19-11-07
15:45
Απέναντι από το δικαστικό μέγαλο Θεσσαλονίκης, στην οδό Σαπφούς, τον πρώτο χρόνο που έκανα άσκηση, πήγαινα από τα δικαστήρια στο υποθηκοφυλακείο Θεσσαλονίκης και πέρναγα από αυτή την όδο που γράφω πιο πάνω. Ο δρόμος αυτός είναι γεμάτος με παλιά ισόγεια κτίρια με φωτάκια απ' έξω στις ειδόσους. Μου φάνηκε παράξενο, καθώς δεν έτυχε να ξαναπεράσω, και ενώ πέρναγα άκουγα δυνατά μουσική και άντρες να μπαινοβγαίνουν συνέχεια. Ήμουν τόοοοοοοοοοοοοοσο ζώον, που δεν πήγε το μυαλό μου και πάω να μπω να δω επιτέλους τί είναι αυτά τα κτίρια. Μπαίνω μέσα με τον χαρτοφύλακα και χαιρετάω την κυρία που ήτανε στην είσοδο, η οποία με ρώτησε τί ήθελα εκεί... τελικά κατάλαβα περί τίνος πρόκειται (Ντιν! Ντον! πάλι καλά που κατάλαβα έστω και τότε!) και της είπα "τίποτα, ευχαριστώ, γεια σας" και γύρισα να φύγω, και μου φωνάζει "εσύ αν ήθελες θα μορούσες να βγάλεις πολλάααα λεφτάααα":
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.