roumana
Διάσημο μέλος
... χρησιμοποιούνται για να βρεις την αλήθεια.Χρήσιμου ψέμματος
Φαντά σου τώρα ο ανακριτής της αστυνομίας να μιλάει 100% ειλικρινά με έναν υποτιθέμενο δολοφόνο…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Θα είχαμε πολλούς ανθρώπους που ενεργούν με καλή πρόθεση.αν υπήρχαν πολλοί σαν αυτόν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
100% ειλικρίνεια είναι να το παραδεχόμαστε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Μάνα που μισεί τον γαμπρό της είναι άλλη περίπτωση.Δεν θα μιλησω για σενα και καλύτερα να το δείς κι εσύ εξωτερικά γιατί το παράδειγμα που έφερες είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Η μητέρα και η κόρη λοιπόν μιλάνε για το πόσο η μάνα μισει το γαμπρό. Στον γαμπρό και οι δυο υποκρινονται. Σε τί θα ωφελούσε αυτό;
Άρα η υποκρισία δεν είναι επιλογή μόνο συμπεριφοράς δικής μας, αλλά και επιλογή του πώς θέλουμε να μας φέρονται. Αυτός που λέει την αλήθεια την ζητάει κιόλας και ίσως έχοντας το γνώθι σ'αυτόν, βγαινει τελικά κερδισμένος;
"να μην τον γουστάρει η πεθερά είπα εγώ", όχι "να τον μισει". Πιστεύω ότι καταλαβαίνεις την διαφορά...
Εδώ η φαντασία σου οργιάζει.Η αντιπαθεια της μάνας έχει μια ριζα. Ας υποθέσουμε ότι αυτή είναι η ζήλια. Η κόρη της έχει ξεσκιστεί στο σέξ με τον αγαπημένο της και το χαίρεται. Τη μάνα αντίθετα ο μπαμπας την κανόνισε με το ζόρι όσες φορές την κανόνισε, που ήταν ελαχιστες δεν τις χάρηκε καθόλου και φυσικά εκείνη έτσι το βλέπει ότι "την κανόνισε".
Η μάνα λοιπόν υποκρίνεται στην κόρη, όμως απο μέσα της θεωρεί πως η κόρη της έπεσε θυμα των σεξουαλικών της ορμών μ'αυτόν τον άθλιο. Οτι την παρέσυρε σε σκοτεινές και αμαρτωλές τυχόν διαδρομές και οτι πάει στράφι. Όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα και σκέψεις που ξεκινάνε απο τον γαμπρό της μέν, αντανακλούν δε εκ των πργμάτων και στην κόρη της, τα κρύβει απο υποτιθέμενη αγάπη για την κόρη της;
Σαν αυτό μπορώ να σου βρώ χιλια παραδείγματα που η μάνα μισεί το γαμπρό και, αυτό αντανακλά φυσικά και στην κόρη της. Οπότε;
Δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις ψυχολογίας να σου απαντήσω επ ακριβώς τι τρέχει με τη συγκεκριμένη σχέση, όμως, μπορώ να σου πω ότι είσαι off topic σε μεγάλο κομμάτι του κειμένου σου[FONT="]. [/FONT] (Ίσως να κάνουμε άλλο θέμα «Σχέση μίσους πεθερά - γαμπρό»)
[FONT="].[/FONT]
Κοίτα να δεις που πάει το μυαλό του κόσμου. Στο χωριό μου Buggs, το να μην πεις στον γαμπρό «δεν σε γουστάρω» το λένε και τρόπους. Κάτι του στιλ… γούστο της καπέλο της, μου πέφτει λόγος?Είναι ενας υπογειος έλεγχος του ζευγαριού δια μέσου της μάνας κι αυτός ειναι ο λόγος της υποκρισίας της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Η κόρη μου θα ήξερε πάντα τι σκέφτομαι. Ο γαμπρός μου δεν θα το μάθαινε ποτέ. Απομακρυνόμαστε από την ουσία του τοπικ. Μην μπούμε σε βαρετές λεπτομέρειες για το πώς θα αντιδρούσα εγώ σε ένα υποτιθέμενο αντιπαθητικό γαμπρό.Γιατί αλλιώς, καλύτερα θα είναι από κάθε άποψη η κόρη σου να ξέρει τί σκεφτεσαι με το νι και με το σίγμα και με το γιατί.
Έχεις δίκιο. Η υποκρισία δεν μας βοηθάει να γνωρίσουμε καλά τον εαυτό μας. Την χρησιμοποιούμε για να επιβιώσουμε αλλά ουσιαστικά μας σκοτώνει. Το πρόβλημα είναι ότι δεν είμαστε και οι καλυτεροι αποδέχτες της αλήθειας (των άλλων) .Η υποκρισια των άλλων σίγουρα δεν μας διευκολύνει και πολύ να δούμε αντικειμενικα τον εαυτό μας.
Τόσα και τόσα σοφά λόγια γράψανε κατά καιρούς για το πώς να προχωράς και να μην ακούς τους άλλους…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Αν η καλύτερή μου φίλη με ρωτάει «πώς είμαι?» και είναι κακάσχημη, εγώ θα της πω… «είσαι κακάσχημη?» ή θα της πω: «καλούτσικη είσαι?».
Όταν αγαπάς προστατεύεις τον άλλον, δεν τον πληγώνεις. Μπορεί να μην υπερβάλλω με το ψέμα
λέγοντας της «είσαι θεά» αλλά δεν θα την αποστείλω μιλώντας της με 100% ειλικρίνεια. Για την συγκεκριμένη ερώτηση δεν είναι απαραίτητη.
Για το πότε είναι και πότε δεν είναι απαραίτητη η ειλικρίνεια, η κουλτούρα του καθενός το καθορίζει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Στην δεύτερη δεν ξέρουν να κάνουν αλλιώς, γιατί μάθανε πως αυτό είναι το σωστό.
Στην τρίτη είναι επιλογή τους να υποκρίνονται.
Στην τέταρτη υποκρίνονται και πάλι αναγκαστικά. Το κάνουν για τους άλλους.
Νομίζω ότι η αιτία που υποκρίνονται είναι διαφορετική.
(Και αν ο συλλογισμός μου είναι εντελώς λάθος… δεν πειράζει… ρωτώντας φτάνεις στην πόλη)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
1)Φοβούνται την απόρριψη.
2)Είναι τρόπος ζωής που μάθανε από μικρά και δεν ξέρουν να ενεργήσουν διαφορετικά.
3)Αποσκοπούν κάτι που δεν μπορούν να το πάρουν με ειλικρίνεια.
Στην πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση τους δικαιολογώ.
Η τρίτη είναι που με προβληματίζει. Εκεί πρέπει να έχεις πείρα, ένστικτο, τύχη για να τους αντιλαμβάνεσαι…
(συμπληρώνετε τη λίστα, δεν ξέρω όλους τους λόγους…)
edit: 4) Μερικές φορές η ειλικρίνεια κάνει κακό. Οπότε υποκρίνονται για να μην πληγόσουν ή αποθαρρύνουν τους άλλους.
Πχ: ο γιατρός υποκρίνεται κάθε φορά όταν πρέπει να ενημερώσει τους ασθενείς για σοβαρές αρρώστιες. Δεοντολογικό είναι να παρουσιάζει τα πράγματα σε καλύτερο, ελπιδοφόρο φως…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.