nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,809 μηνύματα.
19-10-15
16:08
Σε λίγο δηλαδή δεν θα ψάχνουμε πώς να κάνουμε νέους φίλους αλλά πώς θα απαλλαγούμε από τους φίλους που έχουμε αποκτήσει από ανάγκη για να μην νιώθουμε τόσο μόνοι, επειδή θα ψάχνουμε λίγη ώρα μονάχα για τον εαυτό μας. Τι αναποφάσιστα πλάσματα που είμαστε εμείς οι ανθρώποι, με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι πια. Έχουμε φίλους, μας καταπίεζουν και θέλουμε λίγο χρόνο χωρίς αυτούς, δεν έχουμε φίλους, νιώθουμε μοναξιά. Αν και ο καθένας μόνος του πορεύεται σε αυτή τη ζωή, και όσοι περνάνε από κοντά του είναι απλώς περαστικοί.
Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ανικανοποίητος. Βέβαια παίζει ρόλο τι ο καθένας ψάχνει στη ζωή του, στις γνωριμίες που κάνει κλπ. Αρκετοί άνθρωποι πιστεύω ότι είναι προσδεδεμένοι στο άρμα του "τέλειου" και γι' αυτό ίσως δυσκολεύονται στη δημιουργία αλλά και διατήρηση των γνωριμιών.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,809 μηνύματα.
18-10-15
23:42
πως έτυχε και μαζευτήκαμε όλοι οι εσωστρεφής και ήσυχοι εδώ μέσα?
kleop, όσον αφορά τα ελληνάδικα, εγώ το έχω επιχειρήσει και δεν μ' άρεσε καθόλου. τουλάχιστον, όσο άσχημη εμπειρία κι αν ήταν, έχω και κάθε δικαίωμα να κράζω
Ερινύς και methexys, είστε πολύ τυχερές που έχετε κοντινά σας άτομα και καλά κάνετε που διαλέγετε ποιους θα κρατήσετε κοντά σας και ποιους όχι. ωστόσο, δεν είμαστε όλοι έτσι... δηλαδή κάποιοι, όπως κι εγώ, δεν έχουν αυτό που θα λέγαμε "κολλητό/η". έχω παρέα που έχουμε ταιριάξει σε γενικές γραμμές, βγαίνουμε και περνάμε καλά αλλά νιώθω πως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να γίνουμε φίλες πραγματικές. δεν ταιριάζουμε και τόσο πολύ και ξέρω πως μεταξύ τους υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο απ' ό,τι υπάρχει μεταξύ όλης της παρέας. στενοχωριέμαι που δεν έχω βρει έστω κι ένα άτομο που να γουστάρουμε ο ένας τον άλλον και να κολλήσουμε. δε θα τολμούσα όμως ν' αφήσω την τωρινή μου παρέα γιατί έχω κουραστεί από την μοναξιά.
Δεν νομίζω ότι η διαφορετικότητα στις επιλογές και τη στάση ζωής, να θεωρείται εσωστρέφεια. Περισσότερο απασχολεί πιστεύω εκείνους, που ζουν σύμφωνα με τη μόδα της κάθε εποχής, αφού μετά τη λάμψη των φώτων της εξόδου σε κάποιο κέντρο νυχτερινής διασκέδασης νιώθουν άδειοι. Σαν να τραβάνε το καζανάκι στην τουαλέτα, μια και έξω. Ξέρουν πολύ καλά μέσα τους, ότι δεν κάνουν αυτό που θέλουν. Κάνουν εκείνο που οι άλλοι θέλουν και έτσι νομίζουν ότι περνάνε καλά μέχρι να κλείσει ο κύκλος. Μετά ξανά από την αρχή. Γνωστούς όλοι έχουμε. Η πραγματική φιλία θέλει πολύ κόπο, ψυχικό σθένος, σκαμπανεβάσματα και χρόνο για να αναπτυχθεί. Οι περισσότεροι άνθρωποι χάνουν την ουσία καθώς αναζητούν κίνητρα στη φιλία, συνήθως υλικά ή πρόχειρης εξυπηρέτησης αδιεξόδων. Η φιλία δεν σημαίνει κατ' ανάγκη να είσαι στην ίδια πόλη, ή όλο το 24ωρο με κάποιον. Συνήθως οι πραγματικοί φίλοι είναι δίπλα μας με την αξιοπρέπειά τους. Όχι τις αρρωστημένες καταστάσεις του "κολλητού" που κάποια στιγμή, ξεφουσκώνουν, μπαίνουν παράπλευρα συμφέροντα, λόγια κλπ και χάνονται. Το λάθος της σημερινής εποχής, είναι ότι έχουμε δώσει μεγαλύτερη βάση στην ψηφιακή αίσθηση της ανθρώπινης παρουσίας από την ίδια την ανάγκη για ανθρώπινη συνύπαρξη. Στο δεύτερο πιστεύω ότι πηγάζουν οι φοβίες πολλών ανθρώπων περί μοναξιάς. Ο Αριστοτέλης θα παραμένει διαχρονικός όσο προσπαθούμε να τον αγνοήσουμε: «Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Θα ήταν μοναχικό ον αν ήταν τέρας ή θεός». Η έννοια του κοινωνικού ως η βάση της επικοινωνίας καθώς ζούμε σε σύνολα ανθρώπων με έντονες αλληλεπιδράσεις. Το πρώτο βήμα να βγείτε από τον εαυτό σας είναι να αφήσετε τον εαυτό σας μακρυά από γνωριμίες με "στόχο να". Εκεί γίνεται η ζημιά. Προσηλωνόμαστε στο στόχο και χάνουμε τον άνθρωπο. Πάντως μου φαίνεται παράξενο, πως σε μια εποχή υπερ-επικοινωνίας, οι άνθρωποι να νιώθουν πιο μόνοι από ποτέ. Εκεί θα έπρεπε να είναι το στοίχημα των μεγάλων κοινωνικών αλλαγών. Η μη επικοινωνία, η παθητική απομόνωση, η φοβία προς τον συνάνθρωπο, είναι μερικές αιτίες προς την φθορά και την αρνητική στάση απέναντι στη ζωή σε κάθε έκφανσή της. Το εύκολο ή και ανιαρό είναι να λιμνάζετε σε αυτά που γνωρίζετε. Το δημιουργικό ρίσκο είναι να κάνετε την υπέρβαση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,809 μηνύματα.
17-10-15
12:56
Backdrop οι συζητήσεις χωρίς νόημα είναι συνήθως on topic. Tο γεγονός που περιγράφεις το έχω βιώσει έντονα τα τελευταία χρόνια. Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει περισσότερο σκότωμα του χρόνου ως εναλλακτικό στο τίποτα παρά φυσιολογική αναγκαιότητα του ανθρώπου για κοινωνονικοποίηση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,809 μηνύματα.
17-10-15
00:38
Ακριβώς Δημήτρη. Υπάρχει μια προσπάθεια για το φυσιολογικό, την ανθρώπινη ανάγκη της συνύπαρξης που στο τέλος, από τη τόση προσπάθεια καταλήγει ψεύτικο. Ζούμε την εποχή όπου οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους μέσα από εικόνες της ζωής άλλων ανθρώπων. Τα συζητάμε εδώ, τα συζητάει αρκετός κόσμος που βλέπει την κατάντια αυτή, αλλά κανείς δεν έχει το σθένος να κάνει την υπέρβαση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,809 μηνύματα.
16-10-15
22:53
είναι λυπηρό στις μέρες μας με τόσες δυνατότητες επικοινωνίας, να υπάρχει κόσμος που να έχει ανάγκη από φίλους!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.