Θέματα για ΑμεΑ

Oralee · 25-04-07

ΒΙΟΝ ΑΝΘΟΣΠΑΡΤΟΝ

Η Πινούτσια είναι 66 χρονών και ο Ροντόλφο 68. Και οι δύο γεννήθηκαν τυφλοί και κωφάλαλοι, όμως με όπλα ένα πληκτρολόγιο με τη μέθοδο Μπράιγ και το διαδίκτυο κατόρθωσαν να σπάσουν τα δεσμά της απομόνωσης στην οποία ήταν καταδικασμένοι λόγω της βαριάς τους αναπηρίας, «συναντήθηκαν» σε κάποιο chat room, μοιράστηκαν τα συναισθήματά τους και πριν από λίγες μέρες παντρεύτηκαν στο Ινστιτούτο Τυφλών του Μιλάνου.

Ας πάψουμε λοιπόν -όσοι το κάνουμε- να αφορίζουμε απλοϊκά και κοντόφθαλμα ένα Μέσο που έχει μπει οριστικά στη ζωή μας κι ας αναζητήσουμε τρόπους να το χρησιμοποιήσουμε ώστε να την κάνουμε καλύτερη. Όπως η Πινούτσια και ο Ροντόλφο.
eWORKING
Δευτέρα, 30 Οκτωβρίου 2006

Πηγή

mania · 25-04-07

Αρχική Δημοσίευση από kajira:
ΒΙΟΝ ΑΝΘΟΣΠΑΡΤΟΝ

Η Πινούτσια είναι 66 χρονών και ο Ροντόλφο 68. Και οι δύο γεννήθηκαν τυφλοί και κωφάλαλοι, όμως με όπλα ένα πληκτρολόγιο με τη μέθοδο Μπράιγ και το διαδίκτυο κατόρθωσαν να σπάσουν τα δεσμά της απομόνωσης στην οποία ήταν καταδικασμένοι λόγω της βαριάς τους αναπηρίας, «συναντήθηκαν» σε κάποιο chat room, μοιράστηκαν τα συναισθήματά τους και πριν από λίγες μέρες παντρεύτηκαν στο Ινστιτούτο Τυφλών του Μιλάνου.

Ας πάψουμε λοιπόν -όσοι το κάνουμε- να αφορίζουμε απλοϊκά και κοντόφθαλμα ένα Μέσο που έχει μπει οριστικά στη ζωή μας κι ας αναζητήσουμε τρόπους να το χρησιμοποιήσουμε ώστε να την κάνουμε καλύτερη. Όπως η Πινούτσια και ο Ροντόλφο.
eWORKING
Δευτέρα, 30 Οκτωβρίου 2006

Πηγή

Ανατρίχιασα απο την συγκήνηση μπράβο στα παιδιά και πάντα ευτυχισμένα

truffinho · 1 Αυγούστου 2007

Aντιγράφω άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τον παραολυμπιονίκη Μάκη Καλαρά:

Μετεξεταστέα η πολιτεία

*ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ για τη διευθέτηση της αδικίας εις βάρος των απόφοιτων του δημοσίου ΙΕΚ τηλεφωνητών (βλ. επάλληλα δημοσιεύματα «Ε» 2-12-16/7) εξαντλήθηκε. Υπενθυμίζουμε ότι οι συγκεκριμένοι απόφοιτοι αποκλείονται προκήρυξης που αφορά θέσεις τυφλών τηλεφωνητών ανά την Ελλάδα, δεδομένου ότι παίρνουν στα χέρια τα πτυχία τους λίγες βδομάδες μετά την καταληκτική ημερομηνία (20/7) υποβολής των αιτήσεων συμμετοχής. Ο αρμόδιος υφυπουργός Γερ. Γιακουμάτος δεν εδέησε να δώσει λύση (π.χ. παράταση ενός μηνός της προθεσμίας συμμετοχής), κατά συνέπεια χρεώνεται την ευθύνη του αποκλεισμού. Η επιμονή της στήλης στο συγκεκριμένο θέμα δεν έχει να κάνει με αντιπολιτευτική διάθεση ή με... ξηρασία δημοσιογραφικών θεμάτων (πιστέψτε με, υπάρχουν πολλά) ελέω καλοκαιριού. Επιμένουμε διότι το συγκεκριμένο θέμα είναι εξόχως διδακτικό. Τούτο διότι η λύση του ήταν εξαιρετικά απλή υπόθεση. Και όταν θέματα τόσο απλά με λύσεις τόσο καραμπινάτες εγκαταλείπονται στην τύχη τους, μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν τα «ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα» που αναφέρονται σε θέματα σύνθετα με λύσεις δύσκολες. Ας μας επιτραπεί και μια επιπρόσθετη παρατήρηση: κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον θα δημοσιευτούν αποτελέσματα της προκήρυξης. Ευχόμαστε από καρδιάς στον αρμόδιο υπουργό οι θέσεις να καλυφθούν στο σύνολό τους. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή ο αποκλεισμός των αποφοίτων του δημοσίου ΙΕΚ συνοδευτεί από τη μη κάλυψη των θέσεων εργασίας ανά την επικράτεια, η ευθύνη πολλαπλασιάζεται. Και, μα την αλήθεια, είναι τόσο παιχνιδιάρα η άτιμη η ζωή, που κάπως έτσι (πιθανολογούμε ότι) θα γίνει.

*ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ και παγκόσμιος πρωταθλητής στις ρίψεις ο Μάκης Καλαράς, είναι ένας από τους σημαντικότερους αθλητικούς πρεσβευτές της χώρας μας σε διεθνές επίπεδο. Πολίτης του κόσμου ο Μάκης, διατυπώνει σκέψεις αξιοπρόσεκτες για έναν ελληνικό μικρόκοσμο, αυτάρεσκα υποταγμένο σε λάιφ στάιλ «λογικές», σκέτο αρχοντοχωριάτη: «Δύο κρούσματα εντός ολίγων ημερών. Σε κοσμικά κέντρα της αθηναϊκής καλοκαιρινής νύχτας. Η παρουσία μου (σ.σ.: ο Μάκης Καλαράς είναι χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου) καταγγέλθηκε ως ενοχλητική από τους θαμώνες, μου υποδείχτηκε να... εξαφανιστώ. Είτε απομονωμένος σε... σκοτεινή πλευρά του μαγαζιού είτε αποχωρώντας. Το αναπηρικό αμαξίδιο -μου διεμήνυσαν- δημιουργεί θλίψη, αποπροσανατολίζει τους "πελάτες" από τη διασκέδαση και την... κατανάλωση αλκοόλ». Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, ο παραολυμπιονίκης τύποις υποχώρησε, επί της ουσίας όμως όχι. Προς απόδειξιν: «Δεν είναι αυτοσκοπός η καταγγελία. Μέσω αυτής επιδιώκω να "ανοίξει" δημόσια συζήτηση βάσει ενός σαφούς ερωτήματος: Το άκρως επιλεκτικό-ρατσιστικό λάιφ στάιλ της αποστράπτουσας τζερτζελέδικης νύχτας δεν υπόκειται σε κανέναν κοινωνικό έλεγχο; Υπάρχει και λειτουργεί ως άγραφος νόμος μιας άλλης, βαθιά νυχτωμένης πατρίδας;». Καταγγελίες αντίστοιχες και ερωτήματα -σημειώνουμε- η στήλη έχει δεχτεί δεκάδες.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/07/2007

Corpse Bride · 01-08-07

Ποσο πιο χαμηλα πλεον;!

truffinho · 01-08-07

Αρχική Δημοσίευση από Corpse Bride:
Ποσο πιο χαμηλα πλεον;!

Πολύ, πραγματικά πολύ χαμηλά

Oralee · 14-11-07

Μόλις διόρθωσα ένα κείμενο κι είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα..

Κοκκινο Τριανταφυλλο.
Μία είναι ακόμα, -Με τίποτα δεν περνά η νύχτα! Τι ηλίθιο τραγούδι ...να αλλάξω σταθμό... Τι λένε εδώ; Α, για τις γιορτές... Έρχονται τα Χριστούγεννα... Κι εμένα τι με νοιάζει. Χριστούγεννα! Ίδια με πέρσι, με πρόπερσι... Θα φύγουν όλοι, θα αδειάσει η πολυκατοικία και εγω εδώ μόνος, όπως πάντα... Πόσο καιρό αλήθεια έχω να ζήσω κάτι ευχάριστο... Να, εδώ στο Κρατικό θα το αφήσω, αθλητικά λένε, χα... λες είμαι αθλητής ή πάω στα στάδια... χα! Και τι είμαι; Σαραντάρης, τυφλός, μόνος... Σαν αγγελία συνοικεσίου ακούγεται... Βλακείες λένε εδώ... Να πάρει... Ένα σταθμό με ωραία τραγούδια δε βρίσκω απόψε... Ειδήσεις λένε πάλι, -Δύο είναι ακόμα... Δεν περνά η ώρα... Τι σκεφτόμουν; Α, ποτέ πέρασα καλά τελευταία φορά... Ωραίες ψαλμωδίες εδώ... ο σταθμός της Εκκλησίας θα ʽναι... Ωραίοι ψαλμοί, σαν και εκείνους το βράδυ εκείνο στη Χριστιανική Γωνιά. Τι όμορφα που πέρασα εκείνο το βράδυ...Άκουσα στον τηλεφωνητή του Φάρου για την εκδήλωση, και που βρήκα το κουράγιο να βγω να πάω δεν ξέρω Άγιε Άνθιμμε, έτσι δεν σε λένε;
Το θυμάμαι το όνομα σου καλά, άκουγα και τον συγγραφέα του βιβλίου που έλεγε το βίο σου, Εσύ λέει τυφλός και γύριζες στα νησιά Ιεραπόστολος και έκτιζες Εκκλησίες και Μοναστήρια, σε μια βάρκα ήσουν όλη την ώρα, και που το 'βρησκες το κουράγιο... κοίτα... εγώ απ' το σπίτι καλά - καλά δε βγαίνω, μελαγχολώ, φοβάμαι Άγιε Άνθιμμε και το τώρα και το αύριο και πονώ, πονώ για το χτες μου, αλήθεια σου λέω... ξέρεις και συγνώμη που σου μιλώ έτσι αλλά από εκείνη την όμορφη βραδιά έτσι σε βλέπω σαν «φίλο# μου και δεν έχω κανέναν άλλον ξέρεις... Ω! σταμάτησαν οι ψαλμοί, να γυρίσω σταθμό, παλιά λαϊκά εδώ μʼ αρέσουν... Ούτε 3 δεν πήγε ακόμα να πάρει... Εντάξει, αφού είσαι φίλος μου την αλήθεια θα σου πω...
Μπορεί να άκουσα Παρουσιαση βιβλιου για το Βιο του Οσιου Ανθιμμου, αλλά ούτε που σε είχα ξανακούσει στη ζωή μου. Πρόφαση βρήκα την εκδήλωση, μάζεψα το κουράγιο μου να βγω λίγο από το σπίτι, κλείδωσα πίσω μου την μιζέρια μου και τις μαύρες μου σκέψεις και ήρθα εκεί...
Ο συγγραφέας να λέει τη ζωή σου, χορωδία να ψέλνει τροπάρια... πέρασα όμορφα, με συγκίνησε ο βίος σου αλλά δεν σου κρύβω συγχρόνως σκεφτόμουνα: καλά, ήρθα πως θα γυρίσω όμως μόνος σπίτι στην Καλλιθέα; Και είδες έκανες θαύμα εκείνο το βράδυ για μένα! Η κυρία δίπλα μου γύρισε και μου είπε: -πόσο να κάνει το βιβλίο να το αγοράσω να φύγω, πριν τελειώσει η εκδήλωση; Βιάζομαι ξέρετε να γυρίσω Καλλιθέα. Σ' ευχαριστώ, για μένα που φοβόμουν τόσο εκείνη την ώρα έκανες ένα θαύμα. Γύρισα μαζί της, κατεβήκαμε και στην ίδια στάση και της φώναξα φεύγοντας -που το βρήκα ο δειλός το θάρρος;- το τηλέφωνο μου να με πάρει, μα δεν το πίστευα ότι θα το κάνει. Ξέρεις με πήρε και της είπα ότι άκουσα τις κασέτες με το βίο σου και κουβέντιασα για σένα μαζί της... Δεν έκανες θαύμα; ξέρεις ποτέ δεν κτυπά το τηλέφωνο μου...
Να πήγε 4, εδώ τραγούδια του ʽ60 παίζει. Μ' αρέσουν... Και μπορεί Εσύ –Άγιος βλέπεις – τυφλός να οργωνες τα πελάγη με μια βάρκα για να διδάσκεις το Χριστιανισμό αλλά εγώ κουράστηκα και κουράζω και σένα τώρα με την γκρίνια μου, συγνώμη Άγιε Άνθιμμε... Θυμάσαι, ποιος είπε πως όλα διορθώνονται εκτός από το Θάνατο και τα Γηρατειά; Λάθος, και η ζωή μου... με τίποτα δεν θα δω άσπρη μέρα... Συγνώμη σου ζητώ, αλλά πονάω πολύ... Κοντεύει 6; Ωραία άλλη μια νύχτα πέρασε, να γυρίσω σταθμό, τι λέει θα βρέξει; Σκασίλα μου. Έξη... ώρα για τα χάπια μου. Να τα πιω... Γιατί; Όλα ίδια θα μείνουν... Τι με νοιάζει που λένε πως θα βρέξει; Ξέρεις Άγιε Άνθιμμε από παιδί ονειρεύομαι να δω ένα κόκκινο τριαντάφυλλο νοτισμένο από τις στάλες της βροχής. Όνειρο κλεισμένο στην ψυχή μου... Μόνο σε σένα το λέωʼʼ Μπορώ να το δω;
ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΜΜΟΣ (1727 – 1789)
ΤΥΦΛΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΚ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ
Η μνήμη του τιμάται στις 4 Σεπτεμβρίου

Το κείμενο είναι του Κωνσταντίνου Μυλωνά που έφυγε ξαφνικά στα τέλη Νοέμβρη του 2006.

Phoebe · 14-11-07

Πολύ συγκινητικο! Κρίμα που υπαρχουν άνθρωποι μόνοι ιδίως τα Χριστούγεννα που θεωρούνται οικογενειακη γιορτή! Ευτυχως που υπάρχουν άνθρωποι που τους σκεφτονται!

Θέματα για ΑμεΑ

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

mania

Επιφανές μέλος

truffinho

Πολύ δραστήριο μέλος

Corpse Bride

Διακεκριμένο μέλος

truffinho

Πολύ δραστήριο μέλος

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Phoebe

Διακεκριμένο μέλος

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Λοιπές Σελίδες