23-09-20
20:32
Είναι από τα ωραιότερα ποστ που έχω διαβάσει όλα τα χρόνια στο στέκι.Τα συναισθήματα δεν μπορούν να προκληθούν δια της βίας.
Γιατί να αναγκάσεις μια γυναίκα να γεννήσει ένα παιδί όταν δεν το θέλει όπως επίσης γιατί να αναγκάσεις έναν άντρα να συνεισφέρει έστω και μόνο οικονομικά για ένα παιδί που αποφάσισε κάποια να γεννήσει ενώ αυτός είχε δηλώσει από την αρχή την αντίθεσή του;
Ο εξαναγκασμός του άλλου γυρίζει μπούμερανγκ σ΄αυτόν που τον ασκεί.
Γιατί για ένα θέμα τόσο σοβαρό να βαυκαλίζονται και τα δύο μέρη με ψεύτικες ελπίδες ότι μπορεί στο μέλλον κάτι ν΄αλλάξει;
Τίποτα δεν θ΄αλλάξει αντιθέτως θα γίνει χειρότερο!
Αν υποθέσουμε ότι υπήρχαν συναισθήματα πριν επειδή δεν συζητώ καν τα σενάρια της εγκυμοσύνης από σχέσεις της μιας βραδιάς.
Θα ξαναγαπήσει μια γυναίκα, τον άντρα που την ανάγκασε σε έκτρωση ή αυτόν που την κορόιδεψε και εκ των υστέρων αποποιήθηκε τις ευθύνες του; Θα ξαναγαπήσει μια γυναίκα τον άντρα που αμφέβαλλε ότι ήταν δικό του του το παιδί ή που την κατηγόρησε ότι το έκανε εσκεμμένα για να τον τυλίξει; ΄Οχι!
Θα ξαναγαπήσει ένας άντρας, τη γυναίκα που τον ανάγκασε να γίνει πατέρας με το ζόρι και τον έσυρε στα δικαστήρια αναγκάζοντάς τον σε μια συμμετοχή που δεν επιθυμούσε; ΄Οχι!
Εν τω μεταξύ γεννιέται ένα παιδί και ο χρόνος κυλάει γρήγορα!
Θα αρχίσουν οι ερωτήσεις. Πολλές και δυσκολοαπάντητες!
Ακόμα και η πίκρα και η έχθρα του ενός προς τον άλλο γίνονται αντιληπτές από τα παιδιά.
΄Οπως επίσης είναι πολύ δύσκολη η διαχείριση της συνέχισης της προσωπικής ζωής του γονέα που το μεγαλώνει.
Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που έχουν την ωριμότητα και τα ψυχικά και οικονομικά αποθέματα να μεγαλώσουν μόνοι τους ένα παιδί και ακόμα λιγότεροι αυτοί που έχουν συμμάχους στην προσπάθειά τους την οικογένειά τους και τον κοινωνικό τους περίγυρο.
Επειδή κανείς δεν ζει μόνος του στον κόσμο και το παιδί θα θέλει την αναγνώριση και την αγάπη των ανθρώπων με τους οποίους έρχεται σε επαφή.
Είναι μεγάλη αυτή η κουβέντα και υπάρχουν πάρα πολλά να πούμε όμως σε τελική ανάλυση αυτό που έχει σημασία είναι ότι όταν κάποιος αποφασίσει να φέρει έναν άνθρωπο στον κόσμο και να τον μεγαλώσει μόνος του, θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι θα μεγαλώσει έναν άνθρωπο που θα πατάει γερά στα πόδια του με ελπίδες και στόχους, έτοιμο να κατακτήσει τη ζωή του και όχι έναν δυστυχισμένο άνθρωπο γεμάτο ψυχικά ελλείμματα αγάπης, αποδοχής, ασφάλειας, προσοχής, κατανόησης, εκτίμησης και στήριξης.
22-09-20
19:11
Αν ο πατέρας δεν αναγνωρίσει το παιδί, η μητέρα δεν έχει κανένα νομικό πάτημα να ζητάει διατροφή. Αν ήταν έτσι θα πήγαινε όποια ήθελε σε όποιον ήθελε και θα ζήταγε διατροφή για το παιδί της. Δεν είμαι σίγουρη για το αν μπορεί να τον αναγκάσει να κάνει τεστ dna, δε νομίζω πάντως.Αν η γυναίκα δε θέλει το παιδί και συνεπώς κάνει έκτρωση τότε θεσμικά έχει το ελεύθερο ανεξάρτητα από τη γνώμη του άντρα, αλλά από την άλλη αν ο άντρας δε θέλει το παιδί δε μπορεί να κάνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Θα αναγκαστεί να πληρώσει διατροφή θέλει δε θέλει το παιδί. Αυτο βεβαίως και είναι άνισο κατά των αντρών...