώ. Μη ξεχνάς ότι ο κόσμος του Harry είναι φανταστικός.
Πολλοί γονείς δεν δίνουν την προσοχή που χρειάζεται στα παιδιά τους, όχι επειδή εργάζονται, αλλά επειδή βαριούνται και αδιαφορούν. Αυτά τα άτομα τα παιδιά τα βλέπουν ως αγγαρεία, ως υποχρέωση. Τέτοια άτομα δεν θα έπρεπε να γίνονται γονείς.
Οι σωστοί γονείς συμπεριλαμβάνουν και τα παιδιά τους σε πολλές από τις καθημερινές τους ασχολίες. Κάνουν παιδιά επειδή τα θέλουν πραγματικά και όχι επειδή επιβάλλονται ή από υποχρέωση. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχω παρατηρήσει ότι αρκετοί γονείς δεν ασχολούνται τόσο πολύ με τα παιδιά τους όπως στο εξωτερικό και σίγουρα δεν όφειλεται σε έλλειψη χρόνου. Γενικά οι Έλληνες είναι πιο νευρικοί και ατομιστές σε σχέση με τους ξένους και το βλέπεις στο πως φέρονται στα παιδιά τους (η Ελληνίδα μάνα (πολλές, όχι όλες προς θεού!) δεν διστάζει να χτυπήσει ή να φωνάξει γεμάτη νεύρα στο παιδάκι της ακριβώς στη μέση του δρόμου και την νοιάζει περισσότερο ο εαυτός της παρά το παιδί της). Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να επιστρέψεις σπίτι, στα παιδιά σου και να είσαι όλο νεύρα. Το λογικό δεν είναι όταν επιστρέφεις σπίτι να χαίρεσαι να δεις τα παιδιά σου; Εγώ ρε παιδιά μια γάτα έχω και όταν επιστρέφω σπίτι χαίρομαι που την βλέπω και μου φεύγουν τα νεύρα και η κούραση της ημέρας. Όσο απασχολημένη και αν είμαι βρίσκω πάντα 1-2 ώρες καθημερινά να τις αφιερώσω στο γατί μου. Δεν μπορώ να διαννοηθώ πως ένας γονιός δεν βρίσκει χρόνο για το ίδιο του παιδί. Είναι απαράδεκτο. Εδώ άλλοι βρίσκουν ώρα να βγάλουν τον σκύλο τους βόλτα... είναι δυνατόν να μη βρίσκουν χρόνο για τα παιδιά τους;;;;
Για τα φροντιστήρια φταίει το κράτος που την παιδεία την έχει κάνει άνω κάτω. Ακόμα όμως και αν το παιδί ασχολείται με αθλήματα, οι γονείς του μπορούν να πάνε να το δουν να παίζει ή να το πάρουν όταν σχολάει από το άθλημα ή το φροντιστήριο και να πάνε κάπου μαζί για λίγη ώρα, πχ σε εστιατόριο, πιτσαρία, σουβλατζίδικο, σινεμά, bowling, να παίξουν μαζί κάποιο βιντεοπαιχνίδι στο σπίτι, ή ακόμα να πάρουν φαγητό από το σπίτι και να κάτσουν σε κάποιο πάρκο να συνομιλήσουν. Αν υπάρχει διάθεση όλα γίνονται. Προφανώς όμως οι γονείς στους οποίους αναφέρεσαι απλά αδιαφορούν.
Πολλοί γονείς δεν δίνουν την προσοχή που χρειάζεται στα παιδιά τους, όχι επειδή εργάζονται, αλλά επειδή βαριούνται και αδιαφορούν. Αυτά τα άτομα τα παιδιά τα βλέπουν ως αγγαρεία, ως υποχρέωση. Τέτοια άτομα δεν θα έπρεπε να γίνονται γονείς.
Οι σωστοί γονείς συμπεριλαμβάνουν και τα παιδιά τους σε πολλές από τις καθημερινές τους ασχολίες. Κάνουν παιδιά επειδή τα θέλουν πραγματικά και όχι επειδή επιβάλλονται ή από υποχρέωση. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχω παρατηρήσει ότι αρκετοί γονείς δεν ασχολούνται τόσο πολύ με τα παιδιά τους όπως στο εξωτερικό και σίγουρα δεν όφειλεται σε έλλειψη χρόνου. Γενικά οι Έλληνες είναι πιο νευρικοί και ατομιστές σε σχέση με τους ξένους και το βλέπεις στο πως φέρονται στα παιδιά τους (η Ελληνίδα μάνα (πολλές, όχι όλες προς θεού!) δεν διστάζει να χτυπήσει ή να φωνάξει γεμάτη νεύρα στο παιδάκι της ακριβώς στη μέση του δρόμου και την νοιάζει περισσότερο ο εαυτός της παρά το παιδί της). Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να επιστρέψεις σπίτι, στα παιδιά σου και να είσαι όλο νεύρα. Το λογικό δεν είναι όταν επιστρέφεις σπίτι να χαίρεσαι να δεις τα παιδιά σου; Εγώ ρε παιδιά μια γάτα έχω και όταν επιστρέφω σπίτι χαίρομαι που την βλέπω και μου φεύγουν τα νεύρα και η κούραση της ημέρας. Όσο απασχολημένη και αν είμαι βρίσκω πάντα 1-2 ώρες καθημερινά να τις αφιερώσω στο γατί μου. Δεν μπορώ να διαννοηθώ πως ένας γονιός δεν βρίσκει χρόνο για το ίδιο του παιδί. Είναι απαράδεκτο. Εδώ άλλοι βρίσκουν ώρα να βγάλουν τον σκύλο τους βόλτα... είναι δυνατόν να μη βρίσκουν χρόνο για τα παιδιά τους;;;;
Για τα φροντιστήρια φταίει το κράτος που την παιδεία την έχει κάνει άνω κάτω. Ακόμα όμως και αν το παιδί ασχολείται με αθλήματα, οι γονείς του μπορούν να πάνε να το δουν να παίζει ή να το πάρουν όταν σχολάει από το άθλημα ή το φροντιστήριο και να πάνε κάπου μαζί για λίγη ώρα, πχ σε εστιατόριο, πιτσαρία, σουβλατζίδικο, σινεμά, bowling, να παίξουν μαζί κάποιο βιντεοπαιχνίδι στο σπίτι, ή ακόμα να πάρουν φαγητό από το σπίτι και να κάτσουν σε κάποιο πάρκο να συνομιλήσουν. Αν υπάρχει διάθεση όλα γίνονται. Προφανώς όμως οι γονείς στους οποίους αναφέρεσαι απλά αδιαφορούν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.