Προφανώς γιατί δεν μπορώ να ξέρω τί θα φέρει η ζωή και απόλυτη δεν είμαι σε αυτό. Έχω πει και παλιότερα ότι για μένα η σχέση είναι μέρα προς μέρα, κάθε μέρα αποφασίζουμε αν θα είμαστε μαζί. Δε νιώθω υποχρέωση να είμαστε μαζί επειδή παντρευτηκαμε ούτε πιστεύω στο για πάντα. Λυπάμαι και στεναχωριέμαι για αυτούς τους ανθρώπους που ζουν με το άγχος να μην τους απατήσουν, να μην απατήσουν και προς θεού μη χωρίσουν. Εγώ δεν είμαι σίγουρη για τίποτα παρά μόνο για το σήμερα.Οπότε υποθέτω σε αυτό το γενικό συμπέρασμα τοποθετείς και τον ευατο σου μέσα
Σε φοβίζει τόσο πολύ η άποψη ότι ο θεσμός του γάμου πρέπει να υποστεί κάποιες αλλαγές; Βλέπεις δηλαδή εσύ ότι ο γάμος ως θεσμός ανά τα χρόνια έχει πετύχει;
Είμαστε σίγουροι όμως ότι αυτός ο σύντροφος που λες που βρέθηκε και σου γέννησε αυτά τα συναισθήματα έγινε έτσι ή μήπως απλά σου είχαν πιπιλίσει το μυαλό από νωρίς ότι ο προορισμός του ανθρώπου είναι ο γάμος και η οικογένεια και μέσα σου όσο και αν δεν ήθελες να το παραδεχτείς αυτό υπήρχε και απλά ο κατάλληλος σύντροφος το έθεσε σε λειτουργία;Καθόλου παράξενο ,εγώ λέω πλέον πολλές φορές αναμενόμενο να προκύψει ένας σσύντροφος ,ο κατάλληλος ,που μπόρεσε και σε άλλαξε και σου γέννησε όλο αυτό .
Μόνο όταν νιώσεις αυτό το απόλυτο συναίσθημα αλλάζεις σαν άνθρωπος και σου γεννιούνται αυτόματα όλα αυτά που λες .
Το συναίσθημα μπορεί να σε κάνει ένα τελείως καινούργιο άνθρωπο, αρκεί μόνο να βρεις τον κατάλληλο που θα μπορέσει να σου το βγάλει όλο αυτό .
Όλο αυτό υποβόσκει μέσα σου ,απλά μέχρι τα 30 με 35 να μην μπορέσει κανένας άνθρωπος να στο φέρει στην επιφάνεια .
Εδώ παίζει και ο ρόλος τύχη που προαναφέραμε .
Γι'αυτό και πρέπει να λέμε ότι μέχρι να πεθάνουμε δεν είμαστε για τίποτα σίγουροι, αφού η ζωή μας φέρνει στο δρόμο μας ανθρώπους που είναι ικανοί να μας ξυπνήσουν πολλά πράγματα που πριν για εμάς ήταν αντισυμβατικές θεωρίες .
Και το πιο ειρωνικό είναι ότι αν τελικά (πειστεις και) παντρευτείς και ο γάμος δεν κρατησει και χωρίσεις η κοινωνία θα σε θεωρεί πλέον αποτυχημένο!
Θεωρώ οτι είστε ακόμα πολύ μικροί για να νιώσετε την πίεση της κοινωνίας για το θέμα. Επίσης το τί λέμε στους φίλους μας δεν αντιπροσωπεύει απαραίτητα αυτό που νιώθουμε πραγματικά στην ψυχή μας και αυτό που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Στους φίλους μπορώ να πω οτι όλα στη ζωή μου είναι τέλεια, κάνω αυτά που μού αρέσουν, δε με καταπιέζει κανείς, στη δουλειά μου όλα φανταστικά, και στην πραγματικότητα και να καταπιέζομαι και να νιώθω άσχημα και να έχω προβλήματα. Δεν αμφιβάλλω για τη δική σου παρέα ούτε για σένα, απλά το λέω γενικά.Η συντριπτική πλειοψηφία συνεχίζει να μην σκέφτεται καθόλου τη δημιουργία οικογένειας.
Μπορώ να σου πω ότι μόνο εγώ και ένα άλλο παιδί λίγο πάνω από τα 30, δηλώνουμε ευθαρσώς αυτήν την επιθυμία μας.
Είμαστε δηλαδή η μικρή μειοψηφία στους κύκλους που κινούμαι.
΄Ανθρωποι που έχουν φτάσει εκεί που ήθελαν, ακόμα και ζευγάρια που έχουν σοβαρό δεσμό χρόνων και τίποτα δεν τους εμποδίζει να δημιουργήσουν οικογένεια, απλά δεν θέλουν.
Ακούω συνέχεια "άσε να χαρούμε τη ζωή μας ξένοιαστοι", "έχουμε ακόμα καιρό μέχρι ν΄αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε", "εμένα δεν μ΄ενδιαφέρει να κάνω παιδιά", "έχω φέρει τη ζωή μου ακριβώς εκεί που ήθελα και την απολαμβάνω, γιατί να τολμήσω κάτι που μπορεί να με χαλάσει" και άλλα παρεμφερή.
Και αυτοί που τελικά παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά δεν ήταν όλοι άνθρωποι όπως εσύ που είσαι από πολύ νέα συνειδητοποιημένη και το θέλεις. Μην σου πω η πλειοψηφία ήταν άνθρωποι επαναστάτες, βολεψάκηδες, που δεν ήθελαν ευθύνες, που άλλαζαν τις γυναίκες σαν πουκάμισα, που έβγαζαν σπυριά όταν κάποια τους μιλούσε για σχέση κλπ. Και τώρα στα 40+ τους βλέπεις να είναι χαζομπαμπάδες, να φοβούνται τη γυναίκα τους, να τρέχουν να ψωνίζουν, να καθαρίζουν, να πηγαίνουν τα παιδιά σε δραστηριότητες κλπ. Και αυτό που αναρωτήθηκα είναι τί έκανε αυτούς τους ανθρώπους να αλλάξουν τόσο δραστικά και να μπουν τελικά στο καλούπι που προστάζει η κοινωνία. Δεν είπα οτι ΟΛΟΙ δεν θέλουν και το κάνουν με το ζόρι. Είπα όμως οτι είναι παράξενο να είσαι μέχρι τα 35 ο επαναστάτης που τη βγάζεις στα γήπεδα, στο τάβλι, δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν, τρως κάθε μέρα βρώμικο και ξαφνικά μετά τα 35 να γυρίσει ο διακόπτης και να γίνεις ο οικογενειάρχης τύπος και υπογραμμός. Αν δεν είναι η επήρεια της κοινωνίας τότε τί είναι;
Εκεί είναι η παγίδα που σαν αράχνη σού στήνει η κοινωνία. Όλα γύρω σου όταν γεννιέσαι και σε αναθρέφουν οι γονείς σου είναι τόσο προδιαγεγραμμένα που υπόγεια μαθαίνεις να θέλεις αυτά που θέλεις. Έστω λοιπόν ένα παιδάκι 5 ετών που ξέρει εκ των προτέρων οτι σε ένα χρόνο θα πάει στο σχολείο, υπάρχει ποτέ πιθανότητα αυτό το παιδάκι να πει ή να σκεφτεί οτι δε θέλει να πάει στο σχολείο; Όχι γιατί αυτό του έχουν διδάξει, οτι δεν έχει επιλογές σε αυτό το θέμα, το μόνο που μπορεί να κάνει στα 6 του χρόνια είναι να πάει στο σχολείο. Το ίδιο συμβαίνει και όσο μεγαλώνουμε. Η ζωή μας έχει μια προδιαγεγραμμένη πορεία, 5 πάνω 5 κάτω, και μαθαίνουμε οτι αυτό πρέπει να θέλουμε. Οπότε τελικά όταν έρθει η ώρα να δώσεις πανελλήνιες το θέλεις ή το κάνεις γιατί έτσι έμαθες οτι πρέπει; Όταν το κοριτσάκι νιώσει έλξη για το αγοράκι το κάνει επειδή όντως νιώθει αυτή την έλξη ή γιατί έτσι του μάθανε; Και ούτω καθεξής. Δεν είναι πρωτοφανές άλλωστε οτι άτομα που παρεκλίνουν από τον τρόπο ζωής, την εμφάνιση κλπ που έχει ορίσει η κοινωνία απομονώνονται. Αν μπεις σε ένα σχολείο και δεις 100 παιδιά και τα 3 από αυτά έχουν μπλε μαλλιά, φοράνε περίεργα ρούχα, έχουν τατού ή ξυρισμένα κεφάλια, δεν θα τα απομονώσεις άθελά σου; Δε θα πεις οτι κάποιο θέμα έχουν αυτά τα παιδιά;Εγω λεω ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ,δεν πρεπει να υποκυπτουν.,
Λες οτι σε στεναχωρούν και πρέπει να αμυνθείς. Αυτό λέω κι εγώ. Για ποιο λόγο να πρέπει να γίνει αυτό; Για ποιο λόγο να υπάρχουν οι κανόνες που πρέπει να ακολουθούν όλοι και αυτοί που δεν τους ακολουθούν να πρέπει να νιώθουν άσχημα και να αμύνονται;Αν με στεναχωρούν ?
Ναι ,αφάνταστα αλλά μέχρι εκεί .
Θα αμυνθώ ...
Ένας μοναχικός άνθρωπος ας πούμε που επιλέγει να ζει μόνος του, να μην κάνει σχέση ή οικογένεια, να κάθεται στο σπίτι του να εργάζεται και να πηγαίνει εκδρομές μόνος του, δε θα χαρακτηριστεί από τους άλλους περίεργος και αλλόκοτος; Δε θα λένε όλοι, αυτός τί πρόβλημα έχει; Μήπως είναι κρυφογκέι; Δεν είχε ποτέ κοπέλα; Γιατί δεν παντρεύτηκε; Τί κουσούρι έχει; Και αν ο άνθρωπος αυτός είναι δυναμικός και αδιαφορήσει για αυτά τα κακόβουλα σχόλια έχει καλώς. Αν όμως είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος θα πληγωθεί, θα κλειστεί στο καβούκι του, δε θα κάνει αυτά που τον ευχαριστούν.Άλλωστε δεν μπορω να φανταστώ να θέλω κάτι να κανω πραγματικά ή να ζήσω και να μην είναι αποδεκτό ..
Τι θα ήταν αυτό που θα είναι για εμένα μη αποδεκτών κατά την γνώμη σου ?
Τι έχεις στο μυαλό σου για να μπορέσω να καταλάβω τι εννοείς και να σου απαντήσω ακριβώς ?
Δεν είναι εύκολο ένας άνθρωπος να ξεκόψει από τους γονείς του και τους συγγενείς του. Το οτι κάποιοι το κάνουν και είναι χαρούμενοι με αυτό δε σημαίνει οτι είναι εύκολο. Σκέψου ας πούμε τους ομοφυλόφιλους που είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα ανθρώπων που συχνά δεν γίνονται αποδεκτοί από την οικογένειά τους. Αν τα πράγματα ήταν όσο απλά λες απλά όλοι οι ομοφυλόφιλοι ή έστω μια μεγάλη πλειοψηφία θα είχαν ξεκόψει από την οικογένεια και θα ζούσαν ευτυχισμένοι, όμως αυτό δε συμβαίνει. Βλέπεις συχνά ομοφυλόφιλους να λένε οτι οι γονείς τούς απέρριψαν και είναι δυστυχισμένοι με αυτό. Λίγοι είναι αυτοί που λένε οτι δεν τους ενδιαφέρει και να το εννοούν. Υπάρχουν άνθρωποι που αυτοκτόνησαν, που αυτοκαταστράφηκαν, που είναι σε συνεχή ψυχοθεραπεία γιατί είναι δύσκολο και στενάχωρο να νιώθεις οτι δε σε αποδέχονται οι δικοί σου άνθρωποι για αυτό που είσαι. Σε τρώει, σε βαραίνει. Εδώ ένας φίλος μπορεί να μας προδώσει και μας ενοχλεί για καιρό, το κρατάμε μέσα μας, μας τρώει, σκέψου οι γονείς ή τα αδέλφια που νομίζαμε ως τώρα οτι μας αγαπούν. Γι' αυτό είπα οτι είναι επιλογή του καθενός ανάλογα με τις ανάγκες και τις αντοχές του αν θα πάει κόντρα στις επιταγές της κοινωνίας ή αν θα υποκύψει σε αυτές. Και σε αυτό που ρωτάει η Μαργαρίτα:Εφοσον επιτρεπεις στους γονεις σου,στα σόγια σου,σε φιλους,στην κυρα παγωνα τη γειτονισσα να καθορισει τη ζωη σου ας προσεχες ,αλλα δεν θα πουμε οτι ειναι κατι φοβερα δυσκολο να γινει
Όχι δεν είσαι πρόβατο με την έννοια αυτή που λες αν και ήταν λάθος η μεταφορά που έκανα. Απλά εσύ έτυχε η επιλογή που έκανες από μόνη σου {τον γάμο και το παιδί} να συμβαδίζει με αυτό που ζητάει η κοινωνία κι έτσι όλα είναι καλά. Σίγουρα όμως στη ζωή σου θα υπήρξαν και πράγματα που ήθελες να κάνεις αλλά η κοινωνία δεν τα επικροτεί κι έτσι ένιωσες οτι πρέπει να πάρεις μια απόφαση που θα έχει συνέπειες.Όταν ένας άνθρωπος επιλέγει να ακολουθεί πράγματα που έχουν θετική έκβαση στην ζωή του πως μπορεί να χαρακτηριστεί πρόβατο ?
Πρόβατο χαρακτηρίζουμε κάποιων που δεν έχει κρίση, ούτε φυσικά άποψη για το οτιδήποτε ,απλά σκύβει το κεφάλι και ακολουθεί το σύνολο και όπου τον βγάλει .
Η κοινωνία είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να στριμώχνει και να απομονώνει οποιονδήποτε παρεκλίνει από τους κανόνες που έχει θέσει. Ο λόγος είναι οτι έτσι τα πρόβατα κρατιούνται στο μαντρί για να το θέσω τελείως απλά και μπορεί να τα ελέγχει. Τα πρόβατα κινούνται όλα μαζί κι όταν ένα ξεφεύγει πάει ο σκύλος και του γαυγίζει, κι αυτό αν επιλέξει να γυρίσει στην πορεία που πάνε τα υπόλοιπα είναι ασφαλές, αν όχι αφήνεται στην τύχη του να το φάει ο λύκος. Κάθε επιλογή μας έχει συνέπειες, είτε επιλέξουμε την ασφάλεια της κοινωνίας κάνοντας και πράγματα που δεν πολυθέλουμε, είτε επιλέξουμε να ξεφύγουμε και να γίνουμε αποστάτες κάνοντας μεν τις επιλογές μας αλλά όντας αποκομμένοι, απομονωμένοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Σίγουρα στη ζωή σου θα το έχεις δει. Αλλά ο καθένας επιλέγει αυτά που ζυγίζει πιο θετικά για αυτόν.Εσενα μπορει,εμενα γιατι πρεπει να με στριμωχνει; Δεν ειμαστε ολοι το ιδιο ουτε αντιδραμε ολοι το ιδιο.
Στη θεωρία ο κάθε άνθρωπος ατομικά αλλά στην πράξη η κοινωνία σε στριμώχνει στη γωνία αν δεν υπακούς στους κανόνες της.Δεν ξερω αν εχει ειπωθει παραπανω,με το συμπαθειο...αλλα αναρωτιεμαι..ποιος καθοριζει ποιος ειναι ο προορισμος του ανθρωπου;
Ομολογώ πως αυτό δεν το γνώριζα. Το θεωρώ κι αυτό ένα κολπάκι του κράτους για να βγάζουν λεφτά οι συμβολαιογράφοι. Θα μπορούσε αυτό να γίνεται στο ληξιαρχείο με δήλωση των γονιών.όταν έρχεται ένα παιδί εκτός γάμου γίνεται με συμβολαιογραφική πράξη
Πολύ δικό μου ζευγάρι πάντως έχει παιδί αλλά δεν έχει παντρευτεί. Πλέον τα παιδιά τα γράφεις στο ληξιαρχείο τη μέρα που γεννιούνται. Δε χρειάζονται ούτε γάμο ούτε καν σύμφωνο συμβίωσης. Απλά πάει ο γονιός στο ληξιαρχείο και το δηλώνει. Δεν ξέρω αν το κάνει το ίδιο το μαιευτήριο κιόλας. Ούτε βάφτιση δεν χρειάζονται. Πας και δηλώνεις όνομα μητρός, πατρός και όνομα του μωρού και τέλος.Ένα ζευγάρι που θέλει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και θέλει να γίνει κανονικά η αναγνώριση του αλλά δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πάει σε συμβολαιογράφο και να ακολουθήσει όλη αυτή την γραφειοκρατεία η οποία μάλιστα θα του κοστίσει και μια περιουσία ,βρίσκει ένα ακόμα μάρτυρα και πάει σε ένα Δημαρχείο και κάνει ένα γάμο η πάει και βρίσκει ένα ξωκλήσι αν το επιθυμεί ..
Και πώς ξεφεύγεις από αυτούς που τα έχουν αυτά και θέλουν να σε βάλουν κι εσένα σε αυτό το τριπάκι;Απλα τόσο απλά δεν θέλουν όλοι οικογένεια, σύζυγο, παιδιά
Γενικά συμφωνώ οτι αυτό το κάνουν συνήθως οι άνθρωποι αλλά στην προκειμένη μπορεί ο nPb απλά να διαφωνεί με την έννοια και την πράξη του γάμου και αυτό είναι θεμιτό. Όλα τα πράγματα έχουν και αρνητικά και θετικά αλλά αυτό δε σημαίνει οτι κάποιος δεν μπορεί να αναγνωρίζει τα θετικά ίσως αλλά είτε να μην του φτάνουν σε σχέση με τα αρνητικά είτε να μην είναι και τόσο θετικά για αυτόν. Παράδειγμα, ο Jack λέει οτι η γυναίκα του είναι η μοναδική φίλη που θέλει να έχει και το βλέπει ως θετικό. Για τον nPb αυτό μπορεί να είναι εφιάλτης, μόνο μια φίλη θα έχω στη ζωή μου; θέλω κι άλλους φίλους και την σύντροφό μου θέλω να τη βλέπω πρωτίστως ερωτικά. Γούστα είναι αυτά. Δε σημαίνει οτι ο nPb ζηλεύει αυτούς που έχουν παντρευτεί. Μπορεί απλά ο γάμος να μην έχει τόσα θετικά για αυτόν.Γιατί όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Είναι πιο εύκολο να μειώσουμε μια κατάσταση/ έναν άνθρωπο και να τα βγάλουμε προβληματικά αντί να δεχθούμε ότι ίσως για εμάς να μην δούλεψε/ κάτι δεν κάναμε σωστά κλπ. Πληγωνόμαστε λιγότερο.
Για μένα ο γάμος είναι μια μεγάλη απάτη και (ακόμα μια) αποτυχία της κοινωνίας γιατί δημιουργεί εξαναγκασμούς στους ανθρώπους και τους προωθεί σε μια αδιέξοδη κατάσταση που μόνο πόνο και δυστυχία προκαλεί στους ίδιους και τα παιδιά που κάνουν. Θα ήθελα να ξέρω το ποσοστό αυτών που παντρεύονται γιατί πράγματι 100% το θέλουν και αυτών που εξαναγκάζονται από την κοινωνία, τους συγγενείς, τις καταστάσεις. Ειδικά αυτό το "για πάντα" μού κάθεται στο λαιμό. Για ποιο λόγο με υποχρεώνεις να υποσχεθώ οτι θα κάνω κάτι για πάντα ενώ ξέρουμε όλοι οτι είναι αδύνατον να το γνωρίζω εκ των προτέρων; Οπότε για μένα ο γάμος βασίζεται σε ένα ψέμα, μια ουτοπία, μια ιδανική κατάσταση που δεν υφίσταται, και γι' αυτό είναι κι ο ίδιος ψέμα. Την συντροφικότητα τη δέχομαι και φυσικά την αναζητώ όπως όλοι. Τα υπόλοιπα είναι απλά η μανία της κοινωνίας να μας βάλει ταμπέλες για να μπορεί με ευκολία να ξεχωρίζει τους αποστάτες και να τους τιμωρεί - απομονώνει.
Αν και είμαι υπέρ των μακροχρόνιων σχέσεων (αν και ελάχιστοι πλέον έχουν το κουράγιο να τις αντέξουν), θεωρώ λάθος να λέμε οτι όποιος δε θέλει μακροχρόνια σχέση απλά έχει την ανασφάλεια οτι αξίζει μόνο μια πρόσκαιρη σχέση. Υπάρχει και κάτι που λέγεται αυτογνωσία, γούστο, επιλογή ζωής. Δεν είναι όλοι όσοι επιλέγουν να μένουν εργένηδες και να ζουν ευχάριστα σε βραχυχρόνιες σχέσεις ανασφαλείς ή εαυτούληδες. Κάποιοι το έχουν φιλοσοφήσει και έχουν επιλέξει αυτό ακριβώς. Μη σου πω οτι κάποιες φορές ανασφάλειες έχουν κι οι άνθρωποι που κάνουν τα αδύνατα δυνατά να κάνουν μια μακροχρόνια σχέση και παραμένουν σε αυτή ακόμα κι αν είναι προβληματική μόνο και μόνο για να μη μείνουν μόνοι.Το μόνο εύκολο πλέον είναι να πέσει το εσώρουχο ....
Το δύσκολο είναι να αποδεχτείς ότι μόνο κάτι τέτοιο αξίζεις .....
Αν έχεις αποδεχτεί ότι μια ζωή θα έρχεσαι πάντα δεύτερος και ικανοποίησε με αυτό είναι καθαρά επιλογή σου.
Ίσως το έχω ξαναπεί, εγώ προσωπικά δεν βαδίζω στη σχέση μου με την ιδέα του "πάντα μαζί". Βαδίζω κοιτώντας το τώρα και το εγγύς μέλλον, προσπαθώντας να διορθώσω λάθη και να κάνω τη σχέση καλύτερη στο παρόν. Πιστεύω οτι το να έχω στο μυαλό μου οτι "πρέπει" να μείνουμε μαζί για πάντα no matter what θα με αγχώσει χωρίς λόγο. Κι αν σε 5 χρόνια αλλάξουν τα θέλω μας βρε αδελφέ; Να είμαστε δυστυχισμένοι για μια ιδέα;
Καλα αυτο το έχουμε καταλαβει
Ε κι εσύ δεν κάνεις κάτι διαφορετικό. Όταν κάποιος λέει ή κάνει κάτι το οποίο θα σκεφτόσουν ή θα έλεγες κι εσύ, το θεωρείς σωστό και όλα καλά. Αν κάνει ή σκέφτεται ή νιώθει κάτι που εσύ δε θα έκανες - σκεφτόσουν - ένιωθες, το θεωρείς [Χ επίθετο] και τον κατακρίνεις - απορρίπτεις - κοροϊδεύεις κλπ. Μη νομίζεις οτι οι συμπεριφορές μας είναι και τόσο διαφορετικές. Η διαφορά είναι οτι εσύ θες να γνωρίζεις κόσμο ενώ εγώ δε θέλω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτή τη συζήτηση, παραδόξως, την κάνω αρκετά τις τελευταίες μέρες... Πιστεύω πως η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρεί το γάμο ως έναν από τους προορισμούς του ανθρώπου και την τεκνοποίηση ίσως τον απώτερο προορισμό. Σαφώς ο κάθε άνθρωπος ψάχνει κάτι συγκεκριμένο στη ζωή του, αλλά πιστεύω πως σπάνια αναλώνεται κανείς στη σκέψη του 'γιατί παντρεύομαι;' και 'γιατί τώρα;'. Είναι άλλο ένα από αυτά που κάνουμε για το θεαθήναι; Ίσως... Επίσης, για πολλούς ο γάμος είναι το μεγαλύτερο πράγμα που έχουν επιτύχει στη ζωή τους (δεν ειρωνεύομαι, για κάποιους όντως ισχύει) οπότε και για αυτό να το θεωρούν ως προορισμό τους. Εκεί που εγώ διαφωνώ είναι στο ότι η πλειοψηφία το δένει κόμπο πως θα παντρευτεί και μετέπειτα θα αποκτήσει παιδιά. Είναι λες και ΠΡΕΠΕΙ ντε και καλά να συμβεί... Και μετά κλαίμε διαζύγια και λανθασμένες ανατροφές παιδιών....
Αυτοί που νοιάζονται να ευχαριστήσουν τον κοινωνικό περίγυρο μπορεί να το κάνουν επειδή πρέπει. Εγώ που έχω χεσμένο τον κόσμο και ασχολούμαι μόνο με 6-7 άτομα τα οποία έχω επιλέξει, σίγουρα δε θα το κάνω ποτέ εκτός αν το θελήσω. Μπορεί να γίνομαι αντιπαθής αλλά τουλάχιστον ζω τη ζωή μου όπως ακριβώς τη θέλω εγώ και όχι με τις επιταγές της κοινωνίας.
Εντωμεταξύ μπορεί κάποιος να μού εξηγήσει γιατί οι άνθρωποι έφτιαξαν κοινωνικούς κανόνες αφού οι κανόνες αυτοί τους κάνουν δυστυχείς;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κι όμως έχω ακούσει ότι ο άντρας παντρεύεται πιο δύσκολα και φεύγει πιο δύσκολα γιατί είναι της συνήθειας. Η γυναίκα αν δεν περνάει καλά και έχει χρήματα για να φύγει και δεν έχει παιδιά, είναι πολύ εύκολο να φύγει. Ο άντρας μπορεί να υπομείνει, έτσι πιστεύω. Η δυσαρεστημένη γυναίκα όμως όχι.Καλημέρα.Δεν είναι απαραίτητο αυτό,διοτι ο γάμος είναι αλληλεπίδραση δύο ατόμων.Δεν πιστεύω την παράδοση που θέλει την γυναίκα πιο πονηρή και φέρνει τον άντρα στα μέτρα της.Αν ο άλλος δεν θέλει να κρατήσει την οικογένεια του ο,τι και να κάνεις θα φύγει.Επομένως και ο άντρας αν θέλει να ''γκρεμίσει'' ο,τι έχτισε,δεν τον εμποδίζει τίποτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
κάποια στιγμή θα είσαι 70 και 80.
... πρώτα ο Θεός. Κι επειδή ποτέ δεν ξέρουμε τι μάς ξημερώνει, καλύτερα να ζούμε το σήμερα ελπίζοντας σε ένα καλό αύριο παρά να αναπροσαρμόζουμε το σήμερα για ένα καλύτερο αύριο. Το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ ενώ το τώρα είναι εδώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και αυτό που όλοι θέλουμε είναι πριν πεθάνουμε να αφήσουμε κάτι πίσω μας
Μπα. Εγώ δε θέλω. Τι με νοιάζει τι θα γίνει όταν θα κοιτάω τα θυμαράκια; Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ. Όσα κάνουμε στη ζωή αυτή αξίζει κι έχει σημασία. Τα συναισθήματα που θα νιώσουμε. Αυτά που θα δημιουργήσουμε για να τα χαρούμε εμείς. Η αγάπη που θα πάρουμε και θα δώσουμε. Που θα αγγίξουμε τον άνθρωπό μας και θα του πούμε σ' αγαπώ. Τα υλικά αγαθά ... ποιος νοιάζεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ελλειπής δεν θα ειναι σαν άνθρωπος αλλα η οικογενεια θα χρειαστει στους χαλεπούς καιρους που ζουμε για να διατηρήσουμε την υπαρξη μας τα επομενα χρονια. Θα έπρεπε να υπάρχουν παροχές και επιδοματα για κάτι τέτοιο να δινεται κινητρο στους νέους γονεις να κάνουν παιδάκια.
What? Μεγαλώνουμε, μορφωνόμαστε, εκπαιδευόμαστε, μαθαίνουμε να είμαστε ανεξάρτητοι και αυτάρκεις άνθρωπο για να καταντήσουμε η μόνη μας ελπίδα ( ; ) να είναι τα παιδιά που δεν έχουμε; Σε λίγο θα μας πεις οτι πρέπει να κάνουμε παιδιά για να μας γηροκομήσουν.
Αυτοί που επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά δεν το κάνουν μόνο λόγω οικονομικών δυσκολιών. Οι περισσότεροι το κάνουν επειδή νιώθουν ανίκανοι να προσφέρουν το καλύτερο σε όλα τα επίπεδα στα παιδιά τους. Το παιδί δεν είναι μόνο ένα πιάτο φαί όπως κάνανε στην κατοχή. Θέλει πολλά πράγματα και όχι απαραίτητα υλικά.
Απο τα καλύτερα! Τι λες τωρα. Υπαρχει πιο επικοδομοιτικό πράγμα απο το να βλέπεις ταινιες ολη μέρα και να μην κάνεις τιποτα αλλο! ;D
Αυτός αυτό γουστάρει βρε άνθρωπε! Εσύ θα του πεις τι να γουστάρει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν επιβάλει κανείς τίποτα και σε κανέναν. Το θέμα είναι ότι τα περισσότερα από αυτά που λες τα κάνει ο άνθρωπος μέχρι τα 40 ας πούμε.Εξάλλου πχ μπορείς να κάνεις επιστημονική έρευνα και παντρεμένος/με οικογένεια (όπως όλοι οι καθηγητές μας). Ο γάμος γίνεται να δώσει καινούριους στόχους στη ζωή σου και όχι να αφαιρέσει τους υπάρχοντες. Το να κάθεσαι σπίτι και να βλέπεις ταινίες καλό είναι, αλλά για πόσο;
Για όσο. Για πάντα. Δεν έχει δικαίωμα ο καθένας να προσαρμόσει τη ζωή του όπως τη θέλει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τι άλλες προσδοκίες;
Να μορφωθεί. Να κάνει επιστημονική έρευνα. Να ταξιδέψει. Να γνωρίσει ανθρώπους. Να φωτογραφίσει. Να μάθει πράγματα. Να βοηθήσει τον κόσμο. Και άπειρα άλλα πράγματα. Ακόμα κι αν αυτό είναι να κάθεται σπίτι και να βλέπει ταινίες. Γιατί πρέπει να υπάρχει μια καθολικότητα στα θέλω των ανθρώπων και ποιος θα την επιβάλλει; Ποιος είναι ο αρμόδιος να την επιβάλλει και ποιος τον έχει ορίσει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πάντως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στη χώρα μας, ακόμα και 40ρηδες/ρες που κοιτάνε στραβά τις ανύπαντρες/ ανύπαντρους, ως άτομα που "οι καημένοι δεν έχουν φτιάξει ακόμα τη ζωή τους".
Κάποιοι το ρωτάνε και με αγωνία για σένα "εσύ είσαι παντρεμένη παιδί μου;" κι άμα τους πεις "ναι" ανακουφιζονται, ευτυχώς είσαι νορμάλ, ευτυχώς έχεις εκπληρώσει αυτό που έπρεπε να έχεις εκπληρώσει.
Devil δηλαδή δεν υπάρχουν άλλα πράγματα στη ζωή που σε ολοκληρώνουν; Δεν έχει δικαίωμα κάποιος να έχει άλλες προσδοκίες; Επίσης τί γίνεται με τα ζευγάρια που δεν θέλουν παιδιά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τουλάχιστον μία στις πέντε Ελληνίδες αποφασίζει τα τελευταία χρόνια να μην παντρευτεί, λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, ενώ πολλές από όσες παίρνουν την μεγάλη απόφαση, αναβάλλουν την απόφαση να προχωρήσουν σε απόκτηση παιδιών. Αυτά τα συμπεράσματα προκύπτουν από έρευνα που θα παρουσιαστεί στο Πανελλήνιο Συνέδριο που διοργανώνει στην Κομοτηνή το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, για το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα της κρίσης.
Ειδικότερα, το ποσοστό των γυναίκων που δεν παντρεύονται, φθάνει σχεδόν το 20% και αφορά όλη τη χώρα, όπως αναφέρει στην εφημερίδα «Έθνος» ο Κωνσταντίνος Ζαφείρης, επίκουρος καθηγητής Δημογραφίας του Δημοκρίτειου και πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου.
Όσον αφορά την τεκνοποίηση, τα δεδομένα καταγράφουν νέο αρνητικό ρεκόρ στη χώρα. Σήμερα, ο συγχρονισμός γονιμότητας ανά γυναίκα έχει μειωθεί στο 1,3 παιδί, όταν τη δεκαετία του 80 το ποσοστό αυτό ήταν 2 με 2,1 παιδιά ανά γυναίκα.
Ο Κωνσταντίνος Ζαφείρης επισημαίνει ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που για πρώτη φορά εμφανίζεται στον ελλαδικό χώρο, δεδομένου ότι ο θεσμός του γάμου και της οικογένειας είναι βαθιά ριζωμένος στην ελληνορθόδοξη παράδοση, την κοινωνική ζωή, αλλά και την ηθική οντότητα του Έλληνα.
Το οτι οι σημερινές γυναίκες επιλέγουν να μην παντρευτούν δεν νομίζω οτι οφείλεται μόνο στην οικονομική κρίση αλλά και στο ότι δεν βρίσκουν πια νόημα σε αυτό. Μπορούν να συζούν με τον σύντροφό τους χωρίς να τους πιέζουν οι συγγενείς ή οι κοινωνικές επιταγές όπως παλιότερα. Συν του οτι υπάρχει και το σύμφωνο συμβίωσης το οποίο διευκολύνει απίστευτα τα πράγματα. Οι νέοι άνθρωποι νομίζω γενικά πια στην Ελλάδα ασχολούνται περισσότερο με τη δική τους ευτυχία παρά με το να δημιουργήσουν κάτι για το μέλλον. Αβεβαιότητα των καιρών; Ματαιότητα; Εγωκεντρισμός; Ίσως λίγο από όλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτός που εσύ λες οτι θα έχουν πάνω στο κεφάλι τους γι' αυτούς θα είναι ο άνθρωπος που αγαπούν και θέλουν να βαδίσουν στη ζωή τους μαζί του. Που θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια μαζί του. Που ενδεχομένως δε θα μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτόν.Και ρωτώ...γιατί να παντρευτούν;
Να βάλουν κάποιον πάνω στο κεφάλι τους; Όταν θέλουν παρέα μπορεί να την έχουν. Με μια συμβίωση. Με έναν δεσμό.
Μα πράγματα που διαλύονται εύκολα, πριν σε διαλύσουν.
Και στην τελική είμαστε στο 2010. Αν τα πράγματα πάνε τόοοσο πια στραβά υπάρχουν και τα διαζύγια.
Αυτό όμως δε σημαίνει οτι αν το θελήσουν δε θα πρέπει να παλέψουν για να πετύχει ο γάμος. Έχουμε μάθει στην ευκολία, στον ωχαδελφισμό, στο δε βαριέσαι. Όλα τα πράγματα για να πετύχουν θέλουν προσπάθεια.
Στη ζωή μας οπωσδήποτε θα πονέσουμε κάποια στιγμή. Αυτό δε σημαίνει οτι θα αρνηθούμε να ζήσουμε.
Εν κατακλείδι, θεωρώ τραγικό κάποιος γονιός να μεγαλώνει τα παιδιά του αποτρέποντάς τα να κάνουν κάτι που μπορεί να θέλουν - μπορεί κι όχι. Και ειδικά οταν ο ίδιος ο γονιός το έχει κάνει - άσχετα που για άλφα ή βήτα λόγο απέτυχε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τα παιδιά δεν τα φέρνουμε στη ζωή για να τα προστατέψουμε από τα δικά μας λάθη, αλλά για να τους δώσουμε τα εφόδια να κάνουν τα δικά τους λάθη και να επιβιώσουν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τον μεγαλώνω όμως εναντίον του γάμου -μάλλον θα παντρευτεί γρήγορα- Μια νυφούλα θέλω -θηλυκό-παλικάρι-φίλη-συντρόφισσα-....:
bigarmhug::
clapup: :
Τελικά θα μου πεις γιατί τον μεγαλώνεις με απόψεις κατά του γάμου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
προσωπικα ειμαι κατα του γαμου!!!και αυτο ελπιζω να μν αλλαξει στην διαρκεια των χρονων!!!Ειναι χασιμο μιας ζωης την οποια μπορουσες να αξιοποιησεις για δικο σου οφελος!!!αλλωστε ο ιδανικος συντροφος δεν υπαρχει ή και αν υπαρξει σιγουρα αργοτερα θα αλλαξει οψη....κανεις δεν ειναι τελειος!δυστυχωςςς.....
Δεν μπορώ να αποφασίσω αν αυτά που λες είναι μηδενισμός ή ρεαλισμός. Το σίγουρο είναι οτι κάποια στιγμή θα αλλάξεις άποψη, κι αυτό θα γίνει όταν γνωρίσεις αυτόν που θα σε πείσει οτι είναι τέλειος και οτι θα μείνει αναλοίωτος στο χρόνο. Κι εγώ έτσι έλεγα πριν κάποια χρόνια, μια φίλη μου μου έλεγε "ότν βρεις τον κατάλληλο μέχρι και μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις!" ώσπου όντως τον βρήκα. Βέβαια δεν ήμουν εγώ για κείνον η κατάλληλη αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Τα πάντα ρει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σοβαρά τώρα. Αν εσύ είσαι καλά μόνη σου, τι πρόβλημα έχεις; Ο γάμος (όπως και μια σχέση έτσι;) δε γίνεται κατόπιν παραγγελίας. Αν εσύ γνωρίσεις κάποιον και τον αγαπήσεις, μόνη της θα σου βγει η επιθυμία να τον παντρευτείς. Αν όχι, και τι έγινε; Η ζωή δεν είναι φτιαγμένη με καλούπια κι εμείς ακολουθούμε αδιαμαρτύρητα. Εμείς την πάμε τη ζωή μας. Γι' αυτό ψάξε και βρες με τι είσαι εσύ ευτυχισμένη κι άσε τους άλλους να κρίνουν τη δική τους ζωή.
Αν μη τι άλλο είναι κι ένας τρόπος να βγάζουμε καινούριες παροιμίες - που κατά κανόνα αναιρούν τις ήδη υπάρχουσες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.