Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
28-05-09
18:56
Σέβομαι το προσωπικό γούστο, να σου αρέσει ή να μη σου αρέσει κάτι, και η συγκεκριμένη ταινία είναι απ' αυτές που έχουν είτε λάτρεις, είτε ορκισμένους εχθρούς. ...Αλλά πώς ορίζεις το "επιφανειακά";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
07-08-08
02:49
Τι μας λέει τελικά ο Aronofsky σε αυτό το τρίτο και ακαταλαβίστικο μέρος με τον "κοσμικό" ταξιδιώτη;
Μια σκέψη που πέρασε σήμερα από το μυαλό μου λέει πως πρόκειται
Μια σκέψη που πέρασε σήμερα από το μυαλό μου λέει πως πρόκειται
για ένα εσωτερικό ταξίδι σε αναζήτηση του πραγματικού εαυτού. Ίσως και η "φυσαλίδα/σφαίρα" μέσα στην οποία βρίσκεται, να συμβολίζει την ολοκλήρωση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
30-06-08
22:34
Θα προσπαθήσω να περιγράψω τη δική μου ερμηνεία του The Fountain.
Φυσικά δεν είναι παρά η δική μου ερμηνεία, η οποία κάλλιστα μπορεί να αλλάξει στην επόμενη θέαση... Το αντικείμενο πάντως της ταινίας Ο Έρωτας και ο Θάνατος, προσφέρεται για προσωπικές εκτιμήσεις και αναλύσεις.
ΚΑΡΑ-MAJOR SPOILERS AHEAD:
Φυσικά δεν είναι παρά η δική μου ερμηνεία, η οποία κάλλιστα μπορεί να αλλάξει στην επόμενη θέαση... Το αντικείμενο πάντως της ταινίας Ο Έρωτας και ο Θάνατος, προσφέρεται για προσωπικές εκτιμήσεις και αναλύσεις.
ΚΑΡΑ-MAJOR SPOILERS AHEAD:
Η Ίζι γράφει μια φανταστική ιστορία που διαδραματίζεται στην Ισπανία του 16ου αιώνα. Αλληγορικά όμως η ιστορία αυτή δεν απέχει καθόλου από τη δοκιμασία που περνά η Ιζι στο παρόν. Η μοντέρνα Ιζι υποφέρει από μια ασθένεια που μοιραία θα την οδηγήσει στο Θάνατο. Ακούμε την Ιζαμπέλ από την ιστορία της Ιζι να λέει:
“The beast runs amok in my kingdom. He has isolated me, and now he is sharpening his talons for one more fateful push”.
Πόσο θυμίζει αυτή της η φράση τον καρκίνο στον εγκέφαλο που την πολιορκεί και περιορίζει σιγά-σιγά όλες τις καθημερινές της εκδηλώσεις. Αρκεί να αλλάξει κανείς τη λέξη kingdom με τη λέξη head και το νόημα προκύπτει από μόνο του.
Ο Τομ, όπως αναφέρει η Ισαμπέλ, είναι: “My conquistador! Always conquering…” Έτοιμος να τα βάλει ακόμα και με τον ίδιο το Θάνατο για την Αγαπημένη του, αναλώνει το λιγοστό χρόνο που τους απομένει, με την ελπίδα να της χαρίσει μια παράταση ζωής και ίσως και την Αθανασία.
Αμετανόητος αντιστέκεται στην ιδέα του Θανάτου πεπεισμένος πως ο Θάνατος δεν είναι παρά μια ασθένεια που μπορεί να “γιατρευτεί”.
Στο παραμύθι της Ιζι η εμμονή του αυτή εξιλεώνεται από την αγάπη που τρέφει για τη βασίλισσά του και τη χώρα του. Πως όμως θα τελειώσει αυτό το παραμύθι;
- “Finish it” ζητάει επιτακτικά η αγαπημένη του. Σχεδόν σαν να του ζητάει να τελειώσει την ίδια τη ζωή του... Αυτό που καλείται να κάνει τώρα ο Τομάς/Τομ, είναι να αναζητήσει ή καλύτερα να αναγνωρίσει το αληθινό μονοπάτι προς την Αθανασία....
Στο βιβλίο του The Silmarillion, o Tolkien αναφέρει πως ο Θεός που έπλασε τη Μέση Γη, ο Ιλουβάταρ, έδωσε στα ξωτικά Αθανασία και στους ανθρώπους, το πολυτιμότερο δώρο, αυτό του Θανάτου.
Στις Ταρώ η κάρτα του Θανάτου, σπάνια συμβολίζει πραγματικό θάνατο καθώς σχετίζεται περισσότερο με τη μεταστοιχείωση και την αέναη αλλαγή. Στη φύση ο θάνατος είναι μια συνεχής διαδικασία που αναγεννά τη Ζωή.
“What do you think of that idea?” Αναρωτιέται η Ιζι: “Death as an act of creation?”
Έτσι, σύμφωνα με την ταινία, η Αθανασία κερδίζεται μόνο μέσα από το Θάνατο και τη συνεχή μεταστοιχείωση της Ενέργειας.
Ο ίδιος ο Aronofsky λέει σε μια συνέντευξή του:
"It's about this endless cycle of energy and matter, tracing back to the Big Bang. We're all just borrowing this matter and energy for a little bit, until it goes back into everything else, and that connects us all."
Είναι αυτή η ένωση με το Όλον που ο Τομ δεν μπορεί να αντιληφθεί παρόλο που είναι ο πρωταρχικός στόχος του εξαρχής.
Ας θυμηθούμε τώρα, πως ο πρώτος τίτλος που είχε επιλεγεί για την ταινία ήταν “The Last Man”. Ο Τομ του μέλλοντος έχει πιθανότατα κατακτήσει την Αθανασία, αλλά παράλληλα έχει καταδικαστεί να ζει αέναα το μαρτύριο της δυαδικότητας καθώς έχει χωριστεί από την αγαπημένη του για πάντα. ("Together we shall live forever").
Ο Τομ του μέλλοντος λυτρώνεται όταν αφήνεται να γίνει ένα με το Δέντρο της Ζωής. Ίσως το ίδιο δέντρο που ο ίδιος έσπειρε πάνω από τον τάφο της λατρεμένης του Ιζι, ίσως το ίδιο δέντρο που βρίσκει ο Τομάς στην Ισπανία... και τότε μόνο ανακαλύπτει πως ο Θάνατος είναι ο δρόμος προς το Δέος και καταφέρνει να ολοκληρώσει το βιβλίο....
“The beast runs amok in my kingdom. He has isolated me, and now he is sharpening his talons for one more fateful push”.
Πόσο θυμίζει αυτή της η φράση τον καρκίνο στον εγκέφαλο που την πολιορκεί και περιορίζει σιγά-σιγά όλες τις καθημερινές της εκδηλώσεις. Αρκεί να αλλάξει κανείς τη λέξη kingdom με τη λέξη head και το νόημα προκύπτει από μόνο του.
Ο Τομ, όπως αναφέρει η Ισαμπέλ, είναι: “My conquistador! Always conquering…” Έτοιμος να τα βάλει ακόμα και με τον ίδιο το Θάνατο για την Αγαπημένη του, αναλώνει το λιγοστό χρόνο που τους απομένει, με την ελπίδα να της χαρίσει μια παράταση ζωής και ίσως και την Αθανασία.
Αμετανόητος αντιστέκεται στην ιδέα του Θανάτου πεπεισμένος πως ο Θάνατος δεν είναι παρά μια ασθένεια που μπορεί να “γιατρευτεί”.
Στο παραμύθι της Ιζι η εμμονή του αυτή εξιλεώνεται από την αγάπη που τρέφει για τη βασίλισσά του και τη χώρα του. Πως όμως θα τελειώσει αυτό το παραμύθι;
- “Finish it” ζητάει επιτακτικά η αγαπημένη του. Σχεδόν σαν να του ζητάει να τελειώσει την ίδια τη ζωή του... Αυτό που καλείται να κάνει τώρα ο Τομάς/Τομ, είναι να αναζητήσει ή καλύτερα να αναγνωρίσει το αληθινό μονοπάτι προς την Αθανασία....
Στο βιβλίο του The Silmarillion, o Tolkien αναφέρει πως ο Θεός που έπλασε τη Μέση Γη, ο Ιλουβάταρ, έδωσε στα ξωτικά Αθανασία και στους ανθρώπους, το πολυτιμότερο δώρο, αυτό του Θανάτου.
Στις Ταρώ η κάρτα του Θανάτου, σπάνια συμβολίζει πραγματικό θάνατο καθώς σχετίζεται περισσότερο με τη μεταστοιχείωση και την αέναη αλλαγή. Στη φύση ο θάνατος είναι μια συνεχής διαδικασία που αναγεννά τη Ζωή.
“What do you think of that idea?” Αναρωτιέται η Ιζι: “Death as an act of creation?”
Έτσι, σύμφωνα με την ταινία, η Αθανασία κερδίζεται μόνο μέσα από το Θάνατο και τη συνεχή μεταστοιχείωση της Ενέργειας.
Ο ίδιος ο Aronofsky λέει σε μια συνέντευξή του:
"It's about this endless cycle of energy and matter, tracing back to the Big Bang. We're all just borrowing this matter and energy for a little bit, until it goes back into everything else, and that connects us all."
Είναι αυτή η ένωση με το Όλον που ο Τομ δεν μπορεί να αντιληφθεί παρόλο που είναι ο πρωταρχικός στόχος του εξαρχής.
Ας θυμηθούμε τώρα, πως ο πρώτος τίτλος που είχε επιλεγεί για την ταινία ήταν “The Last Man”. Ο Τομ του μέλλοντος έχει πιθανότατα κατακτήσει την Αθανασία, αλλά παράλληλα έχει καταδικαστεί να ζει αέναα το μαρτύριο της δυαδικότητας καθώς έχει χωριστεί από την αγαπημένη του για πάντα. ("Together we shall live forever").
Ο Τομ του μέλλοντος λυτρώνεται όταν αφήνεται να γίνει ένα με το Δέντρο της Ζωής. Ίσως το ίδιο δέντρο που ο ίδιος έσπειρε πάνω από τον τάφο της λατρεμένης του Ιζι, ίσως το ίδιο δέντρο που βρίσκει ο Τομάς στην Ισπανία... και τότε μόνο ανακαλύπτει πως ο Θάνατος είναι ο δρόμος προς το Δέος και καταφέρνει να ολοκληρώσει το βιβλίο....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.