panagiotists13
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 23 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,490 μηνύματα.
08-09-14
21:25
Συνέβη σε γνωστό πριν χρόνια. Είχε πάρει το πτυχίο του και ετοιμαζόταν για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Έτσι πήγε στη σχολή του να βρει κάποιους καθηγητές για να του δώσουν συστατική επιστολή. Χτύπησε και μπήκε στο γραφείο ενός καθηγητή. Στον προθάλαμο ήταν κάποιος κύριος που κάτι έψαχνε σε μερικούς φακέλους. Ακολούθησε ο διάλογος:
-- Καλημέρα σας.
-- Καλημέρα. Τι θα θέλατε;
-- Θα ήθελα να μιλήσω στον καθηγητή κ. Τάδε.
-- Εδώ είναι το γραφείο του. Τι τον θέλετε;
-- Είμαι πτυχιούχος και θα ήθελα να μου δώσει συστατική για μεταπτυχιακό.
-- Τον γνωρίζετε τον κ. Τάδε;
-- Βέβαια. Καθηγητής μου ήταν και παρακολουθούσα ανελλιπώς τις παραδόσεις του.
-- Μάλιστα. Περάστε στο μέσα γραφείο, καθήστε και σε λίγο θα έρθει ο κ. Τάδε.
Μαντέψατε ποιος ήταν ο κ. Τάδε που μπήκε μετά από λίγο στο γραφείο;
Υ.Γ. Πάντως του έδωσε τη συστατική επιστολή.
Είμαι ο μόνος που δεν το κατάλαβε?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
panagiotists13
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 23 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,490 μηνύματα.
10-05-14
18:39
Συγνώμη τωρα μιλάς σοβαρά; Απο ποτε έγινε ντροπιαστικό το να φοράς λαστιχακια; Επειδη φορούσα σιδερακια για αρκετα χρονια, τα λαστιχακια τα φορούσα οποτε μου το επέβαλε ο ορθοδοντικός μου, δηλαδη κάθε μερα, χωρις να αισθάνομαι ντροπή ή μειονεκτικά απέναντι στους άλλους. Και στο κατω κατω γιατι να νιώθει κάποιος άσχημα γιατι φοράει λαστιχακια; No offense αλλα αυτο συνεπάγεται πρωτα της χαμηλής αυτοεκτιμησης που διαθέτει κάποιος. Ακούς εκει θα ντροπώ που φόραω και λαστιχακια. Και ετσι για την ιστορια, κανεις πλέον δεν θυμάται τα σιδερακια (μαζι με τα λαστιχακια) που φορούσα επι 5 χρονια και το χαμόγελο μου ειναι αφοπλιστικό. Μετα αφου έβγαλα τα σιδερακια λες και εχω καταπιεί κρεμαστρα ειμαι.
Δεν είπα ότι ντρέπομαι για τα λαστιχάκια.Αντιθέτως!Αλλά δεν τα φοράω εκτός σπιτιού για λόγους πρακτικότητας, όχι από ντροπή.πχ στο σχολείο, θα βαζοβγάζω τα λαστιχάκια σε κάθε διάλειμμα για να φάω?Ή, όταν έχουμε φυσική κι εγώ χασμουριέμαι συνέχεια από τη βαρεμάρα μου, εκεί πάνω που είναι ανοιχτό το στόμα μου,αν εκσφενδονιστούν τα λαστιχάκια?(ναι ναι πάντα μου συμβαίνει αυτό...) τότε τι θα γίνει?Και εμένα η οδοντίατρός μου μου λέει να τα φοράω κάθε μέρα αλλά δεν εννοεί 24 ώρες το 24ωρο. Οι 8 ώρες που τα φοράω στον ύπνο + άλλες 3-4 ώρες το απόγευμα είναι αρκετές.
Ένα από τα μεγαλύτερα ρεζιλίκια μου: στη φυσική εγώ όπως προανέφερα χασμουριέμαι συχνά από βαρεμάρα.Μία φορά με είχε πιάσει λόξυγγας και ενώ έκανα γκουκ-γκουκ,(μάταια προσπαθούσα να κρατηθώ),χασμουρήθηκα και έτσι όπως ήμουν με ανοιχτό το στόμα σε φάση Γιάάουουν ξαφνικά κάνω ένα -γκουκ- και δεν ξέρω πώς τα κατάφερα αλλά όλη η τάξη με κοιτούσε περίεργα και γελούσε γιατί είχε βγει ένας πολύ περίεργος ήχος από το στόμα μου που ούτε κι εγώ δεν ήξερα πώς έγινε!χιχι έχω κι άλλα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
panagiotists13
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 23 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,490 μηνύματα.
10-05-14
08:55
Όταν ήμουν νιάτο, φορούσα σιδεράκια. Ανάμεσα από τα σιδεράκια υπήρχαν κάποια λαστιχάκια για να τραβούν την οδοντοστοιχία (λοιπές λεπτομέρειες στον ορθοδοντικό...). Ήμουν σε ένα πάρτυ και χόρευα με το αγόρι που είχα βάλει στο μάτι από καιρό! (Επιτέλους!!) Μου χάιδευε και την πλάτη και όλα ήταν πολύ ρομαντικά και ωραία... ώσπου μου ψιθύρισε ένα αστείο στο αυτί, εγώ γέλασα, και γελώντας ένα από τα λαστιχάκια έφυγε από τη θέση του ....και πετάχτηκε στο πρόσωπο του... most embarsing...
Σε πάρτι και πήγες με τα λαστιχάκια?????? Τα' θελες και τα' παθες! Κι εγώ φοράω σιδεράκια και λαστιχάκια εδώ και 3 χρόνια αλλά μόνο στο σπίτι.Όταν βγαίνω έξω τα βγάζω!
Και κάπου εδώ κολλάει κι ένα από τα μεγάλα ρεζιλίκια μου.Μία μέρα είχα ξεχάσει να τα βγάλω πριν πάω στο σχολείο και πήγα στο σχολείο με τα λαστιχάκια.Ευτυχώς το αντιλήφθηκα εγκαίρως και πήγα αμέσως στην τουαλέτα να τα βγάλω.Αλλά δεν μπορούσα να τα βγάλω γιατί ήταν άλλο ένα παιδί εκεί και κοιταζόταν στον καθρέφτη.Κι εγώ τι να κάνω για να τα βγάλω;Μπροστά του?Την επόμενη μέρα θα γελούσε όλο το σχολείο μαζί μου.Στάθηκα σε μία γωνία και προσποιήθηκα πως κοιτάζω έξω απ' το παράθυρο μέχρι να φύγει για να πάω στον καθρέφτη και να τα βγάλω.Το παιδί με κοιτούσε κάπως αλλά τέλος καλό όλα καλά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.