Nelliel
Περιβόητο μέλος
Η Nelliel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,061 μηνύματα.
06-10-15
22:19
Λοιπον, εχουμε και λεμε:
1. Ο Διας τελειωνει το πτυχιο του και φευγει Αγγλια για μεταπτυχιακο και την σχεση την γραφει στα @@ του.
2. Η κοπελα του θελει αλλα 2 χρονια για να παρει το πτυχιο της, οποτε μενει αναγκαστικα Ελλαδα (ή μηπως, κατα τα λεγομενα ορισμενων, πρεπει να παρατησει το πτυχιο της για να ακολουθησει τον ενα και μοναδικο της ερωτα; ).
3. Μετα απο 2 χρονια, οταν θα εχει τελειωσει το μεταπτυχιακο του ο Διας, θα τον ακολουθησει στην Αγγλια για να κανει και αυτη μεταπτυχιακο.
Και εδω καταληγουμε στην ερωτηση: Μετα απο 2 χρονια αν ο Διας θελησει να παει να κανει διδακτορικο στην Αυστραλια, θα τρεχει η κοπελα στην Αυστραλια; Γιατι να μη τρεξει αυτος απο πισω της αφου αυτος ηταν που την αφησε και εφυγε για Αγγλια εξ' αρχης. Το σωστο δεν θα ηταν να εχει και η κοπελα την ευκαιρια να ακολουθησει τα ονειρα της και να κανει υπομονη ο Διας αυτη τη φορα για 2 χρονια;
Επισης μη ξεχνατε οτι για τα περισσοτερα πανεπιστημια των ΗΠΑ, πρεπει να κανεις αιτηση περιπου 1 χρονο νωριτερα. Ο Διας θα εχει μπει στο 2ο ετος του μεταπτυχιακου του και ισως ακομα να μη γνωριζει τι πορεια θα ακολουθησει αργοτερα και αν θα θελησει να μεινει στην Αγγλια. Θα βασιστει η κοπελα στο τι θα κανει ο Διας μετα απο 1 χρονο; Δεν ειναι λιγο ριψοκινδυνο αυτο; Αν περιμενει να τελειωσει τις σπουδες του ο Διας, θα χασει 1 χρονο περιμενωντας. Δεν ειναι εντελως ηλιθιο να βασιζεις το μελλον σου σε κατι που μπορει να αλλαξει ανα πασα στιγμη; Και τι θα γινει αν σε αυτα τα 2 χρονια που θα βρισκονται αναγκαστικα χωρια, χωρισουν οι δρομοι τους; Θα τρεχει η κοπελα στην Αγγλια, ενω ειχε την ευκαιρια να παει στις ΗΠΑ; Δεν ειναι πια παρορμητικοι εφηβοι, μεγαλωσαν και λιγο προγραμματισμος στις ζωες τους δεν βλαπτει.
1. Ο Διας τελειωνει το πτυχιο του και φευγει Αγγλια για μεταπτυχιακο και την σχεση την γραφει στα @@ του.
2. Η κοπελα του θελει αλλα 2 χρονια για να παρει το πτυχιο της, οποτε μενει αναγκαστικα Ελλαδα (ή μηπως, κατα τα λεγομενα ορισμενων, πρεπει να παρατησει το πτυχιο της για να ακολουθησει τον ενα και μοναδικο της ερωτα; ).
3. Μετα απο 2 χρονια, οταν θα εχει τελειωσει το μεταπτυχιακο του ο Διας, θα τον ακολουθησει στην Αγγλια για να κανει και αυτη μεταπτυχιακο.
Και εδω καταληγουμε στην ερωτηση: Μετα απο 2 χρονια αν ο Διας θελησει να παει να κανει διδακτορικο στην Αυστραλια, θα τρεχει η κοπελα στην Αυστραλια; Γιατι να μη τρεξει αυτος απο πισω της αφου αυτος ηταν που την αφησε και εφυγε για Αγγλια εξ' αρχης. Το σωστο δεν θα ηταν να εχει και η κοπελα την ευκαιρια να ακολουθησει τα ονειρα της και να κανει υπομονη ο Διας αυτη τη φορα για 2 χρονια;
Επισης μη ξεχνατε οτι για τα περισσοτερα πανεπιστημια των ΗΠΑ, πρεπει να κανεις αιτηση περιπου 1 χρονο νωριτερα. Ο Διας θα εχει μπει στο 2ο ετος του μεταπτυχιακου του και ισως ακομα να μη γνωριζει τι πορεια θα ακολουθησει αργοτερα και αν θα θελησει να μεινει στην Αγγλια. Θα βασιστει η κοπελα στο τι θα κανει ο Διας μετα απο 1 χρονο; Δεν ειναι λιγο ριψοκινδυνο αυτο; Αν περιμενει να τελειωσει τις σπουδες του ο Διας, θα χασει 1 χρονο περιμενωντας. Δεν ειναι εντελως ηλιθιο να βασιζεις το μελλον σου σε κατι που μπορει να αλλαξει ανα πασα στιγμη; Και τι θα γινει αν σε αυτα τα 2 χρονια που θα βρισκονται αναγκαστικα χωρια, χωρισουν οι δρομοι τους; Θα τρεχει η κοπελα στην Αγγλια, ενω ειχε την ευκαιρια να παει στις ΗΠΑ; Δεν ειναι πια παρορμητικοι εφηβοι, μεγαλωσαν και λιγο προγραμματισμος στις ζωες τους δεν βλαπτει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nelliel
Περιβόητο μέλος
Η Nelliel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,061 μηνύματα.
01-10-15
23:18
Οκ, αφού ξεκινήσαμε τα κλισέ, τις γενικεύσεις και το τσουβάλιασμα, να σου πω και εγώ ότι φαντάζομαι μετά το ξέσκισμα που έριξες στο διάβασμα στο εξωτερικό, θα ξεσκιζόσουν και στα όργια στα dorms. Έτσι λένε ότι κάνουν στο εξωτερικό.
Μακαρι να ηταν κλισε, αλλα δυστυχως δεν ειναι. Σιγουρα υπαρχουν φοιτητες που δεν βλεπουν τις σπουδες τους στα ελληνικα πανεπιστημια ως χαβαλε, αλλα δυστυχως ειναι λιγοι. Οι περισσοτεροι το θεωρουν κατορθωμα και μαγκια να περασουν δυσκολα μαθηματα με ανεντιμο τροπο. Το χειροτερο δε απο ολα ειναι το γεγονος οτι παρα πολλοι φοιτητες δεν διαβαζουν καθολου κατα την διαρκεια του εξαμηνου παρα μονο πριν την εξεταστικη. Οταν πλησιαζει λοιπον η εξεταστικη γινεται τρελο cramming με αποτελεσμα ο φοιτητης να περναει τα μαθηματα, αλλα οτι εμαθε να περναει στο short term memory και μετα απο ενα διαστημα να μη γνωριζει με τι ασχοληθηκε.
Για τα dorms δεν γνωριζω γιατι δεν εμεινα ποτε εκει. Ξερω ομως οτι στα fraternities & sororities γινεται χαμος. Αυτα ομως τι σχεση εχουν με το επιπεδο σπουδων και τις ευκαιριες που σου προσφερει ενα πανεπιστημιο; Ισχυει ή δεν ισχυει οτι πεφτει αντιγραφη στην εξεταστικη στα ελληνικα πανεπιστημια; Ισχυει ή οχι οτι πολλοι αγοραζουν τις εργασιες τους; Ισχυει ή οχι οτι καποιοι μπαινουν τουβλα και αποφοιτουν τουβλα; Μη ξεχναμε και τους αιωνιους φοιτητες οι οποιοι μετα απο 20 χρονια παιρνουν πτυχιο και αν τους ρωτησεις αν αποκομισαν κατι απο τις σπουδες τους, θα σου λενε για τα παρτυ της ΚΝΕ, ΔΑΠ, κτλ. Οπως ειπα και παραπανω, οταν αποφοιτεις απο ελληνικο πανεπιστημιο δεν εχεις τις ιδιες ευκαιριες που θα ειχες αν αποφοιτουσες απο ενα αμερικανικο, ειδικα αν δεν εχεις connections με καθηγητες (οι οποιοι με την σειρα τους εχουν connections με καθηγητες του εξωτερικου).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nelliel
Περιβόητο μέλος
Η Nelliel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,061 μηνύματα.
01-10-15
20:11
Βρε παιδιά λέτε για χαμένες ευκαιρίες... Συγγνώμη αλλά δεν το θεωρώ χαμένη ευκαιρία. Δε θεωρώ χαμένη ευκαιρία πως τα παιδιά έμειναν εδώ για τις σπουδές τους. Κατά τη γνώμη μου, το πρώτο πτυχίο πάνω-κάτω παντού το ίδιο είναι, μην είμαστε υπερβολικοί. Δεν έχουμε πια τόσο χαμηλό επίπεδο στα πανεπιστήμιά μας! Αντίθετα, υπάρχουν αρκετά αξιόλογα άτομα, που είτε φοιτούν είτε διδάσκουν εκεί. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
Δεν θελω να σε ριξω απο το ροζ συννεφακι σου, αλλα το επιπεδο ειναι εξαιρετικα χαμηλο. Οχι μονο ειναι χαμηλο, αλλα δεν σου δινονται ευκαιριες να αναπτυχθεις επαγγελματικα πριν ακομα παρεις το πτυχιο σου. Στο εξωτερικο εχεις ευκαιριες co-op, εχεις την δυνατοτητα να παιρνεις μερος σε ερευνες και να αποκτας authorship πριν ακομα παρεις πτυχιο, εχεις την δυνατοτα να εργαζεσαι στον τομεα σου μεσα στο πανεπιστημιο πριν ακομα παρεις πτυχιο και φυσικα με τοσα clubs που υπαρχουν στα πανεπιστημια του εξωτερικου αποκτας πολυτιμες γνωριμιες που θα σε βοηθησουν να εξελιχθεις επαγγελματικα μετα την αποφοιτηση. Επισης στα πανεπιστημια του εξωτερικου ξεσκιζεσαι στο διαβασμα, στις εξετασεις και στις εργασιες, με την αντιγραφη να τιμωρειται πολυ σκληρα. Στα ελληνικα πανεπιστημια δυστυχως η αντιγραφη πεφτει συννεφο, οι εργασιες αγοραζονται και πολλοι φοιτητες παιρνουν ενα χαρτι που δεν ανταποκρινεται στν πραματικοτητα. Εγω σπουδασα σε ξενο πανεπιστημιο και συγκρινω τον εαυτο μου με την παρεα μου στην Ελλαδα που σπουδασαν σε ελληνικα πανεπιστημια και η διαφορα ειναι η μερα με την νυχτα. Απο οτι φαινεται τα πτυχια σε εσας τα μοιραζουν απλοχερα.
Στο θέμα μας: Τα παιδιά μετά από τόσα χρόνια δεν είναι ότι έχουν κάποιο πρόβλημα (όπως μας τα παρουσιάζει ο Δίας), όμως προβληματίζονται για την κοινή τους πορεία. Η απόσταση δεν είναι λόγος να χωρίσουν (από ότι κατάλαβα δεν το έχουν σκεφτεί σαν ενδεχόμενο). Το θέμα είναι να συνδυαστεί και η προσωπική ζωή και η εκπαίδευση. Δία 2 χρόνια το μεταπτυχιακό σου έτσι; Μετά, θα το σκεφτόσουν να πας ΗΠΑ αντί για να μείνεις Μ. Βρετανία;
Το να παει στις ΗΠΑ, δεν ειναι και τοσο ευκολο. Θα μπορεσει να παρει πρασινη καρτα; Δεν ειναι τοσο απλο οσο το 'παιρνω ενα αεροπλανο και εφτασα'. Αν γινουμε λιγο ρεαλιστες, γνωριζουμε πολυ καλα οτι οι σχεσεις απο αποσταση δεν διαρκουν πολυ. Το προβλημα ομως δεν ειναι εκει, αλλα στο γεγονος οτι θα συνεχισουν να καθοριζουν την ζωη τους με βαση την σχεση και οχι την επαγγελματικη τους αναπτυξη. Αν ειχαν ηδη αναπτυχθει επαγγελματικα, ισως να ειχε νοημα να καθορισουν καποια πραγματα με βαση την σχεση τους, αλλα σε αυτο το πρωιμο σταδιο δεν εχει απολυτως κανενα νοημα να καταστραφουν επαγγελματικα για κατι προσκαιρο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nelliel
Περιβόητο μέλος
Η Nelliel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,061 μηνύματα.
01-10-15
06:03
Ναι, ειναι ρομαντικο που και οι 2 πεταξαν τις ευκαιριες τους για κατι καλυτερο, αλλα αν το σκεφτεις με βαση την λογικη και οχι το συναισθημα, ηταν εντελως βλακωδες αυτο που εκαναν. Καποιος ειπε οτι ηταν πολυ ωριμο. Θα διαφωνησω καθετα γιατι αυτο που εκαναν και οι 2 ηταν εντελως ανωριμο. Δεν εβαλαν την λογικη πανω απο ολα αλλα το συναισθημα. Που ηταν η ωριμοτητα στην αποφαση τους; Οτι δεν ηθελαν να χωριστουν; Ωριμη θα ηταν η αποφαση τους αν εβαζαν κατω τα υπερ και τα κατα και διαπιστωναν οτι τα κατα στην αποφαση τους να μεινουν ηταν πολυ περισσοτερα, ειδικα με την οικονομικη κριση που διανυει η χωρα.
Οι σχεσεις δυστυχως ερχονται και φευγουν. Η καριερα και το να καταφερεις να σταθεις καλα στα ποδια σου δεν ειναι κατι που ερχονται τοσο συχνα οσο οι σχεσεις. Αν οντως ηταν τοσο δυνατη η σχεση μεταξυ σας, θα αντεχε στον χρονο και στην αποσταση. Σε μια φαση οταν ημουν φοιτητρια ειχα σχεση με ενα παιδι το οποιο καποια στιγμη αναγκαστηκε να φυγει αλλου για να συνεχισει τις σπουδες του. Αυτος ειχε να ακολουθησει τον δικο του δρομο και εγω τον δικο μου. Τι να εκανα σε αυτη την περιπτωση; Να παρατουσα το αντικειμενο μου και να τον ακολουθουσα ή να παρατουσε αυτος την ευκαιρια του; Τελικα κρατησαμε σχεση απο αποσταση για ενα αρκετα μεγαλο διαστημα και μετα χωρισαμε και πηρε ο καθενας τον δρομο του. Μεταννοιωσα για την αποφαση μου; Φυσικα και οχι γιατι δεν κατεστρεψα την καριερα μου για μια επιπολαιοτητα της στιγμης. Η σχεση αυτη βεβαια μου εχει αφησει μια γλυκια αναμνηση. Εννοειται πως δεν καταστραφηκε ο κοσμος επειδη χωρισα. Γνωρισα και αλλα παιδια και χαιρομαι που το εκανα και δεν εμεινα εγκλωβισμενη σε 1 σχεση για πολλα χρονια. Η καθε σχεση σου αφηνει το δικο της αποτυπωμα. Αποκτας ξεχωριστες εμπειριες οι οποιες σε κατατοπιζουν και σε διαμορφωνουν μεχρι να βρεις τον καταλληλο συντροφο.
Οι σχεσεις δυστυχως ερχονται και φευγουν. Η καριερα και το να καταφερεις να σταθεις καλα στα ποδια σου δεν ειναι κατι που ερχονται τοσο συχνα οσο οι σχεσεις. Αν οντως ηταν τοσο δυνατη η σχεση μεταξυ σας, θα αντεχε στον χρονο και στην αποσταση. Σε μια φαση οταν ημουν φοιτητρια ειχα σχεση με ενα παιδι το οποιο καποια στιγμη αναγκαστηκε να φυγει αλλου για να συνεχισει τις σπουδες του. Αυτος ειχε να ακολουθησει τον δικο του δρομο και εγω τον δικο μου. Τι να εκανα σε αυτη την περιπτωση; Να παρατουσα το αντικειμενο μου και να τον ακολουθουσα ή να παρατουσε αυτος την ευκαιρια του; Τελικα κρατησαμε σχεση απο αποσταση για ενα αρκετα μεγαλο διαστημα και μετα χωρισαμε και πηρε ο καθενας τον δρομο του. Μεταννοιωσα για την αποφαση μου; Φυσικα και οχι γιατι δεν κατεστρεψα την καριερα μου για μια επιπολαιοτητα της στιγμης. Η σχεση αυτη βεβαια μου εχει αφησει μια γλυκια αναμνηση. Εννοειται πως δεν καταστραφηκε ο κοσμος επειδη χωρισα. Γνωρισα και αλλα παιδια και χαιρομαι που το εκανα και δεν εμεινα εγκλωβισμενη σε 1 σχεση για πολλα χρονια. Η καθε σχεση σου αφηνει το δικο της αποτυπωμα. Αποκτας ξεχωριστες εμπειριες οι οποιες σε κατατοπιζουν και σε διαμορφωνουν μεχρι να βρεις τον καταλληλο συντροφο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.