DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
14-10-08
17:51
Αν κατάλαβα καλά, το θέμα ξεκίνησε από ισότητα και πήγε στο νέο οικογενειακό δίκαιο και τις διατάξεις για την επιμέλεια...
Ισότητα-Ισονομία-Ισοπολιτεία δε νομίζω ότι υπάρχει απόλυτα για τις γυναίκες αφού ακόμα και όπου ο νόμος προστατεύει τις αρχές αυτές, έρχονται άγραφοι νόμοι, παραδόσεις, κλπ για να λειτουργήσουν αποτρεπτικά είτε απευθείας είτε ως δευτερεύουσες αιτίες. π.χ. μια γυναίκα μπορεί να διεκδικήσει ισότιμα μια θέση με προαγωγή, όταν όμως δεν προλαβαίνει λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων να παρακολουθήσει κάποια τυχόν σχετικά σεμινάρια, τότε τη θέση την παίρνει δικαιωματικά αυτός που τα παρακολούθησε δηλ εκείνος που η δική του γυναίκα τρέχει τα παιδιά και το σπίτι και τον αφήνει ήσυχο να διαβάζει... σωστά?
Ισότητα λοιπόν ... άσε, άλλη φορά.
Όσο για την κοινή επιμελεια, να μοιραστώ μαζί σας το ότι από γνωστές μου οικογένειες (και είμαστε πολλές δημοτικό-γυμνάσιο), ο μπαμπάς, δεν ασχολείται με το σε ποιό φροντιστήριο αγγλικών θα πάνε τα παιδιά, δεν τρέχει να μάθει σε ποιό σχολείο είναι καλύτερα για να γραφτούν, δε μιλάει με δασκάλες μπαλλέτου, ρυθμικής, κιθάρας και πιάνου μέχρι να γίνει η τελική επιλογή, σαφώς δεν πηγαίνει να πάρει ελέγχους και να μιλήσει με τους εκπαιδευτικούς, δεν περνάει ώρες με το πιτσιρίκι για να δει τί του αρέσει και τί όχι τελικά, δεν το πηγαινοφέρνει στις ασχολίες του για να μιλήσει αναπόφευκτα (αν δεν περιμένει στο αυτοκίνητο για να ακούει και τον αγώνα) με τους δασκάλους του.
Ποιός του δίνει λοιπόν το δικαίωμα να θέλει να αποφασίζει για τέτοια και άλλα παρόμοια ή μη θέματα μετά το διαζύγιο?
Δηλαδή πιστεύει κανείς ότι όταν π.χ. η μητέρα θέλει ιδιωτικό σχολείο και ο πατέρας δημόσιο είναι μόνο για ιδεολογικούς λόγους και όχι γιατί ο πατέρας θέλει να αποφύγει τη δαπάνη?
Ποιός διασφαλίζει το ότι τυχόν κοινή επιμέλεια θα έχει αποκλειστικά αντικείμενο την ευημερία του παιδιού και όχι την στείρα αντιπαράθεση των γονιών?
Να προτείνω μετά το τεκμήριο της αθωότητας να εξετάσουμε και το τεκμήριο της καταλληλότητας (για τις μαμάδες)?
φεύγω τώρα γιατί πρέπει να πάω το παιδί στα γαλλικά...
Ισότητα-Ισονομία-Ισοπολιτεία δε νομίζω ότι υπάρχει απόλυτα για τις γυναίκες αφού ακόμα και όπου ο νόμος προστατεύει τις αρχές αυτές, έρχονται άγραφοι νόμοι, παραδόσεις, κλπ για να λειτουργήσουν αποτρεπτικά είτε απευθείας είτε ως δευτερεύουσες αιτίες. π.χ. μια γυναίκα μπορεί να διεκδικήσει ισότιμα μια θέση με προαγωγή, όταν όμως δεν προλαβαίνει λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων να παρακολουθήσει κάποια τυχόν σχετικά σεμινάρια, τότε τη θέση την παίρνει δικαιωματικά αυτός που τα παρακολούθησε δηλ εκείνος που η δική του γυναίκα τρέχει τα παιδιά και το σπίτι και τον αφήνει ήσυχο να διαβάζει... σωστά?
Ισότητα λοιπόν ... άσε, άλλη φορά.
Όσο για την κοινή επιμελεια, να μοιραστώ μαζί σας το ότι από γνωστές μου οικογένειες (και είμαστε πολλές δημοτικό-γυμνάσιο), ο μπαμπάς, δεν ασχολείται με το σε ποιό φροντιστήριο αγγλικών θα πάνε τα παιδιά, δεν τρέχει να μάθει σε ποιό σχολείο είναι καλύτερα για να γραφτούν, δε μιλάει με δασκάλες μπαλλέτου, ρυθμικής, κιθάρας και πιάνου μέχρι να γίνει η τελική επιλογή, σαφώς δεν πηγαίνει να πάρει ελέγχους και να μιλήσει με τους εκπαιδευτικούς, δεν περνάει ώρες με το πιτσιρίκι για να δει τί του αρέσει και τί όχι τελικά, δεν το πηγαινοφέρνει στις ασχολίες του για να μιλήσει αναπόφευκτα (αν δεν περιμένει στο αυτοκίνητο για να ακούει και τον αγώνα) με τους δασκάλους του.
Ποιός του δίνει λοιπόν το δικαίωμα να θέλει να αποφασίζει για τέτοια και άλλα παρόμοια ή μη θέματα μετά το διαζύγιο?
Δηλαδή πιστεύει κανείς ότι όταν π.χ. η μητέρα θέλει ιδιωτικό σχολείο και ο πατέρας δημόσιο είναι μόνο για ιδεολογικούς λόγους και όχι γιατί ο πατέρας θέλει να αποφύγει τη δαπάνη?
Ποιός διασφαλίζει το ότι τυχόν κοινή επιμέλεια θα έχει αποκλειστικά αντικείμενο την ευημερία του παιδιού και όχι την στείρα αντιπαράθεση των γονιών?
Να προτείνω μετά το τεκμήριο της αθωότητας να εξετάσουμε και το τεκμήριο της καταλληλότητας (για τις μαμάδες)?
φεύγω τώρα γιατί πρέπει να πάω το παιδί στα γαλλικά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.