methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,091 μηνύματα.
25-09-16
15:44
Πρόκειται για κάτι που έγινε χτες με μια φίλη μου. Δεν είναι σοβαρό, αλλά εμένα με πλήγωσε. Μιλούσα χτες με μια φίλη μου στο τηλέφωνο και τις έφταιγαν όλοι/ες και όλα, ο προϊστάμενος, η μάνα της, ο φίλος της κτλ. Ε, κάποια στιγμή κουράστηκα και της είπα ότι τα δικά μου προβλήματα είναι πολύ σοβαρότερα και χρειάζομαι κι εγώ στήριξη, αλλά δεν γκρινιάζω όλη την ώρα και μου λέει θρασύτατα: "Όχι, Τέσα, εσύ πρέπει πάντα να είσαι όρθια, να μας στηρίζεις!" Ε, όχι, αυτό είναι πολύ εγωιστικό από την πλευρά της! Κι εγώ άνθρωπος είμαι! Δεν μπορεί μόνο να ανέχομαι τη γκρίνια της! Είχα το δικαίωμα να αντιδράσω μια φορά. Επειδή προσποιούμαι και κρύβω την ψυχική μου κόπωση από τα διάφορα προβλήματα, δυστυχώς της έχω δώσει την εντύπωση ότι είμαι τέρας αντοχών. Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Περιττό να σας πω ότι δεν έκλεισα μάτι λόγω αυτής της διαφωνίας, γιατί ένιωσα αμφίθυμα συναισθήματα: από τη μια ένιωσα θυμο που αδιαφορεί για τις δικές μου ανάγκες κι από την άλλη ενοχές που της μίλησα απότομα. Δεν θέλω να γκρινιάζω, αλλά με έφερε στα όριά μου. Το θετικό είναι ότι τα βρήκαμε. Το φίλο και το σκύλο σου με τα ελαττώματά του.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και εγώ δίνω την εντυπωση πως είμαι άτομο που δεν το νοιάζει τίποτα και δεν έχει προβλήματα,ενώ στην πραγματικότητα απλά τα κρατάω μέσα μου και δεν μιλάω στους άλλους (λάθος μου? ίσως). Αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι και εσύ από την πλευρά σου έπρεπε να της πεις πως τα προβλήματά σου είναι σοβαρότερα και να την ακυρώσεις έτσι. Αν έχει την τάση να το κάνει συνέχεια,να γκρινιάζει αλλά να μην σε ακούει όταν εσύ έχεις κάποιο πρόβλημα τότε ναι,ίσως έπρεπε να την βάλεις στη θέση της,αλλά δεν είναι καλό να ακυρώνουμε τα προβλήματα και τα συναισθήματα του άλλου. Ο καθένας αντιμετωπίζει τα δικά του θέματα, αλλά αυτό που έχουν την τάση να κάνουν όλοι, να νομίζουν πως τα προβλήματά τους είναι πιο σημαντικά και να λένε στους άλλους πως δεν πρέπει να κλαίγονται επειδή "τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε" ή για οποιαδήποτε λόγο και άρα τα προβλήματά τους είναι ασήμαντα,είναι τέρμα απαξιωτικό. Και βασικά,νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που εγώ προσωπικά δεν ανοίγομαι, γιατί ό,τι και να πω,ο καθένας γυρνάει τη συζήτηση στον εαυτό του και αρχίζει να λέει πως η δική του κατάσταση είναι χειρότερη or whatever,ενώ στην πραγματικότητα,απλά χρειάζομαι κάποιον να με ακούσει,τίποτα παραπάνω. Τέλος πάντων, γενικά αυτό το ζήτημα είναι ευαίσθητο και πολύπλοκο. Η φίλη σου καλά κάνει και ανοίγεται και σας μιλάει,απλά πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια,κατανόηση και φυσικά να μπορείς και εσύ να εκφράζεσαι ελεύθερα και να μην σου λέει ότι πρέπει να είσαι το στήριγμά τους. Απλά μερικές σκέψεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,091 μηνύματα.
27-08-15
19:28
Υπάρχουν φορές που ενώ έκανες πάρα πολύ παρέα με κάποια άτομα,ήσασταν κολλητοί ή ακόμα και σχεδόν σαν αδέρφια,συναντιέστε μετά από καιρό και πλέον δεν υπάρχει αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο που είχατε μεταξύ σας. Πιστεύω ότι είναι λογικό να συμβαίνει αυτό. Περνάει ο καιρός και οι άνθρωποι αλλάζουν και το καταλαβαίνω αυτό. Μου έχει συμβει με κάποια άτομα αλλά φυσικά δεν μπορώ να τους κρατήσω κακία ή να πω ότι δεν ενδιαφέρονται για εμένα πια.Το δέχομαι ότι έχουμε αλλάξει και οι δύο και κρατάμε επαφή, απλά δεν κάνουμε τόση παρέα όση κάναμε παλιά.
Αυτό που παντα με εκνεύριζε είναι όταν βρίσκουν οι "φίλοι" μου άλλες παρέες, να με αγνοούν. Υποτίθεται ότι ήμασταν φίλοι, πώς μπορείς έτσι απλά να αγνοείς τον άλλον;
Πάντως αν μου κάνουν κάτι πολύ άσχημο, όπως σε κάποιες από τις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω,δεν θα τους συγχωρούσα. Γενικά είμαι άτομο που δεύτερη ευκαιρία δίνω δύσκολα και αναλόγως. Aν δώσω,στην πραγματικότητα θα έχω πολλές επιφυλάξεις. Πάντως αν παραγίνει το κακό, δεν το βρισκω καθόλου δύσκολο να κόψω κάθε είδους επαφή με αυτά τα άτομα. Θα με πείραζε στην αρχή, αλλά δεν θέλω να έχω κοντά μου άτομα που δεν μπορώ να εμπιστευτώ.
Αυτό που παντα με εκνεύριζε είναι όταν βρίσκουν οι "φίλοι" μου άλλες παρέες, να με αγνοούν. Υποτίθεται ότι ήμασταν φίλοι, πώς μπορείς έτσι απλά να αγνοείς τον άλλον;
Πάντως αν μου κάνουν κάτι πολύ άσχημο, όπως σε κάποιες από τις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω,δεν θα τους συγχωρούσα. Γενικά είμαι άτομο που δεύτερη ευκαιρία δίνω δύσκολα και αναλόγως. Aν δώσω,στην πραγματικότητα θα έχω πολλές επιφυλάξεις. Πάντως αν παραγίνει το κακό, δεν το βρισκω καθόλου δύσκολο να κόψω κάθε είδους επαφή με αυτά τα άτομα. Θα με πείραζε στην αρχή, αλλά δεν θέλω να έχω κοντά μου άτομα που δεν μπορώ να εμπιστευτώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.