28-05-09
09:53
.... καλά αυτό δεν το είδε κανείς να με διορθώσει; "Πάταξον μεν, άκουσον δε" ήθελα να πω, αλλά πάνω στη θολούρα το αντέστρεψα .... ... Ελπίζω να με συγχωρήσετε, αν και νομίζω ότι αντεστραμένο μάλλον πιο πολύ ταίριαζε.Τ
.............. "Ακουσον μεν, πάταξον δε!!!"
Μπραβο!!! Το βγαλατε το πορισμα, η μανουλα μου μου δημιουργησε το κομπλεξ, που μου'λεγε μια ζωη τις ιδιες μ@λ@κιες για τον εσωτερικο κοσμο κ γω της ελεγα ειρωνικα "αφου οι γυναικες κοιτουν μαμα τον εσωτερικο μου κοσμο να τους δωσω μια ακτινογραφια μου μπας κ με αγαπησουν". Ειστε ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ!!! Δεν σχολιαζω αλλο γιατι μου ανεβαινει η πιεση μ'αυτα που διαβαζω!!! Εχει ξεφυγει παλι η συζητηση (γιατι αραγε?)...
Ραμ ... μην θίγεσαι προσωπικά, δε νομίζω ότι κανείς απευθυνόταν προσωπικά σε εσένα ή τη μαμά σου. Στην ουσία όλοι συμφωνούν, μη νομίζεις!!! Επέμβαση χρειάζεται όταν υπάρχει πρόβλημα, σε αυτό συμφωνούν όλοι. Εκεί που διαφωνούν είναι στον προσδιορισμό του προβλήματος.... για άλλους το πρόβλημα είναι αντικειμενικό όταν υπάρχει θέμα υγείας και μόνο και για άλλους όχι.
Δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι... Άλλωστε θα ήταν και βαρετό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-05-09
19:21
Ναι, απερίφραστα! Είμαι της γνώμης πως η κυριότερη ιατρική λειτουργία της πλαστικής ιατρικής, είναι ακριβώς η αποκατάσταση τέτοιων περιπτώσεων. Το θεωρώ απολύτως θεμιτό.
Τι σε κάνει να θεωρείς λοιπόν μια τερατώδη μύτη λιγότερο προβληματική από ένα σημάδι καψίματος;
Θα μου πεις το κάψιμο ήταν ατύχημα, ενώ με τη μύτη γεννήθηκες. Μπορεί, αλλά η φύση δεν κάνει ποτέ λάθος;
Κάποτε ο παππούς μου, σε ηλικία 87 ετών, έκανε μια εγχείρηση κοίλης. Δίπλα του, στο ίδιο δωμάτιο βρισκόταν κι ένας υπέρβαρος νέος, ο οποίος είχε κάνει αυτήν την εγχείρηση. Θυμάμαι πως μου φάνηκε πολύ ειρωνικό ότι ο γέροντας ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση και μας μιλούσε άνετα και χαλαρά, ενώ ο νέος έφτυνε στην κυριολεξία αίμα. Άραγε δεν μπορούσε να έχει κάνει κάτι νωρίτερα, πριν φτάσει μέχρι εκεί;
Είμαι κατά αυτής της επέμβασης, χωρίς να παραγνωρίζω το γεγονός ότι σε ακραίες καταστάσεις η μείωση του βάρους είναι στην πραγματικότητα θέμα υγείας κι όχι αισθητικής. Μάλιστα κάποτε ο Ευαγγελάτος έκανε και μια έρευνα που έδειχνε κατά πόσο κομπογιαννίτες γιατροί ήταν έτοιμοι να κάνουν την επέμβαση σε κάποιον που ήταν αντικειμενικά αδύνατος και μάλλον χρειαζόταν να πάρει μερικά κιλά, επειδή απλά εκείνος το ζητούσε. Η ωραιότερη δικαιολογία που έχω ακούσει, ήταν "δεν είσαι πολύ παχύς, όμως στο μέλλον μπορεί να παχύνεις, οπότε κάνε το για προληπτικούς λόγους"!!!
1. Στο ερώτημα "αν θα μπορούσε να κάνει κάτι νωρίτερα" ... ίσως, αν το πάχος οφείλεται σε καθαρά δική του απόφαση- λαιμαργία ... όμως σκέφτηκες ποτέ ότι μπορεί ένας άνθρωπος από παιδί να ήταν παχύσαρκο και πλέον από μια ηλικία και μετά να μην μπορεί να κάνει τίποτα; Σε αυτές τις περιπτώσεις φταίει η οικογένεια συνήθως που μπουκώνει τα παιδάκια, βέβαια ... αλλά δυστυχώς αν το πάχος το κουβαλάς από παιδί, δύσκολα το χάνεις μετά. Έχω μια φίλη που είναι τέτοια περίπτωση ... όσες δίαιτες και να έκανε δεν μπορούσε να χάσει πάνω από 5-6 κιλά, έκανε δακτύλιο και έχει χάσει 25.
Το να πεις κάτι τέτοιο είναι εύκολο όταν δεν κουβαλάς το βίωμα της κοροϊδίας από μικρός. Για σκέψου όμως από μικρό να σε κορόιδευαν γι' αυτό; Νομίζεις ότι θα είχες την ίδια ψυχοσύνθεση, ώστε με ευκολία να πεις ότι θα αυτοσαρκαζόσουν;Όχι. Θα έβρισκα ευκολότερο και ψυχικά υγιεινότερο να διακωμωδώ από μόνος μου το παρατσούκλι μου και να το μετατρέψω σε περσόννα. Μάλιστα, αυτό θα ήταν το νικ μου και στο στέκι: Ντάμπο!!
Άρα, my point was ότι, όπως έγραψα αμέσως παραπάνω, είναι προτιμότερο να ωριμάσεις συναισθηματικά και να δεχτείς τον εαυτό σου με τις ατέλειές του, όπως έγραψα για σένα πχ, παρά ν' αρχίσεις να καταφεύγεις σε διάφορες επεμβάσεις με αβέβαια αποτελέσματα και συζητήσιμο δείχτη ικανοποίησης. Φυσικά, όπως είδες συμφώνησα με τις ακραίες περιπτώσεις, όπως συμφωνείς κι εσύ, ωστόσο διαφωνώ με την έκφραση "τον ενοχλεί", που παραπέμπει όχι σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις, αλλά σε απλή φιλαρέσκεια.
Το ζήτημα είναι ότι ακούω και βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν το ακραίο πρόβλημα στο οποίο αναφερόμαστε, να θεωρούν ότι η ζωή τους θα σωθεί από μια τέτοια επέμβαση, ενώ ανθρώπους που έχουν όντως κάτι που...προεξέχει ιδιαίτερα στο πρόσωπό τους, να μη δίνουν καμμία σημασία και να συνεχίζουν τη ζωή τους φυσιολογικά.
Υπάρχουν ατέλειες που αντέχονται και άλλες που δεν αντέχονται ... π.χ. μια μικρή κρεατοελιά μπορεί να θεωρηθεί σέξυ αν είναι πάνω από το χείλος , ενώ η ίδια είναι αποκρουστική αν είναι πάνω στο κέντρο της μύτης. Στη μια περίπτωση την κάνεις σήμα κατατεθέν και στην άλλη πας για καυτηριασμό.
Όσον αφορά στο "τον ενοχλεί" ... θα ξαναπώ ότι μιλάω για περιπτώσεις που το πρόβλημα είναι αντικειμενικά υπαρκτό. Αν βλέπει κάποιος φαντάσματα, αυτό είναι άλλη υπόθεση. Είναι όπως με τη δίαιτα ... το να έχεις 2-3 κιλά παραπάνω δεν έγινε και τίποτα, αν είσαι αντικειμενικά παχύσαρκος τότε θες δίαιτα, αν είσαι αδύνατος και θες να κάνεις δίαιτα τότε θες ψυχίατρο.
Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό, σε αυτό το θρεντ ... νομίζω
Δεν έχω προκαταλήψεις με ανθρώπους που δεν γνωρίζω. Αν είχα ύφος απέναντί σου να είσαι σίγουρος ότι θα το είχες καταλάβει!!!!Λάθος κάνεις!!
Αν πω κι εγώ ότι διακρίνω μια κάποια προκατάληψη έναντι του ύφους μου, θα κάνω λάθος με τη σειρά μου;
Εάν η ιατρική συνέχιζε να είναι ανθρωπιστική επιστήμη και το επάγγελμα του ιατρού λειτούργημα κι όχι κακούργημα, θα φρόντιζε να θεραπεύσει με ηπιότερες, ψυχολογικής βάσης μεθόδους τους υποτιθέμενους "ασθενείς" της περίπτωσης που εξετάζουμε, πριν καταφύγει σε βάναυσες και παρεμβατικές μεθόδους. Είναι πολύ πιο υγιές, ο άνθρωπος της δεύτερης περίπτωσης από το παραπάνω απόσπασμα, να καθοδηγηθεί στο να μάθει να βλέπει τα πράγματα όπως ο άνθρωπος της πρώτης περίπτωσης. Η επέμβαση θα έπρεπε να είναι το τελευταίο οχυρό. Όμως είπαμε: Στις μέρες μας βάζουν δακτυλίους και στους ελλιποβαρείς, απλά επειδή είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν γι' αυτό...
Εντάξει, πάμε πάλι σε άλλο θέμα .. το ότι υπάρχουν κομπογιαννίτες που κουράρουν κατά φαντασίαν ασθενείς, δε σημαίνει ότι αυτοί που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, θα μπουν στο ίδιο σακούλι.
Αν όπως λες, κάποιος ελλιποβαρής καταφύγει σε γιατρό για να βάλει δακτύλιο, νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να εστιάσουμε στα προβλήματα που θα του φέρει η επέμβαση, αλλά στα νοητικά προβλήματα που έχει για να κάνει κάτι τέτοιο, ... αν γίνεται κατανοητό τι θέλω να πω.
Θα το έκανα, όμως αυτό δεν έχει άλλες παρενέργειες εκτός από τον πόνο. Δεν κινδυνεύει για παράδειγμα το παιδί να μείνει χωρίς δόντια ή τα δόντια του να γίνουν πιο πεταχτά από πριν, χωρίς δυνατότητα επανόρθωσης. Επίσης τα ποσοστά επιτυχίας είναι κατά πολύ υψηλότερα και οι ορθοδοντικοί δεν είναι συνήθως κομπογιαννίτες.
Μην το λες ... μην το λες. Είναι πολύ της μόδας να βάζουν σιδεράκια για να ισιώσουν ακόμα και 1 ολίγον στραβό δοντάκι, που σίγουρα δεν είναι πρόβλημα.
Όσο για το αν είναι ή όχι κομπογιαννίτες ... εμένα τα δόντια μου οδοντίατρος μου τα κατέστρεψε ... και μάλιστα πανεπιστημιακός... θεώρησε ότι είχα βαθιά σφραγίσματα ... το περίεργο είναι ότι σε όσους πήγα μετά, τραβούσαν τα μαλλιά τους, διότι εμένα τα δόντια μου δεν χαλάνε εύκολα και από τότε (16 χρόνια μετά) δεν έχω κάνει ούτε ένα σφράγισμα... πως αυτή είδε τόσα χαλασμένα δόντια, ακόμα ψάχνουμε... το ίδιο όμως έκανε και σε άλλους, που έτρεχαν να μαζέψουν συρίγγια από κακές απονευρώσεις... γι' αυτό μην παίρνεις όρκο. Παντού υπάρχουν ηλίθιοι και πολλοί από αυτούς είναι αναγνωρισμένοι.
Εάν δεν κάνω λάθος, το απαξιωτικό ύφος μέσα σε τούτο το θέμα (και δεν αναφέρομαι σε σένα) έχει στραφεί εναντίον εκείνων που έχουν αντίθετη άποψη με τη ρινοπλαστική και την πλαστική χειρουργική γενικότερα και όχι το αντίστροφο. Η ιστορία του θρεντ δεν σε δικαιώνει σε αυτό που λες. Μέχρι κακομούτσουνους και κομπλεξικούς μας έβγαλαν κάποιοι.
Όσο για τις...φυλετικές ακρότητες, αυτό που ήθελα να θίξω είναι πως τούτες οφείλονται ξεκάθαρα σε πρότυπα που επιβάλλονται στις καταναλωτικές ή νεοκαταναλωτικές κοινωνίες. Ας μην ξεχνάμε, ότι η "Μάσκα" για την οποία πολύ ωραία μας παρέθεσε άρθρο η Swamps παραπάνω, "φιλοδοξεί να αποτελέσει το μοναδικό ακριβές διαφυλετικό πρότυπο ομορφιάς". Βλέπεις πως δεν καταφεύγω σε ακρότητες από προσωπική διαστροφή...
Το θέμα του θρεντ είναι η ρινοπλαστική, τα υπέρ, τα κατά, οι απόψεις και οι κίνδυνοι .... δεν είναι τα πρότυπα ομορφιάς. Το να καταδικάζεις την οποιαδήποτε πλαστική επέμβαση επειδή θεωρείς ότι σε αυτό οδηγεί η καταναλωτική κοινωνία και τα πρότυπα που επιβάλει, είναι το ίδιο ακραίο με το να λες ότι θα κάνω πλαστική, ενώ δεν χρειάζεται, απλά και μόνο επειδή θέλω η μύτη που να είναι σούπερ τέλεια.
Βάλε λίγο νερό στο κρασί σου ... υπάρχουν και άνθρωποι που πρέπει να την κάνουν, είτε τη ρινοπλαστική είτε κάποια άλλη πλαστική.
Συμφωνώ! Το μόνο πρόβλημα, όπως επισήμανα και σε προηγούμενο ποστ μου, είναι πως κανείς δεν μπορεί να σε διαβεβαιώσει το πόσα ακριβώς θα είναι η ταλαιπωρία και ο κίνδυνος και σε ποιον αλμπάνη γιατρό θα πέσεις. Από τις προηγούμενες σελίδες του θέματος είδα πως αυτό αποτελεί κυριολεκτικά "λαχείο".
Σε αλμπάνη γιατρό μπορεί να πέσεις και για μια επέμβαση υγείας και όχι αισθητικής. Τι να κάνουμε, να μην πηγαίνουμε καθόλου ... είναι να μη σου τύχει, αγαπητέ μου.
Είδες λοιπόν που οι φαινομενικά "κουτές" μου ερωτήσεις, τελικά καταφέρνουν να προάγουν το διάλογο, όταν υπάρχει διάθεση γι' αυτόν;
Δεν είπα ότι είναι "κουτές" ... και δε θυμάμαι να μίλησα για ερωτήσεις. Μάλλον στις ακραίες θέσεις αναφερόμουν. Οι οποίες εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν κάνουν καλό στο διάλογο. Όταν κάνεις διάλογο μπορείς να διαφωνείς με τους άλλους, μπορείς να σχολιάζεις, αλλά νομίζω ότι δεν μπορείς να καταδικάζεις απόλυτα κάτι, διότι τότε δεν έχει και νόημα να μπεις στη διαδικασία του διαλόγου ... απλά λες ότι το καταδικάζω και δεν το συζητώ. Όταν μπαίνεις όμως στη διαδικασία του διαλόγου, οφείλεις να δεις και τη θέση του άλλου, τις παραμέτρους και τους παράγοντες που την διαμορφώνουν και όλα αυτά να τα κάνεις όσο το δυνατόν χωρίς να επηρεάζεσαι από τη δική σου θέση. "Ακουσον μεν, πάταξον δε!!!"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
25-05-09
14:05
Να το διορθώσει επιλέγοντας να ρισκάρει την πλήρη καταστροφή; Αυτός δεν είναι λόγος για να είναι κανείς πολύ φειδωλός στο να πάρει μια τέτοια απόφαση; Όπως είπες κι εσύ, μόνο σε πολύ ακραίες περιπτώσεις. Αλήθεια, εάν κάποιον τον ενοχλεί που είναι κοντός, θα του συνιστούσατε να σπάσει τα οστά των ποδιών του, να βάλει ειδικούς μεταλλικούς νάρθηκες, να υποφέρει για ένα και πλέον χρόνο, να κάνει και πλαστική μετά για να φύγουν τα σημάδια των εγχειρήσεων και να αποδεχτεί, όχι μόνο το να είναι σακάτης για ένα χρόνο αλλά και την πιθανότητα να μείνει σακάτης για πάντα;
Εγώ τ' ακούω όλα όσα λέτε βερεσέ, θύματα της καταναλωτικής κοινωνίας...
Αν πρέπει να εξηγούμε τα αυτονόητα εδώ μέσα ....τι ναπω; Εννοείται πως δεν θα έκανα ποτέ κάτι που να έθετε σε κίνδυνο την υγεία μου, όπως η αύξηση οστών για λόγους ύψους, παρ' ότι δεν είμαι και το πρώτο μπόι.
Επίσης δεν θα έκανα ποτέ πλαστική αν η μύτη μου ήταν λίγο μεγαλύτερη. Αν όμως ήταν σαν μελιτζάνα και μου δημιουργούσε πρόβλημα στην κοινωνική μου ζωή επειδή θα αισθανόμουν άσχημα ... τότε ναι θα την άλλαζα.
Θεωρώ ότι το να μπαίνω σε άπειρες διευκρινίσεις περιπτώσεων και υποπεριπτώσεων δεν προάγει τον διάλογο ... εμένα τουλάχιστον με κουράζει και προτιμώ,- αν είναι ένα ποστ μου να το εξηγώ με χιλιάδες άλλα, τα οποία θα αποτελούν υποσημειώσεις, - να μην το γράψω καθόλου.
Κανείς δεν είναι τέλειος ... αλλά μια και ρωτάς η μύτη μου είναι εξαιρετική ... τόσο εξαιρετική που πολλοί νομίζουν ότι είναι αποτέλεσμα πλαστικής.Πράγμα που υπονοεί πως τα έχεις όλα τέλεια ή μήπως πως έχεις την ψυχολογική ωριμότητα να αποδεχτείς τον εαυτό σου με τις ατέλειές του;
Τώρα από ατέλειες άλλες ένα σωρό ... δεν είμαι ψηλή (θα ήθελα να είχα 5-6 πόντους παραπάνω), έχω μεγάλα φρύδια, τα οποία αναγκάζομαι να συμμαζεύω κάθε 2-3 μέρες (μαρτύριο πίστεψέ με), τα μαλλιά μου είναι τόσο ατίθασα που πολλές φορές χρειάζομαι τσουγκράνα για να τα βάλω στη θέση τους και βέβαια όπως όλες οι γυναίκες σε αυτή τη χώρα, αν με ψάξεις θα βρεις κυτταρίτιδα κάπου στα πόδια μου .... τι να κάνουμε κανείς δεν είναι τέλειος. Όμως για να είμαι ειλικρινής, καμία από τις ατέλειές μου δεν είναι σε τέτοιο βαθμό, που να μου δημιούργησε πρόβλημα ψυχολογικό. Ποτέ δεν είπα ... "αχ έχω αυτό και λόγω αυτού δεν με πλησιάζουν, ή με κοιτάζουν περίεργα".
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο ... τότε ναι θα έκανα πλαστική. Θα έκανα, όπως κάνω και ότι μπορώ για να είμαι περιποιημένη. Τώρα να διευκρινίσω ότι πάλι δεν μιλώ για υπερβολές ή είναι περιττό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
22-05-09
10:16
Κοίτα εγώ έτσι όπως το βλέπω, θεωρώ ότι αν κάποιον τον ενοχλεί κάτι στην εμφάνισή του, δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην το διορθώσει... οπότε τα περί ματαιοδοξίας τα ακούω ολίγον βερεσέ.
Εννοείται βέβαια ότι μιλάμε για πραγματικό και όχι κατά φαντασία πρόβλημα. Η μύτη σου ram .. αυτή που είχες μετά την πρώτη επέμβαση (δεν ξέρω πως ήταν πριν) κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν καλή, οπότε πολύ καλά έκανες και τη διόρθωσες.
Γενικά τώρα, μπορεί κάποιος να μην έχει την τέλεια μύτη (να είναι λίγο μεγάλη ή να έχει κάποια καμπουρίτσα ή ακόμα να είναι και λίγο στραβή) αλλά να του ταιριάζει και να μην χαλάει την εμφάνισή του. Νομίζω όλοι έχουμε δει τέτοιες περιπτώσεις.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις, που λες "Θέε μου, μα γιατί δεν κάνει κάτι;" ... ε νομίζω ότι σε αυτές πρέπει κανείς να διορθώνει το πρόβλημα, πολλώ δε μάλλον όταν ενοχλεί και τον ίδιο.
Πάντως εγώ, αν με ενοχλούσε η μύτη μου ή τ' αυτιά μου ή τέλος πάντων κάτι στην εμφάνισή μου, σε βαθμό που να μου δημιουργούσε πρόβλημα ψυχολογικό, θα το άλλαζα. Αν αυτό θεωρείται ματαιοδοξία ... τότε οκ, είμαι ματαιόδοξη.
Εννοείται βέβαια ότι μιλάμε για πραγματικό και όχι κατά φαντασία πρόβλημα. Η μύτη σου ram .. αυτή που είχες μετά την πρώτη επέμβαση (δεν ξέρω πως ήταν πριν) κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν καλή, οπότε πολύ καλά έκανες και τη διόρθωσες.
Γενικά τώρα, μπορεί κάποιος να μην έχει την τέλεια μύτη (να είναι λίγο μεγάλη ή να έχει κάποια καμπουρίτσα ή ακόμα να είναι και λίγο στραβή) αλλά να του ταιριάζει και να μην χαλάει την εμφάνισή του. Νομίζω όλοι έχουμε δει τέτοιες περιπτώσεις.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις, που λες "Θέε μου, μα γιατί δεν κάνει κάτι;" ... ε νομίζω ότι σε αυτές πρέπει κανείς να διορθώνει το πρόβλημα, πολλώ δε μάλλον όταν ενοχλεί και τον ίδιο.
Πάντως εγώ, αν με ενοχλούσε η μύτη μου ή τ' αυτιά μου ή τέλος πάντων κάτι στην εμφάνισή μου, σε βαθμό που να μου δημιουργούσε πρόβλημα ψυχολογικό, θα το άλλαζα. Αν αυτό θεωρείται ματαιοδοξία ... τότε οκ, είμαι ματαιόδοξη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
21-05-09
14:23
ramblade ευχαριστούμε πολύ που εξιστόρησες την ιστορία σου, είμαι σίγουρη ότι θα βοηθήσει πολλά άτομα να πάρουν μια σωστότερη απόφαση για το θέμα (κι εμένα σίγουρα).
Πολύ χαίρομαι που τελικά όλα τελείωσαν καλά.
Εσένα Μισέλ μια χαρά είναι η μύτη σου ... τι τρώγεσαι;;;;;;
ramblade .... έπαθα πλάκα με αυτά που έχεις περάσει. Ειλικρινά χαρά στο κουράγιο σου, μετά από τόση ταλαιπωρία να ξαναμπείς στη διαδικασία να κάνεις ξανά ρινοπλαστική.
Πρέπει πραγματικά να είναι φρικτό συναίσθημα, να συνειδητοποιείς ότι έχεις κάνει επέμβαση για να διορθώσεις κάτι και αντ' αυτού το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν σε ικανοποιεί, όχι μόνο είναι αφύσικο, αλλά σου δημιουργεί και περαιτέρω προβλήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.