Προτάσεις για ποιήματα και ποιητές

Οπως ειπα στον τιτλο προσφατα ξεκινησα να διαβαζω ποιηση (διαβαζω κατι ποιηματα του oscar wilde και εινα πραγματικα υπεροχα) οποτε απο ποιον ποιητη πιστευετε θα πρεπει να ξεκινησω να διαβαzω μολις τελειωσω αυτα του Wilde ?

Αρχική Δημοσίευση από BlackCat132:

Οπως ειπα στον τιτλο προσφατα ξεκινησα να διαβαζω ποιηση (διαβαζω κατι ποιηματα του oscar wilde και εινα πραγματικα υπεροχα) οποτε απο ποιον ποιητη πιστευετε θα πρεπει να ξεκινησω να διαβαzω μολις τελειωσω αυτα του Wilde ?

Click για ανάπτυξη...

εγω θα σου προτεινα να ξεκινησεις απο τον λορκα...τα ποιηματα του αναφερονται κυριως στην φυση και προς το τελος της ζωης του εξαιτιας του ισπανικου εμφυλιου κανει συχνα αναφορες στον θανατο...το ρομανθερο χιτανο κατα την γνωμη μου ειναι το καλυτερο... περα απο τον λορκα θα σου προτεινα: νερουδα, ντυλαν τομας, εζρα παουντ, συλβια πλαθ, ναζιμ χικμετ, μπουκοφσκι...

Για όνομα του Θεού μην πας σε Έλληνες. Πολύ κατώτεροι και θα φας ξενέρα.

Πήγαινει σε Σαίξπηρ(τα έργα του έχουν κι άλλα εκτός από ποίηση βέβαια). Είναι πολύ δύσκολο να διαβάσεις, αλλά αποτελεί σχεδόν τη μοναδική επιρροή του Ουαίλντ και είναι απαράμιλης ομορφιάς.

Αρχική Δημοσίευση από Fast:

Για όνομα του Θεού μην πας σε Έλληνες. Πολύ κατώτεροι και θα φας ξενέρα.

Πήγαινει σε Σαίξπηρ(τα έργα του έχουν κι άλλα εκτός από ποίηση βέβαια). Είναι πολύ δύσκολο να διαβάσεις, αλλά αποτελεί σχεδόν τη μοναδική επιρροή του Ουαίλντ και είναι απαράμιλης ομορφιάς.

Click για ανάπτυξη...

γενικα οι ελληνες δεν ειναι παρα πολυ καλοι...τουλαχιστον οσο φορα το κομματι του συναισθηματος..με εξαιρεση βεβαια τον υπερτατο λειβαδιτη και τον εμπειρικο...εφοσον ξεκινησες προσφατα να διαβαζεις ποιηση καλυτερα για αρχη να αποφυγεις τον σαιξπηρ...ειναι αρκετα δυσκολος!!

χμμ...έψαξα λίγο τους ποιητές που μου αναφέρατε και με τράβηξε η Σύλβια Πλάθ κυρίως επειδή λένε ήταν πολύ καταθλιπτική...Έχετε να μου προτείνετε κάποια συγκεκριμένη ποιητική συλλογή της ? Και μήπως μπορείτε να μου προτείνετε και από Σαίξπηρ κάποια ποιητική συλλογή?(Μου αρέσουν τα δύσκολα και έχω αρκετό χρόνο στην διάθεση μου)

Αρχική Δημοσίευση από BlackCat132:

χμμ...έψαξα λίγο τους ποιητές που μου αναφέρατε και με τράβηξε η Σύλβια Πλάθ κυρίως επειδή λένε ήταν πολύ καταθλιπτική...Έχετε να μου προτείνετε κάποια συγκεκριμένη ποιητική συλλογή της ? Και μήπως μπορείτε να μου προτείνετε και από Σαίξπηρ κάποια ποιητική συλλογή?(Μου αρέσουν τα δύσκολα και έχω αρκετό χρόνο στην διάθεση μου)

Click για ανάπτυξη...

... γι'αυτο και αυτοκτονησε στο τελος...η ζωη της παντως εχει πολυ ενδιαφερον( ριξε μια ματια στις βιογραφιες της)..νομιζω οτι αντικειμενικα η τελευταια της συλλογη αριελ ειναι η καλυτερη...απο σαιξπηρ υπαρχουν πολλες μεταφρασεις που περιλαμβανουν ολα τα σονετα του...αν ρωτησεις στην βιβλιοθηκη η σε βιβλιοπωλεία θα σου βρουν σιγουρα...μολις θυμηθηκα και τα ποιηματα του μπορχες...ειναι πολυ απλα και κατανοητα αλλα με βαθυ νοημα...αξιζει να τα διαβασεις...

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.

Αγαπημενος Τάσος Λειβαδίτης

"Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων.
Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες."

"Κι όταν κάποτε φύγω δε θα πάρω μαζί μου παρά λίγο βιολετί απ'τό δειλινό κι εν' άστρο από κάποιο παραμύθι."

"... όλα τελειώνουν γρήγορα στον αιώνα μας, κι ο έρωτας κι η δόξα , και μόνο ο πόνος κρατάει ακόμα εκείνη την παλιά πατριαρχική βραδύτητα."

"Και μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα μιάς ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που είδε κάποτε σ'ένα αβέβαιο όνειρο."

"Κανείς δε θα μάθει ποτέ με πόσες αγρυπνίες συντήρησα τη ζωή μου."

"
Ἀλλὰ τὰ βράδια

Καὶ νὰ ποὺ φτάσαμε ἐδῶ
Χωρὶς ἀποσκευὲς
Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι
Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο
Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες
οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα
Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο
ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Βέβαια ἀγάπησε
τὰ ἰδανικά της ἀνθρωπότητας,
ἀλλὰ τὰ πουλιὰ
πετοῦσαν πιὸ πέρα

Σκληρός, ἄκαρδος κόσμος,
ποῦ δὲν ἄνοιξε ποτὲ μίαν ὀμπρέλα
πάνω ἀπ᾿ τὸ δέντρο ποὺ βρέχεται

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Ὕστερα ἀνακάλυψαν τὴν πυξίδα
γιὰ νὰ πεθαίνουν κι ἀλλοῦ
καὶ τὴν ἀπληστία
γιὰ νὰ μένουν νεκροὶ γιὰ πάντα

Ἀλλὰ καθὼς βραδιάζει
ἕνα φλάουτο κάπου
ἢ ἕνα ἄστρο συνηγορεῖ
γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Καθὼς μένω στὸ δωμάτιό μου,
μοῦ ᾿ρχονται ἄξαφνα φαεινὲς ἰδέες
Φοράω τὸ σακάκι τοῦ πατέρα
κι ἔτσι εἴμαστε δύο,
κι ἂν κάποτε μ᾿ ἄκουσαν νὰ γαβγίζω
ἦταν γιὰ νὰ δώσω
ἕναν ἀέρα ἐξοχῆς στὸ δωμάτιο

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε δικαιοσύνη
μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ
σὰν ἕνα τραγοῦδι ποὺ καθὼς βρέχει
παίρνει τὸ μέρος τῶν φτωχῶν

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Δῶς μου τὸ χέρι σου..
Δῶς μου τὸ χέρι σου"

"Μυστικὴ πύλη

……Φτεροῦγες σάλευαν κάτω ἀπ᾿ τὰ ἔπιπλα, καὶ στὸ βάθος ὁ σκοτεινὸς καθρέφτης ἔκανε τὰ παιδιὰ ν᾿ ἀρρωσταίνουν συχνά, γιατί δὲν ἤθελαν νὰ μεγαλώσουν,
……ἡ μητέρα ἔκλαιγε καὶ μὲ παρακαλοῦσε νὰ κατέβω, μὰ ἐμένα ἦταν ἡ μοῖρα μου νὰ περπατάω στὸ ταβάνι, μιὰ μάχη δική μου, μητέρα, ὅπου πάντα ὁ νεκρὸς ἤμουν ἐγώ.
……Γι᾿ αὐτὸ ἤξερα καὶ τῶν οὐρανῶν τὴ μυστικὴ ὑπόγεια πύλη."

"Ο χρόνος, σκέφτομαι, ίσως είναι μια αργοπορημένη τιμωρία – για ποιο πανάρχαιο σφάλμα! Βράδιαζε. Άνοιξα το παράθυρο κι αφουγκράστηκα μακριά το αιώνιο παράπονο του κόσμου.
Έτσι συνήθως χάνουμε τα πιο ωραία χρόνια μας, από ‘να τίποτα: ένα αύριο που άργησε ή ένα λυκόφως που κράτησε πολύ…."

"Την αγάπη μας αύριο θα τη διαβάζουν
τα παιδιά στα σχολικά βιβλία,
πλάι στα ονόματα των άστρων
και τα καθήκοντα των συντρόφων.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου."

"Τώρα κάθομαι στην παλιά κουνιστή πολυθρόνα που κάθισαν τρεις γενιές. Πού πήγαν τόσοι άνθρωποι; Ολόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σ΄ ένα άλλο όνειρο. "

"Κι αυτός που θέλει να ζήσει αληθινά, πολύ τον βοηθάει να ‘ναι από την αρχή ξεγραμμένος."