Με ποιο τρόπο εισπράττουμε την αγάπη;

[roumana]

Με ποιο τρόπο σας έδειχναν οι γονείς σας ότι σας αγαπάνε? Τι θα θέλατε να κάνουν οι γονείς σας για να νιώσετε ότι σας αγαπάνε?

Με προβληματίζει το γεγονός ότι σε ένα μικρό γκάλοπ που έκανα, τα παιδιά απάντησαν στην ερώτηση «Πώς καταλαβαίνεις ότι οι γονείς σου σε αγαπάνε» το εξής:
1) Η μαμά μου μου μαγειρεύει το αγαπημένο μου φαγητό
2) Ο μπαμπάς μου αγοράζει όʼτι μου αρέσει (ή μου ασφαλίζει το χαρτζιλίκι για να αγοράζω αυτό που μου αρέσει)
3) Με αφήνουν ελεύθερος/η να κάνω ότι θέλω…

Ομολογώ ότι μου φαίνεται λάθος το να δείχνεις στο παιδί σου πόσο τον αγαπάς χαρίζοντας του φαΐ, λεφτά ή απεριόριστη ελευθερία…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εμένα πάντως νιώθω ότι με αγαπάνε όταν περνάω δύσκολα και τους νιώθω εκεί, όταν δεν κρίνουν τις επιλογές μου και λένε απλά την γνώμη τους, χωρίς να την επιβάλλουν κιόλας και όταν μου ..ψωνίζουν/παρέχουν πράγματα/ξελασπώνουν οικονομικά - όχι συχνά το τελευταίο πάντως! (ε, αυτό πάντα σε κάνει να νιώθεις καλά )

Αν μιλάμε για μικρές ηλικίες πάντως, είναι λογικό να δίνουν τις απαντήσεις που λες Ρουμάνα μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Ρουμάνα είναι λογικό ένα παιδί να θεωρεί οτι το αγαπούν οι γονείς του όταν του κάνουν τα χατήρια ή του μαγειρεύουν το αγαπημένο του φαγητό ή και εγώ δεν ξέρω τι αλλο !

Εγώ, για παραδειγμα, θεωρούσα οτι η μητέρα μου με αγαπάει οταν με άφηνε να κοιμηθώ σπίτι κάποιας φίλης μου και οτι δεν με αγαπάει όταν μου έλεγε οχι! Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όχι μόνο στην δική μου περίπτωση, αφού το κριτήριο για να δούμε αν κάποιος μας αγαπάς δεν είναι αυτό!

Εμένα προσωπικά μου δείχνει ο άλλος οτι με αγαπά, όχι τόσο με τα λόγια, όσο όταν με στηρίζει στις αποφάσεις που παίρνω, τις συμβουλές που μου δίνει μέχρι και το βλέμμα του ( δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα τις μητέρας μου την πρώτη φορά που μας είδε πρώτη φορά μετά το σεισμό)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Συμφωνώ με τις κοπέλες.
Αν ωστόσο κάποιοι γονείς είναι πιο εκδηλωτικοί, όπως ήταν και είναι οι δικοί μου, το παιδί δε δίνει πια τόση βάση στα χατίρια. Κι εγώ πχ δεν πήγαινα για ψώνια με τη μαμά μου όπως οι φίλες μου. Αλλα δε θεώρησα ποτε ότι δε με αγαπάνε. Προτιμούσα τα γλυκα τους λόγια και τα ταξίδια που κάναμε μαζί, από ένα καινούριο ζευγάρι αθλητικά. Μωρό μου με ανεβάζουν, κουκλάκι με κατεβάζουν. Επίσης πάντα μου υπογράμμιζαν το είδος και την ποιότητα τις αγάπης που μας έδιναν, όπως ότι "βλέπετε αλλα παιδάκια, τα στέλνουν οι γονείς τους στην κατασκήνωση, αλλα εμείς μονο μαζί σας περνάμε καλά και προτιμάμε να είμαστε όλοι μαζί".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Τα παιδιά που ρώτησα ήταν 14-15 χρονών. Και μου φαίνεται θλιβερό που δεν έχουν να πουν κάτι άλλο. Αν είναι στα 14 σου να θυμάσαι μόνο ότι η μαμά σου σου μαγειρεύει και ο μπαμπάς σου ψωνίζει …δεν ξέρω…

Αν δηλαδή θέλεις να νιώθεις καλύτερα σε μια άσχημη στιγμή, να θυμάσαι πώς ήταν τότε που η μαμά και ο μπαμπάς σου σε προστάτευαν και ήσουν ξένοιαστος, ας πούμε, πας και κτυπάς ένα γλυκό, ένα αγαπημένο φαγητό, κάνα συνολακι …ως γνωστών, περνάμε αρκετές άσχημες στιγμές…επομένως είναι τουλάχιστον ανθυγιεινό να θυμάσαι «μόνο» το φαΐ ως ευχάριστη στιγμή με την μαμά σου…δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεται…νομίζω ότι η μαμά (οι γονείς) πρέπει να προσφέρουν διαφορετικά την αγάπη τους…

Εγώ προσπαθώ να περνάμε χρόνο μαζί. Να μαγειρεύουμε μαζί, να παίζουμε, να συζητάμε πολύ…προσπαθώ να βρούμε κοινές δραστηριότητες…(μια μέρα κάναμε κουλουράκια και παίξαμε αλευροπολεμο, παράδειγμα. Το σπίτι έγινε θκατα…αλλά γελάσαμε. Και το θυμόμαστε…)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Με ποιο τρόπο σας έδειχναν οι γονείς σας ότι σας αγαπάνε? Τι θα θέλατε να κάνουν οι γονείς σας για να νιώσετε ότι σας αγαπάνε?

Με προβληματίζει το γεγονός ότι σε ένα μικρό γκάλοπ που έκανα, τα παιδιά απάντησαν στην ερώτηση «Πώς καταλαβαίνεις ότι οι γονείς σου σε αγαπάνε» το εξής:
1) Η μαμά μου μου μαγειρεύει το αγαπημένο μου φαγητό
2) Ο μπαμπάς μου αγοράζει όʼτι μου αρέσει (ή μου ασφαλίζει το χαρτζιλίκι για να αγοράζω αυτό που μου αρέσει)
3) Με αφήνουν ελεύθερος/η να κάνω ότι θέλω…

Ομολογώ ότι μου φαίνεται λάθος το να δείχνεις στο παιδί σου πόσο τον αγαπάς χαρίζοντας του φαΐ, λεφτά ή απεριόριστη ελευθερία…

Θα απαντήσω μόνο στο ερώτημα με τα σκούρα, μπορώ να πώ ότι θα ήμουν καλυμένη στο να μου χαμογελάνε, να με ακούνε, να πιστέυουν σε μένα και να με δέχονται όπως είμαι αυτό είναι αγάπη, απο τα 3 παραπάνω που έδωσες σαν απάντηση δεν είχα κανένα το πρώτο μόνο αφού παντρέυτηκα, θα μου πείτε που θέλω να καταλήξω, μπορώ να ζήσω χωρίς τα παραπάνω που μου παρουσιάζεις αλλα χωρίς αυτά που προανέφερα οτι θα ήθελα είναι δύσκολα, νοιώθεις ότι δεν αγαπήθηκες ποτέ.

Οι απαντήσεις που δώθηκαν σαν αγάπη υπάρχουν γιατί θεωρήτε δεδομένο ότι ένας γονιός αγαπάει τα παιδιά του, ότι τα στηρίζει, ότι τα νοιάζεται, οπότε δεν θεωρίσαν πιστέυω λογικό να το πούν

Γνώμη μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Τα παιδιά που ρώτησα ήταν 14-15 χρονών. Και μου φαίνεται θλιβερό που δεν έχουν να πουν κάτι άλλο. Αν είναι στα 14 σου να θυμάσαι μόνο ότι η μαμά σου σου μαγειρεύει και ο μπαμπάς σου ψωνίζει …δεν ξέρω…

Αν δηλαδή θέλεις να νιώθεις καλύτερα σε μια άσχημη στιγμή, να θυμάσαι πώς ήταν τότε που η μαμά και ο μπαμπάς σου σε προστάτευαν και ήσουν ξένοιαστος, ας πούμε, πας και κτυπάς ένα γλυκό, ένα αγαπημένο φαγητό, κάνα συνολακι …ως γνωστών, περνάμε αρκετές άσχημες στιγμές…επομένως είναι τουλάχιστον ανθυγιεινό να θυμάσαι «μόνο» το φαΐ ως ευχάριστη στιγμή με την μαμά σου…δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεται…νομίζω ότι η μαμά (οι γονείς) πρέπει να προσφέρουν διαφορετικά την αγάπη τους…

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτο! Αν και ηλικιακά είναι μεγάλα για να καταλάβουν τι εστί αγάπη δεν μπορεις να τα κατηγορήσεις καθώς μπορεί να μην έχουν τις σωστές βάσεις ή να μην έχουν ωριμάσει αρκετά!

Εγώ προσπαθώ να περνάμε χρόνο μαζί. Να μαγειρεύουμε μαζί, να παίζουμε, να συζητάμε πολύ…προσπαθώ να βρούμε κοινές δραστηριότητες…(μια μέρα κάναμε κουλουράκια και παίξαμε αλευροπολεμο, παράδειγμα. Το σπίτι έγινε θκατα…αλλά γελάσαμε. Και το θυμόμαστε…)

Είμαι σίγουρη οτί τα παιδιά σου διασκέδασαν πολύ και θα το θυμούνται για πολύ ακόμα! Θα το λένε και στους φιλους τους και οι άλλοι θα ζηλευουν που τα παιδιά σου έχουν μια σουπερ μαμά !!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Τι να πω;... Απο την μητερα μου δεν εχω νιωσει ποτε οτι με αγαπαει.. η δεν το θυμαμε...
Απο τον πατερα μου το καταλαβενω γιατι καθε φορα που χρεαιστικε ητανε εκει και εκανε το καλητερο για εμενα, και συνεχιζει να προσπαθει για εμενα. Κανει οτι καλητερο μπορει και προσπαθει να μου δειξει τον σωστο δρομο και τροπο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Για 14-15 χρονών παιδιά μιλάμε, δεν είναι ανάγκη να πέρνετε τόσο κατάκαρδα το τι λένε σε μια τέτοια ερώτηση .
Απλά τα παιδιά δε ξέρουν πως να εκφράσουν με λόγια το συναίσθημα και παραθέτουν τα υλικά που τους προσφέρουν οι γονείς, πράγμα που τους δείχνει ότι νοιάζονται γι' αυτά.



-petros

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Πέτρο θα διαφωνήσω μαζί σου.... θα συμφωνούσα αν μιλούσαμε για 5χρονα!
14-15 χρονών όμως, είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να ξέρουν τι σημαίνει αγάπη και πως εκφράζεται...

εγώ πάντως όταν ήμουν μικρή ήθελα απελπισμένα να με αγκαλιάσουν και να μου πουν "σε αγαπάω"
αυτό που έβλεπα να εισπράτουν άλλα παιδιά κι εγώ δεν το είχα
στο σπίτι μου γενικώς οι αγκαλιές και τα σ αγαπώ ήταν ανύπαρκτα
δεν ξέρω για ποιό λόγο... ίσως δεν ήξεραν, ίσως φοβόντουσαν, ίσως ίσως ίσως...

πλέον ξέρω σήμερα ότι σαφώς και με αγαπούσαν οι γονείς μου αλλά ποτέ δεν το κατάλαβα σαν παιδί ή σαν έφηβη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Οντως ειναι θλιβερο 15 χρονων να απαντανε ετσι.

Η απαντηση μου στο ερωτημα ειναι συντομη : να ειναι φιλοι μου (με την αληθινη σημασια της λεξης).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

Η απαντηση μου στο ερωτημα ειναι συντομη : να ειναι φιλοι μου (με την αληθινη σημασια της λεξης).

για μένα ούτε αυτό είναι καλό. Οι γονείς είναι άλλο και οι φίλοι άλλο. Φίλους μπορεί να έχεις 5, 10, 20 γονείς όμως είναι μόνο δύο και ο ρόλος τους είναι πολύ συγκεκριμένος, η σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Στα παιδικά μου χρόνια ειδικά τους γονείς μου τους έβλεπα σαν προστάτες - σύμβουλους. Αν με ρωτούσες τότε πιστεύω θα απαντούσα αυτό, δηλ ότι με προστατεύουν και με συμβουλεύουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Kαι οι αληθινοι φιλοι πρεπει να σε συμβουλευουν και να σε προστατευουν. Οχι , μαλλον δεν εννοεις την λεξη φιλος, οπως εγω. Οπως την λεω εγω , αν ειχες 10-20 που λες, θα ησουν ο πλουσιοτερος ανθρωπος στον πλανητη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

…εγώ θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες συζήτησης που κάναμε για βιβλία, ταινίες, πολιτικό κουτσομπολιό στα ψιθυριστά (εποχή Ceausescu), φαγητά κλπ. Ενώ θα μπορούσαν να είναι με τις παρέες τους, οι γονείς μου προτιμούσαν να περάσουν τον ελάχιστο χρόνο τους μαζί μας. Δεν ήταν αυστηροί γονείς να μας κρίνουν. Μας καλλιεργούσαν την αυτοπεποίθηση. Ήταν γενναιόδωροι με την αγάπη τους. Αλλά δεν γίναμε φίλοι ποτέ. Μάλλον θα χάλαγε την χημεία γονιό – παιδί. Δεν άκουσα ποτέ να μου πουν «σʼ αγαπώ».(ηταν πουριτανοί ) Παρολ αυτά, δεν αμφέβαλα ποτέ ότι με αγαπάνε. Γιατί το ένιωσα από τις πράξεις τους…


Ο τρόπος που εκφράζουμε την αγάπη μας προς τους άλλους επηρεάζεται από τον τρόπο που εισπράξαμε αγάπη από τους γονείς μας?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Για 14-15 χρονών παιδιά μιλάμε, δεν είναι ανάγκη να πέρνετε τόσο κατάκαρδα το τι λένε σε μια τέτοια ερώτηση .
Απλά τα παιδιά δε ξέρουν πως να εκφράσουν με λόγια το συναίσθημα και παραθέτουν τα υλικά που τους προσφέρουν οι γονείς, πράγμα που τους δείχνει ότι νοιάζονται γι' αυτά.
-petros

scandal..δεν to παίρνω κατάκαρδα ... το συζητώ, γιατί και εγώ κάνω λάθος πολλές φορές να δείχνω την αγάπη μου στα παιδιά μου ψωνίζοντας τους αυτά που θέλουν, όποτε το θέλουν (σχεδόν), χρειάζεται δεν χρειάζεται. Η κόρη μου για παράδειγμα νιώθει ότι την αγαπάμε πιο πολύ αν της παίρνουμε αυτά που θέλει.

Και αναρωτιέμαι… «μα και η αγάπη είναι θύμα καταναλωτικής κοινωνίας? Έχουμε ξεχάσει όλους τους άλλους τρόπους να πούμε σʼαγαπω?»




(Υστερόγραφο. Εν όψη των Χριστουγέννων…ωραία είναι τα δώρα, αλλά η αγάπη είναι κάτι περισσότερο από το οτιδήποτε κλείνεται σε ένα κουτί ή μια τσάντα…)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Ευτυχώς ή δυστυχώς, ένας έφηβος που νοιώθει ότι οι γονείς του τον "καταπιέζουν", δηλαδή του "περιορίζουν την ελευθερία", του "ζητάνε αναφορά πού είναι, τι κάνει, κτλ" το θεωρεί σαν μη ένδειξη αγάπης - ένδειξη καταπίεσης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Αλλά δεν γίναμε φίλοι ποτέ. Μάλλον θα χάλαγε την χημεία γονιό – παιδί.

Γιατι το λες αυτο ; Η σχεση και η χημεια γονιος-παιδι, δεν ειναι κατι παγιο.

Ο τρόπος που εκφράζουμε την αγάπη μας προς τους άλλους επηρεάζεται από τον τρόπο που εισπράξαμε αγάπη από τους γονείς μας?

Σιγουρα. Γιατι το πως μεγαλωσαμε αποτελει και μετρο συγκρισης.

Και αναρωτιέμαι… «μα και η αγάπη είναι θύμα καταναλωτικής κοινωνίας? Έχουμε ξεχάσει όλους τους άλλους τρόπους να πούμε σʼαγαπω?»

Ισως δε τους εχουμε ακριβως ξεχασει,αλλα ο καταναλωτισμος ειναι ο ευκολος τροπος.

(Υστερόγραφο. Εν όψη των Χριστουγέννων…ωραία είναι τα δώρα, αλλά η αγάπη είναι κάτι περισσότερο από το οτιδήποτε κλείνεται σε ένα κουτί ή μια τσάντα…)

Γιαυτο και η 1η εικονα στην υπογραφη μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Εγω αναρωτιεμαι, για το πως περιμενουμε απο τα μικρα παιδια να αντιληφθουν το ποσο τους αγαπανε οι γονεις τους, απο το ποση ωρα περνανε μαζι τους, απο τις αγκαλιες, τα σ'αγαπω κ.ο.κ.
Και εννοειται οτι το παιδακι θα σκεφτει, πως επειδη του κανουν τα χατηρια, δεν το μαλλωνουν, του αγοραζουν αυτα που ζηταει κ.ο.κ, οτι το αγαπανε κιολας.
Μεγαλωνοντας θα καταλαβει, οταν πια θα εχει το μυαλο να το συνειδητοποιησει, αν και ποσο πραγματικα τον αγαπανε οι γονεις του...
Σε ο,τι αφορα αυτο "Ο τρόπος που εκφράζουμε την αγάπη μας προς τους άλλους επηρεάζεται από τον τρόπο που εισπράξαμε αγάπη από τους γονείς μας?", εγω πιστευω πως ναι. Και πολυ βασικο ειναι να εχουμε παρει αγαπη, διαφορετικα δεν ειμαστε ικανοι να δωσουμε...
Οπως επισης εχω παρατηρησει, πως κατα κυριο λογο συμπεριφερεται κανεις στο παιδι του, αναλογα με το πως εχουν οι γονεις του συμπεριφερθει σε εκεινον..κατι σαν διατηρηση του ιδιου "μοντελου" διαπαιδαγωγησης και ανατροφης...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

η Ρουμάνα δε μιλάει ακριβώς για μικρά παιδιά αλλά για έφηβους στα 14-15
νομίζω ότι σε αυτή την ηλικία είναι σε θέση να καταλαβαίνουν ότι η αγάπη των γονιών τους δε μετριέται με το χαρτζιλίκι ή με το τι ώρα θα γυρίσουν σπίτι απ τη βόλτα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

η Ρουμάνα δε μιλάει ακριβώς για μικρά παιδιά αλλά για έφηβους στα 14-15
νομίζω ότι σε αυτή την ηλικία είναι σε θέση να καταλαβαίνουν ότι η αγάπη των γονιών τους δε μετριέται με το χαρτζιλίκι ή με το τι ώρα θα γυρίσουν σπίτι απ τη βόλτα

Εδω που τα λεμε... εχω την εντυπωση οτι υπαρχουν αρκετα παιδια σε αυτην την ηλικια που δεν ειναι σε θεση να το καταλαβουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.