20-01-18
15:27
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-01-18
17:30
Ἦταν δύο σύγγαμβροι ἀπό τήν Κύμη τῆς Εὐβοίας, ὁ συνταγματάρχης Ἱωάννης Παπακυριαζῆς καί ταγματάρχης Ἰωάννης Βελισσαρίου. Καί οἱ δύο λεβέντες. Τά ἀνδραγαθήματα τους ὑπῆρξαν ἀπό τά φωτεινότερα δείγματα ἀτομικῆς γενναιότητος. Οἱ δύο αὐτοί συγγενεῖς εἶχαν τσακωθῇ… σάν σύγγαμβροι πού ἦσαν. Στήν μάχη τοῦ Κιλκίς εὑρέθηκαν οἱ μονάδες τους νά πολεμοῦν πλάϊ–πλάϊ καί ὁ συναγωνισμός των δύο τσακωμένων ἔφθασε φυσικά στό ἀποκορύφωμα. Στήν τελευταία μάχη, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πάγκαλος, ἐπῆλθε τό δρᾶμα: “…Ἤρξατο τότε σφοδρότατος καταιγισμός πυρός, κατά τήν διάρκειαν τοῦ ὁποίου οἱ 6 λόχοι τοῦ Βελισσαρίου, προχωροῦντες ταχέως ἔφθασαν εἰς ἀπόστασιν ἐφόδου ἀπό τῆς πρώτης γραμμῆς τῶν βουλγαρικῶν ὀρυγμάτων. Καί εἶδoν τό ἀλησμόνητον θέαμα τῆς ἐφόδου τῶν 6 εὐζωνικῶν λόχων τοῦ Βελισσαρίου, οἱ ὁποῖοι καθ’ ἅς εἶχαν ὁδηγίας ὑπό τοῦ διοικητοῦ των, ἔβαλον αἰφνιδίως ταχύτατον ὁλιγόλεπτον πῦρ ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ, μετά τό οποῖον ὥρμησαν ἀκάθεκτοι καί μέ βροντώδειςἀλαλαγμούς ἐναντίον τῶν ἐπί τῆς πρώτης ὀφρύος του λόφου βουλγαρικῶν χαρακωμάτων. Ἡ γραμμή των ἐφορμούντων λόχων, μέ τάςἀπαστράπτουσας ὑπό τόν ἥλιον ὑπερχιλίας λόγχας ὡμοίαζεν πρός χαλυβδίνην ταινίαν, ἡ ὁποία ἀπειλητική ἐπήρχετο ἐναντίον τῶν ἐχθρικῶνὀρυγμάτων. Ὁ ἀγών ὑπήῆρξεν μεγαλειώδης. Οι Βούλγαροι ἀνετράπησαν ἢ ἐξοντώθηκαν διά τῆς λόγχης. Αὐτό ἦτο τό μεγαλύτερον κατόρθωμα τοῦΒελισσαρίου καί μέ δικαίαν ὑπερηφάνειαν ἐφώναξεν εἰς τόν λοχαγόν Ζήραν, ἄλλον γενναῖον, ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε εἰς τό σύνταγμα τοῦ Παπακυριαζῆ, τοῦ μπατζανάκη τού Βελισσαρίου.
-Βρέ Ζήρα, ποῦ εἶναι ὁ Διοικητής σου νά δῇ;
Ζήρας:Σκοτώθηκε.
Εἶχε πέσει πρό ὁλίγου μόλις, μαχόμενος μέ τόν ἴδιον ἀπαράμιλλον τρόπον. Κίι τότε τό πρόσωπο του Βελισσαρίου ἐμαύρισεν ἀπό τό πένθος. Ἔβγαλε τό πηλίκιόν του, ἔκαμε τόν σταυρό του, ἐδάκρυσεν καί ἐτράβηξεν μπροστά μέ περισσοτέραν ὁρμήν. Ἐκεῖ παρακάτω στήν Τζουμαγιά, στό ὕψωμα 1378, τόν ἐπερίμενε κι’ αὐτόν ὁ Χάρος…».
(Ἀπό τό Ἀναμνηστικό Λεύκωμα γιά τά 50 χρόνια της μάχης τοῦ Κιλκίς. Θεσσαλονίκη, 1964).
-Βρέ Ζήρα, ποῦ εἶναι ὁ Διοικητής σου νά δῇ;
Ζήρας:Σκοτώθηκε.
Εἶχε πέσει πρό ὁλίγου μόλις, μαχόμενος μέ τόν ἴδιον ἀπαράμιλλον τρόπον. Κίι τότε τό πρόσωπο του Βελισσαρίου ἐμαύρισεν ἀπό τό πένθος. Ἔβγαλε τό πηλίκιόν του, ἔκαμε τόν σταυρό του, ἐδάκρυσεν καί ἐτράβηξεν μπροστά μέ περισσοτέραν ὁρμήν. Ἐκεῖ παρακάτω στήν Τζουμαγιά, στό ὕψωμα 1378, τόν ἐπερίμενε κι’ αὐτόν ὁ Χάρος…».
(Ἀπό τό Ἀναμνηστικό Λεύκωμα γιά τά 50 χρόνια της μάχης τοῦ Κιλκίς. Θεσσαλονίκη, 1964).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.