Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
19-11-08
02:44
Η άρνηση του AIDS - AIDS denialism δεν είναι άρθρο για την ομοφυλοφιλία. Αναφέρεται στο φαινόμενο που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια με τους οροθετικούς να πιστεύουν οτι δεν οφείλεται το AIDS στον HIV, αλλά στα φάρμακα για το HIV/AIDS. Οπότε καλύτερα θα ήταν να υπάρχει μόνο του σαν θέμα.
Ούτε το θέμα Fa'afafine - Τα αγόρια που μεγαλώνουν να είναι κορίτσια έχει να κάνει με την ομοφυλοφιλία. Τα άτομα αυτά είναι transexual.
Διαβάστε τα άρθρα δεν κάνει κακό...
Ούτε το θέμα Fa'afafine - Τα αγόρια που μεγαλώνουν να είναι κορίτσια έχει να κάνει με την ομοφυλοφιλία. Τα άτομα αυτά είναι transexual.
Διαβάστε τα άρθρα δεν κάνει κακό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
19-11-08
02:15
Ο φιλόλογος που σκανδάλισε τα μεσοπολεμικά ήθη.
Ήταν το 1934 όταν κυκλοφόρησε από την Ακαδημία Αθηνών μια έκδοση του «Συμποσίου» του Πλάτωνα με τη μετάφραση και τα σχόλια του φιλόλογου Ιωάννη Συκουτρή, ο οποίος, αν και σε νεαρή ηλικία - είχε γεννηθεί στη Σμύρνη το 1901 από πάμφτωχη οικογένεια - είχε ήδη κερδίσει την εκτίμηση της ευρωπαϊκής διανόησης, κυρίως της γερμανικής, αφού είχε σπουδάσει, μεταξύ άλλων, στο Βερολίνο και στη Λειψία, κοντά σε δυο από τους μεγαλύτερους φιλόλογους του 20ου αιώνα, τον Ulrich von Wilamowitz και τον Werner Jaeger.
Οι εργασίες του για τον Δημοσθένη, τον Σπεύσιππο, του Σωκρατικούς και την αρχαία ελληνική και βυζαντινή επιστολογραφία είχαν εντυπωσιάσει τους επιστημονικούς κύκλους. Τα πιο έγκριτα περιοδικά δημοσίευαν άρθρα και κρητικές του. Επιπλέον, ο εκδοτικός οίκος Teubner του είχε από το 1928 αναθέσει τη νέα έκδοση του Δημοσθένη, γεγονός που αποτελούσε τεράστια τιμή και αναγνώριση. Ο Συκουτρής είχε απορρίψει, παρά ταύτα, μια δελεαστική πρόταση από το πανεπιστήμιο της Πράγας, να αναλάβει την έδρα της Κλασικής Φιλολογίας, και είχε προτιμήσει να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Στα προλεγόμενα του «Συμποσίου» (το οποίο αφιέρωνε στην σύζυγο του Χαρά), ο φιλόλογος που πολλοί έχουν χαρακτηρίσει αντάξιο του Αδαμάντιου Κοραή τόλμησε να μιλήσει και για ένα ζήτημα που και μια απλή αναφορά του μπορούσε τότε - μήπως όχι και σήμερα; - να σκανδαλίσει τα πλήθη: τον παιδικό και ομοφυλοφιλικό έρωτα στην αρχαία Ελλάδα. Ο ίδιος το ήξερε ότι έπαιζε με την φωτιά: «Το θέμα είναι βέβαια πολύ λεπτό», έγραφε στην εισαγωγή του. «Αναφέρεται σε κάτι απολύτως ξένο προς τις συνήθειες και τις ηθικές αντιλήψεις της σημερινής κοινωνίας. Αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από την υποχρέωση να το αντικρίσουμε με ψυχραιμία και αγνότητα, την καθιστά ακόμα μεγαλύτερη.»
Ο ασκός του Αιόλου, όμως είχε ήδη ανοίξει παρά τα θετικά σχόλια που είχε εξασφαλίσει η έκδοση από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Αχιλλέα Τζάρτζανο, τον Αχιλλέα Κύρου της «Εστίας», τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Οι επιθέσεις που δέχτηκε τα επόμενα χρόνια ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Τα λιβελογραφήματα του κίτρινου τύπου ήταν σχεδόν καθημερινά. Το περιοδικό «Επιστημονική Ηχώ» με εκτενή, απανωτά δημοσιεύματα, τον σφυροκοπούσε λυσσαλέα. Η αρχιεπισκοπή επίσης. Και απέναντι του, εκτός από τον μεσοπολεμικό ηθικισμό, είχε έναν ακόμα ορκισμένο εχθρό: το ακαδημαϊκό κατεστημένο. Η υποψηφιότητα του, το 1936, για την έδρα της Αρχαία; Ελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, είχε ενοχλήσει τους υπόλοιπους ισχυρούς «μνηστήρες» της.
Ο Συκουτρής δεν άντεξε. Δεν κατάφερε να βρει μια διέξοδο. Αυτοκτόνησε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1937.
Πηγή: Ένθετο περιοδικό Κ της εφημερίδας καθημερινή
Ήταν το 1934 όταν κυκλοφόρησε από την Ακαδημία Αθηνών μια έκδοση του «Συμποσίου» του Πλάτωνα με τη μετάφραση και τα σχόλια του φιλόλογου Ιωάννη Συκουτρή, ο οποίος, αν και σε νεαρή ηλικία - είχε γεννηθεί στη Σμύρνη το 1901 από πάμφτωχη οικογένεια - είχε ήδη κερδίσει την εκτίμηση της ευρωπαϊκής διανόησης, κυρίως της γερμανικής, αφού είχε σπουδάσει, μεταξύ άλλων, στο Βερολίνο και στη Λειψία, κοντά σε δυο από τους μεγαλύτερους φιλόλογους του 20ου αιώνα, τον Ulrich von Wilamowitz και τον Werner Jaeger.
Οι εργασίες του για τον Δημοσθένη, τον Σπεύσιππο, του Σωκρατικούς και την αρχαία ελληνική και βυζαντινή επιστολογραφία είχαν εντυπωσιάσει τους επιστημονικούς κύκλους. Τα πιο έγκριτα περιοδικά δημοσίευαν άρθρα και κρητικές του. Επιπλέον, ο εκδοτικός οίκος Teubner του είχε από το 1928 αναθέσει τη νέα έκδοση του Δημοσθένη, γεγονός που αποτελούσε τεράστια τιμή και αναγνώριση. Ο Συκουτρής είχε απορρίψει, παρά ταύτα, μια δελεαστική πρόταση από το πανεπιστήμιο της Πράγας, να αναλάβει την έδρα της Κλασικής Φιλολογίας, και είχε προτιμήσει να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Στα προλεγόμενα του «Συμποσίου» (το οποίο αφιέρωνε στην σύζυγο του Χαρά), ο φιλόλογος που πολλοί έχουν χαρακτηρίσει αντάξιο του Αδαμάντιου Κοραή τόλμησε να μιλήσει και για ένα ζήτημα που και μια απλή αναφορά του μπορούσε τότε - μήπως όχι και σήμερα; - να σκανδαλίσει τα πλήθη: τον παιδικό και ομοφυλοφιλικό έρωτα στην αρχαία Ελλάδα. Ο ίδιος το ήξερε ότι έπαιζε με την φωτιά: «Το θέμα είναι βέβαια πολύ λεπτό», έγραφε στην εισαγωγή του. «Αναφέρεται σε κάτι απολύτως ξένο προς τις συνήθειες και τις ηθικές αντιλήψεις της σημερινής κοινωνίας. Αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από την υποχρέωση να το αντικρίσουμε με ψυχραιμία και αγνότητα, την καθιστά ακόμα μεγαλύτερη.»
Ο ασκός του Αιόλου, όμως είχε ήδη ανοίξει παρά τα θετικά σχόλια που είχε εξασφαλίσει η έκδοση από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Αχιλλέα Τζάρτζανο, τον Αχιλλέα Κύρου της «Εστίας», τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Οι επιθέσεις που δέχτηκε τα επόμενα χρόνια ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Τα λιβελογραφήματα του κίτρινου τύπου ήταν σχεδόν καθημερινά. Το περιοδικό «Επιστημονική Ηχώ» με εκτενή, απανωτά δημοσιεύματα, τον σφυροκοπούσε λυσσαλέα. Η αρχιεπισκοπή επίσης. Και απέναντι του, εκτός από τον μεσοπολεμικό ηθικισμό, είχε έναν ακόμα ορκισμένο εχθρό: το ακαδημαϊκό κατεστημένο. Η υποψηφιότητα του, το 1936, για την έδρα της Αρχαία; Ελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, είχε ενοχλήσει τους υπόλοιπους ισχυρούς «μνηστήρες» της.
Ο Συκουτρής δεν άντεξε. Δεν κατάφερε να βρει μια διέξοδο. Αυτοκτόνησε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1937.
Πηγή: Ένθετο περιοδικό Κ της εφημερίδας καθημερινή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
19-11-08
02:11
Fa'afafine - Τα αγόρια που μεγαλώνουν να είναι κορίτσια.
Fa'afafine θεωρείτε το τρίτο φύλο στην κουλτούρα των Σαμοανων. Οι fa'afafine είναι άνδρες που στην παιδική τους ηλικία και τη φύση τους επιλέχθηκαν από τις οικογένειες τους να μεγαλώσουν έχοντας γυναικείους ρόλους, κάτι που δεν αποθαρρύνεται από την Σαμοανή κοινωνία.
Η λέξη fa'afafine περιλαμβάνει το πρόθεμα "fa'a" που σημαίνει «με τους τρόπους μιας», και τη λέξη "fafine" που σημαίνει «γυναίκας». Η λέξη αυτή είναι συνώνυμη με άλλες Πολυνησιακές γλώσσες όπως στην νήσο Τόγκα "fakafefine", στα Μαόρι "whakawahine" και στη Χαβάη "mahu". Το Σαμοανικό λαϊκό ιδίωμα "mala" για τον faafafine ή τον ομοφυλόφιλο είναι σε λιγότερη χρήση μιας και είναι προϊόν της σαμοανικής Βίβλου.
Οι fa'afafine έχουν καταξιωθεί σε όλες τις πτυχές της Σαμοανικής κοινωνίας ως εργαζόμενοι, διοικητές, εκπαιδευτικοί, διάκονοι εκκλησιών, επιχειρηματίες, και καλλιτέχνες. Είναι επίσης γνωστοί για τη σκληρή δουλειά και την αφιέρωσή τους στην οικογένεια, και είναι συχνά οι προστάτες και αυτοί που φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους, καθώς επίσης και ανατρέφουν τα βιολογικά παιδιά των συγγενών τους.
Τα τελευταία χρόνια, διάφορες νέες οργανώσεις έχουν δραστηριοποιηθεί στην προώθηση της υγείας και της ευημερίας των fa'afafine παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της Samoa Fa'afafine Organization of Apia in independent Samoa, the Island Queens Alliance of Pago Pago in American Samoa, UTOPIA of San Francisco, UTOPIA Hawaii of Honolulu, και τέλος η Faafafine Fono annual international gathering in Auckland, New Zealand.
Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Fa%E2%80%99afafine
Fa'afafine θεωρείτε το τρίτο φύλο στην κουλτούρα των Σαμοανων. Οι fa'afafine είναι άνδρες που στην παιδική τους ηλικία και τη φύση τους επιλέχθηκαν από τις οικογένειες τους να μεγαλώσουν έχοντας γυναικείους ρόλους, κάτι που δεν αποθαρρύνεται από την Σαμοανή κοινωνία.
Η λέξη fa'afafine περιλαμβάνει το πρόθεμα "fa'a" που σημαίνει «με τους τρόπους μιας», και τη λέξη "fafine" που σημαίνει «γυναίκας». Η λέξη αυτή είναι συνώνυμη με άλλες Πολυνησιακές γλώσσες όπως στην νήσο Τόγκα "fakafefine", στα Μαόρι "whakawahine" και στη Χαβάη "mahu". Το Σαμοανικό λαϊκό ιδίωμα "mala" για τον faafafine ή τον ομοφυλόφιλο είναι σε λιγότερη χρήση μιας και είναι προϊόν της σαμοανικής Βίβλου.
Οι fa'afafine έχουν καταξιωθεί σε όλες τις πτυχές της Σαμοανικής κοινωνίας ως εργαζόμενοι, διοικητές, εκπαιδευτικοί, διάκονοι εκκλησιών, επιχειρηματίες, και καλλιτέχνες. Είναι επίσης γνωστοί για τη σκληρή δουλειά και την αφιέρωσή τους στην οικογένεια, και είναι συχνά οι προστάτες και αυτοί που φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους, καθώς επίσης και ανατρέφουν τα βιολογικά παιδιά των συγγενών τους.
Τα τελευταία χρόνια, διάφορες νέες οργανώσεις έχουν δραστηριοποιηθεί στην προώθηση της υγείας και της ευημερίας των fa'afafine παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της Samoa Fa'afafine Organization of Apia in independent Samoa, the Island Queens Alliance of Pago Pago in American Samoa, UTOPIA of San Francisco, UTOPIA Hawaii of Honolulu, και τέλος η Faafafine Fono annual international gathering in Auckland, New Zealand.
Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Fa%E2%80%99afafine
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
19-11-08
01:59
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
19-11-08
01:55
Η άρνηση του AIDS - AIDS denialism.
Η άρνηση του AIDS αναφέρεται στις απόψεις μιας αόριστα συνδεδεμένης ομάδας ατόμων και οργανώσεων που αρνούνται ότι ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) είναι η αιτία του συνδρόμου επίκτητης ανοσοανεπάρκειας (AIDS). Οι HIV/AIDS αρνητές προτιμούν τους όρους «σκεπτικιστές» ή «διαφωνούντες». Μερικές ομάδες αρνητών απορρίπτουν την ύπαρξη του HIV, ενώ άλλες δέχονται ότι ο HIV υπάρχει αλλά υποστηρίζουν ότι είναι ένας αβλαβής ιός και όχι η αιτία του AIDS.
Ο αιτιολογικός ρόλος του HIV στην ανάπτυξη του AIDS έχει καθιερωθεί και αποτελεί το αντικείμενο επιστημονικής συναίνεσης. Τα επιχειρήματα των αρνητών θεωρούνται το αποτέλεσμα της ηθελημένης τους επιλογής και διαστρέβλωσης των επιστημονικών στοιχείων του παρελθόντος, με αποτέλεσμα τη δυνατότητα να διακυβευτεί η δημόσια υγεία με την αποτροπή των ανθρώπων από τη χρησιμοποίηση των αποδεδειγμένων θεραπειών. Με την απόρριψη αυτών των επιχειρημάτων από τη επιστημονική κοινότητα, το υλικό των αρνητών του AIDS διαδίδεται αυτήν την περίοδο κατά ένα μεγάλο μέρος μέσω του διαδικτύου.
Η κοινωνία των αρνητών του AIDS.
Στα άτομα που επικρίνουν την επιστημονική συναίνεση στο AIDS περιλαμβάνονται οροθετικά άτομα, κυβερνητικοί υπάλληλοι, επιστήμονες, γιατροί, και ενεργά στελέχη σε διάφορες χώρες. Ένας από τους διασημότερους επιστήμονες αρνητής του AIDS είναι ο Peter Duesberg, καθηγητής της μοριακής και βιολογίας κυττάρων στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ, ο οποίος έχει αμφισβητήσει την επικρατούσα άποψη της αιτιολογίας του AIDS από το 1987. Άλλοι επιστήμονες που συνδέονται με την άρνηση στο AIDS είναι ο βιοχημικός David Rasnick και ο Harvey Bialy. Ο Kary Mullis, που του απονεμήθηκε ένα βραβείο Νόμπελ για το ρόλο του στην ανάπτυξη του PCR, έχει εκφράσει ότι συμμερίζεται τις διαφωνούσες θεωρίες.
Άλλοί ξεχωριστοί αρνητές του AIDS ειναι το αυστραλιανό ακαδημαϊκό ηθικολογίας Hiram Caton, ο πρώην μαθηματικός Serge Lang, οι επίτιμοι καθηγητές της χημείας και επιστημονικής έρευνας Henry Bauer, ο δημοσιογράφος Celia Farber και ο ακτιβιστής Christine Maggiore της Βιρτζίνια.
Ο Nate Mendel, ακρογωνιαίος λίθος της ροκ μπάντας Foo, εξέφρασε την υποστήριξη για τις διαφωνούσες ιδέες για το AIDS και οργάνωσε την συναυλία τον Ιανουαρίου του 2000. Οι Foo Fighters δεν υποστηρίζουν πλέον την συναυλία Alive & Well AIDS Alternatives.
Οι οργανώσεις των αρνητών του AIDS περιλαμβάνουν την ομάδα του Perth (που αρχίζουν από διάφορα αυστραλιανά σχήματα στο Perth, δυτική Αυστραλία), και την ομάδα για την επιστημονική επαναξιολόγηση από το HIV/AIDS.
Οι αρνητές του AIDS έχουν λάβει κάποια υποστήριξη από μερικούς συντηριτικούς της πολιτικής των ΗΠΑ. Η εργασία του Duesberg έχει δημοσιευθεί από το συντηρητικό Τύπο Heritage Foundation and Regnery, όπως έχει και το βιβλίο του Tom Bethell με τίτλο «Ο πολιτικά ανακριβής οδηγός της επιστήμης», το οποίο επικύρωνει τους αρνητές του AIDS. Ο Phillip E. Johnson έχει κατηγορήσει τα κέντρα ελέγχου των λοιμωδών ασθενειών για «απάτη» σε σχέση με το HIV/AIDS. Περιγράφοντας τις πολιτικές πτυχές της κίνησης των αρνητών του AIDS, ο Steven Epstein έγραψε στο Impure Science ότι «Η έκκληση του Duesberg και οι συντηρητικές απόψεις του - συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που εκφράζουν συμπάθεια για την ομοφυλοφιλική κίνηση – ότι δεν μπορούν να αμφισβητηθούν» Στη σελίδα 158 του Paleolibertarian «Αντι-κράτος/υπέρ-αγορά» στο blog του www.LewRockwell.com έχουν δημοσιευθεί άρθρα ενθαρρυντικά για την άρνηση του AIDS.
Προηγούμενοι αποστάτες.
Διάφοροι προεξέχοντες επιστήμονες που μόλις που είχαν εκφράσει αμφιβολίες για την επιστήμη του HIV/AIDS έχουν αλλάξει από τότε τις απόψεις τους και έχουν δεχτεί την ιδέα ότι ο HIV διαδραματίζει έναν ρόλο στην δημιουργία του AIDS, ως απάντηση σε μια συσσώρευση των νεώτερων μελετών και στοιχείων. Ο Robert Root-Bernstein, συντάκτης της επανεξέτασης του AIDS: Το τραγικό κόστος της πρόωρης συναίνεσης και στο παρελθόν ένας κριτικός του αιτιολογικού ρόλου του HIV στο AIDS, έχουν απομακρυνθεί από τότε από την κίνηση των αρνητών του AIDS, λέγοντας, «Τόσο αυτοί που ισχυρίζονται ότι το HIV δεν υφίσταται, αλλά και οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι το AIDS οφείλεται ολοκληρωτικά στον HIV κάνουν λάθος… Οι αρνητές κάνουν αξιώσεις που είναι σαφώς ασυμβίβαστες με τις υπάρχουσες μελέτες. Όταν ελέγχω τις υπάρχουσες μελέτες, δεν συμφωνώ με την ερμηνεία των στοιχείων, ή ακόμα χειρότερα, δεν μπορώ να βρω τις μελέτες πουθενά».
Ο Joseph Sonnabend, ο οποίος θεωρούσε ως τα τέλη της δεκαετίας του '90 το ζήτημα της αιτιολογίας του AIDS ότι εκρεμεί, το έχει επανεξετάσει λαμβάνοντας υπόψη την επιτυχία των νεώτερων αντιρετροικών φαρμάκων, και δήλωσε «Τα σημερινά στοιχεία έντονα υποστηρίζουν τον ρόλο που διαδραματίζει ο HIV… Τα φάρμακα μπορούν να σώσουν τη ζωή σας όμως μπορούν επίσης κάτω από συγγεκριμένες συνθήκες να την τερματίσουν. Αυτή είναι μια διάκριση που οι αρνητές δεν φαίνεται να κατανοούν». Ο Sonnabend έχει επικρίνει επίσης τους αρνητές του AIDS για ψεύδείς υποθέσεις ότι αυτός υποστηρίζει τη θέση τους, λέγοντας:
«Μερικά άτομα που θεωρούν ότι ο HIV δεν διαδραματίζει κανέναν ρόλο στο AIDS έχουν υπονοήσει ότι υποστηρίζω τις ασύνετες απόψεις τους σχετικά με την αιτιολογία του AIDS με τη συμπερίληψη των αναφορών μου στη λογοτεχνία τους και σε σχετικούς ιστοχώρους τους. Προτού να ανακαλυφθεί ο HIV και η σχέση του με το AIDS, είχα την εξ ολοκλήρου κατάλληλη άποψη ότι η αιτία του AIDS ήταν άγνωστη. Έχω θεραπεύσει επιτυχώς εκατοντάδες ασθενών του AIDS με τα αντιρετροικά φάρμακα, και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο HIV διαδραματίζει έναν καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την ασθένεια.»
Ο θάνατος των οροθετικών αρνητών.
Το 2007, το www.aidstruth.org, ένας ιστοχώρος που οργανώθηκε από τους ερευνητές για το HIV στις αντίθετες αξιώσεις των αρνητών, δημοσίευσε έναν κατάλογο αρνητών του AIDS που είχαν πεθάνει των προφανώς με αυτό τον τρόπο ενισχύθηκε η αιτία θανάτου τους. Παραδείγματος χάριν, το περιοδικό Continuum, που κυκλοφόρησε από οροθετικούς αρνητές, έκλεισε όταν πέθαναν όλοι οι συντάκτες του από σχετικές αιτίες με το AIDS. Σε κάθε περίπτωση, η κοινότητα των αρνητών του AIDS απέδωσε τους θανάτους σε άγνωστες αιτίες, τη μυστική χρήση φαρμάκων, ή το άγχος παρά στο HIV/AIDS. Ομοίως, διάφοροι οροθετικοί προηγούμενοι αποστάτες έχουν εκθέσει τον εξοστρακισμό τους από την κοινότητα των αρνητών του Aids αφότου ανέπτυξαν AIDS και αποφάσισαν να ακολουθήσουν την αποτελεσματική αντιρετροική θεραπεία.
Αξιώσεις των αρνητών του AIDS.
Αν και τα μέλη της κοινότητας των αρνητών του AIDS ενώνονται από τη διαφωνία τους με την διαφωνία ότι ο HIV είναι η αιτία του AIDS, οι συγκεκριμένες θέσεις που υποστηρίζονται από τις διάφορες ομάδες διαφέρουν.
Τα επιχειρήματα των αρνητών έχουν στραφεί γύρω από τις αξιώσεις ότι ο HIV δεν υπάρχει ή δεν έχει απομονωθεί επαρκώς, επειδή ο ιός δεν εκπληρώνει τα αξιώματα του Kochs, ότι δηλαδή η εξέταση για τον HIV είναι ανακριβής, ή ότι τα αντισώματα στο HIV εξουδετερώνουν τον ιό και τον καθιστούν αβλαβή. Προτεινόμενες εναλλακτικές αιτίες του AIDS περιλαμβάνουν τα ψυχαγωγικά φάρμακα, τον υποσιτισμό και τα πολύ δραστικά αντιρετροικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να μεταχειριστούν το σύνδρομο. Η αξίωση ότι αυτά τα φάρμακα είναι εξαιρετικά τοξικά και προκαλούν τα ίδια τα συμπτώματα είναι υποτιθέμενα για να καθυστερήσουν. Για να υποστηρίξουν αυτήν την αξίωση, αναφέρουν δύο μελέτες από το τέλη δεκαετίας του '80 του οποίου οι συντάκτες είπαν ότι το βρήκαν δύσκολο να διακρίνουν τα δυσμενή γεγονότα που συνδέθηκαν ενδεχομένως με τη χρήση του Retrovir (AZT) από το να κρυφτούν κάτω από τα σημάδια της ασθένειας HIV ή των ευκαιριακών ασθενειών.
Τέτοιες αξιώσεις έχουν εξεταστεί εκτενώς στην ομοιοπαθητική ιατρική και επιστημονική βιβλιογραφία μια επιστημονική συναίνεση έχει προκύψει ότι οι αξιώσεις των αρνητών έχουν ανασκευαστεί πειστικά, και ότι ο HIV πράγματι προκαλεί το AIDS. Στις περιπτώσεις που αναφέρονται από τον Duesberg όπου ο HIV «δεν μπορει να απομονοθεί», η μέθοδος PCR ή άλλες τεχνικές καταδεικνύουν την παρουσία του ιού, και πολλές αξιώσεις τους για την ανακριβή εξέταση του HIV προκύπτουν από μια ανακριβή ή ξεπερασμένη κατανόηση για το πώς η δοκιμή αντισωμάτων HIV εκτελείται και ερμηνεύεται.
Τα πρόωρα επιχειρήματα των αρνητών υποστήριξαν ότι οι περιπτώσεις HIV/AIDS ήταν «πειραγμένα» επειδή δεν είχε οδηγήσει σε αποτελεσματικές θεραπείες. Εντούτοις, η εισαγωγή της ιδιαίτερα ενεργού αντιρετροικής θεραπείας στα μέσα της δεκαετίας του '90 και των δραματικών βελτιώσεων στην επιβίωση των ασθενών HIV/AIDS αντέστρεψε αυτό το επιχείρημα. Η ανάπτυξη της αποτελεσματικής θεραπείας αντι-HIV είναι ένας κύριος παράγοντας να πείσει μερικούς επιστήμονες αρνητές για να δεχτούν τον αιτιολογικό ρόλο του HIV στο AIDS.
Πιθανή ζημιά από την άρνηση του AIDS.
Εμπειρογνώμονες του AIDS και πολλά ενεργά μέλη έχουν ισχυριστεί ότι η κίνηση των αρνητών του AIDS διακινδυνεύει τις ζωές των ανθρώπων με το να τους πείσει να εγκαταλείψουν την ασφαλέστερη οδό ή να αποποιηθούν της δοκιμής της θεραπείας. Πιο συγκεκριμένα, δήλωσε ο Ντάρμπαν ότι:
Ο HIV προκαλεί το AIDS. Είναι λυπηρό ότι μερικές φωνές συνεχίζουν να αρνούνται τα επιστημονικά στοιχεία. Αυτή τους η θέση θα κοστίσει αμέτρητες ζωές.
Σε απάντηση σε τέτοιες κατηγορίες, η ομάδα των αρνητών του Perth έχει αρνηθεί πρακτικές υψηλού κινδύνου ή τα ναρκωτικών πράγματι, υποστηρίζουν ότι το παθητικό σεξ και τα ναρκωτικών αυξάνει τον κίνδυνο για AIDS και πρέπει να αποφεύγεται. Ο Duesberg υποστηρίζει ότι αν και ο HIV ο ίδιος είναι αβλαβής, οι HIV-μολυσμένοι άνθρωποι θεραπεύονται με τα φάρμακα που δημιουργούν τα συμπτώματα του AIDS επομένως, υποστηρίζει, τη χρήση προφυλακτικών «προστατεύστε τους ανθρώπους που έχουν έναν μέσο όρο 1.000 σεξουαλικών επαφών με τα οροθετικά από τη μόλυνση, και έτσι από το AIDS που προκαλείται από την αντιρετροική θεραπεία».
Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/AIDS_denialism
Σχετικά Videos:
https://video.google.com/videoplay?docid=-8142733917997460212&hl=el
https://video.google.com/videoplay?docid=-266890172132861595
Η άρνηση του AIDS αναφέρεται στις απόψεις μιας αόριστα συνδεδεμένης ομάδας ατόμων και οργανώσεων που αρνούνται ότι ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) είναι η αιτία του συνδρόμου επίκτητης ανοσοανεπάρκειας (AIDS). Οι HIV/AIDS αρνητές προτιμούν τους όρους «σκεπτικιστές» ή «διαφωνούντες». Μερικές ομάδες αρνητών απορρίπτουν την ύπαρξη του HIV, ενώ άλλες δέχονται ότι ο HIV υπάρχει αλλά υποστηρίζουν ότι είναι ένας αβλαβής ιός και όχι η αιτία του AIDS.
Ο αιτιολογικός ρόλος του HIV στην ανάπτυξη του AIDS έχει καθιερωθεί και αποτελεί το αντικείμενο επιστημονικής συναίνεσης. Τα επιχειρήματα των αρνητών θεωρούνται το αποτέλεσμα της ηθελημένης τους επιλογής και διαστρέβλωσης των επιστημονικών στοιχείων του παρελθόντος, με αποτέλεσμα τη δυνατότητα να διακυβευτεί η δημόσια υγεία με την αποτροπή των ανθρώπων από τη χρησιμοποίηση των αποδεδειγμένων θεραπειών. Με την απόρριψη αυτών των επιχειρημάτων από τη επιστημονική κοινότητα, το υλικό των αρνητών του AIDS διαδίδεται αυτήν την περίοδο κατά ένα μεγάλο μέρος μέσω του διαδικτύου.
Η κοινωνία των αρνητών του AIDS.
Στα άτομα που επικρίνουν την επιστημονική συναίνεση στο AIDS περιλαμβάνονται οροθετικά άτομα, κυβερνητικοί υπάλληλοι, επιστήμονες, γιατροί, και ενεργά στελέχη σε διάφορες χώρες. Ένας από τους διασημότερους επιστήμονες αρνητής του AIDS είναι ο Peter Duesberg, καθηγητής της μοριακής και βιολογίας κυττάρων στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ, ο οποίος έχει αμφισβητήσει την επικρατούσα άποψη της αιτιολογίας του AIDS από το 1987. Άλλοι επιστήμονες που συνδέονται με την άρνηση στο AIDS είναι ο βιοχημικός David Rasnick και ο Harvey Bialy. Ο Kary Mullis, που του απονεμήθηκε ένα βραβείο Νόμπελ για το ρόλο του στην ανάπτυξη του PCR, έχει εκφράσει ότι συμμερίζεται τις διαφωνούσες θεωρίες.
Άλλοί ξεχωριστοί αρνητές του AIDS ειναι το αυστραλιανό ακαδημαϊκό ηθικολογίας Hiram Caton, ο πρώην μαθηματικός Serge Lang, οι επίτιμοι καθηγητές της χημείας και επιστημονικής έρευνας Henry Bauer, ο δημοσιογράφος Celia Farber και ο ακτιβιστής Christine Maggiore της Βιρτζίνια.
Ο Nate Mendel, ακρογωνιαίος λίθος της ροκ μπάντας Foo, εξέφρασε την υποστήριξη για τις διαφωνούσες ιδέες για το AIDS και οργάνωσε την συναυλία τον Ιανουαρίου του 2000. Οι Foo Fighters δεν υποστηρίζουν πλέον την συναυλία Alive & Well AIDS Alternatives.
Οι οργανώσεις των αρνητών του AIDS περιλαμβάνουν την ομάδα του Perth (που αρχίζουν από διάφορα αυστραλιανά σχήματα στο Perth, δυτική Αυστραλία), και την ομάδα για την επιστημονική επαναξιολόγηση από το HIV/AIDS.
Οι αρνητές του AIDS έχουν λάβει κάποια υποστήριξη από μερικούς συντηριτικούς της πολιτικής των ΗΠΑ. Η εργασία του Duesberg έχει δημοσιευθεί από το συντηρητικό Τύπο Heritage Foundation and Regnery, όπως έχει και το βιβλίο του Tom Bethell με τίτλο «Ο πολιτικά ανακριβής οδηγός της επιστήμης», το οποίο επικύρωνει τους αρνητές του AIDS. Ο Phillip E. Johnson έχει κατηγορήσει τα κέντρα ελέγχου των λοιμωδών ασθενειών για «απάτη» σε σχέση με το HIV/AIDS. Περιγράφοντας τις πολιτικές πτυχές της κίνησης των αρνητών του AIDS, ο Steven Epstein έγραψε στο Impure Science ότι «Η έκκληση του Duesberg και οι συντηρητικές απόψεις του - συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που εκφράζουν συμπάθεια για την ομοφυλοφιλική κίνηση – ότι δεν μπορούν να αμφισβητηθούν» Στη σελίδα 158 του Paleolibertarian «Αντι-κράτος/υπέρ-αγορά» στο blog του www.LewRockwell.com έχουν δημοσιευθεί άρθρα ενθαρρυντικά για την άρνηση του AIDS.
Προηγούμενοι αποστάτες.
Διάφοροι προεξέχοντες επιστήμονες που μόλις που είχαν εκφράσει αμφιβολίες για την επιστήμη του HIV/AIDS έχουν αλλάξει από τότε τις απόψεις τους και έχουν δεχτεί την ιδέα ότι ο HIV διαδραματίζει έναν ρόλο στην δημιουργία του AIDS, ως απάντηση σε μια συσσώρευση των νεώτερων μελετών και στοιχείων. Ο Robert Root-Bernstein, συντάκτης της επανεξέτασης του AIDS: Το τραγικό κόστος της πρόωρης συναίνεσης και στο παρελθόν ένας κριτικός του αιτιολογικού ρόλου του HIV στο AIDS, έχουν απομακρυνθεί από τότε από την κίνηση των αρνητών του AIDS, λέγοντας, «Τόσο αυτοί που ισχυρίζονται ότι το HIV δεν υφίσταται, αλλά και οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι το AIDS οφείλεται ολοκληρωτικά στον HIV κάνουν λάθος… Οι αρνητές κάνουν αξιώσεις που είναι σαφώς ασυμβίβαστες με τις υπάρχουσες μελέτες. Όταν ελέγχω τις υπάρχουσες μελέτες, δεν συμφωνώ με την ερμηνεία των στοιχείων, ή ακόμα χειρότερα, δεν μπορώ να βρω τις μελέτες πουθενά».
Ο Joseph Sonnabend, ο οποίος θεωρούσε ως τα τέλη της δεκαετίας του '90 το ζήτημα της αιτιολογίας του AIDS ότι εκρεμεί, το έχει επανεξετάσει λαμβάνοντας υπόψη την επιτυχία των νεώτερων αντιρετροικών φαρμάκων, και δήλωσε «Τα σημερινά στοιχεία έντονα υποστηρίζουν τον ρόλο που διαδραματίζει ο HIV… Τα φάρμακα μπορούν να σώσουν τη ζωή σας όμως μπορούν επίσης κάτω από συγγεκριμένες συνθήκες να την τερματίσουν. Αυτή είναι μια διάκριση που οι αρνητές δεν φαίνεται να κατανοούν». Ο Sonnabend έχει επικρίνει επίσης τους αρνητές του AIDS για ψεύδείς υποθέσεις ότι αυτός υποστηρίζει τη θέση τους, λέγοντας:
«Μερικά άτομα που θεωρούν ότι ο HIV δεν διαδραματίζει κανέναν ρόλο στο AIDS έχουν υπονοήσει ότι υποστηρίζω τις ασύνετες απόψεις τους σχετικά με την αιτιολογία του AIDS με τη συμπερίληψη των αναφορών μου στη λογοτεχνία τους και σε σχετικούς ιστοχώρους τους. Προτού να ανακαλυφθεί ο HIV και η σχέση του με το AIDS, είχα την εξ ολοκλήρου κατάλληλη άποψη ότι η αιτία του AIDS ήταν άγνωστη. Έχω θεραπεύσει επιτυχώς εκατοντάδες ασθενών του AIDS με τα αντιρετροικά φάρμακα, και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο HIV διαδραματίζει έναν καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την ασθένεια.»
Ο θάνατος των οροθετικών αρνητών.
Το 2007, το www.aidstruth.org, ένας ιστοχώρος που οργανώθηκε από τους ερευνητές για το HIV στις αντίθετες αξιώσεις των αρνητών, δημοσίευσε έναν κατάλογο αρνητών του AIDS που είχαν πεθάνει των προφανώς με αυτό τον τρόπο ενισχύθηκε η αιτία θανάτου τους. Παραδείγματος χάριν, το περιοδικό Continuum, που κυκλοφόρησε από οροθετικούς αρνητές, έκλεισε όταν πέθαναν όλοι οι συντάκτες του από σχετικές αιτίες με το AIDS. Σε κάθε περίπτωση, η κοινότητα των αρνητών του AIDS απέδωσε τους θανάτους σε άγνωστες αιτίες, τη μυστική χρήση φαρμάκων, ή το άγχος παρά στο HIV/AIDS. Ομοίως, διάφοροι οροθετικοί προηγούμενοι αποστάτες έχουν εκθέσει τον εξοστρακισμό τους από την κοινότητα των αρνητών του Aids αφότου ανέπτυξαν AIDS και αποφάσισαν να ακολουθήσουν την αποτελεσματική αντιρετροική θεραπεία.
Αξιώσεις των αρνητών του AIDS.
Αν και τα μέλη της κοινότητας των αρνητών του AIDS ενώνονται από τη διαφωνία τους με την διαφωνία ότι ο HIV είναι η αιτία του AIDS, οι συγκεκριμένες θέσεις που υποστηρίζονται από τις διάφορες ομάδες διαφέρουν.
Τα επιχειρήματα των αρνητών έχουν στραφεί γύρω από τις αξιώσεις ότι ο HIV δεν υπάρχει ή δεν έχει απομονωθεί επαρκώς, επειδή ο ιός δεν εκπληρώνει τα αξιώματα του Kochs, ότι δηλαδή η εξέταση για τον HIV είναι ανακριβής, ή ότι τα αντισώματα στο HIV εξουδετερώνουν τον ιό και τον καθιστούν αβλαβή. Προτεινόμενες εναλλακτικές αιτίες του AIDS περιλαμβάνουν τα ψυχαγωγικά φάρμακα, τον υποσιτισμό και τα πολύ δραστικά αντιρετροικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να μεταχειριστούν το σύνδρομο. Η αξίωση ότι αυτά τα φάρμακα είναι εξαιρετικά τοξικά και προκαλούν τα ίδια τα συμπτώματα είναι υποτιθέμενα για να καθυστερήσουν. Για να υποστηρίξουν αυτήν την αξίωση, αναφέρουν δύο μελέτες από το τέλη δεκαετίας του '80 του οποίου οι συντάκτες είπαν ότι το βρήκαν δύσκολο να διακρίνουν τα δυσμενή γεγονότα που συνδέθηκαν ενδεχομένως με τη χρήση του Retrovir (AZT) από το να κρυφτούν κάτω από τα σημάδια της ασθένειας HIV ή των ευκαιριακών ασθενειών.
Τέτοιες αξιώσεις έχουν εξεταστεί εκτενώς στην ομοιοπαθητική ιατρική και επιστημονική βιβλιογραφία μια επιστημονική συναίνεση έχει προκύψει ότι οι αξιώσεις των αρνητών έχουν ανασκευαστεί πειστικά, και ότι ο HIV πράγματι προκαλεί το AIDS. Στις περιπτώσεις που αναφέρονται από τον Duesberg όπου ο HIV «δεν μπορει να απομονοθεί», η μέθοδος PCR ή άλλες τεχνικές καταδεικνύουν την παρουσία του ιού, και πολλές αξιώσεις τους για την ανακριβή εξέταση του HIV προκύπτουν από μια ανακριβή ή ξεπερασμένη κατανόηση για το πώς η δοκιμή αντισωμάτων HIV εκτελείται και ερμηνεύεται.
Τα πρόωρα επιχειρήματα των αρνητών υποστήριξαν ότι οι περιπτώσεις HIV/AIDS ήταν «πειραγμένα» επειδή δεν είχε οδηγήσει σε αποτελεσματικές θεραπείες. Εντούτοις, η εισαγωγή της ιδιαίτερα ενεργού αντιρετροικής θεραπείας στα μέσα της δεκαετίας του '90 και των δραματικών βελτιώσεων στην επιβίωση των ασθενών HIV/AIDS αντέστρεψε αυτό το επιχείρημα. Η ανάπτυξη της αποτελεσματικής θεραπείας αντι-HIV είναι ένας κύριος παράγοντας να πείσει μερικούς επιστήμονες αρνητές για να δεχτούν τον αιτιολογικό ρόλο του HIV στο AIDS.
Πιθανή ζημιά από την άρνηση του AIDS.
Εμπειρογνώμονες του AIDS και πολλά ενεργά μέλη έχουν ισχυριστεί ότι η κίνηση των αρνητών του AIDS διακινδυνεύει τις ζωές των ανθρώπων με το να τους πείσει να εγκαταλείψουν την ασφαλέστερη οδό ή να αποποιηθούν της δοκιμής της θεραπείας. Πιο συγκεκριμένα, δήλωσε ο Ντάρμπαν ότι:
Ο HIV προκαλεί το AIDS. Είναι λυπηρό ότι μερικές φωνές συνεχίζουν να αρνούνται τα επιστημονικά στοιχεία. Αυτή τους η θέση θα κοστίσει αμέτρητες ζωές.
Σε απάντηση σε τέτοιες κατηγορίες, η ομάδα των αρνητών του Perth έχει αρνηθεί πρακτικές υψηλού κινδύνου ή τα ναρκωτικών πράγματι, υποστηρίζουν ότι το παθητικό σεξ και τα ναρκωτικών αυξάνει τον κίνδυνο για AIDS και πρέπει να αποφεύγεται. Ο Duesberg υποστηρίζει ότι αν και ο HIV ο ίδιος είναι αβλαβής, οι HIV-μολυσμένοι άνθρωποι θεραπεύονται με τα φάρμακα που δημιουργούν τα συμπτώματα του AIDS επομένως, υποστηρίζει, τη χρήση προφυλακτικών «προστατεύστε τους ανθρώπους που έχουν έναν μέσο όρο 1.000 σεξουαλικών επαφών με τα οροθετικά από τη μόλυνση, και έτσι από το AIDS που προκαλείται από την αντιρετροική θεραπεία».
Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/AIDS_denialism
Σχετικά Videos:
https://video.google.com/videoplay?docid=-8142733917997460212&hl=el
https://video.google.com/videoplay?docid=-266890172132861595
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
19-11-08
01:48
Η ομοφυλοφιλία των διδύμων.
Η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά διαμορφώνεται κατά ένα μεγάλο μέρος από τη γενετική και λιγότερο από τους τυχαίους περιβαλλοντικούς παράγοντες, σύμφωνα με τα συμπεράσματα από τη μεγαλύτερη παγκόσμια μελέτη των διδύμων.
Γράφουν στα επιστημονικά άρθρα περιοδικών για τη σεξουαλική συμπεριφορά, ερευνητές από τη σχολή βιολογικών και χημικών επιστημών του Queen Mary, και από το ινστιτούτο Karolinska στην έκθεση της Στοκχόλμης ότι η γενετική και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες (που είναι συγκεκριμένοι για ένα άτομο, και μπορούν να περιλάβουν τις βιολογικές διαδικασίες όπως η διαφορετική έκθεση ορμονών στη μήτρα), είναι σημαντικά καθοριστικοί παράγοντες της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς.
Ο Δρ Qazi Rahman, συντάκτης της μελέτης και κύριος επιστήμονας στον ανθρώπινο σεξουαλικό προσανατολισμό, εξηγεί: «Αυτή η μελέτη είναι κρύο ντους σε οποιεσδήποτε ανησυχίες ότι ψάχνουμε ένα ενιαίο «γονίδιο ομοφυλοφιλίας» ή μια ενιαία περιβαλλοντική μεταβλητή που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην «έκφραση» της ομοφυλοφιλία - οι παράγοντες που επηρεάζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό είναι σύνθετοι. Και δεν μιλάμε απλά για την ομοφυλοφιλία εδώ - η συμπεριφορά ετεροφυλόφιλων επηρεάζεται επίσης από ένα μίγμα γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Η ομάδα που οδηγήθηκε από τον Δρ Niklas Långström στο ινστιτούτο Karolinska πραγματοποίησε την πρώτη ευρέως βασισμένη στον πληθυσμό έρευνα για όλα τα ενήλικα δίδυμα (20-47 χρονών) στη Σουηδία. Οι μελέτες των μονοζυγωτών και ετεροζυγωτών δίδυμων, χρησιμοποιούνται συχνά για να ξεμπερδεψουν τους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες αρμόδιους για ένα γνώρισμα. Ενώ οι μονοζυγωτοί δίδυμοι μοιράζονται ακριβώς τα ίδια γονίδιά και το ίδιο περιβάλλον, οι δίδυμοι ετεροζυγώτες μοιράζονται μόνο τα μισά από τα γονίδιά τους και το ίδιο περιβάλλον. Επομένως, η μεγαλύτερη ομοιότητα σε ένα γνώρισμα μεταξύ των μονοζυγωτών δίδυμων έναντι των δίδυμων ετεροζυγωτών δείχνει ότι οι γενετικοί παράγοντες είναι εν μέρει αρμόδιοι για το γνώρισμα.
Αυτή η μελέτη εξέτασε 3.826 ίδιου γένους δίδυμα (7.652 άτομα), που ρωτήθηκαν για τον συνολικό αριθμό του αντίθετου και του ίδιου φύλου εραστών που είχαν στη ζωή τους. Τα συμπεράσματα έδειξαν ότι μόλις το 35% των ατόμων που είχαν εμπειρία με άτομο του ίδιου φύλου (με άλλα λόγια μερικά άτομα δεν έχουν κανέναν ίδιου φύλου εραστή, ενώ μερικοί είχαν έναν ή και περισσότερους) επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες.
Ο Rahman εξηγεί: «Συνολικά, η γενετική επηρεάζει κατά 35% τα άτομα προς την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ενώ άλλοι μεμονωμένοι-συγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες (όπως μη κοινωνικές τοποθετήσεις, οικογένεια ή καταστάσεις που μοιράζονται τα δίδυμα μεταξύ τους) επηρέασαν περίπου κατά 64%. Με άλλα λόγια, τα άτομα γίνονται ομοφυλόφιλα ή ετεροφυλόφιλα λόγω των διαφορετικών αναπτυξιακών διαβάσεων, και όχι ακολουθώντας ένα μεμονωμένο μονοπάτι».
Για τις γυναίκες, η γενετική εξήγησε κατά προσέγγιση 18% την προτίμηση στη σεξουαλική συμπεριφορά προς το ίδιο φύλο, ενώ μη κοινοί παράγοντες επηρεάζουν κατά προσέγγιση 64% και τέλος κοινοί παράγοντες, όπως το οικογενειακό περιβάλλον, επηρεάζει κατά 16%.
Η μελέτη δείχνει ότι οι γενετικές επιρροές είναι σημαντικές αλλά μέτριες, και ότι οι μη κοινοί περιβαλλοντικοί παράγοντες, που μπορούν να περιλάβουν τους παράγοντες που λειτουργούν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης, εξουσιάζουν. Σημαντικά, η κληρονομικότητα είχε κατά προσέγγιση την ίδια επιρροή με τους κοινούς περιβαλλοντικούς παράγοντες στις γυναίκες, ενώ τα τελευταία δεν άσκησαν καμία επίδραση στη σεξουαλική συμπεριφορά στους άνδρες.
Ο Δρ Rahman προσθέτει: «Η μελέτη αυτή έχει φυσικά τους περιορισμούς της - χρησιμοποιήσαμε ένα μέτρο της συμπεριφοράς για τον σεξουαλικό προσανατολισμό που παρόλο που είναι συμβατό στους άνδρες (ειδικότερα με τον ανδρικό ψυχολογικό προσανατολισμό, τη σεξουαλική συμπεριφορά, και τέλος με τις σεξουαλικές απαντήσεις να συσχετίζονται ιδιαίτερα) αλλά ήταν λιγότερο συμβατός για τις γυναίκες (που παρουσιάζουν σαφέστερο χωρισμό μεταξύ αυτών των στοιχείων της σεξουαλικότητας). Παρόλα αυτά, η μελέτη μας παρέχει τις πιο αμερόληπτες εκτιμήσεις που παρουσιάζονται μέχρι τώρα για τους γενετικούς και μη παράγοντες που συμβάλουν στον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ατόμου».
Πηγή: https://www.sciencedaily.com/releases/2008/06/080628205430.htm
Η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά διαμορφώνεται κατά ένα μεγάλο μέρος από τη γενετική και λιγότερο από τους τυχαίους περιβαλλοντικούς παράγοντες, σύμφωνα με τα συμπεράσματα από τη μεγαλύτερη παγκόσμια μελέτη των διδύμων.
Γράφουν στα επιστημονικά άρθρα περιοδικών για τη σεξουαλική συμπεριφορά, ερευνητές από τη σχολή βιολογικών και χημικών επιστημών του Queen Mary, και από το ινστιτούτο Karolinska στην έκθεση της Στοκχόλμης ότι η γενετική και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες (που είναι συγκεκριμένοι για ένα άτομο, και μπορούν να περιλάβουν τις βιολογικές διαδικασίες όπως η διαφορετική έκθεση ορμονών στη μήτρα), είναι σημαντικά καθοριστικοί παράγοντες της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς.
Ο Δρ Qazi Rahman, συντάκτης της μελέτης και κύριος επιστήμονας στον ανθρώπινο σεξουαλικό προσανατολισμό, εξηγεί: «Αυτή η μελέτη είναι κρύο ντους σε οποιεσδήποτε ανησυχίες ότι ψάχνουμε ένα ενιαίο «γονίδιο ομοφυλοφιλίας» ή μια ενιαία περιβαλλοντική μεταβλητή που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην «έκφραση» της ομοφυλοφιλία - οι παράγοντες που επηρεάζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό είναι σύνθετοι. Και δεν μιλάμε απλά για την ομοφυλοφιλία εδώ - η συμπεριφορά ετεροφυλόφιλων επηρεάζεται επίσης από ένα μίγμα γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Η ομάδα που οδηγήθηκε από τον Δρ Niklas Långström στο ινστιτούτο Karolinska πραγματοποίησε την πρώτη ευρέως βασισμένη στον πληθυσμό έρευνα για όλα τα ενήλικα δίδυμα (20-47 χρονών) στη Σουηδία. Οι μελέτες των μονοζυγωτών και ετεροζυγωτών δίδυμων, χρησιμοποιούνται συχνά για να ξεμπερδεψουν τους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες αρμόδιους για ένα γνώρισμα. Ενώ οι μονοζυγωτοί δίδυμοι μοιράζονται ακριβώς τα ίδια γονίδιά και το ίδιο περιβάλλον, οι δίδυμοι ετεροζυγώτες μοιράζονται μόνο τα μισά από τα γονίδιά τους και το ίδιο περιβάλλον. Επομένως, η μεγαλύτερη ομοιότητα σε ένα γνώρισμα μεταξύ των μονοζυγωτών δίδυμων έναντι των δίδυμων ετεροζυγωτών δείχνει ότι οι γενετικοί παράγοντες είναι εν μέρει αρμόδιοι για το γνώρισμα.
Αυτή η μελέτη εξέτασε 3.826 ίδιου γένους δίδυμα (7.652 άτομα), που ρωτήθηκαν για τον συνολικό αριθμό του αντίθετου και του ίδιου φύλου εραστών που είχαν στη ζωή τους. Τα συμπεράσματα έδειξαν ότι μόλις το 35% των ατόμων που είχαν εμπειρία με άτομο του ίδιου φύλου (με άλλα λόγια μερικά άτομα δεν έχουν κανέναν ίδιου φύλου εραστή, ενώ μερικοί είχαν έναν ή και περισσότερους) επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες.
Ο Rahman εξηγεί: «Συνολικά, η γενετική επηρεάζει κατά 35% τα άτομα προς την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ενώ άλλοι μεμονωμένοι-συγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες (όπως μη κοινωνικές τοποθετήσεις, οικογένεια ή καταστάσεις που μοιράζονται τα δίδυμα μεταξύ τους) επηρέασαν περίπου κατά 64%. Με άλλα λόγια, τα άτομα γίνονται ομοφυλόφιλα ή ετεροφυλόφιλα λόγω των διαφορετικών αναπτυξιακών διαβάσεων, και όχι ακολουθώντας ένα μεμονωμένο μονοπάτι».
Για τις γυναίκες, η γενετική εξήγησε κατά προσέγγιση 18% την προτίμηση στη σεξουαλική συμπεριφορά προς το ίδιο φύλο, ενώ μη κοινοί παράγοντες επηρεάζουν κατά προσέγγιση 64% και τέλος κοινοί παράγοντες, όπως το οικογενειακό περιβάλλον, επηρεάζει κατά 16%.
Η μελέτη δείχνει ότι οι γενετικές επιρροές είναι σημαντικές αλλά μέτριες, και ότι οι μη κοινοί περιβαλλοντικοί παράγοντες, που μπορούν να περιλάβουν τους παράγοντες που λειτουργούν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης, εξουσιάζουν. Σημαντικά, η κληρονομικότητα είχε κατά προσέγγιση την ίδια επιρροή με τους κοινούς περιβαλλοντικούς παράγοντες στις γυναίκες, ενώ τα τελευταία δεν άσκησαν καμία επίδραση στη σεξουαλική συμπεριφορά στους άνδρες.
Ο Δρ Rahman προσθέτει: «Η μελέτη αυτή έχει φυσικά τους περιορισμούς της - χρησιμοποιήσαμε ένα μέτρο της συμπεριφοράς για τον σεξουαλικό προσανατολισμό που παρόλο που είναι συμβατό στους άνδρες (ειδικότερα με τον ανδρικό ψυχολογικό προσανατολισμό, τη σεξουαλική συμπεριφορά, και τέλος με τις σεξουαλικές απαντήσεις να συσχετίζονται ιδιαίτερα) αλλά ήταν λιγότερο συμβατός για τις γυναίκες (που παρουσιάζουν σαφέστερο χωρισμό μεταξύ αυτών των στοιχείων της σεξουαλικότητας). Παρόλα αυτά, η μελέτη μας παρέχει τις πιο αμερόληπτες εκτιμήσεις που παρουσιάζονται μέχρι τώρα για τους γενετικούς και μη παράγοντες που συμβάλουν στον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ατόμου».
Πηγή: https://www.sciencedaily.com/releases/2008/06/080628205430.htm
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
19-11-08
01:46
Η σχέση της μητρικής γονιμότητας με την ομοφυλοφιλία.
Μια ιταλική ερευνητική ομάδα, που αποτελείται από τη Andrea Camperio Ciani και το Giovanni Zanzotto στο πανεπιστήμιο Πάδοβας και το Paolo Cermelli στο πανεπιστήμιο του Τουρίνου, διαπίστωσε ότι η εξελικτική προέλευση και η συντήρηση της αρσενικής ομοφυλοφιλίας στον ανθρώπινο πληθυσμό θα μπορούσε να εξηγηθεί από ένα πρότυπο που βασίστηκε γύρω από την ιδέα της σεξουαλικά ανταγωνιστικής επιλογής, στην οποία οι γενετικοί παράγοντες διαδόθηκαν στον πληθυσμό δίνοντας αναπαραγωγικό πλεονέκτημα στο ένα φύλο αδικώντας ταυτόχρονα το άλλο.
Η αρσενική ομοφυλοφιλία επηρεάζεται πιθανά και από ψυχοκοινωνικούς παράγοντες, ειδικά όταν υπάρχει ένας γενετικός παράγοντας. Αυτό προτείνεται από την υψηλή συμφωνία του σεξουαλικού προσανατολισμού στις μονοζυγωτούς δίδυμους και το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία είναι πιο κοινή στα αρσενικά που ανήκουν στη μητρική γραμμή αρσενικών ομοφυλοφίλων. Αυτά τα αποτελέσματα δεν έχουν παρουσιαστεί για τη γυναικεία ομοφυλοφιλία, δείχνοντας ότι αυτά τα δύο φαινόμενα μπορούν να έχουν πολύ διαφορετική προέλευση και δυναμική.
Η αρσενική ομοφυλοφιλία είναι δύσκολο να εξηγηθεί κάτω από τα εξελικτικά πρότυπα του Δαρβίνου, επειδή οι φορείς των γονιδίων που προδιαθέτουν προς την αρσενική ομοφυλοφιλία θα ήταν πιθανό να αναπαράγουν λιγότερο από να υπολογίσουν κατά μέσο όρο, που προτείνουν ότι τα αλληλόμορφα γονίδια που επηρεάζουν την ομοφυλοφιλία πρέπει σταδιακά να εξαφανιστούν από έναν πληθυσμό. Αυτό άλλαξε όταν η προηγούμενη δουλειά από τον Camperio Ciani και συνεργάτες, δημοσιεύθηκε το 2004, ότι οι γυναίκες στη μητρική γραμμή αρσενικών ομοφυλοφίλων ήταν πιο γόνιμες από τον μέσο όρο.
Έχοντας δει ως πρόκληση όλα αυτά τα εμπειρικά στοιχεία, οι συντάκτες της νέας μελέτης εξέτασαν μια σειρά διαφορετικών υποθέσεων για τη γενετική διάχυση της αρσενικής ομοφυλοφιλίας. Αυτοί περιέλαβαν: τα γενετικά μητρικά αποτελέσματα στους γιους, το πλεονέκτημα ετεροζυγωτών (όπως βρίσκεται στην αντίσταση ελονοσίας), και «σεξουαλικά ανταγωνιστική επιλογή». Το τελευταίο είναι μια ιδιαίτερη πτυχή της εξέλιξης του Δαρβίνου, στην οποία οι γενετικοί παράγοντες διαδίδονται στον πληθυσμό με το δόσιμο ενός αναπαραγωγικού πλεονεκτήματος στο ένα φύλο αδικώντας το άλλο. Αυτός ο τύπος εξέλιξης έχει βρεθεί προηγουμένως στα έντομα, πουλιά, και σε μερικά θηλαστικά, αλλά ποτέ στους ανθρώπους.
Για να ανακαλύψουν και να διευκρινίσουν τη δυναμική των γενετικών παραγόντων για την ομοφυλοφιλία, οι ερευνητές έπρεπε να καλύψουν ένα μεγάλο σύνολο προτύπων και να τα αποκλείσουν ένα ένα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μόνο πιθανό πρότυπο ήταν αυτό της σεξουαλικά ανταγωνιστικής επιλογής. Τα άλλα πρότυπα δεν επιβεβαίωσαν τα εμπειρικά στοιχεία, είτε που υπονοούν ότι τα αλληλόμορφα γονίδια θα εξαλείφονταν πάρα πολύ εύκολα ή θα εισέβαλλαν στον πληθυσμό, ή την αποτυχία να περιγραφούν τα σχέδια διανομής της αρσενικής ομοφυλοφυλίας και της θηλυκής γονιμότητας που παρατηρούνται στις οικογένειες των ομοφυλοφίλων. Μόνο το πρότυπο της σεξουαλικά ανταγωνιστικής επιλογής που περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο γονίδια -- τουλάχιστον ένας θα πρέπει να είναι στο χρωμόσωμα Χ (που κληρονομείται στα αρσενικά μόνο μέσω της μητέρας τους) – προσμετράτε σε όλα τα γνωστά στοιχεία.
Τα αποτελέσματα αυτού του προτύπου παρουσιάζουν την αλληλεπίδραση της αρσενικής ομοφυλοφυλίας με την αυξανόμενη γυναικεία γονιμότητα μέσα στους ανθρώπινους πληθυσμούς, σύνθετο σε έναν δυναμικό, με συνέπεια τη συντήρηση της αρσενικής ομοφυλοφυλίας στις σταθερές και σχετικά χαμηλές συχνότητες, και να δώσουν έμφαση στα αποτελέσματα της κληρονομικότητας μέσω της μητρικής γραμμής.
Αυτά τα συμπεράσματα παρέχουν τις νέες ιδέες στην αρσενική ομοφυλοφιλία στους ανθρώπους. Πιο συγκεκριμένα, προωθούν μια μετατόπιση εστίασης στην οποία η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να αντιμετωπισθεί ως καταστρεπτικό γνώρισμα (λόγω της μειωμένης αρσενικής γονιμότητας προκύπτει), αλλά, μάλλον, πρέπει να εξεταστεί μέσα στο ευρύτερο εξελικτικό πλαίσιο ενός χαρακτηριστικού με τα γένος-συγκεκριμένα οφέλη, και που προωθεί τη γυναικεία γονιμότητα. Αυτό μπορεί καλά να είναι η εξελικτική προέλευση αυτού του γενετικού γνωρίσματος στα ανθρώπινα όντα.
Το πιθανό διαδεδομένο περιστατικό των σεξουαλικά ανταγωνιστικών χαρακτηριστικών στις εξελικτικές διαδικασίες, που παίζουν το εξελικτικό παιχνίδι τους με το δόσιμο ενός οφέλους γονιμότητας σε ένα φύλο αδικώντας κάτι άλλο, μόνο πρόσφατα έχει αρχίσει να εκτιμάται. Αυτό γίνεται κατανοητό ως βασικός μηχανισμός μέσω του οποίου τα υψηλά επίπεδα της γενετικής παραλλαγής διατηρούνται στους βιολογικούς πληθυσμούς.
Η αρσενική ομοφυλοφιλία είναι ακριβώς το πρώτο παράδειγμα ενός άγνωστου αριθμού των σεξουαλικά ανταγωνιστικών γνωρισμάτων, τα οποία συμβάλλουν στη συντήρηση της φυσικής γενετικής παραλλακτικότητας των ανθρώπων. Τις νέες προοπτικές από τα πρότυπα που αναπτύσσονται που ανοίγουν για τη σεξουαλικά ανταγωνιστική επιλογή μπορούν επίσης να συμβάλουν σε μια καλύτερη κατανόηση των περισσότερων γενετικά-βασισμένων σεξουαλικών συγκρούσεων, οι οποίες είναι, αυτή τη στιγμή, ανεπαρκώς κατανοητές στους ανθρώπους.
Μια απροσδόκητη επίπτωση των νέων μοντέλων αφορά επίδραση που οι σεξουαλικά ανταγωνιστικοί γενετικοί παράγοντες για την αρσενική ομοφυλοφιλία ασκούν στη γενική γονιμότητα ενός πληθυσμού. Τα συμπεράσματα προτείνουν ότι το ποσοστό των αρσενικών ομοφυλοφίλων μπορεί να επισημάνει ένα αντίστοιχο ποσοστό των θηλυκών με την υψηλότερη γονιμότητα. Συνεπώς, αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν πάντα, όλη η άλλη ύπαρξη ίσοι, μια θετική καθαρή αύξηση της γονιμότητας ολόκληρου του πληθυσμού, όταν συγκρίνεται με τους πληθυσμούς στους οποίους τέτοιοι παράγοντες είναι χαμηλότεροι ή απόντες. Αυτή η τάση αυξάνεται καθώς η γονιμότητα βασικών γραμμών πληθυσμών μειώνεται αυτό σημαίνει ότι τα γονίδια που επηρεάζουν την αρσενική ομοφυλοφιλία καταλήγουν να διαδραματίζουν το ρόλο μιας επίδρασης απομόνωσης σε οποιουσδήποτε εξωτερικούς παράγοντες που χαμηλώνουν τη γενική γονιμότητα ολόκληρου του πληθυσμού.
Πηγή: https://www.sciencedaily.com/releases/2008/06/080617204459.htm
Μια ιταλική ερευνητική ομάδα, που αποτελείται από τη Andrea Camperio Ciani και το Giovanni Zanzotto στο πανεπιστήμιο Πάδοβας και το Paolo Cermelli στο πανεπιστήμιο του Τουρίνου, διαπίστωσε ότι η εξελικτική προέλευση και η συντήρηση της αρσενικής ομοφυλοφιλίας στον ανθρώπινο πληθυσμό θα μπορούσε να εξηγηθεί από ένα πρότυπο που βασίστηκε γύρω από την ιδέα της σεξουαλικά ανταγωνιστικής επιλογής, στην οποία οι γενετικοί παράγοντες διαδόθηκαν στον πληθυσμό δίνοντας αναπαραγωγικό πλεονέκτημα στο ένα φύλο αδικώντας ταυτόχρονα το άλλο.
Η αρσενική ομοφυλοφιλία επηρεάζεται πιθανά και από ψυχοκοινωνικούς παράγοντες, ειδικά όταν υπάρχει ένας γενετικός παράγοντας. Αυτό προτείνεται από την υψηλή συμφωνία του σεξουαλικού προσανατολισμού στις μονοζυγωτούς δίδυμους και το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία είναι πιο κοινή στα αρσενικά που ανήκουν στη μητρική γραμμή αρσενικών ομοφυλοφίλων. Αυτά τα αποτελέσματα δεν έχουν παρουσιαστεί για τη γυναικεία ομοφυλοφιλία, δείχνοντας ότι αυτά τα δύο φαινόμενα μπορούν να έχουν πολύ διαφορετική προέλευση και δυναμική.
Η αρσενική ομοφυλοφιλία είναι δύσκολο να εξηγηθεί κάτω από τα εξελικτικά πρότυπα του Δαρβίνου, επειδή οι φορείς των γονιδίων που προδιαθέτουν προς την αρσενική ομοφυλοφιλία θα ήταν πιθανό να αναπαράγουν λιγότερο από να υπολογίσουν κατά μέσο όρο, που προτείνουν ότι τα αλληλόμορφα γονίδια που επηρεάζουν την ομοφυλοφιλία πρέπει σταδιακά να εξαφανιστούν από έναν πληθυσμό. Αυτό άλλαξε όταν η προηγούμενη δουλειά από τον Camperio Ciani και συνεργάτες, δημοσιεύθηκε το 2004, ότι οι γυναίκες στη μητρική γραμμή αρσενικών ομοφυλοφίλων ήταν πιο γόνιμες από τον μέσο όρο.
Έχοντας δει ως πρόκληση όλα αυτά τα εμπειρικά στοιχεία, οι συντάκτες της νέας μελέτης εξέτασαν μια σειρά διαφορετικών υποθέσεων για τη γενετική διάχυση της αρσενικής ομοφυλοφιλίας. Αυτοί περιέλαβαν: τα γενετικά μητρικά αποτελέσματα στους γιους, το πλεονέκτημα ετεροζυγωτών (όπως βρίσκεται στην αντίσταση ελονοσίας), και «σεξουαλικά ανταγωνιστική επιλογή». Το τελευταίο είναι μια ιδιαίτερη πτυχή της εξέλιξης του Δαρβίνου, στην οποία οι γενετικοί παράγοντες διαδίδονται στον πληθυσμό με το δόσιμο ενός αναπαραγωγικού πλεονεκτήματος στο ένα φύλο αδικώντας το άλλο. Αυτός ο τύπος εξέλιξης έχει βρεθεί προηγουμένως στα έντομα, πουλιά, και σε μερικά θηλαστικά, αλλά ποτέ στους ανθρώπους.
Για να ανακαλύψουν και να διευκρινίσουν τη δυναμική των γενετικών παραγόντων για την ομοφυλοφιλία, οι ερευνητές έπρεπε να καλύψουν ένα μεγάλο σύνολο προτύπων και να τα αποκλείσουν ένα ένα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μόνο πιθανό πρότυπο ήταν αυτό της σεξουαλικά ανταγωνιστικής επιλογής. Τα άλλα πρότυπα δεν επιβεβαίωσαν τα εμπειρικά στοιχεία, είτε που υπονοούν ότι τα αλληλόμορφα γονίδια θα εξαλείφονταν πάρα πολύ εύκολα ή θα εισέβαλλαν στον πληθυσμό, ή την αποτυχία να περιγραφούν τα σχέδια διανομής της αρσενικής ομοφυλοφυλίας και της θηλυκής γονιμότητας που παρατηρούνται στις οικογένειες των ομοφυλοφίλων. Μόνο το πρότυπο της σεξουαλικά ανταγωνιστικής επιλογής που περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο γονίδια -- τουλάχιστον ένας θα πρέπει να είναι στο χρωμόσωμα Χ (που κληρονομείται στα αρσενικά μόνο μέσω της μητέρας τους) – προσμετράτε σε όλα τα γνωστά στοιχεία.
Τα αποτελέσματα αυτού του προτύπου παρουσιάζουν την αλληλεπίδραση της αρσενικής ομοφυλοφυλίας με την αυξανόμενη γυναικεία γονιμότητα μέσα στους ανθρώπινους πληθυσμούς, σύνθετο σε έναν δυναμικό, με συνέπεια τη συντήρηση της αρσενικής ομοφυλοφυλίας στις σταθερές και σχετικά χαμηλές συχνότητες, και να δώσουν έμφαση στα αποτελέσματα της κληρονομικότητας μέσω της μητρικής γραμμής.
Αυτά τα συμπεράσματα παρέχουν τις νέες ιδέες στην αρσενική ομοφυλοφιλία στους ανθρώπους. Πιο συγκεκριμένα, προωθούν μια μετατόπιση εστίασης στην οποία η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να αντιμετωπισθεί ως καταστρεπτικό γνώρισμα (λόγω της μειωμένης αρσενικής γονιμότητας προκύπτει), αλλά, μάλλον, πρέπει να εξεταστεί μέσα στο ευρύτερο εξελικτικό πλαίσιο ενός χαρακτηριστικού με τα γένος-συγκεκριμένα οφέλη, και που προωθεί τη γυναικεία γονιμότητα. Αυτό μπορεί καλά να είναι η εξελικτική προέλευση αυτού του γενετικού γνωρίσματος στα ανθρώπινα όντα.
Το πιθανό διαδεδομένο περιστατικό των σεξουαλικά ανταγωνιστικών χαρακτηριστικών στις εξελικτικές διαδικασίες, που παίζουν το εξελικτικό παιχνίδι τους με το δόσιμο ενός οφέλους γονιμότητας σε ένα φύλο αδικώντας κάτι άλλο, μόνο πρόσφατα έχει αρχίσει να εκτιμάται. Αυτό γίνεται κατανοητό ως βασικός μηχανισμός μέσω του οποίου τα υψηλά επίπεδα της γενετικής παραλλαγής διατηρούνται στους βιολογικούς πληθυσμούς.
Η αρσενική ομοφυλοφιλία είναι ακριβώς το πρώτο παράδειγμα ενός άγνωστου αριθμού των σεξουαλικά ανταγωνιστικών γνωρισμάτων, τα οποία συμβάλλουν στη συντήρηση της φυσικής γενετικής παραλλακτικότητας των ανθρώπων. Τις νέες προοπτικές από τα πρότυπα που αναπτύσσονται που ανοίγουν για τη σεξουαλικά ανταγωνιστική επιλογή μπορούν επίσης να συμβάλουν σε μια καλύτερη κατανόηση των περισσότερων γενετικά-βασισμένων σεξουαλικών συγκρούσεων, οι οποίες είναι, αυτή τη στιγμή, ανεπαρκώς κατανοητές στους ανθρώπους.
Μια απροσδόκητη επίπτωση των νέων μοντέλων αφορά επίδραση που οι σεξουαλικά ανταγωνιστικοί γενετικοί παράγοντες για την αρσενική ομοφυλοφιλία ασκούν στη γενική γονιμότητα ενός πληθυσμού. Τα συμπεράσματα προτείνουν ότι το ποσοστό των αρσενικών ομοφυλοφίλων μπορεί να επισημάνει ένα αντίστοιχο ποσοστό των θηλυκών με την υψηλότερη γονιμότητα. Συνεπώς, αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν πάντα, όλη η άλλη ύπαρξη ίσοι, μια θετική καθαρή αύξηση της γονιμότητας ολόκληρου του πληθυσμού, όταν συγκρίνεται με τους πληθυσμούς στους οποίους τέτοιοι παράγοντες είναι χαμηλότεροι ή απόντες. Αυτή η τάση αυξάνεται καθώς η γονιμότητα βασικών γραμμών πληθυσμών μειώνεται αυτό σημαίνει ότι τα γονίδια που επηρεάζουν την αρσενική ομοφυλοφιλία καταλήγουν να διαδραματίζουν το ρόλο μιας επίδρασης απομόνωσης σε οποιουσδήποτε εξωτερικούς παράγοντες που χαμηλώνουν τη γενική γονιμότητα ολόκληρου του πληθυσμού.
Πηγή: https://www.sciencedaily.com/releases/2008/06/080617204459.htm
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.