Jack of Spades
Περιβόητο μέλος
Ο Κωνσταντίνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,431 μηνύματα.
25-06-15
08:57
Ε ναι θελουμε λεφτά για να τα εξασφαλίσουμε αυτά. Το πρόβλημα είναι οτι το μοντελο εργασιας το καθορίζουν αρπακτικά αφεντικά που δεν δίνουν δεκάρα για τον ανθρωπισμό και στην ουσια καταντας μοντερνος σκλάβος. Ή φθειρεσαι σε μια δημοσια υπηρεσια επαναλαμβανοντας καθε μερα τα ιδια.
Δεν είπα εγω να δουλεύουμε λιγο για να εχουμε χρόνο να τα ξυνουμε, αλλα για να ζησουμε σαν ανθρωποι. Να κανουμε κατι για τον εαυτο μας. Κοτσαρω στελεχη που η επαγγελματική φιλοδοξια τα έχει τυφλωσει τοσο που δεν έχουν χρόνο τα παιξουν λιγο με τα παιδια τους.
Δεν ξερω πολλους που να σηκώνονται το πρωί να πανε με χαρα να δουλεψουν για αγνα ιδεωδη. Οκ, ειναι και αυτά που λες, αλλα δεν βλεπω το λογο να κανεις κατι περισσοτερο απο το να είσαι καλος επαγγελματιας.
Όλοι "αρπακτικά" είμαστε (λίγο πολύ πάνω κάτω) απλώς δεν έχουμε βρεθεί σε θέση πραγματικής εξουσίας για να το διαπιστώσουμε!
Στο ξαναλέω, μην είσαι απόλυτος...όπως εσύ θεωρείς "φθορά" την καθημερινή επανάληψη, υπάρχουν άλλοι τόσοι που θεωρούν "φθορά" την αστάθεια και το να είσαι αλλού σήμερα κι αλλού αύριο, είτε μιλάμε για δουλειά (π.χ. σταθερή εργασία vs εποχική ή περιστασιακή) είτε για σχέσεις (π.χ. μόνιμη σύζυγος vs πολλές ερωμένες) κ.λπ.
Ή εγώ π.χ. που δουλεύω τις ώρες που σου περιέγραψα μια χαρά ζωή κάνω, σηκώνομαι το πρωί πάω στη δουλίτσα μου πίνω τον καφέ μου συναναστρέφομαι με πολλούς και καλούς συναδέλφους, εργάζομαι δηλαδή σε πολύ καλές συνθήκες και κάτι Σάββατα ή παραπάνω ώρες που κάθομαι μέσα στη βδομάδα τα πληρώνομαι κανονικά χωρίς να καταπιέζομαι, γιατί αν σου αρέσει κάτι από μόνος σου θα κάτσεις παραπάνω να το ολοκληρώσεις ή/και να το κάνεις πιο προσεγμένα και σωστά!
Και μια χαρά μπορώ να σου γράφω σήμερα το πρωί π.χ. πριν πάω στην παραλία μια που είμαι σε άδεια...
Δεν πάμε στη δουλειά ούτε για αγνά ιδεώδη ούτε για την ψυχή της μάνας μας, πηγαίνουμε κυρίως για να εξασφαλίσουμε μια αμοιβή που θα μας επιτρέπει να ζούμε με άνεση (η οποία "άνεση" όπως καταλαβαίνεις είναι σχετική για τον καθένα) κι όσο γίνεται προσπαθούμε να βελτιώσουμε την καθημερινότητα μας π.χ. αν είσαι σε μια εταιρία που σε εκμεταλλεύονται φροντίζεις να βρεις καλύτερη δουλειά, συνθήκες κι αντιμετώπιση κάπου αλλού...
Από εκεί και πέρα "κίνητρα" για να πάει κανείς να δουλέψει υπάρχουν εκατοντάδες, από βιοποριστικά έως π.χ. τον δισεκατομμυριούχο που λόγω εργασιομανίας ή για να δώσει το καλό παράδειγμα στα παιδιά του συνεχίζει να εργάζεται πιο σκληρά κι απ' τους εργαζόμενους του...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Jack of Spades
Περιβόητο μέλος
Ο Κωνσταντίνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,431 μηνύματα.
24-06-15
13:28
Όταν τελειωσα τη φιλολογία και μπήκα στην αγορά εργασίας συνειδητοποίησα ότι την υπολοιπη ζωή μου θα την περνούσα σαν ένας μοντερνος σκλάβος περιμένοντας τη σύνταξη για να ζήσω πραγματικά και μεχρι τότε θα εξυμνούσα την «αξία δουλειά» και τις αρετές της για να χρυσώσω το χάπι.
Τα παράτησα και ήρθα στην Κυανή Ακτή. Δουλεύω σαν ελεύθερος επαγγελματίας σε επικερδείς δουλειες κι όταν βαριέμαι τα παραταω, κανω διακοπες για ενα διαστημα κι επανερχομαι συνηθως με μια καινουργια ασχολια. Η προηγούμενη δουλειά μου ήταν πωλητης ακινήτων, τωρα δουλεύω personal coach για μεγαλοστελέχη επιχ. και μου έχει καρφωθεί και η ιδέα να γίνω μελλοντικά προγραμματιστής.
Βασικά στο θέμα δουλειάς ο πατερας μου με δίδαξε να δουλεύω όσο γίνεται λιγότερο και να φροντιζω να περναω καλά. Αυτο κάνω και δεν το μετάνοιωσα ποτέ.
Εξαρτάται από τη δουλειά, άλλοι αμείβονται καλά δουλεύοντας 40 ώρες την εβδομάδα παίρνουν 30 εργάσιμες άδεια το χρόνο κ.λπ. και άλλοι δουλεύουν χωρίς ωράριο για ψίχουλα...οι πρώτοι δε νομίζω προσωπικά ότι είναι "σκλάβοι", κάθε άλλο που είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα από πολλούς μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες (που πεθαίνουν 50-60 χρονών βγάζοντας καρκίνο απ' το άγχος κ.λπ.) και ειδικά αν εργάζονται διοχετεύοντας τη δημιουργικότητα τους πάνω σε κάτι που τους αρέσει και τους "γεμίζει" τότε θα έλεγα ότι είναι απ' τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους της σημερινής εποχής!
Από εκεί και πέρα επέτρεψε μου να σου πω ότι η διδαχή του "να δουλεύω όσο γίνεται λιγότερο και να φροντίζω να περνάω καλά" θυμίζει πιο πολύ αργόμισθο Έλληνα δημόσιο υπάλληλο παρά οτιδήποτε άλλο...εσύ προσωπικά μπορεί να ήσουν μέχρι τώρα τυχερός και να μην το μετάνιωσες ποτέ όμως το 95% όσων ακολούθησαν κι ακολουθούν αυτόν το δρόμο (και αλλάζουν κάθε 4-5 χρόνια δουλειά επειδή π.χ. τη βαριούνται γρήγορα), καταλήγουν να μην έχουν εξειδικευθεί σε τίποτα και τους τσακίζει ο ανταγωνισμός...επομένως αντικειμενικά ΔΕΝ είναι αυτός ο ενδεδειγμένος τρόπος για να ζήσει κάποιος ευτυχισμένα κι άνετα!
Εκτός αν έχεις ήδη κάνα 2-3 μύρια € στην τράπεζα για φάγωμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.