xotik0
Νεοφερμένος
Ο xotik0 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 10 μηνύματα.
12-02-08
16:27
Καταιγίδα
Είμαστε η καταιγίδα στην άκρη τ'ουρανού.
Σκορπάμε στα χέρια του ανέμου, κι εκείνος μας μοιράζει..
στα γαλάζια βουνά, σε διψασμένα δέντρα,
σε μαγικά ρυάκια κι ορμητικούς χειμάρους..
στα κεραμίδια του χωριού ή στα στενά μιας πόλης,
σε πεινασμένα ρούχα αστέγων, στους υπονόμους..
Η βαρύτητα της ζωής μας, περπατά πάνω στο
νερό.. ίπταται ..από τη γη των οριζόντων, μέχρι
το ουράνιο τόξο. Υπόσχεση που βλέπεις στα μάτια
των νεοφερμένων, παιδιών. Το ουράνιο τόξο.
Ερχόμαστε να κλέψουμε, να χαρίσουμε
να σκοτώσουμε, να αγαπήσουμε .. Από το πρώτο φως
ως το τελευταίο. Απ'την καρδιά της θάλασσας,
στης γης τον νου, για τ'ουρανού μας την ψυχή..
Είμαστε η καταιγίδα. Ερχόμαστε.
Μαζί μας φέρουμε κι άλλους. Θεούς και δαίμονες.
Ευχές και κατάρες. Είμαστε μαγεία και ύλη.
Ηλιος, άνεμος και πέτρα. Είμαστε το μέσο ..
η πύλη έκφρασης του καλού και του κακού.
Λες και μας έφτιαξαν για να τσακωθούν πάνω μας!
Εκαναν όμως ένα λάθος. Μας έδωσαν το δικαίωμα να
νοιώθουμε θεοί, περιορισμένης θνησιμότητας και
ευθύνης.. Δε θέλω τον παράδεισο και την κόλαση σας.
Θα φτιάξω μικρά δικά μου. Ωραία.. Μετά τον
αρχάγγελο εωσφόρο, έρχεται τώρα ο άνθρωπος να
καπηλευτεί το Θείο αξίωμα..
Αν έχει κάτι να μας πει αυτό το παραμύθι ...
Αν είναι κάποιο κρυπτογραφημένο μήνυμα?
Διαθήκη.. παραβολή..
Εξέλιξη της ψυχής λέει.. μάθημα και κάθαρση.
Στο τέλος θα νικήσει το καλό, και να'μαστε με
το μέρος του νικητή! Μα, πρέπει ν'αγιάσω με το ζόρι?
Γι'αυτό μ'έφτιαξαν? Από αγάπη, λέει.. Να μου χαρίσουν
την αιώνια ευτυχία .. Για το καλό μου, ξέρουν αυτοί ..
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ'την αρχή.
Οπου κι αν γεννηθώ σ'αυτή τη γη, έρχεται αργά ή γρήγορα
η στιγμή που θα με φέρει αντιμέτωπο με μια τρεμάμενη
συνθήκη ανασφάλειας. Τί κάνω εκεί? Σηκώνω το βλέμμα
στον ουρανό και φτιάχνω θεούς.. Ωραία. Τώρα νοιώθω
καλύτερα. Ο νους ησυχάζει κάτω απ'το πέπλο της
προστασίας που μου προσφέρει αυτή η σκέψη.
Οτι κι αν παθαίνω είναι για το καλό μου.
Θεία οικονομία..
Τα παρακείμενα σατανικά μου μάτια όμως,
τα ζει ένα μυαλό που δεν ησυχάζει εύκολα
και μια καρδιά που νοιώθει αδικημένη.
Δύο επιλογές έχω εκεί:
Είτε λέω "δε βαριέσαι, μια ζωή την έχουμε..
ας τη γλεντήσουμε και χαλάλι." , ή γίνομαι
ερευνητής και γεμίζω αμέτρητα χαρτιά με
τα σωθικά μου, μήπως βρω μέσα μου αυτό που
δεν είναι εμφανές εκεί έξω ..
Είτε τρώω την καρδιά μου κομμάτι κομμάτι
και μετά πεθαίνω, ή , ανάσα την ανάσα -
λέξη τη λέξη - σελίδα τη σελίδα, εξαυλώνομαι ...
και μεταφέρομαι στον θάνατο εν ζωή, να δαμάσω
τη σχέση μου μαζί του πριν του δοθεί εξουσία πάνω μου..
Ο φόβος του τέλους, είναι ο χειρότερος σύντροφος.
Η ζωή σου παύει εκεί που θα σε καταλάβει..
Ο φόβος συχνά σε προστατεύει, μα όταν έρθει η στιγμή
που σε απειλεί, αυτό που έχεις να κάνεις είναι να
συμφιλιωθείς μαζί του. Να του σφίξεις το χέρι και
να του πεις "καλώς ήλθατε! Καθήστε. Σα στο σπίτι σας.."
Συζήτησε τον με σκοπό να τον γνωρίσεις καλά. Μάθε
απ'έξω τις συνήθειες του και τη φυσιολογία του, κι
άρχισε την πλακίτσα μαζί του .. Ακόμα και ο ισχυρότερος
γίνεται αρνάκι αν δεν τον πάρεις στα σοβαρά.
Τελικά αντιλαμβάνεσαι πως δε μπορεί ο φόβος, σαν φόβος,
να σε βλάψει. Γιατί γνωρίζοντας τον καλά, βλέπεις πως
ο φόβος σου είναι ..εσύ!
Και λές, "μα τόσο καιρό με τον εαυτό μου είχα να κάνω?
υπάρχουν τόσα εκεί έξω, κι εγώ παλεύω με μένα??"
Αποκτάς έναν βαθμό συνειδητότητας,
(γνωρίζοντας αυτό το τρεμάμενο κομμάτι του εαυτού σου)
που σε κάνει ισχυρότερο.
Ωραία, τώρα είμαστε έτοιμοι για το αεροπλάνο..
Ετοιμοι για το ασυμβίβαστο αβέβαιο μετέωρο ταξίδι της ζωής..
Θεοί και δαίμονες, σας αγαπάω., γιατί είστε ..εγώ!
κι αυτό είναι το εισιτήριο. Ομως οι αποσκευές?
Ενα έχω να σου πω. Θα χρειαστείς αρκετά για το
ξεκίνημα, όμως πάρε και μια άδεια βαλίτσα την οποία
θα γεμίζεις στον δρόμο..
Κάποια στιγμή αρχίζεις να το απολαμβάνεις πραγματικά.
Να το γουστάρεις πολύ!
Τί να σου πουν τώρα δυο μπύρες και μια γκόμενα?
Η ηδονή των αισθήσεων, στο νου παίρνει μορφή,
κι εσύ χτύπησες στο επίκεντρο..
Δεν αξαρτάσαι πια .. απλά ταξιδεύεις, εξελισσόμενος.
κι όσο ταξιδεύεις, τόσο γαληνεύεις. Κι όσο γαληνεύεις,
τόσο ταξιδεύεις.. κι αυτό, του θανάτου, σου φαίνεται
απλά άλλο ένα ταξίδι.
Αφομοιώνεις κι αφομοιώνεσαι .. Εξατμίζεις και εξατμίζεσαι ..
Μέχρι που γίνεσαι ..σύννεφο ..καταιγίδα στην άκρη τ'ουρανού.
Σκορπάς στα χέρια του ανέμου κι εκείνος σε μοιράζει..
καταιγίδα
στα γαλάζια βουνά, σε διψασμένα δέντρα,
σε μαγικά ρυάκια κι ορμητικούς χειμάρους..
στα κεραμίδια του χωριού ή στα στενά μιας πόλης,
σε πεινασμένα ρούχα αστέγων, στους υπονόμους..
Και ίπτασαι ...από τη γη των οριζόντων,
μέχρι το ουράνιο τόξο .. .. .
Είμαστε η καταιγίδα στην άκρη τ'ουρανού.
Σκορπάμε στα χέρια του ανέμου, κι εκείνος μας μοιράζει..
στα γαλάζια βουνά, σε διψασμένα δέντρα,
σε μαγικά ρυάκια κι ορμητικούς χειμάρους..
στα κεραμίδια του χωριού ή στα στενά μιας πόλης,
σε πεινασμένα ρούχα αστέγων, στους υπονόμους..
Η βαρύτητα της ζωής μας, περπατά πάνω στο
νερό.. ίπταται ..από τη γη των οριζόντων, μέχρι
το ουράνιο τόξο. Υπόσχεση που βλέπεις στα μάτια
των νεοφερμένων, παιδιών. Το ουράνιο τόξο.
Ερχόμαστε να κλέψουμε, να χαρίσουμε
να σκοτώσουμε, να αγαπήσουμε .. Από το πρώτο φως
ως το τελευταίο. Απ'την καρδιά της θάλασσας,
στης γης τον νου, για τ'ουρανού μας την ψυχή..
Είμαστε η καταιγίδα. Ερχόμαστε.
Μαζί μας φέρουμε κι άλλους. Θεούς και δαίμονες.
Ευχές και κατάρες. Είμαστε μαγεία και ύλη.
Ηλιος, άνεμος και πέτρα. Είμαστε το μέσο ..
η πύλη έκφρασης του καλού και του κακού.
Λες και μας έφτιαξαν για να τσακωθούν πάνω μας!
Εκαναν όμως ένα λάθος. Μας έδωσαν το δικαίωμα να
νοιώθουμε θεοί, περιορισμένης θνησιμότητας και
ευθύνης.. Δε θέλω τον παράδεισο και την κόλαση σας.
Θα φτιάξω μικρά δικά μου. Ωραία.. Μετά τον
αρχάγγελο εωσφόρο, έρχεται τώρα ο άνθρωπος να
καπηλευτεί το Θείο αξίωμα..
Αν έχει κάτι να μας πει αυτό το παραμύθι ...
Αν είναι κάποιο κρυπτογραφημένο μήνυμα?
Διαθήκη.. παραβολή..
Εξέλιξη της ψυχής λέει.. μάθημα και κάθαρση.
Στο τέλος θα νικήσει το καλό, και να'μαστε με
το μέρος του νικητή! Μα, πρέπει ν'αγιάσω με το ζόρι?
Γι'αυτό μ'έφτιαξαν? Από αγάπη, λέει.. Να μου χαρίσουν
την αιώνια ευτυχία .. Για το καλό μου, ξέρουν αυτοί ..
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ'την αρχή.
Οπου κι αν γεννηθώ σ'αυτή τη γη, έρχεται αργά ή γρήγορα
η στιγμή που θα με φέρει αντιμέτωπο με μια τρεμάμενη
συνθήκη ανασφάλειας. Τί κάνω εκεί? Σηκώνω το βλέμμα
στον ουρανό και φτιάχνω θεούς.. Ωραία. Τώρα νοιώθω
καλύτερα. Ο νους ησυχάζει κάτω απ'το πέπλο της
προστασίας που μου προσφέρει αυτή η σκέψη.
Οτι κι αν παθαίνω είναι για το καλό μου.
Θεία οικονομία..
Τα παρακείμενα σατανικά μου μάτια όμως,
τα ζει ένα μυαλό που δεν ησυχάζει εύκολα
και μια καρδιά που νοιώθει αδικημένη.
Δύο επιλογές έχω εκεί:
Είτε λέω "δε βαριέσαι, μια ζωή την έχουμε..
ας τη γλεντήσουμε και χαλάλι." , ή γίνομαι
ερευνητής και γεμίζω αμέτρητα χαρτιά με
τα σωθικά μου, μήπως βρω μέσα μου αυτό που
δεν είναι εμφανές εκεί έξω ..
Είτε τρώω την καρδιά μου κομμάτι κομμάτι
και μετά πεθαίνω, ή , ανάσα την ανάσα -
λέξη τη λέξη - σελίδα τη σελίδα, εξαυλώνομαι ...
και μεταφέρομαι στον θάνατο εν ζωή, να δαμάσω
τη σχέση μου μαζί του πριν του δοθεί εξουσία πάνω μου..
Ο φόβος του τέλους, είναι ο χειρότερος σύντροφος.
Η ζωή σου παύει εκεί που θα σε καταλάβει..
Ο φόβος συχνά σε προστατεύει, μα όταν έρθει η στιγμή
που σε απειλεί, αυτό που έχεις να κάνεις είναι να
συμφιλιωθείς μαζί του. Να του σφίξεις το χέρι και
να του πεις "καλώς ήλθατε! Καθήστε. Σα στο σπίτι σας.."
Συζήτησε τον με σκοπό να τον γνωρίσεις καλά. Μάθε
απ'έξω τις συνήθειες του και τη φυσιολογία του, κι
άρχισε την πλακίτσα μαζί του .. Ακόμα και ο ισχυρότερος
γίνεται αρνάκι αν δεν τον πάρεις στα σοβαρά.
Τελικά αντιλαμβάνεσαι πως δε μπορεί ο φόβος, σαν φόβος,
να σε βλάψει. Γιατί γνωρίζοντας τον καλά, βλέπεις πως
ο φόβος σου είναι ..εσύ!
Και λές, "μα τόσο καιρό με τον εαυτό μου είχα να κάνω?
υπάρχουν τόσα εκεί έξω, κι εγώ παλεύω με μένα??"
Αποκτάς έναν βαθμό συνειδητότητας,
(γνωρίζοντας αυτό το τρεμάμενο κομμάτι του εαυτού σου)
που σε κάνει ισχυρότερο.
Ωραία, τώρα είμαστε έτοιμοι για το αεροπλάνο..
Ετοιμοι για το ασυμβίβαστο αβέβαιο μετέωρο ταξίδι της ζωής..
Θεοί και δαίμονες, σας αγαπάω., γιατί είστε ..εγώ!
κι αυτό είναι το εισιτήριο. Ομως οι αποσκευές?
Ενα έχω να σου πω. Θα χρειαστείς αρκετά για το
ξεκίνημα, όμως πάρε και μια άδεια βαλίτσα την οποία
θα γεμίζεις στον δρόμο..
Κάποια στιγμή αρχίζεις να το απολαμβάνεις πραγματικά.
Να το γουστάρεις πολύ!
Τί να σου πουν τώρα δυο μπύρες και μια γκόμενα?
Η ηδονή των αισθήσεων, στο νου παίρνει μορφή,
κι εσύ χτύπησες στο επίκεντρο..
Δεν αξαρτάσαι πια .. απλά ταξιδεύεις, εξελισσόμενος.
κι όσο ταξιδεύεις, τόσο γαληνεύεις. Κι όσο γαληνεύεις,
τόσο ταξιδεύεις.. κι αυτό, του θανάτου, σου φαίνεται
απλά άλλο ένα ταξίδι.
Αφομοιώνεις κι αφομοιώνεσαι .. Εξατμίζεις και εξατμίζεσαι ..
Μέχρι που γίνεσαι ..σύννεφο ..καταιγίδα στην άκρη τ'ουρανού.
Σκορπάς στα χέρια του ανέμου κι εκείνος σε μοιράζει..
καταιγίδα
στα γαλάζια βουνά, σε διψασμένα δέντρα,
σε μαγικά ρυάκια κι ορμητικούς χειμάρους..
στα κεραμίδια του χωριού ή στα στενά μιας πόλης,
σε πεινασμένα ρούχα αστέγων, στους υπονόμους..
Και ίπτασαι ...από τη γη των οριζόντων,
μέχρι το ουράνιο τόξο .. .. .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
xotik0
Νεοφερμένος
Ο xotik0 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 10 μηνύματα.
09-02-08
05:25
Διαθήκη
Η ζωή είναι μέσα σ'ένα σπασμένο ποτήρι.
Κόβεσαι πίνοντας πριν το δεις..
Πιες όσο θέλεις, αλλά έχε τον νου σου.
Ασε τον δρόμο και χάσου στα στενά..
Η απόσταση σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι
τα πράγματα πανοραμικά. Γέμισε, αν θες,
τους νικοτινικούς υποδοχείς του εγκεφάλου, μα συνέχισε
να με κοιτάς στα μάτια. Περιπλανήσου.. χωρίς φόβο,
ως εκεί που φτάνει η καρδιά σου. Αφέσου στη θάλασσα της
νύχτας, να'ναι κάθε αυγή μια νέα ακτή..
Καμιά στροφή δεν είναι λάθος. Δες όσους κόσμους μπορείς.
Μην αναλωθείς ψάχνοντας την αγάπη. Είναι συνυφασμένη
με την αλήθεια, κι αν είναι, θα σε βρει αυτή. Επένδυσε
στον έρωτα και σε κάθε είδους μέθη. Κλάψε, γέλα, πόνεσε
και αγαλίασε, ανανεώνοντας συνεχώς τη θηλυκή σου υπόσταση.
Αγγιξε τη φωτιά και κράτα τη γεύση της ζωντανή μέσα σου,
για να μπορέσεις ν'ανακαλύψεις εξόδους όταν όλα γίνουν
μπουρλώτο. Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς..
Τίποτα δε σου ανήκει, μόνο το ταξίδι.
Να έχεις δυνατή φωνή. Μην ακούς κανέναν, ούτε εμένα.
Μόνο τον άνεμο της καρδιάς σου.
Μη σκεφτεσαι. Νοιώσε..
Μην αφήσεις ποτέ τίποτα να γίνει πιο δυνατό από την
επιθυμία σου. Προσπάθησε σπάνια ν'αφήνεις το επείγον
να προηγείται του σημαντικού.
Οσο κι αν αγαπηθείς, μη ξεχάσεις πως νόημα θα βρεις
μόνο σ'ότι αγαπάς εσύ, κι όχι σ'ότι σ'αγαπά.
Η ζωή είναι γλυκιά, όμως μη την αφήσεις να σε λιγώσει
αποστρεφόμενος τις πικρίες της.
Ο κόσμος είναι όμορφος, τόσο όσο φροντίζεις να τον
ομορφαίνεις με την παρουσία σου.
Μην αγωνιάς για τίποτα. Οτι σου πρέπει, θα σε βρει
στην επόμενη γωνία. Μη βιάζεσαι. Μάθε να απολαμβάνεις
και τους χυμούς της προσμονής. Μην περιμένεις να σε
κάνει ευτυχισμένο κανείς, αν δε μπορείς να το κάνεις
εσύ για τον εαυτό σου.
Ο μόνος τρόπος να χαρίσεις γαλήνη στην καρδιά σου,
είναι να μάθεις στην αυτάρκεια της δικής σου μετέωρης
πραγματικότητας, χωρίς αυταπάτες εξασφάλισης και
αποδοχής από τους άλλους, επενδύοντας στην ιδιαίτερη
σχέση αγάπης μεταξύ του εαυτού σου και της αρμονίας
του σύμπαντος.
Ολα τα χρησιμοποιείς και σε χρησιμοποιούν.
Να είσαι χρηστικός και να φθείρεσαι όπως ορίζει
η φύση σου. Να είσαι δοτικός. Κανείς δε μπορεί να
σου πάρει τίποτα, μόνο τη γεύση σου. Οσο περισσότερο
δίνεσαι, τόσο υπάρχεις. Οσο αφήνεσαι, τόσο μεγαλώνεις.
Ολα είναι μικρά και περαστικά. Μόνο ένα είναι μεγάλο.
Το νόημα τους..
Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς. Τίποτα δε σου ανήκει.
Μόνο το ταξίδι..
Μάθε να επηρεάζεσαι όσο το δυνατόν λιγότερο απ'όσα
διαβάζεις κι ακούς, αλλά διδάξου απ΄τις δικές σου
εμπειρίες κι άσε τον γνησιότερο εαυτό σου
να ξετυλίγεται μπροστά σου. Ολα είναι εσύ.
Οσο περισσότερο σε μαθαίνεις, τόσο περισσότερο
ζεις πραγματικά. Τιποτα δεν τελειώνει εδώ.
Μη σε απασχολεί το αν θα πεθάνεις και πότε.
Κάθε νέα ημέρα που ξεκινάει είναι νέο δώρο,
σ'όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι.
Αν αποφασίσεις να μείνεις, μείνε μ'εκείνη που
θα κάνει την καρδιά σου να τραγουδάει. Που θα
ευθυγραμμίζεται μ'αυτό που είσαι.
Μείνε, όχι μ'εκείνη που θα σ'αφήνει να ταξιδεύεις,
αλλά μ'αυτή της οποίας το ταξίδι θα συνηγορεί με
το δικό σου..
Κάνε παιδιά. Ομως έχε στον νου σου. Πρωταγωνιστής
της δικής σου ζωής είσαι εσύ, όχι το παιδί σου.
Φτιάχνε πράγματα που χαλάνε. Νοιώσε το μεγαλείο της
δημιουργίας. Χρωμάτισε τον κόσμο γύρω σου όπως αγαπάς.
Εξελίξου, μα μην αλλάξεις ποτέ. Μείνε παιδί και
γέλα τη ζωή. Ο κόσμος είναι ένα κωμικό σενάριο.
Παίξε τους ρόλους σου με ανοιχτή καρδιά.
Καλή σχέση, ωφείλεις να έχεις μόνο με τον εαυτό σου.
Συμπάθα τους ανθρώπους. Δεν είχαν όλοι έναν
τέτοιο πατέρα .... Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς.
Τίποτα δε μας ανήκει. Μόνο το ταξίδι ...
Μ->
Η ζωή είναι μέσα σ'ένα σπασμένο ποτήρι.
Κόβεσαι πίνοντας πριν το δεις..
Πιες όσο θέλεις, αλλά έχε τον νου σου.
Ασε τον δρόμο και χάσου στα στενά..
Η απόσταση σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι
τα πράγματα πανοραμικά. Γέμισε, αν θες,
τους νικοτινικούς υποδοχείς του εγκεφάλου, μα συνέχισε
να με κοιτάς στα μάτια. Περιπλανήσου.. χωρίς φόβο,
ως εκεί που φτάνει η καρδιά σου. Αφέσου στη θάλασσα της
νύχτας, να'ναι κάθε αυγή μια νέα ακτή..
Καμιά στροφή δεν είναι λάθος. Δες όσους κόσμους μπορείς.
Μην αναλωθείς ψάχνοντας την αγάπη. Είναι συνυφασμένη
με την αλήθεια, κι αν είναι, θα σε βρει αυτή. Επένδυσε
στον έρωτα και σε κάθε είδους μέθη. Κλάψε, γέλα, πόνεσε
και αγαλίασε, ανανεώνοντας συνεχώς τη θηλυκή σου υπόσταση.
Αγγιξε τη φωτιά και κράτα τη γεύση της ζωντανή μέσα σου,
για να μπορέσεις ν'ανακαλύψεις εξόδους όταν όλα γίνουν
μπουρλώτο. Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς..
Τίποτα δε σου ανήκει, μόνο το ταξίδι.
Να έχεις δυνατή φωνή. Μην ακούς κανέναν, ούτε εμένα.
Μόνο τον άνεμο της καρδιάς σου.
Μη σκεφτεσαι. Νοιώσε..
Μην αφήσεις ποτέ τίποτα να γίνει πιο δυνατό από την
επιθυμία σου. Προσπάθησε σπάνια ν'αφήνεις το επείγον
να προηγείται του σημαντικού.
Οσο κι αν αγαπηθείς, μη ξεχάσεις πως νόημα θα βρεις
μόνο σ'ότι αγαπάς εσύ, κι όχι σ'ότι σ'αγαπά.
Η ζωή είναι γλυκιά, όμως μη την αφήσεις να σε λιγώσει
αποστρεφόμενος τις πικρίες της.
Ο κόσμος είναι όμορφος, τόσο όσο φροντίζεις να τον
ομορφαίνεις με την παρουσία σου.
Μην αγωνιάς για τίποτα. Οτι σου πρέπει, θα σε βρει
στην επόμενη γωνία. Μη βιάζεσαι. Μάθε να απολαμβάνεις
και τους χυμούς της προσμονής. Μην περιμένεις να σε
κάνει ευτυχισμένο κανείς, αν δε μπορείς να το κάνεις
εσύ για τον εαυτό σου.
Ο μόνος τρόπος να χαρίσεις γαλήνη στην καρδιά σου,
είναι να μάθεις στην αυτάρκεια της δικής σου μετέωρης
πραγματικότητας, χωρίς αυταπάτες εξασφάλισης και
αποδοχής από τους άλλους, επενδύοντας στην ιδιαίτερη
σχέση αγάπης μεταξύ του εαυτού σου και της αρμονίας
του σύμπαντος.
Ολα τα χρησιμοποιείς και σε χρησιμοποιούν.
Να είσαι χρηστικός και να φθείρεσαι όπως ορίζει
η φύση σου. Να είσαι δοτικός. Κανείς δε μπορεί να
σου πάρει τίποτα, μόνο τη γεύση σου. Οσο περισσότερο
δίνεσαι, τόσο υπάρχεις. Οσο αφήνεσαι, τόσο μεγαλώνεις.
Ολα είναι μικρά και περαστικά. Μόνο ένα είναι μεγάλο.
Το νόημα τους..
Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς. Τίποτα δε σου ανήκει.
Μόνο το ταξίδι..
Μάθε να επηρεάζεσαι όσο το δυνατόν λιγότερο απ'όσα
διαβάζεις κι ακούς, αλλά διδάξου απ΄τις δικές σου
εμπειρίες κι άσε τον γνησιότερο εαυτό σου
να ξετυλίγεται μπροστά σου. Ολα είναι εσύ.
Οσο περισσότερο σε μαθαίνεις, τόσο περισσότερο
ζεις πραγματικά. Τιποτα δεν τελειώνει εδώ.
Μη σε απασχολεί το αν θα πεθάνεις και πότε.
Κάθε νέα ημέρα που ξεκινάει είναι νέο δώρο,
σ'όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι.
Αν αποφασίσεις να μείνεις, μείνε μ'εκείνη που
θα κάνει την καρδιά σου να τραγουδάει. Που θα
ευθυγραμμίζεται μ'αυτό που είσαι.
Μείνε, όχι μ'εκείνη που θα σ'αφήνει να ταξιδεύεις,
αλλά μ'αυτή της οποίας το ταξίδι θα συνηγορεί με
το δικό σου..
Κάνε παιδιά. Ομως έχε στον νου σου. Πρωταγωνιστής
της δικής σου ζωής είσαι εσύ, όχι το παιδί σου.
Φτιάχνε πράγματα που χαλάνε. Νοιώσε το μεγαλείο της
δημιουργίας. Χρωμάτισε τον κόσμο γύρω σου όπως αγαπάς.
Εξελίξου, μα μην αλλάξεις ποτέ. Μείνε παιδί και
γέλα τη ζωή. Ο κόσμος είναι ένα κωμικό σενάριο.
Παίξε τους ρόλους σου με ανοιχτή καρδιά.
Καλή σχέση, ωφείλεις να έχεις μόνο με τον εαυτό σου.
Συμπάθα τους ανθρώπους. Δεν είχαν όλοι έναν
τέτοιο πατέρα .... Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς.
Τίποτα δε μας ανήκει. Μόνο το ταξίδι ...
Μ->
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.