Dreamweaver
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dreamweaver αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η. Έχει γράψει 1,755 μηνύματα.
07-09-21
22:53
Ο καπιταλισμος διατηρει το στοιχειο του κρατους, σε τρομερα περιορισμενο βαθμο συγκριτικα με τις αλλες "δικτατοριες" που ανεφερες. Δεν ειναι το θεμελιωδες σημειο αναφορας της λειτουργιας και ηθικης του, αλλα η ελευθερια των ανθρωπων, δεν ειναι τα top-down απολυταρχικα στοιχεια του κεντρικου σχεδιασμου και των κεντρικα καθορισμενων ρολων. Υπαρχουν ακριβως οι ιδιοι κανονες και ισοτητες για ολους, οποτε δεν ευνοειται καποια ομαδα (με τεχνητο τροπο οπως πχ στο κομμουνισμο) και επειδη δεν υπαρχει κρατικη παρεμβαση δεν ευνοειται ο πλουσιος καθως δεν μποριε να αγοραζει τα ατομα που αποτελουν τον κρατικο μηχανισμο για να ειναι πιο ισος απο τους αλλους. Δες τι κομματα στηριζουν οι πολυεθνικες για να εχουν προνομια, δεν ειναι τα φιλελε. Για το snowballing effect απο το rent seeking, δεν εχεις ακουσει ποτε για κολοσσους που καταρρεουν ή νεους που αναδυονται? Μπορει να ισχυε οταν η μονη πηγη πλουτου ηταν η γη, οχι πλεον.Όλα τα συστήματα τα οποία λειτουργούν μέσα σε ένα κράτος είναι top down συστήματα, καθώς οι προϋποθέσεις τους διαμορφωνονται από το κράτος. Συγκεκριμένα ο καπιταλισμός βασίζεται στο γεγονός πως η το κράτος διασφαλίζει δια της βίας το δικαίωμα του ανθρώπου στην ατομική ιδιοκτησία. Προφανώς τώρα καταλαβαίνεις πως το δικαίωμα αυτό ευνοεί disproportionaly το κάθε άτομο ανάλογο με το μέγεθος της ατομικής του ιδιοκτησίας. Πέραν τούτου, το μεγαλύτερο πρόβλημα του καπιταλισμού είναι το rent seeking, καθώς άπαξ και συγκεντρώσεις ορισμένη ατομική ιδιοκτησία, μπορείς απλά να γίνεσαι πλουσιότερος χωρίς να είσαι παραγωγικός, σε αντίθεση πχ με έναν επιχειρηματία που πρέπει να παράγει. Αυτό είναι πρόβλημα διότι το σύστημα εν τέλει ευνοεί το old accumulated capital και οχι αποκλειστικα την ικανότητα, και γι αυτό οδηγεί σε κοινωνικά τέλματα.
Rule of law = Κράτος που βασίζεται στον νόμος δηλαδή το φυσικό δίκαιο, το οποίο δεν δημιουργείται, αλλά ανακαλύπτεται με επιστημονικό τρόπο μέσα από τα δικαστήρια τα οποία δρουν σαν μια αγορά.
Rule of command = κρατος που βασίζεται στις ad hoc εντολές οπως Πχ νομοθετηματα βουλής, υπουργικές αποφάσεις κτλ. Σε αυτου του είδους το κράτος επειδή η αρχή είναι μια και όχι πολλές και μικρές δημιουργούνται μονοπώλια τάξεων που ευνοούν τις κρατεες τάξεις ανάλογα το εκάστοτε σύστημα (στον καπιταλισμό είναι οι ανώτερες και λίγο η μεσαία).
Δεν καταλαβαινω γιατι βαζεις τον καπιταλισμο στο rule of command και οχι law.
Ωραια, εχεις καποιες κατηγοριες ανθρωπων βασει χαρακτηριστικων. Ψιλοκαταλαβαινω αυτο που λες για το δικαιο, το προβλημα μου ειναι οτι δεν το στηριζεις σε μια σταθερη αρχη, αλλα σε κατι αοριστο οπως η ευρυθμη λειτουργια της κοινωνιας, που μποριει ο καθενας να ορισει οπως θελει (και προς το συμφερον του). Ειδικα συγκριτικα με το rule of law/command που ανεφερες πριν, μου φαινεται λιγο αντιφατικο.Διαφωνώ. Καταρχάς οι τάξεις στις οποίες αναφέρομαι εγώ δεν είναι κάποιες τεχνίτες ομάδες, αλλά είναι υπαρκτές, με διαφορετικά συμφέροντα, και σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό γενετικα προκαθορισμενες λόγο IQ και άλλων σε μικρότερο βαθμό σημαντικων χαρακτηριστικών προσωπικοτητας όπως conciensiousness. Το δίκαιο λοιπόν είναι απλά ένα προϊόν που παράγει η πολιτεία με σκοπό να μειώσει το κόστος των συναλλαγών ανάμεσα στις τάξεις. Όσο πιο "δίκαια" λοιπόν η κοινωνία (high trust society) τόσο μικρότερο αυτό το κόστος και τόσο πιο παραγωγική και εξελιγμένη η κοινωνία. Και πρόσεξε δεν αναφέρομαι στο δίκαιο φιλοσοφικά, δηλαδή βασισμένο σε κάποιο αξίωμα όπως NAP αλλά εντελώς πρακτικά, δηλαδή το δίκαιο που εξασφαλίζει την πιο εύρυθμη λειτουργία ανάμεσα στις τάξεις.
Το πρόβλημα με τις υπαναπτυκτες χώρες τώρα, δεν είναι το κράτος όπως νομίζεις, αλλά τα δημογραφικά στοιχεία της χώρας, και η κουλτούρα, δηλαδή χαμηλού IQ πληθυσμός και μεγάλο underclass τα οποία αποτρέπουν τους ανθρώπους από το να πάνε στην αγορά εξ αρχής. Σε τέτοιες χώρες η μόνη λύση είναι ένα πολύ ισχυρό κράτος (strongman state) που θα μειώσει το μέγεθος του underclass και γενικά θα εξαναγκάσει τους ανθρώπους να συμμετάσχουν στην αγορά, με το κόστος φυσικά της παραγόμενης διαφθοράς και αν αποτελεσματικότητα κεφαλαίου.
Δεν ξέρω δηλαδη γιατί νομίζεις πως σε χώρες μπαχαλα το πρόβλημα είναι το κράτος, ενώ εν απουσία αυτού το μόνο που γίνεται είναι επαναφορά σε subsistance economies και tribalism λογο δημογραφικού.
Για τις υποαναπτυκτες χωρες, δεν αμφισβητω την επιπτωση του Iq και της κουλτουρας του πληθυσμου τους, αλλα διαφωνω στο κατα ποσο ειναι λυση το κρατος. Δεν καταλαβαινω γιατι θεωρεις οτι μειωνουν οι strongmen το Underclass, σε αυτους βασιζονται για την εξουσια τους. Εκτος και αν εννοεις οτι θα επιβαλλουν καποια μορφη οικονομικης ελευθεριας, αλλα ποσες ειναι οι περιπτωσεις σαν τον Lee Kuan Yeu της Σιγκαπουρης και ποσες σαν το Τσαβεζ?
Το κρατος ειναι το αποτελεσμα αλλων προβληματων, αλλα με τη σειρα του εμποδιζει την δυνατοτητα των ανθρωπων που δεν εχουν 80 iq να προοδευσουν οικονομικα, να κανουν περισσοτερα παιδια και να εχεις ποιοτικη βλετιωση του πλυθησμου (ισως συνδιαστικα ια με τις κρεμαλες που εχεις αναφερει).
Μαζι σου, γι'αυτο λεω πως πρεπει να και να διαλυθει το παραμυθι της ισοτητας του αποτελεσματος, για να μην φτασουμε στον φασισμο.Το καλύτερο filtering που λες προϋποθέτει discrimination πάνω σε στοιχεία όπως IQ, κουλτούρα κτλ, τα οποία είναι όλα ασύμβατα με το κυρίαρχο δόγμα της δύσης, όπου όλοι είμαστε ίσοι, και το ίδιο εξου και ο διεθνισμος, ο οποίος πολύ απλά δεν είναι καθόλου competitive.
Αρα λοιπον το να σε μαχαιρωσουν στο δρομο και να σου κανουν εγχειριση ειναι το ιδιο, γιατι σου κοβουν το δερμα με αιχμηρό αντικείμενο (με καποιες διαφορες βεβαια).Κνίτης ε; τι μου λες ; αφού δεν εξέφρασα καμία άποψη.
Εγώ το τίτλο είδα και σκέφτηκα να γράψω ότι αυτό είναι το κοινό τους σημείο.
Ότι είτε με το ένα σύστημα είτε με το άλλο είσαι κάπως καταδικασμένος σε αυτό που κληρονομείς( χρώμα δέρματος στο φασισμό, εξυπνάδα ή περιουσία στο καπιταλισμό ξέρω γω). Τι είναι αυτό, κοινό δεν είναι ;
Το ένα βέβαια να πω ότι πάει κόντρα στο άλλο θεωρητικά γιατί αλλιώς ορίζεται η αξία του ατόμου οπότε δεν τα εξίσωσα κιόλας, άντε τι άλλο θα κάνω πια για εσάς
Η ηθική είναι πολύ σχετική βέβαια για τον κάθε έναν και δεν πετάω τη σκούφια μου για την ηθική του καπιταλισμού ούτε με έπεισε ποτέ κανείς περί δικαιοσύνης αλλά όχι ότι θα τρέξω να μοιράσω ότι περιουσία έχω. Τι το λες αυτό κάθε φορά δηλαδή.
Αντικειμενικά λέμε , σχεδίασε λέει ο Ρωλς ένα σύστημα που δεν ξέρεις τι είσαι εσύ έξυπνος, άπορος ,μαύρος, χαζός κτλ αλλά έτσι όπως το κόβω, ακόμα και έτσι δεν θα συμφωνούσαν οι άνθρωποι τι είναι πιο σωστό
Η underlying λογικη, το severity του ποσο "καταδικαζεσαι", τα αποτελεσματα και το τι μπορουν να κανουν οσοι εχουν προβλημα με την ανισοτητα ειναι θεμελιωδως διαφορετικα. Εκτος και αν το βλεπεις σε ενα τελειως θεωρητικο αοριστο επιπεδο, οπου αυτη η κριτικη μπορει να γινει για τα παντα.
Γινομαι αρκετα sperg, αλλα εξοργιζουν αφανταστα εκφρασεις τυπου να εισαι καταδικασμενος στις ικανοτητες σου. Οχι μονο γιατι ειναι μια τεραστια ροχαλα στη μουρη της αξιοκρατιας, αλλα και γιατι δειχνει τρομερη ελλειψη σεβασμου προς τους ανθρωπους που και στον παρελθον αλλα και σημερα θα ικετευαν να ειναι "καταδικασμενοι στις ικανοτητες τους". Γιατι η εναλλακτικη δεν ειναι απαραιτητα τιποτα ουτοπικες αταξικες ισοτητες, αλλα το να μην υπαρχει ουτε αυτο.
Dreamweaver
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dreamweaver αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η. Έχει γράψει 1,755 μηνύματα.
05-09-21
22:02
Οχι, ο καπιταλισμος δεν ειναι καμια top-down δικτατορια που επιβαλλεται κετρικα σαν τα αλλα συστηματα που παρουσιαζεις, δεν ειναι καν θεμελιωδως συστημα, αλλα βασιζεται στην ελευθερια και τους ακριβως ιδιους κανονες για ολους. Ειναι ουσιαστικα το rule of law εναντι rule of command που λες και εσυ. Εκτος και αν εννοεις κατι διαφορετικο, απο αυτο που καταλαβαινω εγω (ελευθερη αγορα)Κουμουνισμός -> Δικτατορία των κατώτατων τάξεων.
Σοσιαλισμός -> Δικτατορία της εργατικής τάξης.
Καπιταλισμός -> Δικτατορία της μεσαίας τάξης.
Και τα τρία αυτά φαινόμενα δημιουργούνται όταν μία χώρα χρησιμοποιεί Rule of Command (νομοθετήσεις, υπουργικές αποφάσεις κτλ) αντί για Rule of Law. Όταν υπάρχει Rule of Command αναπόφευκτα θα δημιουργηθεί κάποιο από τα παραπάνω αποτυχημένα μονοπώλια.
Στην πραγματικότητα κάθε χώρα πρέπει να δημιουργήσει μια μεικτή οικονομία υπό rule of law διότι κάθε χώρα αποτελείται από τάξεις με διαφορετικές ανάγκες. Οι κατώτατες τάξεις(underclass) χρειάζονται αναδιανομή για να μην γίνονται καταστροφικές καθώς δεν μπορούν να συμμετάσχουν στην αγορά. Η εργατική χρειάζεται κρατική ασφάλεια και εξασφάλιση από την εργασία της. Η μεσαία τάξη (υπάλληλοι/μάνατζερς) χρειάζονται κοινά για να μπορούν να παράγουν πολλαπλάσια αξία με την δουλειά τους, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες χρειάζονται property rights και rule of law για να μπορούν να οργανώσουν εθελοντικά την παραγωγή, και οι πολιτικοί χρειάζονται την οργάνωση αυτή για να μπορούν να παράξουν property rights, αναδιανομή του πλούτου και ασφάλεια. Κάθε χώρα μπορεί να παράγει όλα τα παραπάνω μακροπρόθεσμα μόνο εάν διατηρεί μια μεικτή οικονομία υπό rule of law.
Το κράτος χρειάζεται για να απεγλωβίζει την αγορά από τους περιορσμούς της, ενώ παράγει διαφθορά και κακή αποτελεσματικότητα κεφαλαίου, Όταν η αγορά απεγκλωβιστεί το κεφάλαιο πρέπει να διανέμεται σε εκείνη ώστε να επανέλεθει η αποτελεσματικότητα του και να μειωθεί η διαφθορά. Οι προηγμένες χώρες χρειάζονται ελεύθερες αγορές για να μπορούν να καινοτομούν, ενώ οι υποδεέστερες χώρες χρειάζονται κράτος το οποίο θα δημιουργήσει τις αγορές που δεν έχουν αντιγράφοτνας τις ανεπτυγμένες χώρες.
Όσον αφορά τον φασισμό, ο φασισμός είναι rule of command + εθνοκεντρισμός + μεικτή οικονομία.
Το μεγάλο πλεονέκτημα του φασισμού (και ο λόγος που θα αποτελέσει το κυριάρχο πολίτευμα του μέλλοντος διεθνώς) είναι ο εθνοκεντρισμός (kin selection) ο οποίος διατηρεί αναλίωτα τα δημογραφικά στοιχεία μιας χώρας/κουλτούρας καθώς δεν επιτρέπει την εισαγωγή underclass από άλλες χώρες/κουλτούρτες κάτι που επιτρέπει και ενθαρύνει ο διεθνισμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας μοντέρνας φασιστικής χώρας είναι η Κίνα η οποία έμαθε από τα λάθη της διεθνιστικής Ευρώπης, και όσο αυτή θα καταρρέει υπό το βάρος του εισαγώμενου underclass οι Κινέζοι χρησιμοποιοούν τον εθνοκεντρισμό τους για να διατηρήσουν τον πολύ καλό (IQ 105) και πολυπληθή πληθυσμό τους αναλοίωτο ενώ χρησιμοποιούν το rule of command για να δημιουργήσουν τις αγορές που δεν είχανε πολύ αποτελεσματικά.
Η ευρώπη όπου υπάρχει διεθνισμός και rule of legislation (command) δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να ανταγωνιστεί το μοντέλο της Κίνας καθαρά λόγο δημογραφικών στοιχείων (μέγεθος underclass) και έτσι στο μέλλον ή θα το υιοθετήσει για να επιβιώσει, ή δεν θα επιβιώσει.
Καταλαβαινω να μου γραφεις για ενα κρατος που διασφαλιζει οτι δεν δερνουμε ο ενας τον αλλος, τηρουνται οι συμφωνιες που κανουμε μεταξυ μας και δεν υπαρχουν εξωτερικες απειλες, αλλα οχι αυτα περι αναγκων των διαφορων ομαδων. Οταν αρχιζεις να εισαγες τις διαφορες τεχνητες ισοτητες και ειδικες αναγκες, ο καθενας θα προσπαθει να βρισκει καινουργιες αναγκες και αδικιες και το μονο που θα εχει σημασια θα ειναι η κεντρικη εξουσια, καταστρεφοντας το rule of law. Και το κρατος δεν απεγκλωβιζει καμια αγορα απο τους περιορισμους της, αλλα ειναι ο βασικος λογος υπαρχουν περιορισμοι και δυσλειτουργιες της. Ειδικα στις πιο τεχνολογικα πισω χωρες, ειναι ο βασικος λογος που δεν προχωρανε, γιατι κατι τετοιο χαλαει τα συμφεροντα των τοπικων συντεχνιων.
Οσο αφορα τον εθνικισμο, συμφωνω πως μαλλον προς τα εκει παμε, δυστυχως, και με δεδομενες τις εναλλακτικες ισως και να ειναι η λιγοτερο καταστροφικη εναλλακτικη. Αλλα δεν το θεωρω λυση, περισσοτερο καταντια, που θα μπορουσε να αποφευχθει με λιγοτερο authoritarian μετρα, οπως φιλτραρισμα αυτων αυτων που μεταναστευουν στη χωρα και περιοριστει το autistic screeching των αριστερων περι divertsity. Και εχω τρομερη αμφιβολια για το κατα ποσο το γυρισε η Κινα στον σκληρο εθνικισμο για λογους undeclass αντι του οτι πλεον μπορει να κοντραρει τη Δυση (λογω αυτο-αποδυναμωσης της Δυσης)
Dreamweaver
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dreamweaver αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η. Έχει γράψει 1,755 μηνύματα.
05-09-21
16:23
Αυτα τα περιμενα απο κατεστραμμενους κνιτες, οχι εσεναΕγώ πιστεύω ότι μοιάζουν στην ηθική από πίσω , δηλαδή στην ιεραρχία και στην ανισότητα.
Απλά στο φασισμό μπορεί από την αρχή κάποια άτομα να καταδικάζονται στον πάτο της ιεραρχίας ενώ στον καπιταλισμό μπορείς να ανέβεις ιεραρχία θεωρητικά αν ''αξίζεις'' και δεν είσαι καταδικασμένος λόγω ρατσισμού, φυλής, φύλου ή κάτι τέτοιο. Έχεις αυτή την ισότητα ας πούμε σαν άτομο να γίνεις πιο άνισος από τους άλλους όπως και οι άλλοι.
Αλλά μπορούμε να σκεφτούμε το ότι έτυχε να έχεις μια καταγωγή ή μια ικανότητα , άρα να αξίζεις παραπάνω στο αντίστοιχο σύστημα, είναι το ίδιο πράγμα από άποψη ηθικής, γιατί κάτι σου τυχαίνει ή δεν σου τυχαίνει , δεν το επέλεξες ούτε προσπάθησες απαραίτητα για αυτό.
Ασχέτως που μπορεί να αρέσει η ''αξιοκρατία'' και να θεωρείται δικαιοσύνη το ''στον κάθε ένα με τις ικανότητές του'' οι οποίες όμως του έτυχαν.
Η ανισοτητα γαι την οποια μιλας ειναι η ανισοτητα του αποτελεσματος, ενω υπαρχει και αυτη των ευκαιριων/νομων. Ο καπιταλισμος δεν δημιουργει τη διαφορα στο αποτελεσμα, αλλα το αναδυκνυει, ή καλυτερα δινει την ελευθερια στους ανθρωπους να επιλεξουν καιαυτο οδηγει σε αυτο αποτελεσμα, δεν ειναι ενα top-down "συστημα" που οριζει αξιες-αμοιβες. Μπορει να θεωρεις αδικη την ανισοτητα αποτελεσματος, αλλα αφενως αδικο ειναι και το να ειναι ολοι ιδιοι ανεξαρτητως ποσο συμβαλλει ο καθενας, αφετερου δεν σε εμποδιζει και κανενας να βαλεις το χερι στη (δικη σου) τσεπη και να βοηθησεις τους αλλους. Ειναι και λιγο υπερβολικο να βαζεις στην ιδια κατηγορια ενα συστημα που αναδικνυει ανισοτητες που υπαρχουν, με τον φασισμο, που τεχνητα κατηγοριοποιει και να οριζει την αξια ανθρωπων επειδη ετσι γουσταρει. Μου αρεσει που γραφεις κιολας οτι στον καπιταλισμο "απλα" μπορεις να δουλεψεις και να βελτιωσεις την κατασταση σου. Απλα. ΑΠΛΑ. Δεν ειναι τοσο λιγο οσο πιστευεις αυτη η ευκαιρια. Στα περι διακρισεων, ουτε χαρακτηριστικο του καπιταλισμου ειναι, νομοθετικα βασιζεται πολυ πιο κοντα στο φασισμο, ουτε στο τελος της ημερας σε εμποδιζει κανενας να στηριζεις αυτα τα ατομα.
Οσο αφορα το οτι απλα ετυχε να γεννηθεις να εχεις καποιες ικανοτητες σε ενα συστημα που το εκτημα, αφενως υποεκτημας ποσο σημαντικη ειναι η εργατικοτητα, αφετερου ποσο σημαντικο να υπαρχει τουλαχιστον αυτο. Και για να καταληξουμε και καπου, με τι συγκρινεις αυτη την ιεραρχιση βασει ικανοτητων? Και πιστευω οτι μπορεις να γραψεις κατι καλυτερο απο τα οΛοΙ ιΣοΙ