Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
04-09-09
12:26
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από μικρό παιδάκι ακόμα, ήθελα κάποια στιγμή στη ζωή μου να συμβιώνω με παιδιά... Η μάνα μου έλεγε πως μια νηπιαγωγός, της είχε πει πως το γεγονός ότι ζωγράφιζα πάντα έναν ήλιο στις παιδικές ζωγραφιές μου, ακόμη κι όταν το τοπίο μου ήταν βροχερό, έδειχνε πως έχω ανεπτυγμένο το ένστικτο της μητρότητας. (Μπορεί να ήταν και μπαρούφα αυτό, δεν ξέρω).
Δεν έγραψα "να μεγαλώνω" παιδιά, γιατί ώρες-ώρες νιώθω πως εγώ και η κόρη μου "μεγαλώνουμε" παρέα. Έμαθα πολλά πράγματα από την αλληλεπίδρασή μου μαζί της, ωρίμασα, απέκτησα υπευθυνότητα και το κυριότερο ίσως, έμαθα να ενδιαφέρομαι ολοκληρωτικά για έναν άλλον άνθρωπο πέρα από τον εαυτό μου.
Θα σκεφτεί κανείς ότι το ίδιο συναίσθημα το αποκτάμε και με έναν σύντροφο, δε συγκρίνεται όμως η αγωνία και η φροντίδα προς ένα παιδί, με αυτή που νιώθουμε για τους συντρόφους μας ή τους γονείς μας.
Παράλληλα η ύπαρξη της κόρης μου με βοήθησε να διατηρήσω την παιδικότητά μου, να κρατήσω το παιδί μέσα μου ζωντανό και να το αφήνω που και που να εκδηλώνεται καθώς κάναμε μαζί κούνια ή κατασκευές από χαρτί, ή παίζαμε με τις κούκλες της.
Πιθανολογώ ότι αυτή μου η στάση ζωής, προήλθε και από το γεγονός ότι δεν είχα αδέρφια και πάντα λαχταρούσα την παρέα άλλων παιδιών.
Όταν απέκτησα την κόρη μου, δεν είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα και να μην κάνω παιδιά, δεν είχε περάσει καν απ' το μυαλό μου σαν σκέψη, σήμερα πάντως, 12 χρόνια μετά, ξέρω πως το παιδί ήταν απαραίτητο για την εξέλιξή μου, ακόμη κι αν δεν το γνώριζα συνειδητά.
Δεν μπορώ ειλικρινά να μπω στη θέση γυναικών και ανδρών που δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν παιδί, γιατί δεν το ένιωσα ποτέ, παρ' όλ' αυτά, θεωρώ κάθε απόφαση απόλυτα σεβαστή, ακόμη κι αν αφορά την καλή εμφάνιση ή την καλοπέραση.
Στο θέμα της έκτρωσης, υποστηρίξαμε ότι κάθε γυναίκα πρέπει να μπορεί να αποφασίζει για την αυτοδιάθεση του σώματός της και της ζωής της. Δε βλέπω γιατί να μην ισχύει κι εδώ.
Δεν σκέφτομαι τίποτα περισσότερο για όποιον δε θέλει να τεκνοποιήσει, εκτός ίσως από το γεγονός ότι θα χάσει συναισθήματα και εμπειρίες που είναι σχεδόν αδύνατον να τις μοιραστείς με κάποιον, αν δεν τα βιώσει.
Δεν έγραψα "να μεγαλώνω" παιδιά, γιατί ώρες-ώρες νιώθω πως εγώ και η κόρη μου "μεγαλώνουμε" παρέα. Έμαθα πολλά πράγματα από την αλληλεπίδρασή μου μαζί της, ωρίμασα, απέκτησα υπευθυνότητα και το κυριότερο ίσως, έμαθα να ενδιαφέρομαι ολοκληρωτικά για έναν άλλον άνθρωπο πέρα από τον εαυτό μου.
Θα σκεφτεί κανείς ότι το ίδιο συναίσθημα το αποκτάμε και με έναν σύντροφο, δε συγκρίνεται όμως η αγωνία και η φροντίδα προς ένα παιδί, με αυτή που νιώθουμε για τους συντρόφους μας ή τους γονείς μας.
Παράλληλα η ύπαρξη της κόρης μου με βοήθησε να διατηρήσω την παιδικότητά μου, να κρατήσω το παιδί μέσα μου ζωντανό και να το αφήνω που και που να εκδηλώνεται καθώς κάναμε μαζί κούνια ή κατασκευές από χαρτί, ή παίζαμε με τις κούκλες της.
Πιθανολογώ ότι αυτή μου η στάση ζωής, προήλθε και από το γεγονός ότι δεν είχα αδέρφια και πάντα λαχταρούσα την παρέα άλλων παιδιών.
Όταν απέκτησα την κόρη μου, δεν είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα και να μην κάνω παιδιά, δεν είχε περάσει καν απ' το μυαλό μου σαν σκέψη, σήμερα πάντως, 12 χρόνια μετά, ξέρω πως το παιδί ήταν απαραίτητο για την εξέλιξή μου, ακόμη κι αν δεν το γνώριζα συνειδητά.
Δεν μπορώ ειλικρινά να μπω στη θέση γυναικών και ανδρών που δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν παιδί, γιατί δεν το ένιωσα ποτέ, παρ' όλ' αυτά, θεωρώ κάθε απόφαση απόλυτα σεβαστή, ακόμη κι αν αφορά την καλή εμφάνιση ή την καλοπέραση.
Στο θέμα της έκτρωσης, υποστηρίξαμε ότι κάθε γυναίκα πρέπει να μπορεί να αποφασίζει για την αυτοδιάθεση του σώματός της και της ζωής της. Δε βλέπω γιατί να μην ισχύει κι εδώ.
Δεν σκέφτομαι τίποτα περισσότερο για όποιον δε θέλει να τεκνοποιήσει, εκτός ίσως από το γεγονός ότι θα χάσει συναισθήματα και εμπειρίες που είναι σχεδόν αδύνατον να τις μοιραστείς με κάποιον, αν δεν τα βιώσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
03-09-09
15:37
Το να συμπεραίνει κάποιος από μια λεπτομέρεια το όλον και να χαρακτηρίζει κάποιον βάσει αυτού είναι ακριβώς ο τρόπος σκέψης που αποτελεί ρίζα κάθε είδους προκατάληψης και discrimination. Δεν έχει σημασία αν το όλον είναι θετική ή αρνητική έννοια. Οποιοδήποτε επίθετο κι αν μου προσάψουν, αν δεν αληθεύει θα με ενοχλήσει, είτε είναι θετικό, είτε αρνητικό. Πόσο μάλλον δε, αν δεν το προσάπτουν συγκεκριμένα σε μένα, αλλά με τσουβαλιάζουν μαζί με άλλα χιλιάδες άτομα, επειδή μοιραζόμαστε μια άποψη
Υπάρχει μια πολύ λεπτή παράμετρος εδώ: Επειδή δεν μπορούμε να έχουμε μια άποψη για κάθε άνθρωπο/κατάσταση/whateva χωριστά, διαμορφώνουμε μια άποψη επί συνόλου, που ταιριάζει στην κοσμοθεωρία μας. Μέχρι εδώ πρόκειται για τσουβάλιασμα, δε θα διαφωνήσω σε αυτό. Αυτή όμως τη θέση μας καλούμαστε να παρουσιάσουμε σε μια συζήτηση στην οποία δεν γνωρίζουμε προσωπικά έναν-έναν τους συνομιλητές μας. Το πόσο διαλλακτικά θα την παρουσιάσουμε και το πόσο διαλλακτικοί είμαστε απέναντί της, είναι επίσης μια ακόμη σημαντική παράμετρος.
Έστω λοιπόν ότι εγώ θεωρώ ματαιόδοξες όσες γυναίκες δε θέλουν να κάνουν παιδιά επειδή θα χαλάσει το σώμα τους και καταθέτω την άποψή μου μέσα σε μια διαδικτυακή συζήτηση.
Μπορεί να μην έχω καν τη διάθεση να την διατυπώσω ως θέσφατο αλλά περισσότερο σαν προβληματισμό μου (Κάπως έτσι παρουσιάστηκε από την Himela). Παράδειγμα: "Ξέρετε κάτι, έχω την εντύπωση ότι όσες δεν θέλουν να κάνουν παιδιά για να μη χαλάσει το σώμα τους, είναι ματαιόδοξες. Αυτή η εντύπωση μου έχει δημιουργηθεί από τις εμπειρίες μου και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας." Η ευθιξία των συνομιλητών σε αυτή την περίπτωση και η φίμωση αυτής της άποψης το μόνο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει, είναι να μείνει αυτός που τη σκέφτεται αλλά του απαγορεύεται να την εκφράσει, με εσφαλμένες (ίσως) εντυπώσεις σε όλη του τη ζωή.
Φυσικό και επόμενο είναι όσες αφορά ο αφορισμός μου παραπάνω, να έχουν αντιρρήσεις ως προς την κοσμοθεωρία μου. Αυτές καλούνται να τοποθετηθούν επί της άποψής μου, παρουσιάζοντας τα μοναδικά εκείνα χαρακτηριστικά που κάνει αυτές σαν μονάδες και σαν προσωπικότητες να διαφέρουν από το σύνολο των γυναικών που δε θέλουν να κάνουν παιδιά επειδή θα χαλάσει το σώμα τους. (π.χ. κάποια είναι φωτομοντέλο και θεωρεί την καριέρα της σημαντικότερη ή κάτι άλλο που δε μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή).
Εδώ πλέον ξεφεύγουμε από το τσουβάλιασμα και μιλάμε για συγκεκριμένο άτομο με συγκεκριμένα επιχειρήματα κατά της αρχικής θέσης που εξέθεσα.
Το πόσο ελαστική σε αναθεωρήσεις είναι η κοσμοθεωρία μου, από αυτό το σημείο και μετά, διαφοροποιεί εμένα που την εξέφρασα από το σύνολο των ανθρώπων που μοιράζονται την ίδια άποψη με μένα (τσουβάλιασμα της άλλης πλευράς, αν με πιάνεις ).
Ο αρχικός χαρακτηρισμός μου προορίζεται για να με βοηθήσει να έχω μια γενική άποψη πάνω σε ένα θέμα. Δεν έχει στόχο να χαρακτηρίσει κάθε άτομο που αφορά, αλλά περισσότερο τη συγκεκριμένη στάση ζωής. Τις ιδέες και όχι τους ανθρώπους που τις μοιράζονται.
Εάν ο συνομιλητής μου εντάξει τον εαυτό του σε αυτή την ομάδα που περιγράφω, είναι ένα τσουβάλιασμα που κάνει ο ίδιος στον εαυτό του... Εκείνος δέχεται τον χαρακτηρισμό μου και τσουβαλιάζει τον εαυτό του μέσα στην άποψή μου, ενώ μπορεί να αντικρούσει τα επιχειρήματά μου και να προβάλει αυτά ακριβώς τα στοιχεία που τον διαφοροποιούν από την ομάδα που περιγράφω.
Σε αντίθετη περίπτωση φιμώνει την θέση μου όχι μόνο επειδή προσβάλει αυτόν σαν μονάδα, αλλά αυτόν σαν μέρος μιας κοινωνικής ομάδας (να 'τος που ήρθε και μπήκε μέσα στο τσουβάλι μου οικειοθελώς) και όλο αυτό οδηγεί το διάλογο μας σε αδιέξοδο.
Η ορθότερη στάση για μένα, είναι πολύ απλά να μη δεχτείς να ανήκεις στο τσουβάλι που σε τοποθέτησα, προβάλλοντας τα στοιχεία που σε διαφοροποιούν. Αν μου απαγορεύσεις να εκφράσω αυτή την άποψη, μου στερείς κάθε ευκαιρία να την αναθεωρήσω. Αν την ανεχθείς και την αντικρούσεις, πάνω εκεί δημιουργείται διάλογος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.