Γιατί δεν έχω πια Facebook

[faeton]

Καταντήσαμε οι νέοι να ζουν πίσω από μια οθ'ονη με το ένα χερι στο πληκτρολόγιο και το 'αλλο ανάμεσα στα σκέλια τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[puzzled]

Εγώ άργησα να δημιουργήσω fb, ύστερα από πολύ πρήξιμο από μια φίλη. Τον πρώτο καιρό το χρησιμοποιούσα αρκετά. Ήταν κάτι καινούργιο και ήθελα να το ανακαλύψω. Δεν είχα και δουλειά τότε, οπότε.... Αλλά ήμουν επιφυλακτική και ακόμα είμαι. Έχω φίλους μόνο άτομα τα οποία γνωρίζω. Δε μπαίνω ποτέ online, απλά το έχω για ανταλλαγή μηνυμάτων με φίλους που είναι μακριά ώστε να μαθαίνω νεά τους ή για να κανονίζω εξόδους με παρέες 3 και 4 ατόμων που είναι πιο εύκολο να συνεννοηθούμε μέσω μιας ομαδικής συζήτησης για την ώρα και το μέρος. Μπαίνω μια φορά τη μέρα συνήθως για να δω αν έχω κάποιο μήνυμα ή τα νέα από φίλους και σελίδες.
Επίσης, είναι χρήσιμο αν θες να διαφημιστείς. Αν έχεις μια επιχείρηση για παράδειγμα, μπορείς να τη διαφημίσεις.
Φυσικά, υπάρχουν πολλά αρνητικά-και χρειάζεται προσοχή-ή και κουραστικά στοιχεία, όπως αυτά τα τσεκ ιν. Τι με νοιάζει που είναι ο καθένας. Και το γελοίο της υπόθεσης είναι που ορισμένες παρέες κάνουν τσεκ ιν και αντί να μιλάνε μεταξύ τους τα λένε μέσω fb.
Οπότε σίγουρα έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Το θέμα είναι πως το χρησιμοποιούμε εμείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mafalda8520]

Μου κάνει εντύπωση που κανενα κορίτσι ή αγόρι απο την παρέα σας δεν εφερε αντίρρηση σε αυτο....ή τουλάχιστον δεν αναφέρεις κατι τέτοιο...Λες κι αυτο που κανατε ειναι το πιο φυσιολογικό πραγμα στο κόσμο...
Το να προσποιείσαι οτι είσαι κάποιος άλλος - να φτιαξεις ενα φανταστικό πρόσωπο οκ λαθος κι αυτό αλλά πες το φόβο ή περιέργεια να τσεκάρεις τους φίλους… να δεις αντιδράσεις ....κι αυτο εχει το τιμημα του κυριως οτι δεν εμπιστεύεσαι συμπεριφορές ανθρώπων που είναι δίπλα σου.... Κατά βάθος πολλοί άνθρωποι υποδυόμαστε και στη καθημερινή ζωή μας κάτι που ουσιαστικά δεν είμαστε…. Κλασικό φαινόμενο της εποχής μας
Το να δημιουργείς ομως λογαριασμό ενος παιδιού είναι στα ορια ...μην πω οτι ξεπερνά τα όρια του internet bullying....
Γενικα η προσπάθεια να φανείς μάγκας πισω απο την ανωνυμία....
Θα μου πεις και παλιότερα γίνονταν αυτα πχ γράφοντας το τηλέφωνο κοπέλας ή αγοριού σε αντρικές τουαλέτες...
Δυστυχώς οταν δεν χρησιμοποιούμε σωστα το μέσο το οποιοδήποτε μέσο όπως στην προκείμενη περιπτωση το Fb ... γι αυτο μετα γραφουμε διθυράμβους σχετικά με την τόλμη που επιδείξαμε να καταφέρουμε επιτέλους να το απενεργοποιήσουμε…
Ειναι γνωστό οτι οι λογαριασμοί του fb δεν διαγράφονται...αλλά παραμένουν στη "βιβλιοθήκη" του συστήματος
Είναι θετικό ότι τελικώς η συνείδηση και η σύνεση υπερίσχυσε της απερισκεψίας….
Σχετικά με την απενεργοποίηση … σημασία έχει να τιμάς τις επιλογές σου όποιο κόστος κι αν είχαν ή έχουν….
Αλλά το μόνο σιγουρο είναι πως ότι απενεργοποιείται ενεργοποιείται κιόλας….ξανά!

Συμφωνω απολυτα οτι κατι τετοιο ειναι απαραδεχτο και νομιζω πως και στην αρχικο μηνυμα εκανα λογο για τυψεις...
Μη βιαζεσαι να κρινεις καταστασεις και μαλιστα τοσο απολυτα και πιστεψε με παντα υπαρχει και αλλη οψη του νομισματος, επειτα μιλαμε για ατομα κατω των 15. Το μπουλινγκ κακα τα ψεματα παντα ειναι σχεση δρασης αντιδρασης οπως οι περισοοτεροι εχουμε [πεσει θυματα μπουλινγκ ετσι και οι περισοτεροι ( ακομη κι αν δε το παραδεχομαστε) εχουμεγινει και οι ιδιοι θυτες. θες να μου πεις οτι εσυ ποτε στην ζωη σου δε τρολαρες με την εννοια του μπουλιγκ ομως κανεναν, συγνωμη αλλα δε μποορω να το πιστεψω! Και αναφορικα με την τοτε παρεα εννοειται οτι υπηρχαν και ατομα που ειπαν οχι αλλα οπως ειπα οταν εισαι 14 η "συνειδηση και η συνεση" δεν υπερυσχυει πάντα.
Οπως και να χει δεν αισθανομαι υπερηφανη για αυτο που εκανα και σε καμια περιπτωση δεν το ανεφερα για "μαγκια" απλα αυτη η ιδεα που ανεφερε ο Διας νομιζω μου το θυμισε και ειπα να το αναφερω το e-steki ειναι ενα site εξομολογησεων και οχι επιδειξης μαγκιας αν δε καω λαθος για αυτο ειναι και ανωνυμο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[apaleytos]

Ο λογαριασμός σου δεν διαγράφεται ποτέ mafalda.

Και πως γίνεται να διαγραφεί κάτι που δεν σου ανήκει;

Διαβάζετε τα tos αν και είναι αργά -αν έκανε κάποιος τη στραβή-.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mafalda8520]

Το ξερω οτι δεν διαγραφεται ποτε ο λογαριασμος το ιθεμα ειναι οτι για τον λογαριασμο που κανουμε λογο το μονο προσωπικο στοιχειο που ειχαμε βαλει ηταν το ονοματεπωνυμο ουτε καν φωτογραφια επομενως δεν θεωρω και τοοοσο τραγικο να υπαρχει στην "αποθηκη" του facebook ενα ονοματεπωνυμο που ανηκει σε αρκετους ανθρωπους με αυτην την εννοια το ειπα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Έχω facebook,μπαίνω καθημερινά και πραγματικά με έχει σώσει.Ως αντικοινωνικό και ακοινώνητο άτομο,καθώς και μην έχοντας κινητό είναι η μόνος τρόπος να με βρίσκουν όσοι είναι να με βρούν
Αν δεν είχα ούτε το facebook θα ήμουν εξ ολοκλήρου αποκωμένος από παρέες.Χάνομαι.Εξαφανίζομαι και απομακρύνομαι,άθελά μου πολλές φορές,και πραγματικά το facebook έχει βοηθίσει πολύ στην επικοινωνία μου.

Επιπλέον είμαι μέλος σε πολλές επιστημονικές σελίδες,και είμαι συνεχώς ενήμερος για τα επιστημονικά νέα.Έχω στην αρχική μου σελίδα συνέχεια επιστημονικά άρθρα,έρευνες και είμαι μέλος σε πολλές επιστημονικές κοινότητες.Επιπλέον διαβάζω έξυπνα πράγματα,φιλοσοφίες,και είμαι μέλος σε μια ομάδα με άτομα που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμένα (ασπεργκερ) και αυτό επίσης με βοηθά πολύ.

Είμαι συνέχεια offline,δε μπαίνω ποτέ για τσάτ,και όποιος θέλει να με βρει απλά μου στέλνει μήνυμα.Με λίγα λόγια θέλω να πω ότι η χρήση του μπορεί να γίνει πολύ δημιουργική και παραγωγική χωρίς να σπαταλάς άσκοπα το χρόνο σου σε μ@λ@κίες.Αν το έσβηνα θα έχανα πολλά πράγματα.Το βασικότερο όμως θα ήταν ότι θα έχανα επαφές με πολύ κοντινά άτομα.Έχω γενικότερα τάση να χάνομαι.

Πας να κατηγορήσεις το φεισμπουκ και το ίντερνετ γενικότερα και πέφτεις πάνω σε αυτή την ειλικρινή εξομολόγηση αυτού του νέου ανθρώπου και σου κόβεται η μαγκιά. Όλα στη ζωή γίνονται καλά ή κακά ανάλογα με τη χρήση που τους γίνεται. Προσωπικά δεν έχω φεισμπουκ και δε με ενδιαφέρει σαν σκεπτικό να με κάνει "φίλη" ο κάθε άσχετος που δεν έχω ούτε καλημέρα για να λέω οτι έχω 500 επαφές στο φέισμπουκ. Οι άνθρωποι που με ενδιαφέρουν είναι μέσα στην καρδιά μου και δε χρειάζομαι like, σπρωξίματα ή αυτές τις βλακείες που με φρικάρουν για να νιώσω την αγάπη τους ή να επιβεβαιωθώ. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι μέσα από το φέισμπουκ δεν μπορούν να προκύψουν αληθινές φιλίες ή έρωτες. Ας το δούμε όπως πρέπει να είναι: μέσο γνωριμιών και γνώσεων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Katerina Kar]

Απόδοση κειμένου του Chandra Haas
​

Αυτοί είναι οι λόγοι που μέσα σε λίγες μέρες από εθισμένος χρήστης κατέληξα να μην έχω καν λογαριασμό στο Facebook.

Όταν πρωτοδημιούργησα λογαριασμό στο Facebook το 2009, απλά επειδή όλοι οι φίλοι μου ήταν ενθουσιασμένοι με αυτό, λίγα ήξερα για το πόσο μεγάλη επιρροή θα είχε στη ζωή μου, θετική και αρνητική.

Τότε, πολλοί φίλοι μου μού είπαν ότι ήταν ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ και είχαν δίκιο. Ξαφνικά είχα αυτό το ισχυρό εργαλείο μέσω του οποίου μπορούσα να ενημερώνομαι για τις ζωές όλων των φίλων μου χωρίς να χρειάζεται να υπομένω τις εξουθενωτικές συζητήσεις της πραγματικής ζωής. Μπορούσα να λέω στα καυτά κορίτσια πώς ένιωθα γι’ αυτά προσπαθώντας να είμαι ο πρώτος που θα έκανε like ή θα σχολίαζε τις φωτογραφίες τους που τόσο ευλαβικά ανέβαζαν σε καθημερινή βάση.

Ασχολιόμουν σχολαστικά με το λογαριασμό μου για να τον κάνω να φαίνεται “cool” σε όποιον τυχαία τον «παρακολουθούσε». Αργά αλλά σταθερά εθίστηκα κι εγώ στο Facebook όπως και πολλοί συνομήλικοι μου.

Αλλά τότε τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν τον λάθος δρόμο. Το ίδιο το Facebook που με έκανε να νιώθω πως είμαι κοντά με όλους τους φίλους μου, με έκανε να νιώθω μόνος καθώς ξόδευα πολύ περισσότερο χρόνο με το να ασχολούμαι με το Facebook. Άρχισα να νιώθω αυτήν την επιθυμία για συνεχή αναγνώριση όλων των πράξεών μου. Άρχισα να νιώθω κενός μέσα μου. Και λίγες μέρες πριν, τα πράγματα έφτασαν στο σημείο καμπής!

Αυτό συνέβη ενώ παρακολουθούσα την ταινία ‘The Social Network’ που παρουσιάζει την ιστορία για την ίδρυση του Facebook.Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, όλα ξεκαθαρίστηκαν για μένα όταν ο Mark Zuckerberg άρθρωσε αυτές τις λέξεις στον φίλο του Eduardo Saverin,«Αυτό που λέω είναι να πάρουμε όλη την κοινωνική εμπειρία του κολεγίου και να τη βάλουμε στο διαδίκτυο». Κι αυτό που ενστικτωδώς είπα στον εαυτό μου είναι πως «Κατάφεραν να κάνουν αρκετά καλή δουλειά, έτσι δεν είναι»;Τότε ήρθε η στιγμή «εύρηκα»! Εκεί έγκειται το πρόβλημα. Κατάφεραν τόσο εξαιρετικά να αναπαράγουν την εμπειρία του κολεγίου που εγώ την έκανα υποκατάστατο της αληθινής ζωής.

Το να μοιράζεσαι την κατάσταση σου, μία φωτογραφία σου ή ένα γεγονός στο Facebook δεν μπορεί ποτέ να σε κάνει να νιώσεις το ίδιο όπως το να τα μοιράζεσαι όλα αυτά στην πραγματική ζωή. Το χειρότερο από όλα είναι ότι ξεκίνησα να εύχομαι στους ανθρώπους στα γενέθλιά τους στο Facebook αντί να κάνω τη συνηθισμένη μεταμεσονύκτια επίσκεψη ή να τους παίρνω τηλέφωνο. Ξέμενα από συζητήσεις στην πραγματική ζωή διότι κυριολεκτικά τα έλεγα όλα στο Facebook.

Έτσι άρχισα να ψάχνω στο ίντερνετ και συνάντησα αυτές τις «έρευνες που λένε ότι το Facebook κάνει τους ανθρώπους θλιμμένους και ζηλιάρηδες», κάτι που πάντα υποψιαζόμουν.

Το πρόβλημα νιώθω πως έγκειται στην ουσία του Facebook, τις φωτογραφίες που ανεβαίνουν και μοιράζονται. Λένε πως «Μια φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις». Αλλά αυτό που ξεχνούν να προσθέσουν είναι ότι «Επιπλέον κρύβει εκατομμύρια λέξεις».

Οι χρήστες τείνουν να ανεβάζουν και να μοιράζονται μόνο τις ευχάριστες στιγμές τους στο Facebook κι έτσι λανθασμένα νομίζουμε ότι είναι πιο χαρούμενοι από όσο είναι στην πραγματικότητα. Αυτό μας δημιουργεί μη ρεαλιστικά πρότυπα ευτυχίας και ικανοποίησης πράγμα που, σχεδόν πάντα, μας κάνει να νιώθουμε ΘΛΙΜΜΕΝΟΙ.
Έτσι αποφάσισα να ορθώσω το ανάστημά μου, να ρισκάρω να γίνω «απόκληρος» της κοινωνίας και με τυφλή εμπιστοσύνη να διαγράψω τον λογαριασμό μου στο Facebook.

Υ.Γ.: Νομίζω αυτή είναι μία από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ στη ζωή μου. Νιώθω πως όλο αυτό το πλασματικό βάρος της κοινωνικής πίεσης έφυγε από τους ώμους μου και ποτέ δεν έχω νιώσει πιο χαρούμενος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnnaousa]

η πραγματική ''μαγκιά'' θα είναι να μην το ξαναανοίξει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Italian dream...]

Κι εγω εχω προσπαθησει να το κλεισω... 2 βδομαδες αντεξα ακριβως, την 15η μερα ακομα θυμαμαι με ποση λαχταρα πατησα ξανα "συνδεση"... Δεν ξερω, ενιωθα ξαφνικα μόνη, "απόκληρη", αποκομμένη, ένιωθα πως όλα όσα συμβαινουν εγω τα χάνω, πως είναι όλοι μαζί κι εγω ο ψωριάρης χώρια... Δεν με τιμαει αυτο και ισα ισα με φοβιζει, ομως πιστευω πως πλέον είμαι πέρα για πέρα εξαρτημένη. Νιωθω τοσο εκτεθημένη, τόσο άβουλη, τόσο εξαρτημένη, κι όμως δεν μπορώ να κανω τιποτα...
Οι άνθρωποι που καταφερνουν και ξεπερνανε τον εθισμο πάντως, από εμενα εχουν ένα τεράστιο ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ. Δεν είμαι υπερβολική, όσοι το εχουν ζήσει ξέρουν οτι το facebook μπορει να καταλήξει τόσο εθιστικό όσο το τσιγάρο... Δεν είναι ούτε σαν το iSchool ούτε σαν το messenger...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

η πραγματική ''μαγκιά'' θα είναι να μην το ξαναανοίξει

η πραγματική μαγκιά είναι να μην είχε ανοίξει ποτέ. Ποιο facebook τώρα έχουν όλοι tumblr και instagram

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnnaousa]

Κι εγω εχω προσπαθησει να το κλεισω... 2 βδομαδες αντεξα ακριβως, την 15η μερα ακομα θυμαμαι με ποση λαχταρα πατησα ξανα "συνδεση"... Δεν ξερω, ενιωθα ξαφνικα μόνη, "απόκληρη", αποκομμένη, ένιωθα πως όλα όσα συμβαινουν εγω τα χάνω, πως είναι όλοι μαζί κι εγω ο ψωριάρης χώρια... Δεν με τιμαει αυτο και ισα ισα με φοβιζει, ομως πιστευω πως πλέον είμαι πέρα για πέρα εξαρτημένη. Νιωθω τοσο εκτεθημένη, τόσο άβουλη, τόσο εξαρτημένη, κι όμως δεν μπορώ να κανω τιποτα...
Οι άνθρωποι που καταφερνουν και ξεπερνανε τον εθισμο πάντως, από εμενα εχουν ένα τεράστιο ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ. Δεν είμαι υπερβολική, όσοι το εχουν ζήσει ξέρουν οτι το facebook μπορει να καταλήξει τόσο εθιστικό όσο το τσιγάρο... Δεν είναι ούτε σαν το iSchool ούτε σαν το messenger...

σοβαρά τώρα?
πόσο χρονών είσαι?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stavri_]

Εγώ πάλι ουδέποτε είχα facebook και ούτε πρόκειται να "ανοίξω" λογαριασμό! Όπως έχω πει και σε άλλο παρόμοιο θέμα, το θεωρώ οικειοθελή παραβίαση της προσωπικής ζωής. Κανένα νόημα ύπαρξης του για μένα. Εκτός και αν το κέρδος( χρηματικό) που έχουν κάποιοι λίγοι(εμπνευστές και σχετικά ασχολούμενοι )μπορεί να θεωρηθεί επαρκής λόγος ύπαρξης του. Για μένα δεν τίθεται θέμα. Το facebook σκοτώνει και δεν εξελίσσει (όπως πιστεύουν μερικοί) τις ανθρώπινες σχέσεις. Μαγκιά ( όπως είπε και κάποιος φίλος παραπάνω) δεν είναι να κλείσεις το λογαριασμό. Αλλά να μη τον ανοίξεις ποτέ. Λίγοι όμως έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στα ρεύματα - σειρήνες της εποχής. Είτε αυτό καλείται fb στη συγκεκριμένη περίπτωση, είτε καλείται γενικευμένη συμπεριφορά και επιλογή τρόπου αντίληψης της προβαλλόμενης εκ των μίντια "πραγματικότητας".
Πετάμε οτιδήποτε άχρηστο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Κι εγω εχω προσπαθησει να το κλεισω... 2 βδομαδες αντεξα ακριβως, την 15η μερα ακομα θυμαμαι με ποση λαχταρα πατησα ξανα "συνδεση"... Δεν ξερω, ενιωθα ξαφνικα μόνη, "απόκληρη", αποκομμένη, ένιωθα πως όλα όσα συμβαινουν εγω τα χάνω, πως είναι όλοι μαζί κι εγω ο ψωριάρης χώρια... Δεν με τιμαει αυτο και ισα ισα με φοβιζει, ομως πιστευω πως πλέον είμαι πέρα για πέρα εξαρτημένη. Νιωθω τοσο εκτεθημένη, τόσο άβουλη, τόσο εξαρτημένη, κι όμως δεν μπορώ να κανω τιποτα...
Οι άνθρωποι που καταφερνουν και ξεπερνανε τον εθισμο πάντως, από εμενα εχουν ένα τεράστιο ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ. Δεν είμαι υπερβολική, όσοι το εχουν ζήσει ξέρουν οτι το facebook μπορει να καταλήξει τόσο εθιστικό όσο το τσιγάρο... Δεν είναι ούτε σαν το iSchool ούτε σαν το messenger...

Αφού αναγνωρίζεις τον "εθισμό" (ντάξει δεν το λες και εθισμό βέβαια), γιατί δεν κάνεις μια προσπάθεια να το περιορίσεις κάπως?


Ας πω κι εγώ τις δικές μου εμπειρίες στο φατσοβιβλίο. Άνοιξα λογαριασμό το 2008, τότε ελάχιστοι συμμαθητές μου είχαν, οπότε το είχα κυρίως για να κάθεται. Στην Β' Λυκείου (2009-2010), που είχε κάνει και η παρέα μου facebook, πέρασα και γω την φάση του ανεβάζω φωτό-κάνω ποστ κάθε μέρα-ενημερώνω την εικονική μου παρέα για κάθε πτυχή της ζωής μου-μιλάω με 5 άτομα παράλληλα στο τσατ, αλλά γρήγορα ξενέρωσα. Λέω τι σκατά, γι' αυτό το άνοιξα, για να μου τρώει παραγωγικό χρόνο? Στην Γ' Λυκείου σ' όλη την χρονιά ζήτημα να μπήκα 10 φορές στο facebook, κι αυτό όχι λόγω στέρησης, αλλά λόγω βαρεμάρας, μαζεύονταν καμιά 100στή ειδοποιήσεις κάθε φορά, εγώ δεν τις έβλεπα ποτέ, μιλούσα κανένα μισάωρο με κανένα φίλο/η και έβγαινα και το ξεχνούσα.
Στο πρώτο έτος πέρασα τον άλλον εφιάλτη, εκείνους τους πρώτους μήνες που βγαίναμε όλοι με όλους και όσοι έμεναν πίσω έπρεπε να ξέρουν τις λεπτομέρειες...tag από δω, φωτό από κει, διακριτικά αφαιρούσα το όνομά μου μετά από λίγο καιρό... (σίγουρα έχουν ξεμείνει κάποιες φωτό )

Σκέφτηκα να το κλείσω πολλές φορές (το περίεργο είναι ότι δεν το σκέφτηκα ούτε μία φορά στην Γ' λυκείου που υποτίθεται έπρεπε να είμαι συγκεντρωμένη, γιατί δεν με αποσυντόνιζε ποτέ ). Αλλά μετά από ώριμη σκέψη έχω καταλήξει ότι το facebook σου τρώει πολύ παραγωγικό χρόνο και σε ευτελίζει, μόνο όταν δεν το χρησιμοποιείς σωστά. Καλώς ή κακώς, πολλά πράγματα κινούνται μέσω facebook, μα εκδηλώσεις είναι αυτό, μα σεμινάρια, μα ενημέρωση στην ομάδα του έτους μου για κάποιες ανακοινώσεις (δεν μένουμε όλοι στα 5' από την σχολή για να έχουμε άμεση πρόσβαση σε όλα), μα ειδήσεις από portals που τα κάνεις όλα like και βλέπεις μαζεμένα ειδήσεις, μα δεν έχεις κάρτα και ξέρεις ότι η καμμένη συμφοιτήτρια-φίλη σου θα είναι στο fb για να της στείλεις...οπότε θεωρώ απλά παράπλευρη απώλεια το να υφίσταμαι χαζο-ποστ των εικονικών μου φίλων (κάποια τα βλέπω και γελάω).

Κατέληξα λοιπόν ότι αν χρησιμοποιείς το fb για να πάρεις πράγματα και όχι να δώσεις (tags, φωτο, χαζοposts κλπ ), δεν νομίζω ότι θεωρείσαι ούτε εξαρτημένος ούτε σου τρώει πολύ χρόνο το χάζεμα. Τώρα εσείς που μπορείτε και χωρίς fb να ενημερώνεστε για όλα σε μια μεγαλούπολη που τρέχουν παράλληλα 100000 πράγματα, σας βγάζω το καπέλο, ειλικρινά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Άνοιξα λογαριασμό facebook όταν ήμουνα μαθητής (νομίζω Α λυκείου) τότε που ήταν καινούργιο φρούτο. Σε 2 μήνες τον βαρέθηκα και τον έκλεισα. Για την ακρίβεια, αφού τον καθάρισα εντελώς, επειδή δεν μπορούσα να τον διαγράψω, έβαλα έναν πολύπλοκο κωδικό που αμέσως έσκισα το χαρτάκι και δεν τον θυμόμουνα να τον ξαναβάλω. Ας εξομολογηθώ και κάποιες αμαρτίες μου. Τότε είχα ανοίξει και 2 άλλους λογαριασμούς, έναν αγοριού και έναν κοριτσιού, που τους χρησιμοποιούσα για φάρσες και πλάκες, τους οποίους γρήγορα κατάργησα με τον ίδιο τρόπο. Από τότε δεν έχω facebook, ας με κοιτάζουν όλοι όσοι τους το λέω, σαν να είμαι εξωγήινο απολίτιστο ζώο. Βέβαια, άλλη μια εξομολόγηση, έχω έναν απρόσωπο και άγραφο λογαριασμό που κανένας δεν τον ξέρει, ώστε να μπορώ να βλέπω "κάτι" αν και όταν σπάνια χρειάζεται.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnnaousa]

Άνοιξα λογαριασμό facebook όταν ήμουνα μαθητής (νομίζω Α λυκείου) τότε που ήταν καινούργιο φρούτο. Σε 2 μήνες τον βαρέθηκα και τον έκλεισα. Για την ακρίβεια, αφού τον καθάρισα εντελώς, επειδή δεν μπορούσα να τον διαγράψω, έβαλα έναν πολύπλοκο κωδικό που αμέσως έσκισα το χαρτάκι και δεν τον θυμόμουνα να τον ξαναβάλω. Ας εξομολογηθώ και κάποιες αμαρτίες μου. Τότε είχα ανοίξει και 2 άλλους λογαριασμούς, έναν αγοριού και έναν κοριτσιού, που τους χρησιμοποιούσα για φάρσες και πλάκες, τους οποίους γρήγορα κατάργησα με τον ίδιο τρόπο. Από τότε δεν έχω facebook, ας με κοιτάζουν όλοι όσοι τους το λέω, σαν να είμαι εξωγήινο απολίτιστο ζώο. Βέβαια, άλλη μια εξομολόγηση, έχω έναν απρόσωπο και άγραφο λογαριασμό που κανένας δεν τον ξέρει, ώστε να μπορώ να βλέπω "κάτι" αν και όταν σπάνια χρειάζεται.

​

δεν είναι απίστευτο αυτό το βλέμμα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

δεν είναι απίστευτο αυτό το βλέμμα?

Εμένα μου έχουν κάνει και παράπονα που δεν κάνω συχνά posts και δεν "φαίνομαι" πολύ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnnaousa]

Εμένα μου έχουν κάνει και παράπονα που δεν κάνω συχνά posts και δεν "φαίνομαι" πολύ.

έχει χαζέψει τέρμα η γενιά μας...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Σταματήστε να δαιμονοποιείτε το Fb, μερικές φορές είναι ο μόνος τρόπος να ενημερώνεσαι έγκαιρα για κάτι.
Άλλο το δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ το χρόνο μου και χρονοτριβώ άσκοπα, άλλο το έχω 50-60 έμπιστες επαφές και μπαίνω καθαρά για πληροφόρηση. Δεν φταίει το εργαλείο καθ'αυτό, αλλά πώς το χρησιμοποιείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Aleksa]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Δεν έχω φβ και δεν είχα ποτέ. Παρόλα αυτά δεν πιστεύω ότι φταίει το φβ που κολλάει κόσμος και "καίγεται" εκεί με τις ώρες. Οκ ένα μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης είναι. Δεν υποχρεώνει το φβ κανέναν να βάζει 500 φώτο και να κάνει 100 ποστ τη μέρα, είναι καθαρά στον καθένα πως θέλει να το χρησιμοποιήσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.