Πέτρος Αργυρίου
Νεοφερμένος
Ο Πέτρος Αργυρίου αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 41 μηνύματα.
03-09-09
13:01
Αγαπητέ φίλε, είναι λογικό από μια αποσπασματική παράθεση κειμένου να εξαχθούν λανθασμένα συμπεράσματα. Οφείλω λοιπόν να απαντήσω σημείο προς σημείο στις εύστοχες παρατηρήσεις σου
Α) Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν καταγγέλλω την ιατρική. Αντίθετα, θεωρώ ότι αυτού του είδους οι προσεγγίσεις, οι εξατομικευμένες λύσεις και όχι οι λαικίστικες και χοντροκομμένες λύσεις τύπου ¨πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι¨, όχι οι λύσεις των όπλων μαζικής κυτταρικής καταστροφής όπως η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία, είναι αυτές που μπορούν να καρποφορήσουν και να μας βγάλουν από το αδιέξοδο του καρκίνου. Αυτές όμως οι προσεγγίσεις είναι που ερευνητικά και χρηματοδοτικά έχουν παραγκωνιστεί εις όφελος των ¨μαζικών¨ λύσεων. Αν καταγγέλλω κάτι στο συγκεκριμένο απόσπασμα είναι αυτή η εμμονή σε αυτή τη νοοτροπία, ¨τη δυσλειτουργική κουλτούρα του καρκίνου¨ αντί των ευέλικτων και έξυπνων λύσεων…
Όπως άλλωστε γράφω:
¨Για ποιο λόγο να μη διαλέξουμε το δρόμο τον λιγότερο δοκιμασμένο που ίσως να μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας της θεραπείας του καρκίνου;¨ και φυσικά αναφέρομαι σε γονιδιακές και ανοσολογικές θεραπείες του.
Β) Αν μεταφέρεις αυτά τα ερωτήματα στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο θα έχεις την απάντησή σου. Όλες οι επαναστάσεις στην ιστορία ξεκίνησαν από τη σταδιακή μετατροπή του ¨αυτό είναι αδύνατο¨ στη διερεύνηση του ¨κατά πόσο αυτό είναι εφικτό¨ την μετεξέλιξη του στο ¨ίσως αυτό να είναι δυνατό¨ και τη μετουσίωσή του στο ¨αυτό πρέπει και μπορεί να γίνει¨. Αυτή είναι η εξέλιξη των ιδεών και των αντιλήψεων, από την αμφισβήτηση της θρησκευτικής αυθεντίας μέχρι την αμφισβήτηση της κληρονομικής εξουσίας. Αυτό δε σημαίνει ότι τελικά μια τέτοια εξέλιξη θα συμβεί υποχρεωτικά και σε σχέση με την ιατρική εξουσία και αυθεντία. Το μέλλον δεν προυπάρχει αλλά γράφεται την κάθε στιγμή που δρούμε και σκεφτόμαστε. Η βάση φυσικά για μια τέτοια αμφισβήτηση είναι η ¨κοινή λογική¨ που δυστυχώς δεν είναι και τόσο κοινή και μια γενική αλλά βαθειά ιατρική και όχι μόνο μόρφωση. Με άλλα λόγια Η ΠΑΙΔΕΙΑ, ο διαχρονικός εχθρός κάθε είδους απολυταρχίας. Και ναι, ένας ασθενής, ακόμη και χωρίς ειδική επιστημονική κατάρτιση, είναι σε θέση να επεξεργαστεί δεδομένα, τουλάχιστον να αντιληφθεί γενικά σχήματα και να κρίνει. Αν η υγεία σου και η ζωή σου δε σου ανήκει, τότε τι σου ανήκει;
Γ) Αναφέρομαι φυσικά σε βιοχημική εκπαίδευση του ανοσοποιητικού ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει την απειλή. Ο ρόλος της νόησης και της ψυχολογίας στην ανοσολογική απάντηση φαντάζομαι δεν είναι καθόλου αμελητέος αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχουμε αναπτύξει τα εργαλεία, το θεωρητικό πεδίο και την επιστημονική γλώσσα για να περιγράψουμε κάτι τέτοιο και ούτε υπονοώ κάτι τόσο γενικόλογο και θεωρητικό στο εν λογω απόσπασμα.
Δ) Είναι μεν δύσκολο αλλά μια ξεχνάς ότι υπάρχει εξέλιξη των ιδεών και κάθε κατεύθυνση είναι δυνατή, προς τα μπρος, προς τα πίσω και προς το πουθενά. Κάποτε ο κόσμος τελείωνε στις ηράκλειες στήλες ή τελείωνε εκεί που άρχιζε ο θεός, μετά μπήκε στο ερμηνευτικό πακέτο του ντετερμινισμού. Ναι, μια τέτοια ποιοτική αλλαγή στην αντίληψη του ¨μέσου ανθρώπου¨ είναι πάντα εφικτή αλλά ποτέ αυτοεκπληρούμενη ή αναπόφευκτη. Μπορούμε όμως όχι απλά να την περιμένουμε αλλά και να την επιδιώκουμε
Ε) Καθόλου. Αυτό που επισημαίνω και εννοώ είναι ότι επιστήμονες που έχουν εκπαιδευτεί μόνο και μόνο στον κατακερματισμό της γνώσης, χωρίς ευρύτερη παιδεία και αντίληψη πραγμάτων, δεν είναι από μόνοι τους σε θέση να διαχειριστούν μεγάλα ζητήματα. Οι χρυσοθήρες των δεδομένων δεν μπορούν από μόνοι τους να φέρουν τις μεγάλες επιστημονικές επαναστάσεις. Χρειάζονται και οι θεωρητικοί, οι φιλόσοφοι της επιστήμης και οι ¨ενδιάμεσοι¨ επιστήμονες αυτοί δηλαδή που θα μεταφέρουν στοιχεία και αντιλήψεις από την μικροσκέψη στη μακροσκέψη και αντίστροφα, ένα ολόκληρο και πλήρες δηλαδή επιστημονικό ¨οικοσύστημα¨ σε συνέργια. Αυτή τη στιγμή, οι υπερεξειδικευμένοι επιστήμονες των εργαστηριακών δεδομένων κυριαρχούν και καθορίζουν τις κατευθύνσεις στην έρευνα και την εκπαίδευση. Σε αυτούς αναφέρομαι με τον όρο ¨οι αρουραίοι των εργαστηρίων¨. Πρόκειται δηλαδή για μια προφανή αναπτυξιακή ανωμαλία της επιστήμης. Αν τα δεδομένα σκέφτονταν από μόνα τους, οι υπολογιστές θα είχαν όλες τις απαντήσεις αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Η παραγωγική σκέψη πολλές φορές ξεπερναέι τα δεδομένα που διαθέτει και θέτει τις προυποθέσεις για τις μεθόδους συλλογής νέων δεδομένων. Το πράμα δεν προχωράει αν έχεις μόνο τεχνοκράτες ή μόνο φιλόσοφους της επιστήμης. Θέλει συνέργια, αντίληψη και σεβασμό στο ρόλο του κάθε συντελεστή της επιστήμης.
Στ) Ο Χάμμερ έχει προτείνει μια ιδιότυπη θεωρία σωματικής κυβερνητικής ή ¨εγκεφαλαρχίας¨ και έχει ισχυριστεί ότι είναι καταγράψιμη. Το ότι δεν έχει καταγραφεί οφείλεται είτε στο η καταγραφή της δεν είναι επιθυμητή είτε ότι με τα σημερινά μέσα δεν είναι εφικτή, είτε ότι δεν είναι καθόλου εφικτή γιατί δεν είναι βάσιμη. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι από τα τρία συμβαίνει. Σε αυτό που θα διαφωνήσω κάθετα είναι με το διωγμό του ο οποίος είναι ιδεολογικός γιατί αν αφορούσε μόνο την προστασία του ασθενή τουλάχιστον το 20% των συμβατικών γιατρών θα κάναν φυλακή μαζί με τον Δρα Σφυρί κάτι το οποίο φυσικά δεν συμβαίνει καθώς στα περισσότερα μέρη του πλανήτη και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, οι γιατροί βρίσκονται υπό την συντεχνιακή αιγίδα.
Τώρα για το όνομα του καρκίνου. Σε αντίθεση με τη μαγειρική και το bartending, οι περισσότεροι ιατρικοί όροι επιχειρούν να είναι περιεκτικοί, σαφείς και χαρακτηριστικοί της κατάστασης που περιγράφουν. Λένε ηπατική ανεπάρκεια και όχι bluekurakaoitis, λένε φυματίωση και όχι το χτικιό. Ο καρκίνος είναι ένα ορολογικό απολίθωμα και έχει παραμείνει αναλλοίωτος εδώ και χιλιετίες. Και ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι σήμερα δεν ξέρουμε ακόμη τι είναι, ποια είναι ακριβώς τα αίτια και τα χαρακτηριστικά του. Όταν αναφέρομαι στο όνομα του καρκίνου αναφέρομαι στην επιστημονική ορολογία του, στον όρο εκείνο που θα ήταν ικανός να τον περιγράψει, να τον περιέχει, να τον περιλαμβάνει ή τουλάχιστον να τον αφορά. Το να σου λένε ότι έχει καρκίνο υπονοεί ότι έχεις μια κατάσταση υγείας αλλά δεν περιγράφει και δεν προβλέπει τίποτε. Είναι σαν να λένε ότι σου χουν κάνει μάγια (υπερβολικό παράδειγμα φυσικά). Για αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή ο κεντρικός όρος είναι ακατάλληλος και συσκοτιστικός, οι καρκίνοι περιγράφονται συμπληρωματικά με δεκάδες άλλους όρους που αφορούν το μέγεθος του, το σχήμα του, την τοποθεσία, τη μορφή των καρκινικών κυττάρων, το ρυθμό πολλαπλασιασμού τους, τη διηθητικότητα του κλπ κλπ κλπ κλπ. Έγινα τώρα κατανοητός;
Ουφ, με έστυψες φίλε μου αλλά άξιξε τον κόπο γιατί οι περισσότερες παρατηρήσεις σου ήταν εύστοχες (με εξαίρεση το θέμα του ονόματος που με ενόχλησε κάπως) και όφειλα να διασαφηνίσω.
GJ
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Α) ¨Αυτό είναι κάτι το πολύ ενδιαφέρον, το οποίο το είχα διαβάσει κι εγώ προσωπικά. Εδώ και πολύ καιρό διεξάγονται εντατικές έρευνες για γονιδιακή θεραπεία του καρκίνου. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που στη συγκεκριμένη περίπτωση καταγγέλλεις την ιατρική και την ιατρική έρευνα; Το γεγονός ότι εφαρμόζονται πειραματικές θεραπείες, έστω και με πενιχρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα, δεν αποτελεί εχέγγυο ότι στο άμεσο μέλλον και όταν αυτές οι θεραπείες φτάσουν να είναι αποδοτικότερες, θα εφαρμοστούν στην καθημερινή κλινική πρακτική προς όφελος των ασθενών;¨
Α) Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν καταγγέλλω την ιατρική. Αντίθετα, θεωρώ ότι αυτού του είδους οι προσεγγίσεις, οι εξατομικευμένες λύσεις και όχι οι λαικίστικες και χοντροκομμένες λύσεις τύπου ¨πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι¨, όχι οι λύσεις των όπλων μαζικής κυτταρικής καταστροφής όπως η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία, είναι αυτές που μπορούν να καρποφορήσουν και να μας βγάλουν από το αδιέξοδο του καρκίνου. Αυτές όμως οι προσεγγίσεις είναι που ερευνητικά και χρηματοδοτικά έχουν παραγκωνιστεί εις όφελος των ¨μαζικών¨ λύσεων. Αν καταγγέλλω κάτι στο συγκεκριμένο απόσπασμα είναι αυτή η εμμονή σε αυτή τη νοοτροπία, ¨τη δυσλειτουργική κουλτούρα του καρκίνου¨ αντί των ευέλικτων και έξυπνων λύσεων…
Όπως άλλωστε γράφω:
¨Για ποιο λόγο να μη διαλέξουμε το δρόμο τον λιγότερο δοκιμασμένο που ίσως να μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας της θεραπείας του καρκίνου;¨ και φυσικά αναφέρομαι σε γονιδιακές και ανοσολογικές θεραπείες του.
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Β) ¨Αυτά περί χειραφέτησης των ασθενών ακούγονται μεν πολύ ενδιαφέροντα και θελκτικά ως ιδέα, ωστόσο κατά πόσον κάτι τέτοιο είναι εφικτό; Πώς μπορεί ένας ασθενής ο οποίος δεν έχει επιστημονική κατάρτιση να πάρει την πρωτοβουλία της θεραπείας του; Με βάση ποιο σκεπτικό ένας ασθενής δεν θα υπακούσει στη θεραπεία που του προτείνει ο ειδικός;¨
Β) Αν μεταφέρεις αυτά τα ερωτήματα στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο θα έχεις την απάντησή σου. Όλες οι επαναστάσεις στην ιστορία ξεκίνησαν από τη σταδιακή μετατροπή του ¨αυτό είναι αδύνατο¨ στη διερεύνηση του ¨κατά πόσο αυτό είναι εφικτό¨ την μετεξέλιξη του στο ¨ίσως αυτό να είναι δυνατό¨ και τη μετουσίωσή του στο ¨αυτό πρέπει και μπορεί να γίνει¨. Αυτή είναι η εξέλιξη των ιδεών και των αντιλήψεων, από την αμφισβήτηση της θρησκευτικής αυθεντίας μέχρι την αμφισβήτηση της κληρονομικής εξουσίας. Αυτό δε σημαίνει ότι τελικά μια τέτοια εξέλιξη θα συμβεί υποχρεωτικά και σε σχέση με την ιατρική εξουσία και αυθεντία. Το μέλλον δεν προυπάρχει αλλά γράφεται την κάθε στιγμή που δρούμε και σκεφτόμαστε. Η βάση φυσικά για μια τέτοια αμφισβήτηση είναι η ¨κοινή λογική¨ που δυστυχώς δεν είναι και τόσο κοινή και μια γενική αλλά βαθειά ιατρική και όχι μόνο μόρφωση. Με άλλα λόγια Η ΠΑΙΔΕΙΑ, ο διαχρονικός εχθρός κάθε είδους απολυταρχίας. Και ναι, ένας ασθενής, ακόμη και χωρίς ειδική επιστημονική κατάρτιση, είναι σε θέση να επεξεργαστεί δεδομένα, τουλάχιστον να αντιληφθεί γενικά σχήματα και να κρίνει. Αν η υγεία σου και η ζωή σου δε σου ανήκει, τότε τι σου ανήκει;
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:γ) ¨Από πού προκύπτει ότι έχουμε τη δυνατότητα να εκπαιδεύσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα; Στην περίπτωση αυτή εννοείς τη γονιδιακή θεραπεία την οποία αναφέρεις παραπάνω, ή μήπως τη δυνατότητα επιβολής της νόησής μας επί του ανοσοποιητικού μας συστήματος έτσι ώστε αυτό να καταστεί αποτελεσματικότερο στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών; Υπάρχουν στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν;¨
Γ) Αναφέρομαι φυσικά σε βιοχημική εκπαίδευση του ανοσοποιητικού ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει την απειλή. Ο ρόλος της νόησης και της ψυχολογίας στην ανοσολογική απάντηση φαντάζομαι δεν είναι καθόλου αμελητέος αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχουμε αναπτύξει τα εργαλεία, το θεωρητικό πεδίο και την επιστημονική γλώσσα για να περιγράψουμε κάτι τέτοιο και ούτε υπονοώ κάτι τόσο γενικόλογο και θεωρητικό στο εν λογω απόσπασμα.
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:δ) Επίσης: Μπορούμε στ' αλήθεια να περιμένουμε ότι η πραγματικά απίστευτη πολυπλοκότητα και ποικιλομορφία που διέπει όλα τα φυσικά συστήματα θα εμπεδωθεί από τον μέσο άνθρωπο και πως αυτό θα έχει επακολούθως πρακτικό αποτέλεσμα στην καθημερινή του ζωή; Εάν κάτι τέτοιο αποτελεί προϋπόθεση για την αλλαγή του τρόπου αντίληψης της ασθένειας και της ιατρικής από το μέσο άνθρωπο, μήπως τελικά τούτο σημαίνει ότι απλά δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί;
Δ) Είναι μεν δύσκολο αλλά μια ξεχνάς ότι υπάρχει εξέλιξη των ιδεών και κάθε κατεύθυνση είναι δυνατή, προς τα μπρος, προς τα πίσω και προς το πουθενά. Κάποτε ο κόσμος τελείωνε στις ηράκλειες στήλες ή τελείωνε εκεί που άρχιζε ο θεός, μετά μπήκε στο ερμηνευτικό πακέτο του ντετερμινισμού. Ναι, μια τέτοια ποιοτική αλλαγή στην αντίληψη του ¨μέσου ανθρώπου¨ είναι πάντα εφικτή αλλά ποτέ αυτοεκπληρούμενη ή αναπόφευκτη. Μπορούμε όμως όχι απλά να την περιμένουμε αλλά και να την επιδιώκουμε
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Ε) Εδώ και χρόνια γίνεται ευρύτατη έρευνα παγκοσμίως προς την κατεύθυνση της στοχευμένης χορήγησης αντικαρκινικών φαρμάκων μέσω νανοσωματιδίων ή μυκηλίων. Έχει επιτευχθεί ήδη η καταστροφή καρκινικών κυττάρων με χρήση νανοσωλήνων άνθρακα και ακτινοβόληση με μη ραδιενεργή φωτεινή ακτινοβολία. Μια ίσως υπεραισιόδοξη φωνή, αυτή του προέδρου του Αμερικανικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου, προέβλεψε πριν από λίγα χρόνια, την εξάλειψη της ασθένειας αυτής μέσα στην επόμενη δεκαετία, με βάση τούτες τις θεραπείες. Διαφωνείς με μια τέτοια κατεύθυνση της έρευνας και για ποιο λόγο κατηγορείς τους επιστήμονες ως "αρουραίους των εργαστηρίων";
Ε) Καθόλου. Αυτό που επισημαίνω και εννοώ είναι ότι επιστήμονες που έχουν εκπαιδευτεί μόνο και μόνο στον κατακερματισμό της γνώσης, χωρίς ευρύτερη παιδεία και αντίληψη πραγμάτων, δεν είναι από μόνοι τους σε θέση να διαχειριστούν μεγάλα ζητήματα. Οι χρυσοθήρες των δεδομένων δεν μπορούν από μόνοι τους να φέρουν τις μεγάλες επιστημονικές επαναστάσεις. Χρειάζονται και οι θεωρητικοί, οι φιλόσοφοι της επιστήμης και οι ¨ενδιάμεσοι¨ επιστήμονες αυτοί δηλαδή που θα μεταφέρουν στοιχεία και αντιλήψεις από την μικροσκέψη στη μακροσκέψη και αντίστροφα, ένα ολόκληρο και πλήρες δηλαδή επιστημονικό ¨οικοσύστημα¨ σε συνέργια. Αυτή τη στιγμή, οι υπερεξειδικευμένοι επιστήμονες των εργαστηριακών δεδομένων κυριαρχούν και καθορίζουν τις κατευθύνσεις στην έρευνα και την εκπαίδευση. Σε αυτούς αναφέρομαι με τον όρο ¨οι αρουραίοι των εργαστηρίων¨. Πρόκειται δηλαδή για μια προφανή αναπτυξιακή ανωμαλία της επιστήμης. Αν τα δεδομένα σκέφτονταν από μόνα τους, οι υπολογιστές θα είχαν όλες τις απαντήσεις αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Η παραγωγική σκέψη πολλές φορές ξεπερναέι τα δεδομένα που διαθέτει και θέτει τις προυποθέσεις για τις μεθόδους συλλογής νέων δεδομένων. Το πράμα δεν προχωράει αν έχεις μόνο τεχνοκράτες ή μόνο φιλόσοφους της επιστήμης. Θέλει συνέργια, αντίληψη και σεβασμό στο ρόλο του κάθε συντελεστή της επιστήμης.
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Στ) Συνδέοντας τον καρκίνο με τις ανθρώπινες σκέψεις και συναισθήματα, έχεις στο μυαλό σου τις θεωρίες του Δρ Χάμμερ, για τις οποίες έχουμε ήδη μιλήσει στο θέμα "Το αδίστακτο κατεστημένο της ιατρικής και της φαρμακοβιομηχανίας";
Στ) Ο Χάμμερ έχει προτείνει μια ιδιότυπη θεωρία σωματικής κυβερνητικής ή ¨εγκεφαλαρχίας¨ και έχει ισχυριστεί ότι είναι καταγράψιμη. Το ότι δεν έχει καταγραφεί οφείλεται είτε στο η καταγραφή της δεν είναι επιθυμητή είτε ότι με τα σημερινά μέσα δεν είναι εφικτή, είτε ότι δεν είναι καθόλου εφικτή γιατί δεν είναι βάσιμη. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι από τα τρία συμβαίνει. Σε αυτό που θα διαφωνήσω κάθετα είναι με το διωγμό του ο οποίος είναι ιδεολογικός γιατί αν αφορούσε μόνο την προστασία του ασθενή τουλάχιστον το 20% των συμβατικών γιατρών θα κάναν φυλακή μαζί με τον Δρα Σφυρί κάτι το οποίο φυσικά δεν συμβαίνει καθώς στα περισσότερα μέρη του πλανήτη και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, οι γιατροί βρίσκονται υπό την συντεχνιακή αιγίδα.
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Τέλος, ποιο είναι το πραγματικό όνομα του καρκίνου το οποίο δεν γνωρίζουμε; Η χρήση οποιουδήποτε άλλου ονόματος (πες το Θανάση βρε αδερφέ εάν σου αρέσει ) θα βελτίωνε σε κάτι τις συνθήκες αντιμετώπισής του;
Τώρα για το όνομα του καρκίνου. Σε αντίθεση με τη μαγειρική και το bartending, οι περισσότεροι ιατρικοί όροι επιχειρούν να είναι περιεκτικοί, σαφείς και χαρακτηριστικοί της κατάστασης που περιγράφουν. Λένε ηπατική ανεπάρκεια και όχι bluekurakaoitis, λένε φυματίωση και όχι το χτικιό. Ο καρκίνος είναι ένα ορολογικό απολίθωμα και έχει παραμείνει αναλλοίωτος εδώ και χιλιετίες. Και ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι σήμερα δεν ξέρουμε ακόμη τι είναι, ποια είναι ακριβώς τα αίτια και τα χαρακτηριστικά του. Όταν αναφέρομαι στο όνομα του καρκίνου αναφέρομαι στην επιστημονική ορολογία του, στον όρο εκείνο που θα ήταν ικανός να τον περιγράψει, να τον περιέχει, να τον περιλαμβάνει ή τουλάχιστον να τον αφορά. Το να σου λένε ότι έχει καρκίνο υπονοεί ότι έχεις μια κατάσταση υγείας αλλά δεν περιγράφει και δεν προβλέπει τίποτε. Είναι σαν να λένε ότι σου χουν κάνει μάγια (υπερβολικό παράδειγμα φυσικά). Για αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή ο κεντρικός όρος είναι ακατάλληλος και συσκοτιστικός, οι καρκίνοι περιγράφονται συμπληρωματικά με δεκάδες άλλους όρους που αφορούν το μέγεθος του, το σχήμα του, την τοποθεσία, τη μορφή των καρκινικών κυττάρων, το ρυθμό πολλαπλασιασμού τους, τη διηθητικότητα του κλπ κλπ κλπ κλπ. Έγινα τώρα κατανοητός;
Ουφ, με έστυψες φίλε μου αλλά άξιξε τον κόπο γιατί οι περισσότερες παρατηρήσεις σου ήταν εύστοχες (με εξαίρεση το θέμα του ονόματος που με ενόχλησε κάπως) και όφειλα να διασαφηνίσω.
GJ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πέτρος Αργυρίου
Νεοφερμένος
Ο Πέτρος Αργυρίου αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 41 μηνύματα.
30-08-09
22:04
Απόσπασμα από το κεφάλαιο του Καρκίνου στο υπό έκδοση βιβλίου των Πέτρου Αργυρίου και Beldeu Singh Τι Δεν Μας Λένε οι γιατροί
Ο Stephen Rosenberg, της ομάδας του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου στην Bethesda είναι ένας ακόμη από τους ερευνητές που δοκίμασαν να εκπαιδεύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα κατά του καρκίνου. Πήρε Τ κύτταρα από ασθενείς με κακόηθες μελάνωμα, χρησιμοποίησε ιούς ως φορείς γονίδιο για να εξοπλίσει τα Τ-κυττάρα, με υποδοχείς, έτσι ώστε να μπορούν να αναγνωρίζουν το μελάνωμα και τους επανα-ένεσε στους ασθενείς για να καταπολεμηθεί το μελάνωμα. 18 μήνες αργότερα, 2 στους 17 ασθενείς είχαν απαλλαγεί από τους καρκίνους τους[1]. Ένα μικρό βήμα για τον καρκίνο, ένα γιγάντιο άλμα για τους καρκινοπαθείς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει μια δυσλειτουργική κουλτούρα του καρκίνου εκεί έξω. Η επιβίωση του ενός από τους δέκα καρκινοπαθείς δεν αξίζει τον κόπο; Και που πήγαν όλα αυτά που μας διδάσκει ο πολιτισμός μας για την αξία της ζωής; Για ποιο λόγο να μην έχουμε την πολυτέλεια να επιλέξουμε όχι ανάμεσα σε 5 και 10 αλλά 100 ανοσοποιητικές θεραπείες που με τη συνετή διαχείρησή τους από εκπαιδευμένους και μορφωμένους ιατρούς θα οδηγήσουν πιθανώς στην μακροπρόθεσμη επιβίωση των 9 από τους δέκα καρκινοπαθείς χωρίς τις φρικτές παρενέργειες της χημειοθεραπείας και της ακτινοβόλησης; Για ποιο λόγο να μη διαλέξουμε το δρόμο τον λιγότερο δοκιμασμένο που ίσως να μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας της θεραπείας του καρκίνου;
https://news.bbc.co.uk/2/hi/health/5304910.stm Gene therapy rids man of cancer
Η δική μας μοίρα, η δική μας υγεία βρίσκεται στα χέρια μας. Και αυτό που απαιτείται από εμάς είναι να είμαστε αρκετά ειδικά πληροφορημένοι και αρκετά γενικά μορφωμένοι ώστε να μπορούμε να αξιολογήσουμε τις ειδικές πληροφορίες. Είναι να είμαστε υπεύθυνοι και οπλισμένοι με τέτοια αυτοπεποίθηση που θα μας επιτρέπει να παίρνουμε και ρίσκα όταν αυτά πρέπει να παρθούν. Ο ασθενής σήμερα εμφανίζεται ως άβουλο και υπάκουο πλάσμα που ο μόνος του ρόλος είναι να συμμορφώνεται στις υποδείξεις του ιατρού. O ασθενής σήμερα δεν είναι απλά όμηρος του ιατρικού συστήματος: Με κάθε δυνατή έννοια ο ασθενής είναι σήμερα ένας ιατρικός σκλάβος. Για να απελευθερωθεί απαιτείται αυτοδιάθεση και χειραφέτηση του πολίτη και πάνω από όλα εκπαίδευση. Χρειάζεται να εκπαιδευτούμε τόσο ώστε γιατροί και ασθενείς να είναι σε θέση να εκπαιδεύουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα ώστε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει: να μας προστατεύει. Τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα από ό, τι έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι είναι, και μόνο όταν αυτή η υπέροχη πολυπλοκότητα γίνει κατανοητή και αρχίζει να μας διαποτίζει κοινωνικά και επιστημονικά, μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την μεγαλειώδη λειτουργική απλότητα που βρίσκεται στη βάση των πραγμάτων.
Ο ομηρικός Οδυσσέας ήταν φημισμένος για την πολυτροπία του. Ήταν αυτός που σκαρφίστηκε το τέχνασμα του δουρείου ίππου για να αλώσει τη Μεγάλη πόλη της Τροίας που φαινόταν άτρωτη στα όπλα, την ανδρεία και τη δύναμη. Ήταν αυτός που δραπέτευσε από τη σπηλιά του κύκλωπα Πολύφημο αφού πρώτα τον παραπλάνησε πως το όνομα του ήταν Κανένας, τον τύφλωσε και πέρασε απαρατήρητος μαζί με τους συντρόφος του δεμένος στην κοιλιά των προβάτων του κύκλωπα. Όταν οι σύντροφοι κύκλωπες έσπευσαν να βοηθήσουν τον κραυγάζοντα τυφλωμένο αδερφό τους εκείνος τους εξηγούσε εις μάτην πως ο Kανένας των τύφλωσε.
Τώρα, σχεδόν 3.000 χιλιάδες χρόνια αργότερα, η έρευνα του καρκίνου είναι μονόφθαλμη σαν τους Κύκλωπες, τυφλωμένη από απληστία σαν τον Πολύφημο. Όταν ερωτόμαστε ποιος μας πλήγωσε απαντάμε ο Καρκίνος χωρίς να ξέρουμε καν το πραγματικό του όνομα. Αιώνες ιατρικής προόδου και ο καρκίνος παίζει μαζί μας σαν ένας μικροσκοπικός Οδυσσέας. Οφείλουμε στους εαυτούς μας να φερθούμε τουλάχιστον τόσο έξυπνα όσο αυτός. Είναι καιρός να ανατρέξουμε σε μορφωμένους επιστήμονες που διαθέτουν μια ευρύτερη αντίληψη των πραγμάτων, σε επιστήμονες που θα μπορούσαν να έχουν ακόμη ακόμη διαβάσει λογοτεχνία. Οι σημερινοί ιατρικοί επιστήμονες, οι αρουραίοι των εργαστηρίων είναι σε θέση να καταλάβουν μόνο τον καρκίνο των αρουραίων και φυσικά, ζαλισμένοι από τη μυρωδιά του τυριού της χρηματοδότησης πέφτουν σε κάθε δυνατή ερευνητική φάκα. Όπως και να χει, οι καρκίνοι των αρουραίων θεραπεύονται χαρακτηριστικά πιο εύκολα από τους ανθρωπίνους. Και αυτό συμβαίνει επειδή, εμείς, ως είδος, δεν είμαστε φτιαγμένοι μόνο από κύτταρα, αλλά και από συναισθήματα και σκέψεις. Είναι καιρός τον καρκίνο να τον χειριστούν άνθρωποι που ανιλαμβάνονται την ανθρώπινη φύση και που θα μπορέσουν ¨συνομιλώντας¨ μαζί του να πάρουν από αυτόν το όνομα του. Το πραγματικό του όνομα.
Ο Stephen Rosenberg, της ομάδας του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου στην Bethesda είναι ένας ακόμη από τους ερευνητές που δοκίμασαν να εκπαιδεύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα κατά του καρκίνου. Πήρε Τ κύτταρα από ασθενείς με κακόηθες μελάνωμα, χρησιμοποίησε ιούς ως φορείς γονίδιο για να εξοπλίσει τα Τ-κυττάρα, με υποδοχείς, έτσι ώστε να μπορούν να αναγνωρίζουν το μελάνωμα και τους επανα-ένεσε στους ασθενείς για να καταπολεμηθεί το μελάνωμα. 18 μήνες αργότερα, 2 στους 17 ασθενείς είχαν απαλλαγεί από τους καρκίνους τους[1]. Ένα μικρό βήμα για τον καρκίνο, ένα γιγάντιο άλμα για τους καρκινοπαθείς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει μια δυσλειτουργική κουλτούρα του καρκίνου εκεί έξω. Η επιβίωση του ενός από τους δέκα καρκινοπαθείς δεν αξίζει τον κόπο; Και που πήγαν όλα αυτά που μας διδάσκει ο πολιτισμός μας για την αξία της ζωής; Για ποιο λόγο να μην έχουμε την πολυτέλεια να επιλέξουμε όχι ανάμεσα σε 5 και 10 αλλά 100 ανοσοποιητικές θεραπείες που με τη συνετή διαχείρησή τους από εκπαιδευμένους και μορφωμένους ιατρούς θα οδηγήσουν πιθανώς στην μακροπρόθεσμη επιβίωση των 9 από τους δέκα καρκινοπαθείς χωρίς τις φρικτές παρενέργειες της χημειοθεραπείας και της ακτινοβόλησης; Για ποιο λόγο να μη διαλέξουμε το δρόμο τον λιγότερο δοκιμασμένο που ίσως να μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας της θεραπείας του καρκίνου;
https://news.bbc.co.uk/2/hi/health/5304910.stm Gene therapy rids man of cancer
Η δική μας μοίρα, η δική μας υγεία βρίσκεται στα χέρια μας. Και αυτό που απαιτείται από εμάς είναι να είμαστε αρκετά ειδικά πληροφορημένοι και αρκετά γενικά μορφωμένοι ώστε να μπορούμε να αξιολογήσουμε τις ειδικές πληροφορίες. Είναι να είμαστε υπεύθυνοι και οπλισμένοι με τέτοια αυτοπεποίθηση που θα μας επιτρέπει να παίρνουμε και ρίσκα όταν αυτά πρέπει να παρθούν. Ο ασθενής σήμερα εμφανίζεται ως άβουλο και υπάκουο πλάσμα που ο μόνος του ρόλος είναι να συμμορφώνεται στις υποδείξεις του ιατρού. O ασθενής σήμερα δεν είναι απλά όμηρος του ιατρικού συστήματος: Με κάθε δυνατή έννοια ο ασθενής είναι σήμερα ένας ιατρικός σκλάβος. Για να απελευθερωθεί απαιτείται αυτοδιάθεση και χειραφέτηση του πολίτη και πάνω από όλα εκπαίδευση. Χρειάζεται να εκπαιδευτούμε τόσο ώστε γιατροί και ασθενείς να είναι σε θέση να εκπαιδεύουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα ώστε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει: να μας προστατεύει. Τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα από ό, τι έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι είναι, και μόνο όταν αυτή η υπέροχη πολυπλοκότητα γίνει κατανοητή και αρχίζει να μας διαποτίζει κοινωνικά και επιστημονικά, μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την μεγαλειώδη λειτουργική απλότητα που βρίσκεται στη βάση των πραγμάτων.
Ο ομηρικός Οδυσσέας ήταν φημισμένος για την πολυτροπία του. Ήταν αυτός που σκαρφίστηκε το τέχνασμα του δουρείου ίππου για να αλώσει τη Μεγάλη πόλη της Τροίας που φαινόταν άτρωτη στα όπλα, την ανδρεία και τη δύναμη. Ήταν αυτός που δραπέτευσε από τη σπηλιά του κύκλωπα Πολύφημο αφού πρώτα τον παραπλάνησε πως το όνομα του ήταν Κανένας, τον τύφλωσε και πέρασε απαρατήρητος μαζί με τους συντρόφος του δεμένος στην κοιλιά των προβάτων του κύκλωπα. Όταν οι σύντροφοι κύκλωπες έσπευσαν να βοηθήσουν τον κραυγάζοντα τυφλωμένο αδερφό τους εκείνος τους εξηγούσε εις μάτην πως ο Kανένας των τύφλωσε.
Τώρα, σχεδόν 3.000 χιλιάδες χρόνια αργότερα, η έρευνα του καρκίνου είναι μονόφθαλμη σαν τους Κύκλωπες, τυφλωμένη από απληστία σαν τον Πολύφημο. Όταν ερωτόμαστε ποιος μας πλήγωσε απαντάμε ο Καρκίνος χωρίς να ξέρουμε καν το πραγματικό του όνομα. Αιώνες ιατρικής προόδου και ο καρκίνος παίζει μαζί μας σαν ένας μικροσκοπικός Οδυσσέας. Οφείλουμε στους εαυτούς μας να φερθούμε τουλάχιστον τόσο έξυπνα όσο αυτός. Είναι καιρός να ανατρέξουμε σε μορφωμένους επιστήμονες που διαθέτουν μια ευρύτερη αντίληψη των πραγμάτων, σε επιστήμονες που θα μπορούσαν να έχουν ακόμη ακόμη διαβάσει λογοτεχνία. Οι σημερινοί ιατρικοί επιστήμονες, οι αρουραίοι των εργαστηρίων είναι σε θέση να καταλάβουν μόνο τον καρκίνο των αρουραίων και φυσικά, ζαλισμένοι από τη μυρωδιά του τυριού της χρηματοδότησης πέφτουν σε κάθε δυνατή ερευνητική φάκα. Όπως και να χει, οι καρκίνοι των αρουραίων θεραπεύονται χαρακτηριστικά πιο εύκολα από τους ανθρωπίνους. Και αυτό συμβαίνει επειδή, εμείς, ως είδος, δεν είμαστε φτιαγμένοι μόνο από κύτταρα, αλλά και από συναισθήματα και σκέψεις. Είναι καιρός τον καρκίνο να τον χειριστούν άνθρωποι που ανιλαμβάνονται την ανθρώπινη φύση και που θα μπορέσουν ¨συνομιλώντας¨ μαζί του να πάρουν από αυτόν το όνομα του. Το πραγματικό του όνομα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.