Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
18-10-15
15:40
πως έτυχε και μαζευτήκαμε όλοι οι εσωστρεφής και ήσυχοι εδώ μέσα?
kleop, όσον αφορά τα ελληνάδικα, εγώ το έχω επιχειρήσει και δεν μ' άρεσε καθόλου. τουλάχιστον, όσο άσχημη εμπειρία κι αν ήταν, έχω και κάθε δικαίωμα να κράζω
Ερινύς και methexys, είστε πολύ τυχερές που έχετε κοντινά σας άτομα και καλά κάνετε που διαλέγετε ποιους θα κρατήσετε κοντά σας και ποιους όχι. ωστόσο, δεν είμαστε όλοι έτσι... δηλαδή κάποιοι, όπως κι εγώ, δεν έχουν αυτό που θα λέγαμε "κολλητό/η". έχω παρέα που έχουμε ταιριάξει σε γενικές γραμμές, βγαίνουμε και περνάμε καλά αλλά νιώθω πως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να γίνουμε φίλες πραγματικές. δεν ταιριάζουμε και τόσο πολύ και ξέρω πως μεταξύ τους υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο απ' ό,τι υπάρχει μεταξύ όλης της παρέας. στενοχωριέμαι που δεν έχω βρει έστω κι ένα άτομο που να γουστάρουμε ο ένας τον άλλον και να κολλήσουμε. δε θα τολμούσα όμως ν' αφήσω την τωρινή μου παρέα γιατί έχω κουραστεί από την μοναξιά.
Μπορείς να μιλήσεις σε αυτά τα άτομα και να τα εμπιστευτείς? Αν πάθει κάτι κάποιος δικός σου (χτύπα ξύλο), θα στρεφόσουν σε αυτά για στήριξη? Σε εμπιστεύονται με αντίστοιχες εμπειρίες και αυτά?
Αν η απάντηση είναι ναι, δεν χρειάζεται να βάζεις σε καλούπια τους ορισμούς "καλή φίλη", "κολλητή", "αυτοκόλλητη" Και γω δεν λέω ότι έχω κολλητές, αλλά έχω πολύ καλές φίλες. Θα σου δώσω το δικό μου παράδειγμα. Τα πολύ στενά μου άτομα στην σχολή είναι άλλες 2 κοπέλες, φυσικά μιλάμε και οι 3 για διάφορα πράγματα και εμπιστευόμαστε η μία την άλλη. Όμως η μία δεν είχε ποτέ σοβαρή σχέση, και έτσι αν με απασχολεί κάτι αντίστοιχης θεματολογίας, θα το πω στην άλλη και τούμπαλιν. Από την άλλη, αυτή είναι πολύ πιο ανοιχτός και χύμα άνθρωπος, οπότε αν έχουμε προβλήματα αυτοπεποίθησης και λοιπών σχετικών, θα τα μοιραστούμε οι άλλες 2. Εκείνες οι 2 έχουν κάνει μαζί περισσότερα πράγματα, οπότε μοιράζονται τις εμπειρίες τους. Και έτσι επέρχεται μια ισορροπία. Και είμαστε διαφορετικές και οι 3 και όπως βλέπεις ανά ζευγάρια έχουμε θέματα-δικλείδες. Δεν σημαίνει ότι αποκλείουμε την μία ή ότι αγαπιόμαστε λιγότερο . Οπότε give it a try, μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ καλό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
17-10-15
17:06
Εγώ πάντως νομίζω ότι είμαι σε μια ενδιάμεση φάση.
Έχω κάποια άτομα τα οποία τα θεωρώ τους δικούς μου ανθρώπους. Μιλάμε συχνά έως συνέχεια, από το facebook, από κοντά, στο τηλέφωνο, κάνουμε μαζί πράγματα, λέμε τα προβλήματά μας, κλαίμε, γελάμε, λέμε μαλακίες, κάνουμε πλάκες. Είναι οι άνθρωποί μου. Μου αρκούν 10' συζήτησης ακόμα και αν είναι από το facebook για να νιώσω καλύτερα.
Κατά τ' άλλα δεν ξέρω αν θα έλεγα ότι έχω φίλους. Στην σχολή έχω διάφορα άτομα με τα οποία μιλάω και λέω βλακειούλες και ενίοτε βγαίνουμε και μαζί, και καμιά φορά συζητάμε και σοβαρά και όχι σε φάση "χαβαλές διαλείμματος από το νοσοκομείο". Αλλά δεν ξέρω αν θα χαρακτήριζα αυτά τα άτομα φίλους μου. Δεν είναι άτομα στα οποία αν είχα κάποιο πρόβλημα θα απευθυνόμουν, ή θα μοιραζόμουν αβίαστα και αυθόρμητα κάτι ευχάριστο που μου συνέβη. Τέτοια άτομα είναι αυτά που περιέγραψα πιο πάνω. Για μένα αυτό είναι φιλία, τα άλλα είναι γνωριμίες, και μην με παρεξηγήσετε, καλές είναι κι αυτές, γιατί ο άνθρωπος είναι ον που ζει και αναπνέει για την κοινωνικοποίηση.
Βλέπω γύρω μου (και στην σχολή μου αρκετά συχνά,αν και λόγω φόρτου πλέον έχει ελαττωθεί), άτομα τα οποία βγαίνουν και ψάχνουν μια διασκέδαση που εμένα μου φαίνεται πολύ επιφανειακή για να την επιδιώξω. Φυσικά και θα βγω να τα πιω, ή θα μαζευτούμε σε σπίτι να δούμε ταινία κλπ, αλλά βλέπω άτομα που ψάχνουν μόνο αυτό το πράγμα από φιλίες. Δεν υπάρχει βάθος από κάτω. Και έτσι αυτομάτως όποιος δεν το επιδιώκει με την ίδια συχνότητα (βλ. εγώ, που κάλλιο να μείνω μέσα με το βιβλιαράκι μου από το να βγω για ν-οστή φορά μέσα στον μήνα για να κάνω τα ίδια ακριβώς πράγματα που είναι εν μέρει επιφανειακά), είναι ξενέρωτος, αδιάφορος ή δεν ξέρει να ζει "φοιτητικά".Τι πάει να πει "πρέπει να βγεις, είναι Σάββατο βράδυ?".
Μπορεί να φταίει που έχω αρκετά περιορισμένο χρόνο και θέλω οι περισσότερες έξοδοί μου να αξίζουν για να νιώθω και γω ότι αξίζω κάτι σαν άνθρωπος και ότι δεν με βλέπουν αποκλειστικά σαν την παρέα του ποτού ή του κλαμπ.
Ή μπορεί να φταίει που πάντα είχα θέματα με τις φιλίες και ήθελα να επενδύω σε αυτές. Βέβαια με έχουν πληγώσει στο παρελθόν...
Έχω κάποια άτομα τα οποία τα θεωρώ τους δικούς μου ανθρώπους. Μιλάμε συχνά έως συνέχεια, από το facebook, από κοντά, στο τηλέφωνο, κάνουμε μαζί πράγματα, λέμε τα προβλήματά μας, κλαίμε, γελάμε, λέμε μαλακίες, κάνουμε πλάκες. Είναι οι άνθρωποί μου. Μου αρκούν 10' συζήτησης ακόμα και αν είναι από το facebook για να νιώσω καλύτερα.
Κατά τ' άλλα δεν ξέρω αν θα έλεγα ότι έχω φίλους. Στην σχολή έχω διάφορα άτομα με τα οποία μιλάω και λέω βλακειούλες και ενίοτε βγαίνουμε και μαζί, και καμιά φορά συζητάμε και σοβαρά και όχι σε φάση "χαβαλές διαλείμματος από το νοσοκομείο". Αλλά δεν ξέρω αν θα χαρακτήριζα αυτά τα άτομα φίλους μου. Δεν είναι άτομα στα οποία αν είχα κάποιο πρόβλημα θα απευθυνόμουν, ή θα μοιραζόμουν αβίαστα και αυθόρμητα κάτι ευχάριστο που μου συνέβη. Τέτοια άτομα είναι αυτά που περιέγραψα πιο πάνω. Για μένα αυτό είναι φιλία, τα άλλα είναι γνωριμίες, και μην με παρεξηγήσετε, καλές είναι κι αυτές, γιατί ο άνθρωπος είναι ον που ζει και αναπνέει για την κοινωνικοποίηση.
Βλέπω γύρω μου (και στην σχολή μου αρκετά συχνά,αν και λόγω φόρτου πλέον έχει ελαττωθεί), άτομα τα οποία βγαίνουν και ψάχνουν μια διασκέδαση που εμένα μου φαίνεται πολύ επιφανειακή για να την επιδιώξω. Φυσικά και θα βγω να τα πιω, ή θα μαζευτούμε σε σπίτι να δούμε ταινία κλπ, αλλά βλέπω άτομα που ψάχνουν μόνο αυτό το πράγμα από φιλίες. Δεν υπάρχει βάθος από κάτω. Και έτσι αυτομάτως όποιος δεν το επιδιώκει με την ίδια συχνότητα (βλ. εγώ, που κάλλιο να μείνω μέσα με το βιβλιαράκι μου από το να βγω για ν-οστή φορά μέσα στον μήνα για να κάνω τα ίδια ακριβώς πράγματα που είναι εν μέρει επιφανειακά), είναι ξενέρωτος, αδιάφορος ή δεν ξέρει να ζει "φοιτητικά".Τι πάει να πει "πρέπει να βγεις, είναι Σάββατο βράδυ?".
Μπορεί να φταίει που έχω αρκετά περιορισμένο χρόνο και θέλω οι περισσότερες έξοδοί μου να αξίζουν για να νιώθω και γω ότι αξίζω κάτι σαν άνθρωπος και ότι δεν με βλέπουν αποκλειστικά σαν την παρέα του ποτού ή του κλαμπ.
Ή μπορεί να φταίει που πάντα είχα θέματα με τις φιλίες και ήθελα να επενδύω σε αυτές. Βέβαια με έχουν πληγώσει στο παρελθόν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
21-07-12
00:11
Γεια σας εδω και καιρο εχω μαλωσει με τους φιλους μου και δεν τα ξαναβρισκουμε και γενικα καταλαβα οτι δεν ταιριαζουμε.Αλλα λογω ελειψης κοινωνικοτητας δεν εχω κανεναν να βγω να παω να πιω κανα καφε, να τα πουμε να γελασουμε.Εχω βαρεθει μεσα στο σπιτι το μονο που κανω ειναι να πηγαινω γυμναστηριο και εκει ολοι ειναι μεγαλοι για να κανω καποια σοβαρη φιλια.Μολις τελειωσα το λυκειο και δεν περασα πουθενα με τις πανελληνιες και θα παω σε κανα ιεκ τωρα τον σεπτεμβριο.Δεν ξερω τι να κανω που να βρω φιλους?Απο το λυκειο δεν εχω κρατησει καμια γνωριμια μιας και δεν ειχα και πολλους γνωστους και φιλους.Εχω βαρεθει πια δεν μπορω αλλο,για κοπελα δεν εχω ορεξη θελω φιλους που μπορω να κανω ομως??
Κοίταξε να δεις, οι φίλοι δεν έρχονται ουρανοκατέβατοι. Δε θα κάτσεις σε μια γωνιά περιμένοντας να έρθει κάποιος άγνωστος να σου πει "παιδάκι θες να παίξουμε;", γιατί έτσι το πιθανότερο είναι να μείνεις μόνος και να σου κολλήσουν και τη ρετσινιά του μονόχνοτου.
Δεν είπα ότι εσύ το κάνεις, είπα να ΜΗΝ το κάνεις.
Από εκεί και πέρα, από Σεπτέμβρη-Οκτώβρη θα γνωρίσεις νέο κόσμο πηγαίνοντας στο ΙΕΚ, οπότε μην σκας. Θα βρεις 1-2 άτομα να ταιριάξεις, όλοι βρίσκουν, αρκεί να μην κάθεσαι περιμένοντας υπομονετικά να σε βρουν αυτοί.
Όμως με "προβληματίζει" το ότι για πιο άμεση παρέα σκέφτεσαι μόνο πρώην συμμαθητές σου. Άλλες ασχολίες δεν είχες; Από κανένα φροντιστήριο αγγλικών, από κανένα άθλημα, άλλα παιδιά της γειτονιάς που πήγαιναν σε άλλα σχολεία, γνωστοί γνωστών που ανταλλάξατε 5 κουβέντες...κανένας δεν υπάρχει?
p.s. Τους παλιούς σου φίλους τους έχεις απορρίψει τελείως? Δεν λέω να ξαναγίνετε όπως πριν γιατί θα έχεις τους λόγους σου να μη το θες, αλλά ούτε για έναν καφέ ή για να πεις μια μαλακία δε θα έβγαινες μαζί τους;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.