MonaXoS
Διάσημο μέλος
Στις ΗΠΑ ήδη υπάρχει σχετικό αίτημα να μπορούν οι κλινικοί ψυχολόγοι (είπαμε εκεί παίρνεις Phd για να είσαι εγγεγραμμένος Ψυχολόγος= 4+3+4=11 χρόνια σπουδών) να γράφουν και φάρμακα. Προς το παρόν δεν υλοποιείται για τον απλούστατο λόγο ότι τα συνδικάτα ψυχολόγων δεν θέλουν να έχουν πολλά πάρε-δώσε με τις φαρμακοβιομηχανίες, απλά για να μείνει το επάγγελμα ανεξάρτητο. Άρα το "δεν συνταγογραφούν" δεν είναι θέμα ανικανότητας ή μη επαρκούς εκπαίδευσης (μιλάω για κλινικούς ψυχολόγους).Απλά θεωρώ ότι ένας ψυχίατρος έχει κανει πιο σοβαρές σπουδές από ένα ψυχολόγο. (και μην το πάρεις προσωπικά - άποψη εκφράζω) Ο ψυχίατρος είναι γιατρός και γράφει φάρμακα κατι που ο ψυχολόγος δεν κάνει.
Όχι, αν δεν έχει κάνει σχετική ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία, όπως άλλωστε απαιτείται και για τους κλινικούς ψυχολόγουςΚαι σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται συνδυασμός φαρμάκων και θεραπείας κατι που μπορεί να δώσει ο ψυχίατρος από μόνος του χωρίς τη βοήθεια-συνεργασία του ψυχολόγου.
Νομίζω ότι υπάρχει τεράααστια παρεξήγηση επ' αυτού, αλλά δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω. Ανέλυσα 100 φορές το γιατί δεν ισχύει αυτό, οπότε σταματώ εδώ Αν κάποιος διαβάσει τις εξηγήσεις που έδωσα σε όλα τα ποστ πιο πάνω νομίζω πως γίνεται ξεκάθαρο πως αυτό δεν ισχύει σίγουρα (κ δεν είναι πείσμα δικό μου...είναι βασικές αρχές των δύο επιστημών, αλλα anywayzz)Θέλω να πώ ότι ένας ψυχίατρος θα τα καταφέρει μονος του χωρίς βοήθεια σε αντίθεση με τον ψυχολόγο που θελει τη συνεργασία για να επιτύχει-αυτό τα λέει όλα πιστεύω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ε; Είπα εγώ ποτέ το αντίθετο; Αυτό για το οποία μίλησα ήταν συνεργασία των δύο κλάδων.Συνδυασμό που μόνο ο ψυχιατρος μπορεί να πραγματοποιήσει καθώς ο ψυχολόγος δεν γράφει φάρμακα.
όπως το είπες... ΚΑΙ ... που σημαίνει ότι θέλουν και κάτι άλλοΘα προτιμούσα ψυχίατρο καθως όλα θελουν ΚΑΙ φαρμακευτική αγωγή.
υ.γ. στα παραδείγματα που έφερα η ανορεξία και η ψυχαναγκαστική διαταραχή θεραπεύονται κυρίως με γνωστικού τύπου ψυχοθεραπεία κ όχι με φαρμακευτική αγωγή
Γιατί ο ψυχίατρος απλά δεν είναι ο παντογνώστης Εκτός αν ορίζεις τον ψυχίατρο ως τον Θεό που θα έχει σπουδάσει ιατρική, θα εχει κάνει ειδίκευση στην ψυχιατρική, θα έχει γίνει ψυχοθεραπευτής, θα έχει κάνει ειδίκευση στην ψυχομετρία, στις γνωστικές ψυχοθεραπείες, στην συστημική θεραπεία ή (πιο φιλοσοφικά) στην υπαρξιακή ψυχοθεραπεία κ.α.Και αυτό το κατι περισσότερο πώς ξέρεις ότι θα το προσφέρει η ψυχολογία και οχι η ψυχιατρική?
Εσύ γιατί δηλαδή νομίζεις ότι ο ψυχοθεραπευτής γνωρίζει τα πάντα γύρω από τον ψυχισμό και μπορεί να γιατρέψει τα πάντα χωρίς καμία άλλη βοήθεια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Σαφώς. Αλλά η αγωγή των "βαριών" ψυχασθενειών δεν είναι πάντα φαρμακευτική. Όπως είπα και πιο πάνω, για έναν τεράααααστιο αριθμό ψυχικών διαταραχών η καταλληλότερη αγωγή είναι συνδυασμός φαρμακευτικής και μη φαρμακευτικής αγωγής.Φίλε Δημήτρη υπάρχουν περιπτώσεις που η κατασταση δεν αντιμετωπίζεται με το λόγο αλλά χρειάζονται φαρμακα.
Και όπως επίσης ανέφερα πριν, η Ψυχολογία δεν είναι επιστήμη του λόγου. Υπάρχουν πολλές πρακτικότατες μέθοδοι πέρα από την κλασσική ψυχοθεραπεία που στερεοτυπικά σκέφτονται οι περισσότεροι
Εξαρτάται από το τι έχει ο "παράφρονας". Παράφρονας μπορεί να είναι ο σχιζοφρενής, αλλά παράφρονας μπορεί να είναι και κάποιος με ψυχαναγκαστική διαταραχήΚαι όσο και να χει διαβάσει ο ψυχολογος και μοχθησει για την ειδικότητά του ενα παραφρονα με τα λόγια δεν θα τον κάνει καλά.
Μιλάς για μία πάρα πολύ συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή με τεράστιο βιολογικό υπόβαθρο, στην οποία χορηγείται συνήθως φαρμακευτική αγωγή, όντως... Οπότε, στην συγκεκριμένη περίπτωση σαφώς και ο ψυχίατρος θα ήταν όχι μόνο χρήσιμος, αλλά απαραίτητος. Αλλά ποιος σου είπε ότι η θεραπεία για την σχιζοφρένεια είναι το χαπάκωμα και μόνο; Ενδεικτικά, η φαρμακοθεραπεία για την σχιζοφρένεια το μόνο που κάνει είναι να κρατάει το άτομο σε καταστολή (ή υπερδιέγερση, ανάλογα με τον τύπο κ τα χαρακτηριστικά της σχιζοφρένειας), και όχι να το θεραπεύει (=επαναφορά σε φάση που το άτομο να μπορεί να αυτοεξυπηρετείται κ να μην προκαλεί πρόβλημα στον ίδιο ή το περιβάλλον του).Και σε ρωτώ αν είχες ενα παιδι (λεμε τώρα) που είχε σχιζοφρένεια, θα προτιμούσες ψυχίατρο ή ψυχολόγο. Εγώ πάντως τον πρώτο.
Αλλά η σχιζοφρένεια είναι ένα πάρα πολύ κακό παράδειγμα ψυχικής διαταραχής γιατί:
1) είναι σπανιότατη
2) δεν είναι καθόλου ενδεικτική της φύσεως και των αιτιών των ψυχικών διαταραχών στο σύνολό τους
3) ... και κατ' επέκταση καθόλου ενδεικτική των θεραπειών που χρησιμοποιούνται στην Ψυχική Υγεία
Εσύ τι θα έκανες αν το παιδί σου έπασχε από κάποια άλλη "βαριά" ψυχική διαταραχή;
Παραδείγματα
Διπολική κατάθλιψη
Παρανοειδή/Σχιζοειδή διαταραχή προσωπικότητας
Ανορεξία
Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή
Ψυχαναγκαστική Διαταραχή
Αποσχιστική Διαταραχή Προσωπικότητας
κ.ο.κ.
Δεν αντιλέγω σε καμμία περίπτωση ότι τα φάρμακα ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ! Αυτό είναι σαφές. Αλλά η πραγματικότητα (βλ. αποτελέσματα ερευνών) είναι ότι ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ κάτι πολύ περισσότερο από μια φαρμακευτική αγωγή.
Τα πάντα όμως εξαρτώνται από την διαταραχή/πρόβλημα στο οποίο αναφερόμαστε. Άλλο είναι να έχεις πρόβλημα με τη σύζυγό σου κ τα παιδιά σου κ δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε (εδώ ο ψυχίατρος σπάνια θα χρειαστεί), άλλο να μιλάμε για εστιασμένο άγχος πριν από κάποιο σημαντικό γεγονός (όπου κάποια αγχολιτικά φάρμακα θα κάνουν την δουλειά) και άλλο για χρόνια κατάθλιψη (όπου αν δεν συνεργαστούν οι δύο, ο ασθενής είναι χαμένος από χέρι).
Υ.Γ. Γιατί όταν μιλάμε για "βαριές" ψυχικές ασθένειες, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι οι "τρελοί σχιζοφρενείς" που δεν ξέρουν τι τους γίνεται/χτυπούν κόσμο κτλ (κάτι που είναι μύθος για τους σχιζοφρενείς) και όχι κάποια από τις άλλες δεκάδες πολύ σοβαρές διαταραχές;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Το στερεότυπο της ψυχολογίας ως επιστήμης "του λόγου" και όχι της πράξης καθώς και η ταύτιση του όρου "ψυχολόγος" και "ψυχολογία" με τον κυριούλη που κάθεται σε μια πολυθρόνα κρατώντας σημειώσεις, ενώ ο συμβουλευόμενος κάθεται και αναλύει την παιδική του ηλικία, έχει κάνει τεράστιο κακό στον κλάδο και δυστυχώς δεν γίνονται προσπάθειες ενημέρωσης του κόσμου, οπότε δεν σας κατηγορώ παίδες που οι περισσότεροι προτιμάτε την "ασφάλεια" του τίτλου του γιατρού.Η ψυχολογία είναι για πιο light καταστάσεις.
Αλλά το πόσο "light" είναι η ψυχολογία, εξαρτάται από τον ακριβή κλάδο στον οποίο αναφερόμαστε. Αν αναφερόμαστε στον συμβουλευτικό ψυχολόγο, τότε σίγουρα δεν μπορεί να βοηθήσει σε κλινικές περιπτώσεις. Αλλά αν αναφερόμαστε στους κλινικούς ψυχολόγους είναι ειλικρινά κρίμα η έλλειψη εμπιστοσύνης γιατί η ειδίκευση αυτή είναι από τις πιο δύσκολες και όσοι έχουν κάνει τις απαραίτητες σπουδές και πρακτικές ασκήσεις που απαιτούνται για να αποκτήσουν τον τίτλο αυτό, είμαι σίγουρος πως αξίζουν εξίσου με την επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο.
Τελος πάντων... Εννοείται πως σέβομαι τις απόψεις σας, αλλά επεμβαίνω απλά και μόνο γιατί νιώθω υποχρεωμένος όταν γράφεται κάτι που είναι ανακριβές. Φαντάζομαι όμως ότι κατάντησα σπαστικός με τις επαναλήψεις μου, οπότε υπόσχομαι ότι δεν θα ξαναποστάρω τα ίδια
Sorry
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Οσο ακραιο ειναι οτι ο ψυχολογος ειναι αχρηστος, τοσο ακραιο ειναι και το οτι ο ψυχολογος εχει την ιδια εκπαιδευση με τον ψυχιατρο
Το ξέρω ότι δεν αναφέρεσαι σε εμένα, απλά να διευκρινίσω ότι σαφώς υποστηρίζω την ποιοτική διαφορά των δύο επαγγελμάτων, κάτι που ούτως ή άλλως θεωρείται δεδομένο μεταξύ των επαγγελματιών ψυχικής υγείας (εκτός βεβαίως από τους ακραίους). Η συνεργασία των δύο ειδικοτήτων είναι απαραίτητη!
Η διαμάχη αυτή υπάρχει περισσότερο στο επίπεδο του καθημερινού πολίτη κ λιγότερο στο επίπεδο των επαγγελματιών...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Δεν είναι... Το ότι κάποιος έχει τελειώσει ψυχιατρική σε ΚΑΜΜΙΑ περίπτωση δεν σημαίνει ότι είναι κ ψυχαναλυτής, κάτι που είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό κ χρειάζεται επιπλέον εξειδίκευση, την οποία μπορεί να λάβει τόσο ένας ψυχίατρος, όσο κ ένας ψυχολόγος.Και οι ψυχολόγοι καλοί είναι μωρέ.. αλλά άλλη χάρη έχει ο ψυχίατρος (που είναι και ψυχαναλυτής)!!
...μόνο ένα bachelor στην Ψυχολογία (μπορεί κ με ειδίκευση), ένα μεταπτυχιακό εξειδίκευσης κ έχει κάνει κοντά στις 1000 (ή 1500, ανάλογα με τους εκάστοτε νόμους) πρακτική άσκηση. Αν μιλάμε για ΗΠΑ, για να μπορεί κάποιος να θεωρείται Ψυχολόγος από τον νόμο θα πρέπει να έχει και PhD εξειδίκευσηςκι απ' την άλλη, ο ψυχίατρος έχει τελειώσει ιατρική, ενώ ο ψυχολόγος...
Ψιλοπράματα δηλαδή...
Και από πότε το χαπάκωμα θεωρείται ότι μπορεί να λύσει ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα; Τα φάρμακα δρουν εντελώς διαφορετικά στον κάθε οργανισμό κ σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Υπάρχει ολόκληρη διαμάχη για το αν καν θα πρέπει να εγγράφονται ψυχιατρικά φάρμακα σε άτομα που μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους με λιγότερο ... χημικούς τρόπους, μιας η μακροχρόνια χρήση φαρμάκων έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.Πας και ξέρεις θα μου την κάνει την ψυχανάλυση και άμα δει ότι τα πράγματα είναι σοβαρά θα μου γράψει και μια συνταγή...
Επίσης, πολλές ψυχικές διαταραχές δεν επιδέχονται φαρμακευτικής θεραπείας, οπότε οι μη φαρμακευτικές θεραπείες είναι απαραίτητες.
Τέλος, οποιαδήποτε έρευνα κ αν κοιτάξει κανείς πάνω σε σύγκριση θεραπευτικών μεθόδων σοβαρών ψυχικών διαταραχών που η περιβαλλοντική επιβάρυνση είναι περίπου ίση με την γενετική προδιάθεση, θα δει ότι στο 90% ο συνδυασμός μη φαρμακευτικών θεραπειών με φαρμακευτικές θεραπείες φέρνει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Υ.Γ. Περισσότερες λεπτομέρειες για την ανάγκη της Ψυχοθεραπείας μπορείτε να βρείτε κ σε σχετικό post ενός blog μου (Ερώτηση/Απάντηση #3).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
M.Sc. = Master of Science (επίπεδο Master, πάλι θεωρητική κατεύθυνση)
Τα αντίστοιχα για εφαρμοσμένες περιοχές της ψυχολογίας είναι B.A. (Bachelor of Arts) και M.A. (Master of Arts)
Το BPS είναι τα αρχικά για το British Psychological Society , τον επαγγελματικό σύνδεσμο για αναγνωρισμένους ψυχολόγους στην Μ. Βρετανία. Κάτι αντίστοιχο του APA (American Psychiatric Association)δηλαδή...
Το BAC πρώτη φορά το ακούω. Παίζει να είναι κανένα περίεργο όνομα Bachelor ή Master σε κάποια χώρα, γιατί από χώρα σε χώρα το αλλάζουν το όνομα...
Αυτα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Καλό!!! Αυτό δεν το ξανάκουσα! χαχαχαχα! θα το χρησιμοποιώ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Και ένας άσχετος που είχε κάνει ας πούμε 1 χρόνο μαθημάτων ψυχολογίας και του έλεγες τα χαρακτηριστικά στης κοπέλας (αθλήτρια, νέα, με άγχος λόγω ερωτικών κτλ) θα καταλάβαινε ότι το όλο πρόβλημα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από ασυνείδητα κτλ κτλ κτλ. Ένα DSM δηλαδή να έχεις στο γραφείο σου, καταλαβαίνεις αμέσως περί τίνος πρόκειται και κυρίως ότι πρέπει να ακολουθηθεί βιοψυχοκοινωνική προσέγγιση, όπως άλλωστε επιτάσσου όλες οι σύγχρονες ψυχολογικές έρευνες...
Οπότε δεν μπαίνω καν στον κόπο να υπερασπιστώ την κυρία "ψυχολόγο". Και εγώ αν ήμουν σε δύσκολη θέση μάλλον ψυχίατρο θα επισκεπτόμουν στην Ελλάδα, καθώς ξέρω τουλάχιστον ότι έχει γνώσεις, ενώ ένας ψυχολόγος σήμερα μπορεί να είναι απλά ένας πτυχιούχος πανεπιστημίου (τίποτα δηλαδή...)
Ναι, νομίζω τα placebo έχουν την ίδια επίδραση με ορισμένες (κλασσικές συνήθως) τεχνικές της ψυχανάλυσης. Το άτομο πρέπει να θέλει και να πιστέψει ότι ξεπερνά το πρόβλημά του.
----------------------------
giannisvitara θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ την διαφορά γνωστικής και συμπεριφορικής προσέγγισης.
Γνωστική προσέγγιση έχουμε όταν δεχόμαστε ότι οι όποιες αλλαγές στην συμπεριφορά μας είναι αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών (σκέψεις, πεποιθήσεις, φόβοι κτλ). Επομένως για να αναλύσουμε και να θεραπεύσουμε κάποια αποκλίνουσα συμπεριφορά θα πρέπει να βοηθήσουμε το άτομο να αναλύσεις αυτές τους τις εσωτερικές διεργασίες και να μάθει να τις ελέγχει. Πολύ απλά και μπακάλικα...
Συμπεριφορική προσέγγιση έχουμε όταν θεωρούμε ότι οι αλλαγές στη συμπεριφορά μας είναι αποτέλεσμα μάθησης βάσει εξωτερικών ερεθισμάτων. Για παράδειγμα, με πονάει το στομάχι όταν ακούω για νοσοκομεία, γιατί έχω συνδέσει την έννοια του νοσοκομείου με τον πόνο στο στομάχι που είχα όταν με έβαλαν μέσα για πλύση στομάχου. Άλλο παράδειγμα συμπεριφορισμού είναι όταν τείνουμε να επαναλαμβάνουμε ενέργειες που έχουν θετικά αποτελέσματα και να αποφεύγουμε άλλες που έχουν αρνητικά και τέλος το τρίτο παράδειγμα συμπεριφορισμού είναι η κοινωνική μάθηση που τείνουμε να μιμούμαστε πρότυπα ανάλογα με την ανταμοιβή ή τις τιμωρίες που ΑΥΤΑ παίρνουν για τις πράξεις τους.
Αυτές οι δύο θεωρίες τείνουν όμως να πηγαίνουν πακέτο καθώς έχουν πολλά κοινά σημεία (εμείς επιλέγουμε τι έχει αξία για εμάς, εμείς ιεραρχούμε τις ανάγκες μας και οι ανάγκες μας υπάρχουν σε σχέση με τις σκέψεις μας ή ακόμη εμείς κάνουμε τη σύνδεση εξωτερικού ερεθίσματος με κάποια έννοια). Και πάλι χοντρά χοντρά και μπακάλικα...
Όταν λες ΙΨΔ εννοείς ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή; Ρωτάω γιατί μαθαίνουμε με τα αγγλικά ονόματα τα σύνδρομα και οι ελληνικές συντομογραφίες με μπερδεύουν γιατί δεν τις έχω μάθει ακόμη...
Κοίτα, από ότι ξέρω αυτού του είδους η διαταραχή θεραπεύεται με γνωστικο-συμπεριφορική θεραπεία, ένα mix δηλαδή των πιο πάνω.
Πιο συγκεκριμένα, η πιο διαδεδομένη θεραπεία είναι η συστηματική απευαισθητοποίηση. Αρχικά το άτομο μαθαίνει τεχνικές χαλάρωσης του σώματος, ώστε να είναι σε ηρεμία. Μόνο όταν μάθει αυτές τις τεχνικές και είναι χαλαρός, τότε αρχίζει η συστηματική απευαισθητοποίηση. Τι είναι αυτό; Ο πελάτης έρχεται σε επαφή με αυτό που φοβάται (στην συγκεκριμένη περίπτωση την αποφυγή της ιδεοψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς - π.χ. να μην πλένει τα χέρια του 50 φορές τη μέρα). Αλλά όχι απότομα!!! (Αυτή είναι μια άλλη τεχνική όπου το άτομο απλά αναγκάζεται να αποφύγει την συμπεριφορά του εντελώς, ούτως ώστε να καταλάβει το γνωστικό του λάθος και να δει ότι μπορεί να λειτουργήσει και χωρίς αυτή τη συμπεριφορά.)
Στην συστηματική απευαισθητοποίηση το άτομο έρχεται σιγά σιγά σε επαφή με αυτό που φοβάται, ξεκινώντας από την πιο "άκακη επαφή" και καταλήγοντας στην άμεση. Αρχικά, και ενώ είναι σε πλήρη χαλάρωση του λέμε να φανταστεί ότι πιάνει π.χ. μια πετσέτα από το πάτωμα και δεν πάει να πλύνει τα χέρια του. Εαν και όταν το πετύχει αυτό θα έχουμε καταφέρει να συνδέσει την ηρεμία του σώματος με την πράξη της σκέψης αποφυγής του πλυσίματος των χεριών. Στη συνέχεια συνεχώς δυσκολεύουμε την "άσκηση" (την επόμενη φορά φαντάζεται ότι πιάνει κάτι πιο βρώμικο και μετά πιο βρώμικο, στη συνέχεια του δίνουμε να πιάσει κάτι άκακο που μπορεί να είναι λίγο βρώμικο, μετά να αποφύγει να πλύνει τα χέρια του 50 φορές, αλλά μόνο 40, μετά 30, μετά 20, μετά 10, μετά 5 κτλ) έως που να φτάσει το άτομο να αισθάνεται ήρεμο - η συμπεριφορικού τύπου μάθηση που λέγαμε - όταν κάνει αυτό που φοβάται.
Άλλη γνωστική θεραπεία είναι να βοηθήσουμε το άτομο να επεξεργάζεται αυτή του την εμμονή όσο πιο συχνά μπορεί. Αυτό θα οδηγήσει σε απόσβεση της σκέψης και η εμμονή θα χάσει τη δύναμή της μετά από μερικές εβδομάδες (ή μήνες, εξαρτάται από τη σοβαρότητα)
Γενικά οι γνωστικο-συμπεριφορικές τεχνικές χρησιμοποιούνται σε ένα μεγάλο εύρος ψυχολογικών δυσλειτουργιών, κυρίως σε εμμονές, φοβίες, αγχώδεις διαταραχές κτλ
Φυσικά θα πρέπει το άτομο που νομίζει ότι έχει OCD (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή) να πάει σε ψυχολόγο!!! Δεν πρέπει να βασιστείς στις θεωρητικές γνώσεις που σου μεταβιβάζω. Η καθοδήγηση σε κάθε στάδιο της θεραπείας είναι απαραίτητη, αλλιώς η παραμικρή αποτυχία μπορεί να θεωρηθεί ως γενική αποτυχία του ατόμου να ξεφύγει από το πρόβλημα. Έπειτα ανάλογα με την περίπτωση υπάρχουν και άλλου τύπου τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν πέρα από αυτές που σου ανέφερα. Δεν λειτουργούν όλες με όλα τα άτομα. Το κάθε άτομο θέλει τον τρόπο του.
ΟΥΦ! Ελπίζω να σε κάλυψα! Ξεπατώθηκα να γράφω! Που να προσπαθούσα να κάνω και ανάλυση τρομάρα μου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Για να καθημερινά, πιο απλά προβλήματα που μπορεί να τύχουν στον καθένα μας υπάρχει ο συμβουλευτικός ψυχολόγος, ο οποίος θα στηρίξει το άτομο και θα προσπαθήσει να το βοηθήσει να αναδιοργανώσει τη σκέψη του ώστε να λύσει το πρόβλημά του. Δηλαδή να αλλάξει τη συμπεριφορά του...
Τα πιο σοβαρά προβλήματα, αυτά που ξεφεύγουν από τα απλά και καθημερινά, όπως η σχιζοφρένεια που ανέφερα, υπεύθυνος είναι ο κλινικός ψυχολόγος(ο κλινικός μπορεί να κάνει και τη δουλειά του συμβουλευτικού ως έναν βαθμό στις περιπτώσεις που υπάρχει έλλειψη προσωπικού), ο οποίος έχει πλήρη γνώση των φαρμάκων, της αντίδρασης του οργανισμού στα συγκεκριμένα φάρμακα, των παρενεργειών κτλ, αλλά δεν μπορεί από τον νόμο και μόνο να γράφει φάρμακα γιατί δεν έχει τελειώσει ιατρικές σπουδές. Αυτή τη δουλειά την κάνει ο ψυχίατρος. Αλλά... θα μου πείτε, καλά, αν ο ψυχίατρος γράφει τα φάρμακα, τότε ο κλινικός που χρειάζεται; Χρειάζεται! Η συμπεριφορά ενός ατόμου δεν είναι αποτέλεσμα μόνο χημικών και ηλεκτρικών αντιδράσεων στο νευρικό σύστημα, αλλά επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες, ισως πιο "εσωτερικούς" (επιθυμίες, φόβοι κτλ) ή πιο "εξωτερικούς" (εχθρικό περιβάλλον κτλ). Ο ψυχολόγος είναι ο μόνος ειδικός που μπορεί να προβλέψει τη συμπεριφορά ενός ατόμου και να το βοηθήσει να την αλλάξει. Όταν στέλνουμε έναν πελάτη σε έναν ψυχίατρο, δεν του λέμε απλά "πάρτον και χαπάκωσέ τον γιατί είναι καταθληπτικός". Του λέμε όλο το ιστορικό, τις σκέψεις μας, τις προτάσεις για τη φαρμακολογία και τη δοσοληψία και γενικά υπάρχει μια αμοιβαία συνεργασία μεταξύ των δύο ειδικοτήτων, γιατί αλλιώς πολύ απλά δεν θα υπάρχει κανένα αποτέλεσμα!
Δεν ξέρω τι παραδείγματα έχεις στο μυαλό σου epote, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι για την πιο απλή δουλειά που είναι μια απλή ψυχομετρική εξέταση που το άτομο συμπληρώνει ένα ερωτηματολόγιο σε 10 λεπτά, χρειάζεται μετά ανάλυση 5+ ωρών για να έχεις την ψυχομετρική αναφορά έτοιμη!!! Βάλε όλες αυτές τις ώρες Χ τα άτομα που βλέπεις καθημερινά (από 45 λεπτά το κάθε άτομο) και δες πόσες ώρες σου μένουν ελεύθερες! Δεν πας στο γραφείο, βλέπεις 5-6 άτομα την μέρα και μετά αράζεις στο σούπερ σπίτι σου!
Ο ψυχολόγος ρε παιδιά δεν είναι ο ******ς ο οποίος κάθεται σε μια καρέκλα, σε ακούει και τον πληρώνεις γι'αυτό. Για το κάθε πράγμα που θα πεις, για το πότε θα το πεις, για το πως θα το πεις, για το τι θα κάνει ο πελάτης αν το πεις κτλ υπάρχει μια ολόκληρη μεθοδολογία από πίσω!
Αφήστε που η εικόνα του τύπου με το κρεβατάκι και την ψυχανάλυση είναι εντελώς μη αντιπροσωπευτική του επαγγέλματος ενός ψυχολόγου! είναι μόνο μια από τις δεκάδες ειδικότητες-θέσεις που μπορεί να έχει ένας ψυχολόγος...
Προς το παρόν δεν ξέρω αν θα γίνω εφαρμοσμένος ψυχολόγος ή αν θα το πάω για ακαδημαϊκή καριέρα. Θα δείξει.... Αν τελικά γίνω συμβουλευτικός ή κλινικός όποιος χτυπήσει την πόρτα μου και μου πει "e-steki.com" θα τον βλέπω τζάμπα! :oD
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Κλινικός ψυχολόγος είναι ειδίκευση στον τομέα της κλινικής ψυχολογίας που ασχολείται με αποκλίνουσες περιπτώσεις (π.χ. σχιζοφρένεια, βαριά μορφή κατάθλιψης κ.α.).
Τυπικά τελειώνοντας το πτυχίο μου (Ψυχολόγος) δεν μπορώ να ανοίξω γραφείο, παρά μόνο ως βοηθός κάποιου άλλου. Χρειάζεται να κανω ειδίκευση πάνω σε έναν τομέα για να μπορώ να είμαι ανεξάρτητος και να έχει κύρος αυτό που λέω/ερευνώ. Έτσι, δεν υπάρχουν πλέον "Ψυχολόγοι" στις μέρες μας, αλλά "κλινικοί ψυχολόγοι", "κοινωνικοί ψυχολόγοι", "εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι" κτλ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Αρχική Δημοσίευση από obscured:Ο ψυχιατρος ειναι ΚΑΙ ψυχολογος, ο ψυχιατρος κανει ψυχαναληση οπως ακριβως και ο ψυχολογος
Εδώ μόνο θα διαφωνήσω. Σε καμία περίπτωση κάποιος που έχει σπουδάσει ιατρική και έπειτα έκανε μεταπτυχιακή στην ψυχιατρική (δηλαδή λειτουργία του ανθρώπινου νευρικού συστήματος και συσχετίσεις με την ανθρώπινη παρατηρούμενη και μη συμπεριφορά) δεν είναι το ίδιο με έναν ψυχολόγο, του οποίου οι σπουδές είναι πολύ πιο εξειδικευμένες σε τομείς όπως η ανθρώπινη ψυχολογική ανάπτυξη, η συναισθηματική στήριξη, η συμβουλευτική, η ψυχολογία των πενθόντων, ο σχεδιασμός και η πραγματοποίηση ψυχολογικών πειραμάτων, η θεωρία του Νου κτλ.
Μόνο ο κλινικός ψυχολόγος ταιρίαζει λίγο με τον ψυχίατρο και ίσως και ο γνωστικός.
Βέβαια σε αυτό που λες ότι πολύ ψυχίατροι χρησιμοποιούν την ψυχανάλυση είναι αλήθεια, καθώς η ψυχανάλυση ξεκίνησε ως ψυχιατρική μέθοδος ακόμη και από τον ίδιο τον Φρόιντ, ο οποίος ήθελε με αυτό τον τρόπο να "γιατρέψει" την υστερία των γυναικών της τότε εποχής αλλά και φαινόμενα παράλυσης κτλ που πίστευε ότι οφείλονταν σε ασυνείδητες σεξουαλικές σκέψεις.
Αλλά οι ψυχίατροι σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιούν τις υπόλοιπες ψυχολογικές μεθόδους (π.χ. ανθρωποκεντρική θεωρία, φιλοσοφική θεωρία, συνδιαλεκτική, συστημική, θεωρία Erikson, θεωρία ανάπτυξης του Πιαζέ, λογικοθυμική θεωρία κτλ κτλ κτλ)
Αυτό σχετικά με τους ψυχίατρους ότι και καλά είναι το "όλα-σε-ένα-και-γιατροί-και-ψυχολόγοι" έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πάρα πολύ γιατί το ακούω συχνά! Αν είναι έτσι, τότε εμείς οι ψυχολόγοι γιατί υπάρχουμε; Ας καταργηθεί το επάγγελμα να πάμε σπίτια μας!
Ψυχολογία και Ψυχιατρική λειτουργούν σωστά μόνο μέσα στα πλαίσια της συνεργασίας μεταξύτ ων δύο ειδικοτήτων, και πάλι όπου χρειάζεται (π.χ. δεν θα πάει κάποιος με εμονές σε έναν ψυχίατρο, ούτε ένας σχιζοφρενής σε έναν συμβουλευτικό ψυχολόγο...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Η ψυχιατρική από την άλλη δίνει αίτια φυσιολογικής φύσεως. Για παράδειγμα λένε ότι οι αγχωτικές διαταραχές είναι αποτέλεσμα ορμονικής ανωμαλίας και έτσι λύνουν το πρόβλημα με τη χορήγηση κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής.
Πλέον δεν τίθεται ζήτημα επιλογής. Οι δύο ειδικότητες συνεργάζονται μεταξύ τους αρκετά στενά. Αν ο ένας νομίζει οτι η άλλη ειδικότητα έιναι πιο καλή για τον πελάτη, τότε τον στέλνει στον ψυχολόγο/Ψυχίατρο αντίστοιχα...
Από ότι βλέπω υπάρχει μεγάλη σύγχιση για το θέμα "ψυχολογία-ψυχιατρικη" κ δυστυχώς οι δύο όροι ταυτίζονται! Όταν πάρω το πτυχίο μου νομίζω πως θα πρέπει να κινητοποιηθώ για να διαδωθεί η ψυχολογία και ο σωστός ορισμός της... Ως τότε έχουμε άλλα 2 χρόνια!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.