21-10-10
15:28
Σόρυ, αλλά τα μετέφερα από wordκαι δεν άλλαξα το μέγεθος και τη γραμματοσειράΑυτά τα μικροσκοπικά font τι τα ήθελες; Μου βγήκαν τα μάτια να σε διαβάσω, αλλά χαίρομαι που οι ερωτήσεις μου έπιασαν τόπο και ανέλυσες περισσότερο όσα είχες γράψει πιο πριν.
Δεν νομίζω ότι εστίασα στην ευθύνη των μαθητών κάνοντας μια σύσταση, αλλά τέλος πάντων. Στο τέλος τέλος δεν είμαι εγώ το θέμα και το που εστιάζω, αλλά το πως πρέπει ή δεν πρέπει να είναι κάποια πράγματα στο εκπαιδευτικό σύστημα.Προφανώς δεν ήταν αυτός ο σκοπός σου, αλλά τα προηγούμενα μηνύματά σου αυτή την εντύπωση άφηναν, αφού εστίασες κυρίως στην ευθύνη των μαθητών τους οποίους παρουσίασες ως φυγόπονους.
Ο μέσος ενήλικας τυπικά τουλάχιστον, απασχολείται 8 ώρες την ημέρα στην εργασία του. Ο μαθητής, μετά το σχολικό εξάωρο, πρέπει να διαβάσει τα μαθήματα της επόμενης μέρας, να πάει σε εξωσχολικά μαθήματα (αγγλικά, γαλλικά, ...πιάνο
Δεν διαφωνώ είναι πολλές οι ώρες. Βέβαια για να μην τρελαθούμε, δεν «δουλεύει» όλες αυτές τις ώρες η διαδικασία πρόσληψης και αφομοίωσης, δεν είναι εφικτό αυτό όπως καταλαβαίνεις. Ούτε και κάθε μέρα, σε κάθε μάθημα, υπάρχει γνώση προς αφομοίωση, έτσι;) και ενδεχομένως -στο Λύκειο κυρίως- να επαναλάβει το απόγευμα στο φροντιστήριο, την ύλη που διδάχτηκε το πρωί στο σχολείο! Μιλάμε για πάνω από 10 ώρες ημερησίως για έναν άνθρωπο που βρίσκεται στην εφηβεία.
Η δουλειά του μαθητή μάλιστα, δεν είναι να παράγει (να εφαρμόσει δηλαδή κατά κάποιο τρόπο τις γνώσεις του), όπως συμβαίνει με τον εργαζόμενο, αλλά να αφομοιώσει γνώση, επί τουλάχιστον 10 ώρες καθημερινά. Πόσες ώρες πιστεύεις ότι μπορεί να λειτουργεί κατ' αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος ενός ανθρώπου;
Παρʼ ολʼ αυτά δε διαφωνώ ότι είναι πολλές ώρες. Βέβαια, σε μεγάλο βαθμό επιβαρύνονται και με επιπλέον μαθήματα και αυτό χωρίς να χρειάζεται πάντα, καθώς πολλοί γονείς θέλουν να κάνουν στα παιδιά τους επιπλέον μάθημα, ακόμα κι αν τους διαβεβαιώνουν οι καθηγητές ότι δε χρειάζεται.
Ακόμη και ο πιο αδιάφορος μαθητής, είναι αναγκασμένος να περνάει τουλάχιστον 6 + 2 ώρες καθήμενος σε ένα θρανίο
Ένας βασικότατος λόγος λοιπόν να αναθεωρηθεί η σχέση του σχολείου με το πανεπιστήμιο. Όσο τα μαθήματα έχουν οντότητα μόνο ως συστατικά επιτυχίας για το πανεπιστήμιο, όχι μόνο δεν πρόκειται να έχουν ενδιαφέρον για όσους δεν θέλουν να σπουδάσουν, αλλά θα χάνουν την ουσία τους και θα μετατρέπονται σε βραχνά και για τους πιο επιμελείς.ακούγοντας πράγματα που δεν τον ενδιαφέρουν, επειδή δεν του έδειξε κανείς, γιατί αυτά τα πράγματα είναι ενδιαφέροντα και χρήσιμα πέραν από την εισαγωγή του στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα με στόχο την εξασφάλιση εργασίας.
Πολύ περισσότερο, σκέψου πόσο κουράζεται ο επιμελής και υπεύθυνος μαθητής μέσα σε ένα τόσο βαρύ πρόγραμμα...
Επιπλέον όμως και η προσέγγιση των καθηγητών προς το μάθημα θʼ αλλάξει, εφόσον δεν θα υπάρχει τόσο «κυνηγητό» για να καλύψουν την ύλη που χρειάζονται τα παιδιά για να δώσουν πανελλήνιες, ούτε και θα αισθάνονται ότι «κρίνονται» μονίμως από το φροντιστήριο, στο οποίο καταφεύγουν οι μαθητές για να περάσουν στο πανεπιστήμιο.
Αυτόν τον μαθητή εσύ, τον κατηγορείς ότι αποζητά την ευκολία!! Είναι κακό να θέλεις να κάνεις τη ζωή σου ευκολότερη; ...αναρωτιέμαι.
Η ευκολία δεν είναι κακό πράγμα, όταν όμως δεν γίνεται τροχοπέδη για άλλα πράγματα. Όταν "κατηγόρησα", όπως λες, τους μαθητές ότι επιζητούν την ευκολία, νομίζω ότι το έθεσα στα πλαίσια του «τα αγαθά κόποις κτώνται», εννοώντας πάντα ότι χωρίς δουλειά δε γίνεται τίποτα. Και για μένα η αλήθεια είναι αυτή.Και η ειρωνεία είναι πως κανείς δεν διδάσκει στα παιδιά πως αν θέλουν πραγματικά να κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη, ο πιο σίγουρος δρόμος είναι μέσα από τη γνώση...
Δεν τους αδικώ που θέλουν περισσότερο χρόνο, ούτε τους κατηγορώ επειδή λένε ότι έχουν πολλά. Σε αυτό που διαφωνώ μαζί τους είναι ότι δε χρειάζεται να αφαιρεθεί 1 ή περισσότερα μαθήματα για να αλλάξει αυτό. Και για να είμαι ειλικρινής νομίζω ότι ακόμα κι αν γίνει, πάλι πολλά θα έχουν, αφού το χρόνο θα τον εκμεταλλευτούν για περισσότερα επιπλέον μαθήματα ή και διάβασμα, ώστε να προετοιμαστούν για το πανεπιστήμιο, ή σε μικρότερες ηλικίες θα φορτωθούν περισσότερα εξωσχολικά (γλώσσες, μουσική, γλυπτική, κλπ.)
Όλη η εκπαίδευση είναι ένας φαύλος κύκλος, όπου όλοι φταίμε και κανείς δεν φταίει.
Δε ζητάει κανείς από το γονιό να καθοδηγήσει το παιδί του. Για να είμαστε ακριβείς, θα προτιμούσαμε να μην το κάνει, για να αποφύγουμε την πιθανότητα να του μάθει κάτι λάθος. Το να γίνει πιο παραγωγικό το παιδί στο σχολείο είναι δική μας δουλειά, το να σεβαστεί όμως το σχολείο και το δάσκαλο, καθώς και το να μη μάθει να μη δικαιολογεί τον εαυτό του, όταν έχει ευθύνη για κάτι, είναι δουλειά και των γονιών.Είναι δε τόσο πολυεπίπεδο θέμα, που δύσκολα μπορεί να εντοπιστεί η πηγή του προβλήματος.
Ο μαθητής κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι ο τελευταίος στον οποίο θα ζητηθούν ευθύνες, αφού όλοι νομίζω παραδεχόμαστε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο καλείται να υπηρετήσει, νοσεί από τη βάση του.
Οι γονείς, που θα μπορούσαν να παίζουν έναν καθοριστικό ρόλο, δεν έχουν πάντα τα απαραίτητα εφόδια για να το κάνουν.
Δεν μπορείς να απαιτείς από έναν εργάτη που έβγαλε μόνο το δημοτικό, να ξέρει πώς να βοηθήσει τον εκπαιδευτικό στη δουλειά του, ή πώς να καθοδηγήσει το παιδί του, να γίνει πιο παραγωγικό σε ό,τι αφορά το σχολείο.
Από τους γονείς ζητάμε καταρχάς να έρχονται να ενημερώνονται και να μας ενημερώνουν κι εμάς, καταρχάς για θέματα που αφορούν την επίδοση, τη συμπεριφορά και την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού (π.χ. όταν υπάρχει ένα πρόβλημα στο σπίτι, χρειάζεται και μεγαλύτερη ελαστικότητα. Αν δε το ξέρω όμως. Επιπλέον όταν το παιδί γνωρίζει πως υπάρχει επικοινωνία μεταξύ γονιού και εκπαιδευτικού, θα αποφύγει και κάποια άλλα πραγματάκια, όπως π.χ. οι συνεχείς δικαιολογίες σχετικά με το λόγο που δεν διάβασε. Αν όμως ο γονιός δεν ενημερώνεται παρά μόνο από τη βαθμολογία, τότε το παιδί νιώθει πιο «ανεξέλεγκτο» στο θέμα του σχολείου.
Τέλος, από τους γονείς ζητάμε να μην εξευτελίζουν τους δασκάλους, το σχολείο και γενικά την εκπαίδευση, προκειμένου να δικαιολογήσουν ένα παιδί που δεν δουλεύει.
Νομίζω συμφωνούμε, πως το πρώτο που πρέπει να αλλάξει, είναι το σύστημα διδασκαλίας και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν, όλες οι απόψεις, με πρώτη αυτή των μαθητών, αφού γι' αυτούς προορίζεται το εκπαιδευτικό σύστημα.
Αααααα … πάμε στο προκείμενο. Όταν το έκανα αυτό, την πρώτη χρονιά που δούλεψα, πήρα την απάντηση «Πολύ δημοκρατικά μας τα λέτε και δεν μας αρέσει. Και στο κάτω κάτω εσείς είστε η δασκάλα, εσείς ξέρετε. Εμείς θα σας πούμε;»Δεν θυμάμαι πάντως κανέναν καθηγητή μας, να μπήκε στην τάξη και να ρώτησε: "Λοιπόν παιδιά, φέτος θα κάνουμε αυτό κι αυτό. Πώς θα θέλατε να διδάσκεται το μάθημά μου;"
Εν μέρει είχαν δίκιο. Τα παιδιά δεν ξέρουν ποιες είναι οι εκπαιδευτικές μέθοδοι, δεν ξέρουν ποιες στρατηγικές και σε τι βαθμό πρέπει να εφαρμοσθούν, κλπ. …. δεν ξέρουν δηλαδή το τεχνικό κομμάτι. Τα παιδιά μπορούν να σου πουν τι θα τους άρεσε και βέβαια τι δεν τους αρέσει, χωρίς να σημαίνει όμως ότι όλα είναι εφαρμόσιμα. Π.χ. δεν γίνεται να βγάλεις τελείως την άσκηση. Ούτε γίνεται, όσο βιωματικά κι αν δουλέψεις κάτι, να αποφύγεις τελείως το διάβασμα θεωρίας.
Παρʼ ολʼ αυτά γίνεται και πρέπει νʼ αλλάξουν πολλά.
Δεν πάνε όλα με χαρά…. Κάποια κλαίνε! :cry:Έχεις δει με πόση χαρά ξεκινούν τα πρωτάκια να πάνε στο σχολείο; Με πόση θέληση και πλατιά χαμόγελα; Πού πάνε αυτά τα χαμόγελα μόλις τελειώσει το δημοτικό (και ίσως και λίγο νωρίτερα);
Πλάκα κάνω! Κοίτα να λάβουμε υπόψη και κάτι ακόμα. Οτιδήποτε ξεκινάμε να κάνουμε, γίνεται με άλλη διάθεση. Όσο «τραβάει» κάτι, παύει να είναι τόσο ελκυστικό και πολλές φορές είναι και βαρετό. Όλοι οι μαθητές και οι καλοί και οι κακοί, έχουν μέρες ή και περιόδους που θέλουν να πάνε σχολείο και άλλες που βαριούνται. Επιπλέον με την είσοδο στο Γυμνάσιο, αρχίζει συνειδητά ή υποσυνείδητα ένα κυνήγι επιδόσεων, πολλές φορές συνδεδεμένο με το μακροπρόθεσμο στόχο της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Ο Σερ Ρόμπινσον το διακωμωδεί περισσότερο λέγοντας ότι τα παιδιά ξεκινούν από 3 ετών με συνεντεύξεις και βιογραφικά, ώστε να πάνε στο σωστό νηπιαγωγείο που θα τους εξασφαλίσει τέτοια πορεία, ώστε μια μέρα να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Μήπως κι εδώ όμως δε γίνεται κάτι τέτοιο;
Συμφωνώ απολύτως.Αυτή η έμφυτη χαρά των παιδιών, πρέπει να καλλιεργηθεί και να ενισχυθεί και για να γίνει αυτό, πρέπει το σχολείο να γίνει ευχάριστο και δημιουργικό. Να αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες και τα ταλέντα κάθε μαθητή και να τα αναδεικνύει, αντί να λειτουργεί σαν τη μηχανή του κιμά που όλα τα αλέθει και τα κάνει έναν ομοιόμορφο πολτό.
Δεν έχω χρόνο να γράψω περαιτέρω και δεν διαφωνώ επί της ουσίας με όσα έγραψες παραπάνω.
Θέλω μονάχα να παραθέσω σε κείμενο, αφού δεν αγαπάτε να βλέπετε ομιλίες, τις σκέψεις του Sir Ken Robinson, ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα που αφορούν την παιδεία και το ρόλο της.
Κάνε τον κόπο να τη διαβάσεις. Πιστεύω πως σε αφορούν και σε ενδιαφέρουν αυτά που έχει να πει. Κι αν βρεις αξιόλογες τις απόψεις του, υπάρχει άλλη μια διαθέσιμη δική του ομιλία, πάνω στο ίδιο θέμα
Δε θα σχολιάσω όλη τη συνέντευξη, γιατί θα μας δείρουν εδώ και θα έχουν και δίκιο . Θα περιοριστώ σε 2-3 συγκεκριμένα αποσπάσματα.. (Αυτή που παραθέτω, είναι η δεύτερη κατά σειρά ομιλία του).
(Η απάντηση μεταφέρθηκε στο θέμα που αφορά τον Ken Robinson)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
20-10-10
12:43
Isi:
Λοιπόν, καταρχάς για να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εγώ δεν είπα ποτέ και πουθενά ότι οι μόνοι υπεύθυνοι είναι οι μαθητές, όπως φαίνεται να μου προσάπτουν κάποιοι.
Τώρα όσον αφορά στην ερώτησή σου, ποιος έμαθε τα παιδιά να μην κουράζονται, νομίζω ότι το θέμα είναι κάπως πιο σύνθετο. Το πρόβλημα αρχίζει στην οικογένεια από τη μικρή ηλικία, όταν οι γονείς (για διάφορους λόγους) προτιμούν να βάλουν ένα dvd στα παιδιά τους, παρά να ασχοληθούν μαζί τους με κάτι δημιουργικό. Έτσι το παιδί μαθαίνει στην παθητική ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο. Στη συνέχεια πάνε στο σχολείο. Εδώ παίζει ρόλο που θα πέσουν, αν πέσουν στο δάσκαλο που θα μάθει τα παιδιά να δουλεύουν, έχει καλώς, αν πέσουν σε κανέναν που κοιτάζει να περάσει την ώρα του ξεκούραστα (διότι και για τον δάσκαλο είναι πιο ζόρικη η πολλή δουλειά), τότε τα παιδιά είναι μεν ευχαριστημένα και πιο ξεκούραστα, αλλά και το αποτέλεσμα είναι συνήθως λιγότερο ικανοποιητικό.
Να συμπληρώσω σε αυτό το σημείο κάτι: Παρατηρείται συχνά οι γονείς να δυσανασχετούν με τους δασκάλους που δουλεύουν πολύ με τα παιδιά, διότι αυτό σημαίνει και από το γονιό περισσότερη δουλειά (μια και ο γονιός στην Ελλάδα δεν εννοεί να καταλάβει ότι πέραν των πρώτων τάξεων του δημοτικού, δεν χρειάζεται να είναι από πάνω), σημαίνει περισσότερο «ξεβόλεμα» στο σπίτι. Αν λοιπόν σε ένα παιδί που έχει πέσει σε ένα δάσκαλο που βάζει δουλειά, οι γονείς εκφράζουν τη δυσφορία τους και λένε πράγματα του τύπου «έλα μωρέ κι αυτός, πόσα πια θέλει να βάλει;», «άσε τώρα, τα έχει ψοφήσει στη δουλειά τα καημένα»… αυτομάτως δίνουν στο παιδί τη δικαιολογία να αποφύγει τη δουλειά. Άρα δεν αρκεί πάντα μόνο ο δάσκαλος, πρέπει και ο γονιός να συμβάλει. Μην παρεξηγηθώ και θεωρηθεί πάλι ότι μεταθέτω την ευθύνη στους γονείς, λέω απλά ότι ο γονιός μπορεί είτε να ενδυναμώσει, είτε να αποδυναμώσει μια προσπάθεια.
Μετά πάμε στο Γυμνάσιο, εκεί αρχίζει η βαθμοθηρία, αρχίζει ο διαχωρισμός σε σημαντικά και ασήμαντα μαθήματα από την πλευρά των μαθητών και των γονιών. Από την πλευρά των καθηγητών τα πράγματα είναι χειρότερα:
1ον και σημαντικότερον: οι μισοί τουλάχιστον σε επίπεδο γνωστικού αντικειμένου, έχουν μείνει σε ότι θυμούνται από το πανεπιστήμιο.
2ον εξίσου σημαντικό: κάνουν το βιβλίο ευαγγέλιο και μένουν σε αυτό και μόνο.
Αμέσως, αμέσως έχουν δώσει οι ίδιοι το κακό παράδειγμα στους μαθητές, ότι δε χρειάζεται πολλή δουλειά. Ο καθηγητής που έχει δουλέψει φαίνεται και εκτιμάται από τους μαθητές.
Κάποιος, νομίζω η Ζοιτκα, είπε ότι δουλεύει ένας καθηγητής μόνο 19 ώρες …. Ένας καθηγητής δουλεύει 19 ώρες στο σχολείο και οφείλει να δουλεύει άλλες τόσες στο σπίτι, είτε για να διορθώνει, είτε για να προετοιμάζει.
3ον χρησιμοποιούν τα τεστ σαν το μόνο μέσο βαθμολόγησης και όχι σαν μέσο ελέγχου αφομοίωσης, που κανονικά είναι και βέβαια σε συνδυασμό πάντα με την υπόλοιπη εικόνα. Έτσι περνάνε το μήνυμα ότι κάποιος αρκεί να γράψει στο τεστ, αντί να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην καθημερινή εικόνα του μαθητή, που θα ενθαρρύνει τη συστηματική δουλειά.
4ον Προτιμούν το μάθημα «από έδρας», το οποίο είναι πιο εύκολο για όλους, αφού ο δάσκαλος λέει ότι έχει να πει, όποιος μαθητής θέλει προσέχει, όποιος δεν θέλει χαζεύει και είναι όλοι ευχαριστημένοι, ούτε πολλές ερωτήσεις, ούτε πολύς προβληματισμός.
Αυτοί, αλλά και πολλοί άλλοι λόγοι, μαθαίνουν τα παιδιά στην ευκολία.
Προφανώς χρειάζεται μια αλλαγή για να βγούμε από αυτή την κατάσταση. Μια αλλαγή, που θα είναι επί της ουσίας και όχι μια χασάπικη λύση του τύπου, «κόψτε μαθήματα για να έχουν χρόνο να αφομοιώσουν» . Θεωρώ ότι με αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας τα παιδιά θα μάθουν να δουλεύουν πιο σωστά, ώστε να εξοικονομούν χρόνο, θα μάθουν να κάνουν διαχωρισμό σημαντικών και ασήμαντων πληροφοριών, ώστε να μειώνουν τον όγκο και θα βρίσκουν και πιο ενδιαφέρον το μάθημα, πράγμα που σημαίνει ότι θα επεξεργάζονται και θα αποθηκεύουν γρηγορότερα την πληροφορία, διότι ως γνωστόν ό,τι μας ενδιαφέρει εντυπώνεται γρηγορότερα.
Αυτό ακριβώς λέω, να αλλάξουμε τον τρόπο. Φαντάσου ένα μάθημα ιστορίας, όπου οι μαθητές κάνουν εργασίες για ένα θέμα, αναλαμβάνουν να κάνουν οι ίδιοι μάθημα στους συμμαθητές τους, αφαιρείται από το μάθημα ο χαρακτήρας της στείρας αποστήθισης και προστίθεται ένας πιο ερευνητικός χαρακτήρας. Ένα μάθημα που δεν είναι ξερή διήγηση γεγονότων, αλλά ανάλυση του παρελθόντος και σύγκριση με το παρόν. Ένα μάθημα που περιλαμβάνει επισκέψεις σε μουσεία με παρουσίαση, ανάλυση και προβληματισμό και όχι απλά για να πάμε εκδρομή. Ένα μάθημα που δεν θα ζητά την αποστήθιση, αλλά την θέση των μαθητών.
Βέβαια αυτό προϋποθέτει περισσότερη δουλειά από την αποστήθιση, τόσο για μαθητές όσο και για καθηγητές. Επίσης προϋποθέτει ότι οι γονείς θα έχουν την παιδεία να καταλάβουν τι κάνεις και δεν θα τους βρεις ένα πρωΐ να σε κατηγορούν για «αιρετικό» της εκπαίδευσης, γιατί συμβαίνουν και αυτά.
Όχι, κανένας μαθητής δεν πρέπει να σε απασχολεί λιγότερο ή περισσότερο από τους άλλους. Δεν εννοούσα όμως ότι πρέπει να ασχολείται κανείς μόνο με τους πρόθυμους και να αφήνει τους αδιάφορους στο έλεος του Θεού. Φυσικά και πρέπει ο δάσκαλος να προσπαθεί για όλους. Όμως η αλήθεια είναι πως όλοι οι μαθητές δεν είναι ίδιοι, ίσοι ναι, ίδιοι όμως όχι. Υπάρχουν μαθητές πιο δυνατοί και άλλοι πιο αδύνατοι. Υπάρχουν μυαλά πιο ώριμα και άλλα λιγότερο. Τι θα κάνεις λοιπόν; Θα πας με τους πιο αδύνατους διαλέγοντας πιο εύκολα πράγματα και κινδυνεύοντας να βαρεθούν οι πιο ικανοί; Θα πας με τους πιο ικανούς, στερώντας την ευκαιρία ουσιαστικά στους αδύνατους «να ανέβουν στο τραίνο» και να αδιαφορήσουν περισσότερο. Θα ακολουθήσεις πιο σύνθετους συλλογισμούς που μπορούν να καταλάβουν τα πιο ώριμα μυαλά ή θα μείνεις στα εύπεπτα;
Τι θα κάνεις; Ποιους θα επιλέξεις να «ρίξεις»;
Επειδή λοιπόν δεν πρέπει να «ρίξεις» κανέναν, δίνεις ότι περισσότερο μπορείς, κρατώντας όμως χαμηλά τις απαιτήσεις σου από αυτούς και ευελπιστείς να έχει κάποιο ενδιαφέρον για όλους, άσχετα αν για τον καθένα είναι διαφορετικό αυτό.
G. Chaos:
Σωστά, το δικό σου επίπεδο και ήθος είναι να κατηγορείς κάποιον καμουφλαρισμένα σε φιλοσοφικές ερωτήσεις τύπου «που πάει η παιδεία με εκπαιδευτικούς που φορτώνουν ευθύνες στους μαθητές». Η διαφορά μας είναι ότι εγώ τα λέω χωρίς καμουφλάζ.
Όσο για τα επιχειρήματα, δεν τελείωσαν, απλά δε μπήκες στον κόπο να τα διαβάσεις.
Ποιος έμαθε στα παιδιά κατά τη γνώμη σου, να μην κουράζονται, να αποζητούν μασημένη τροφή και να αρέσκονται στην ευκολία;
Τι είναι αυτό που θα βγάλει τους μαθητές από αυτό το τέλμα;
Εάν αυτοί οι μαθητές αποτελούν την πλειοψηφία, αρκεί απλά να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα; Μήπως είναι ώρα για αλλαγές;
Γιατί μέσα στις αλλαγές να μην είναι και η μείωση της διδακτέας ύλης;
Λοιπόν, καταρχάς για να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εγώ δεν είπα ποτέ και πουθενά ότι οι μόνοι υπεύθυνοι είναι οι μαθητές, όπως φαίνεται να μου προσάπτουν κάποιοι.
Τώρα όσον αφορά στην ερώτησή σου, ποιος έμαθε τα παιδιά να μην κουράζονται, νομίζω ότι το θέμα είναι κάπως πιο σύνθετο. Το πρόβλημα αρχίζει στην οικογένεια από τη μικρή ηλικία, όταν οι γονείς (για διάφορους λόγους) προτιμούν να βάλουν ένα dvd στα παιδιά τους, παρά να ασχοληθούν μαζί τους με κάτι δημιουργικό. Έτσι το παιδί μαθαίνει στην παθητική ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο. Στη συνέχεια πάνε στο σχολείο. Εδώ παίζει ρόλο που θα πέσουν, αν πέσουν στο δάσκαλο που θα μάθει τα παιδιά να δουλεύουν, έχει καλώς, αν πέσουν σε κανέναν που κοιτάζει να περάσει την ώρα του ξεκούραστα (διότι και για τον δάσκαλο είναι πιο ζόρικη η πολλή δουλειά), τότε τα παιδιά είναι μεν ευχαριστημένα και πιο ξεκούραστα, αλλά και το αποτέλεσμα είναι συνήθως λιγότερο ικανοποιητικό.
Να συμπληρώσω σε αυτό το σημείο κάτι: Παρατηρείται συχνά οι γονείς να δυσανασχετούν με τους δασκάλους που δουλεύουν πολύ με τα παιδιά, διότι αυτό σημαίνει και από το γονιό περισσότερη δουλειά (μια και ο γονιός στην Ελλάδα δεν εννοεί να καταλάβει ότι πέραν των πρώτων τάξεων του δημοτικού, δεν χρειάζεται να είναι από πάνω), σημαίνει περισσότερο «ξεβόλεμα» στο σπίτι. Αν λοιπόν σε ένα παιδί που έχει πέσει σε ένα δάσκαλο που βάζει δουλειά, οι γονείς εκφράζουν τη δυσφορία τους και λένε πράγματα του τύπου «έλα μωρέ κι αυτός, πόσα πια θέλει να βάλει;», «άσε τώρα, τα έχει ψοφήσει στη δουλειά τα καημένα»… αυτομάτως δίνουν στο παιδί τη δικαιολογία να αποφύγει τη δουλειά. Άρα δεν αρκεί πάντα μόνο ο δάσκαλος, πρέπει και ο γονιός να συμβάλει. Μην παρεξηγηθώ και θεωρηθεί πάλι ότι μεταθέτω την ευθύνη στους γονείς, λέω απλά ότι ο γονιός μπορεί είτε να ενδυναμώσει, είτε να αποδυναμώσει μια προσπάθεια.
Μετά πάμε στο Γυμνάσιο, εκεί αρχίζει η βαθμοθηρία, αρχίζει ο διαχωρισμός σε σημαντικά και ασήμαντα μαθήματα από την πλευρά των μαθητών και των γονιών. Από την πλευρά των καθηγητών τα πράγματα είναι χειρότερα:
1ον και σημαντικότερον: οι μισοί τουλάχιστον σε επίπεδο γνωστικού αντικειμένου, έχουν μείνει σε ότι θυμούνται από το πανεπιστήμιο.
2ον εξίσου σημαντικό: κάνουν το βιβλίο ευαγγέλιο και μένουν σε αυτό και μόνο.
Αμέσως, αμέσως έχουν δώσει οι ίδιοι το κακό παράδειγμα στους μαθητές, ότι δε χρειάζεται πολλή δουλειά. Ο καθηγητής που έχει δουλέψει φαίνεται και εκτιμάται από τους μαθητές.
Κάποιος, νομίζω η Ζοιτκα, είπε ότι δουλεύει ένας καθηγητής μόνο 19 ώρες …. Ένας καθηγητής δουλεύει 19 ώρες στο σχολείο και οφείλει να δουλεύει άλλες τόσες στο σπίτι, είτε για να διορθώνει, είτε για να προετοιμάζει.
3ον χρησιμοποιούν τα τεστ σαν το μόνο μέσο βαθμολόγησης και όχι σαν μέσο ελέγχου αφομοίωσης, που κανονικά είναι και βέβαια σε συνδυασμό πάντα με την υπόλοιπη εικόνα. Έτσι περνάνε το μήνυμα ότι κάποιος αρκεί να γράψει στο τεστ, αντί να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην καθημερινή εικόνα του μαθητή, που θα ενθαρρύνει τη συστηματική δουλειά.
4ον Προτιμούν το μάθημα «από έδρας», το οποίο είναι πιο εύκολο για όλους, αφού ο δάσκαλος λέει ότι έχει να πει, όποιος μαθητής θέλει προσέχει, όποιος δεν θέλει χαζεύει και είναι όλοι ευχαριστημένοι, ούτε πολλές ερωτήσεις, ούτε πολύς προβληματισμός.
Αυτοί, αλλά και πολλοί άλλοι λόγοι, μαθαίνουν τα παιδιά στην ευκολία.
Προφανώς χρειάζεται μια αλλαγή για να βγούμε από αυτή την κατάσταση. Μια αλλαγή, που θα είναι επί της ουσίας και όχι μια χασάπικη λύση του τύπου, «κόψτε μαθήματα για να έχουν χρόνο να αφομοιώσουν» . Θεωρώ ότι με αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας τα παιδιά θα μάθουν να δουλεύουν πιο σωστά, ώστε να εξοικονομούν χρόνο, θα μάθουν να κάνουν διαχωρισμό σημαντικών και ασήμαντων πληροφοριών, ώστε να μειώνουν τον όγκο και θα βρίσκουν και πιο ενδιαφέρον το μάθημα, πράγμα που σημαίνει ότι θα επεξεργάζονται και θα αποθηκεύουν γρηγορότερα την πληροφορία, διότι ως γνωστόν ό,τι μας ενδιαφέρει εντυπώνεται γρηγορότερα.
Για μένα αυτό είναι συνδεδεμένο με το ρόλο του σχολείου. Τι θέλω να πω: Αν το σχολείο επαναπροσδιορίσει το ρόλο του, ο οποίος πρέπει να είναι η προσφορά σφαιρικής γνώσης σε ένα επίπεδο που να καλύπτει τις ανάγκες του μέσου ανθρώπου, τότε θα γίνει και επαναπροσδιορισμός της «βάσης» αυτής. Πιθανόν λοιπόν να μειωθούν λίγο οι ώρες των μαθηματικών και των αρχαίων, να περιοριστεί η ύλη τους (δε χρειάζεσαι ολοκληρώματα π.χ.) και αντίστοιχα σε άλλα μαθήματα και έτσι να επιτευχθεί και η μείωση της ύλης και η αύξηση ελεύθερου χρόνου. Όσο όμως το σχολείο (ειδικά το Λύκειο) μένει συνδεδεμένο με την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα, διότι πολύ απλά οι μαθητές αγωνίζονται για να έχουν κάτι παραπάνω, τρέχουν στα φροντιστήρια για αυτό το κάτι παραπάνω και βέβαια τότε όλα γίνονται βραχνάς, αφού δικαίως ο χρόνος δε φτάνει.Μήπως η ύλη που διδάσκεται αυτή τη στιγμή, είναι περισσότερη απ' όση χρειάζεται γι' αυτή τη βάση; Πόσο "πλατιά" πρέπει να είναι η βάση αυτή;
Πώς αρμόζει στην Ιστορία (και σε κάθε μάθημα) να διδάσκεται; Υπάρχουν προτάσεις για βελτίωση του τρόπου διδασκαλίας;
Γιατί δεν κάνουμε την Ιστορία "βόλτα", ή τουλάχιστον εξίσου διασκεδαστική;
Αυτό ακριβώς λέω, να αλλάξουμε τον τρόπο. Φαντάσου ένα μάθημα ιστορίας, όπου οι μαθητές κάνουν εργασίες για ένα θέμα, αναλαμβάνουν να κάνουν οι ίδιοι μάθημα στους συμμαθητές τους, αφαιρείται από το μάθημα ο χαρακτήρας της στείρας αποστήθισης και προστίθεται ένας πιο ερευνητικός χαρακτήρας. Ένα μάθημα που δεν είναι ξερή διήγηση γεγονότων, αλλά ανάλυση του παρελθόντος και σύγκριση με το παρόν. Ένα μάθημα που περιλαμβάνει επισκέψεις σε μουσεία με παρουσίαση, ανάλυση και προβληματισμό και όχι απλά για να πάμε εκδρομή. Ένα μάθημα που δεν θα ζητά την αποστήθιση, αλλά την θέση των μαθητών.
Βέβαια αυτό προϋποθέτει περισσότερη δουλειά από την αποστήθιση, τόσο για μαθητές όσο και για καθηγητές. Επίσης προϋποθέτει ότι οι γονείς θα έχουν την παιδεία να καταλάβουν τι κάνεις και δεν θα τους βρεις ένα πρωΐ να σε κατηγορούν για «αιρετικό» της εκπαίδευσης, γιατί συμβαίνουν και αυτά.
Οι διψασμένοι για γνώση μαθητές και μέσα στην έρημο να τους πετάξεις, θα βρουν τρόπο να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και να πιουν νερό απ' την πηγή της γνώσης. Αυτοί οι μαθητές, αν ήμουν δάσκαλος, θα με απασχολούσαν πολύ λιγότερο, από εκείνους που δεν είναι διψασμένοι. Γι' αυτούς τους άλλους κυρίως αξίζει να δίνετε τον καλύτερο εαυτό σας και να βάζετε τα δυνατά σας, γιατί αυτοί είναι που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Ειδικά αυτοί, είναι πιθανότερο να προέρχονται από αδιάφορες ή ακαλλιέργητες
οικογένειες με λιγότερες ευκαιρίες και αν δεν τους βοηθήσετε εσείς, ποιος θα τους βοηθήσει; Αν δεν κάνετε ό,τι μπορείτε γι' αυτούς, ποιος είναι τελικά ο ρόλος σας;
Όχι, κανένας μαθητής δεν πρέπει να σε απασχολεί λιγότερο ή περισσότερο από τους άλλους. Δεν εννοούσα όμως ότι πρέπει να ασχολείται κανείς μόνο με τους πρόθυμους και να αφήνει τους αδιάφορους στο έλεος του Θεού. Φυσικά και πρέπει ο δάσκαλος να προσπαθεί για όλους. Όμως η αλήθεια είναι πως όλοι οι μαθητές δεν είναι ίδιοι, ίσοι ναι, ίδιοι όμως όχι. Υπάρχουν μαθητές πιο δυνατοί και άλλοι πιο αδύνατοι. Υπάρχουν μυαλά πιο ώριμα και άλλα λιγότερο. Τι θα κάνεις λοιπόν; Θα πας με τους πιο αδύνατους διαλέγοντας πιο εύκολα πράγματα και κινδυνεύοντας να βαρεθούν οι πιο ικανοί; Θα πας με τους πιο ικανούς, στερώντας την ευκαιρία ουσιαστικά στους αδύνατους «να ανέβουν στο τραίνο» και να αδιαφορήσουν περισσότερο. Θα ακολουθήσεις πιο σύνθετους συλλογισμούς που μπορούν να καταλάβουν τα πιο ώριμα μυαλά ή θα μείνεις στα εύπεπτα;
Τι θα κάνεις; Ποιους θα επιλέξεις να «ρίξεις»;
Επειδή λοιπόν δεν πρέπει να «ρίξεις» κανέναν, δίνεις ότι περισσότερο μπορείς, κρατώντας όμως χαμηλά τις απαιτήσεις σου από αυτούς και ευελπιστείς να έχει κάποιο ενδιαφέρον για όλους, άσχετα αν για τον καθένα είναι διαφορετικό αυτό.
G. Chaos:
Εκεί που τελειώνουν τα επιχειρήματα, αρχίζουν οι ύβρεις και οι προσωπικές επιθέσεις. Λυπάμαι ειλικρινά για το ήθος που επιδεικνύεις. Θα σου επισημάνω μόνο, ότι χαρακτηρίζει εσένα κι όχι εμένα αυτό το επίπεδο αντιπαράθεσης. Λυπάμαι που σ' έφερα σε τόσο δύσκολη θέση, δεν θα το επαναλάβω...
Σωστά, το δικό σου επίπεδο και ήθος είναι να κατηγορείς κάποιον καμουφλαρισμένα σε φιλοσοφικές ερωτήσεις τύπου «που πάει η παιδεία με εκπαιδευτικούς που φορτώνουν ευθύνες στους μαθητές». Η διαφορά μας είναι ότι εγώ τα λέω χωρίς καμουφλάζ.
Όσο για τα επιχειρήματα, δεν τελείωσαν, απλά δε μπήκες στον κόπο να τα διαβάσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
19-10-10
13:05
Η τίμια άποψη, η αλήθεια και η παρρησία οφείλει να είναι απαλαγμενή από μεροληψία, αλαζονεία και υπεροψία.Αγαπητή Σϊμπυ, λυπάμαι εάν προσβλήθηκες, αφού δεν ήταν κάτι τέτοιο μέσα στις προθέσεις μου. Αντίθετα, πρόθεσή μου ήταν να πω τη γνώμη μου ευθαρσώς και τίμια, χωρίς όπως λες κι εσύ, να χαϊδεύω αυτάκια. Τώρα, εάν η τίμια άποψη, η αλήθεια ή η παρρησία σε προσβάλλουν, αυτό δεν είναι δική μου ευθύνη, ίσως μάλιστα ν' αποτελεί ενδεικτικό των αιτίων της εκπαιδευτικής μας παθογένειας.
Δηλαδή ποια είναι η ουσία; Έχουμε εμείς καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα από τις ευρωπαϊκές χώρες και ειδικότερα από την Φινλανδία; Οι αλήτες και ρουφιάνοι δημοσιογράφοι θέλουν να το παρουσιάσουν αντιθέτως, για να εξυπηρετήσουν τα σκοτεινά τους συμφέροντα; Μήπως είναι και η CIA κρυμμένη πίσω απ' όλα αυτά; Θα ήθελα μια σαφή απάντηση, πέρα από την πλάκα, που είναι για ν' αλαφραίνει το κλίμα...
Όχι δεν έχουμε καλύτερο. Αλλά ούτε και αυτό είναι τέλειο, έχει τα τρωτά του και αυτό. Όπως και το δικό μας. Δεν είπα πουθενά ότι το δικό μας δεν θέλει αλλαγές. Νομίζω μάλιστα ότι στο πρώτο ποστ μου (αυτό που διάβασες προσεκτικά) είπα πως πρέπει να αλλάξει ο τρόπος διδασκαλίας. Απλά δεν θεωρώ ότι πρέπει να αφαιρεθούν μαθήματα. Αυτό είπα.
Για τους δημοσιογράφους θα πω μόνο αυτό που ξέρουμε όλοι, παρουσιάζουν κάτι ανάλογα με το τι αποτέλεσμα θέλουν να έχουν. Αν ήθελαν να παρουσιάσουν την ελληνική εκπαίδευση θετικά, στο τέλος της εκπομπής θα αισθανόμασταν και προνομιούχοι.
Δεν είδα πουθενά στην εκπομπή να λένε ότι οι ελληνες μαθητές υπερτερούν στην παραγωγή γραπτού λόγου, ούτε ότι ευρωπαίοι μαθητές στο 2ο έτος σπουδών δεν μπορούν π.χ. να κατανοήσουν τη έννοια του χάους.
Το ότι δεν θεωρώ τους μαθητές άμοιρους ευθυνών σημαίνει για σένα ότι δεν γνωρίζω τη δική μου ευθύνη; Πως ακριβώς έφτασες σε αυτό το συμπέρασμα;Είναι φυγόπονοι οι μαθητές, ενώ οι δάσκαλοί τους είναι ιδιαίτερα εργατικοί; Αυτό πιστεύεις;
Αυτό που πιστεύω εγώ, είναι ότι οι Έλληνες μαθητές είναι οι πιο σκληρά δοκιμαζόμενοι κι εργαζόμενοι μαθητές όλης της Ευρώπης. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου κι ο λόγος που φτάνουν να μισούν κάθε είδους εκπαιδευτική διαδικασία (βλέπε και ποστ Φόκου παραπάνω). Το εκπαιδευτικό σύστημα του υπουργείου και των δασκάλων τους έχει κάνει φυγόπονους, με την έννοια του "όχι άλλο κάρβουνο". Βλέπω όμως ότι όλοι έχουν την ευκολία να φορτώνουν την ευθύνη σ' εκείνους που έχουν ιεραρχικά τη μικρότερη...
Και πως έφτασες στο συμπερασμα ότι φορτώνω ευθύνη στους μαθητές, επειδή λέω ότι πρέπει να διαβάζουν;
Εγώ αναφέρθηκα σε αφαίρεση μαθημάτων, όχι σε εύρος ύλης κάθε μαθήματος.Έχω την αντίθετη άποψη. Η υπερπληροφόρηση καταλήγει σε αποπληροφόρηση. Τα παιδιά διδάσκονται μέχρι κι ολοκληρώματα στα μαθηματικά για παράδειγμα και εάν τα ρωτήσεις, είναι εντελώς ανίκανα στις περισσότερες των περιπτώσεων, να χειριστούν βασικές αριθμητικές έννοιες...
Να επαναλάβω ότι μίλησα εξαρχής για αλλαγή τρόπου διδασκαλίας;Ακριβώς αυτό που έγραφα παραπάνω για τα μαθηματικά. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτό το φαινόμενο το οποίο παρατηρείς, μπορεί να οφείλεται ότι το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο υπηρετείς κι υπερασπίζεσαι, δεν έχει παράσχει στα παιδιά τα απαραίτητα βασικά εφόδια, γνώσεις και δεξιότητες, ώστε να μπορούν να κάνουν αληθινά κτήμα τους εκείνα τα πιο ψιλά γράμματα για τα οποία μας μιλάς, ακόμη κι όταν ενδιαφέρονται; Αντίθετα τους έχει γεμίσει το κεφάλι με ανεπεξέργαστη πληροφορία τεραστίου όγκου, η οποία τους έχει παραλύσει την κριτική σκέψη, προάγοντας μόνο την παπαγαλία;
Δεν είναι θέμα όγκου πληροφορίας, αλλά τρόπου μετάδοσης και επεξεργασίας αυτής. Ο εγκέφαλος στο τέλος θα άποθηκεύσει συγκεκριμένο όγκο. Το θέμα είναι να αλλάξεις την ταχύτητα επεξεργασίας και το χώρο αποθήκευσης. Αυτό δεν προϋποθέτει μείεωση μαθημάτων, αλλά αλλαγή διδασκαλίας αυτών.
Πως ξέρεις ότι δεν ασκώ κριτική στον εαυτό μου και στο σύστημα; Επειδή είπα ότι αν και σε γενικές γραμμές δεν είναι καλό, παρ' όλ' αυτά έχει καλά στοιχεία; Επειδή δεν εκθειάζω τα ξένα εκπαιδευτικά συστήματα; Επειδή δεν θέλω να κάνω τους μαθητές φυγόπονους και τους ωθώ στην δουλειά;Πώς μπορείς να κάνεις κριτική στα παιδιά, ακόμη και δικαιολογημένη, δεν λέω, προτού κάνεις κριτική στον εαυτό σου και στον κλάδο σου; Εύκολο να κάθεσαι στην καθέδρα του κριτή και να κρίνεις τους άλλους, έτσι δεν είναι; Εάν είχα δει έστω και μία φορά στη ζωή μου, το παραμικρό ίχνος αυτοκριτικής από την πλευρά των εκπαιδευτικών, ίσως να μην ήμουν σήμερα τόσο πικρόχολος...
Δηλαδή τι επρεπε να κάνω, να τους επιβραβεύω όταν δεν διαβάζουν, επειδή το σύστημα είναι χάλια; Να τους μάθω να λυπούνται τους εαυτούς τους που δεν είναι στη Φινλανδία και να μοιρολογούν όλη μέρα για τα χάλια μας;
Προτιμώ να τους μάθω να εκμεταλλευονται αυτά που τους δίνονται! Προτιμώ να τους μάθω να ξεχωρίζουν σε τι πρέπει να εμβαθύνουν και τι όχι. Προτιμώ να τους μάθω να διαβάζουν συστηματικά ώστε να εξοικονομούν χρόνο.
Στα ποστ που διάβασες προσεκτικά είπα ότι δεν είναι η ειδίκευση ο ρόλος του σχολείου. Δεν είπα να βάλουν κι άλλα πράγματα, αλλά να μην αφαιρέσουν μαθήματα όπως η ιστορία.Δηλαδή, θα έπρεπε στο σχολείο να διδάσκουμε πυρηνική φυσική, κβαντομηχανική, εφαρμοσμένη βιοτεχνολογία, γλωσσολογία, απόκρυφες θρησκείες κλπ, επειδή η γνώση δεν σταματά πουθενά; Τι είναι αυτά που λες;;
Τώρα όμως που το ξανασκέφτομαι, λίγη γλωσσσολογία δεν θα έβλαπτε, διότι κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν τη δήλωση και εννοούν να αλλοιώνουν τη συνυποδήλωση!
Ναι σωστά ... τα έχουμε μπερδέψει. Ας κάνουμε λοιπόν και τα μαθηματικά επιλογής στο Γυμνάσιο, αφού μέχρι την 6η δημοτικού τα παιδιά έχουν μάθει βασική αριθμητική, ας μη διδάσκονται άλλο γλώσσα αφού μέχρι το δημοτικό έχουν κάνει όση γραμματική χρειάζονται ... για τα αρχαία ... ας το αφήσουμε, άχρηστο πράγμα.Η γνώσεις πρέπει να είναι λιγότερες και να διδάσκονται με το σωστό ρυθμό, ώστε ο εγκέφαλος να προλαβαίνει να τις επεξεργαστεί και να δημιουργήσει έναν γνωστικό πυρήνα, επάνω στον οποίο θα μπορεί κατόπιν να τοποθετηθεί αρμονικά και χρηστικά οποιαδήποτε υψηλότερου επιπέδου πληροφορία. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα και δυστυχώς κι εσύ προσωπικά, μπερδεύετε τη Γνώση με τις γνώσεις. Παρέχετε τεράστιο όγκο γνώσεων, ο οποίος δεν προλαβαίνει να χωνευτεί και ν' αφομοιωθεί, με αποτέλεσμα να μην παρέχεται Γνώση, να καταστέλλεται η κριτική και συνθετική ικανότητα και να προάγεται μόνο η αποστήθιση.
Μα είναι δυνατόν, ... το πρόβλημα είναι η ύλη ή ο τρόπος διδασκαλίας;
Το πρόβλημα είναι αν θα κάνουμε λιγότερα μαθήματα ή αν θα κάνουμε τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να χρειάζεται λίγοτερος χρόνος και κόπος για την εμπεδωση περισσότερης γνώσης.
Συγγνώμη, αλλά η λογική της αφαίρεσης μου θυμίζει το "πονάει δόντι, βγάλει δόντι".
Μπα εμείς οι άχρηστοι καθηγητές να έχουμε κάνει παιδί να καταλάβει την αξία της γνώσης;Αντιπαρέρχομαι τον δραματικό τόνο αυτού του αποσπάσματος, μιας και όπως σου είπα έχω χορέψει για τα καλά σε τούτο τον χορό, αν και όχι από την προνομιακή θέση από την οποία τον χόρεψες εσύ. Εδώ θα ήθελα να ρωτήσω: Έχετε κάνει έστω ένα παιδί να καταλάβει την αξία της εκπαίδευσης; Πολύ αμφιβάλλω.
Τι είναι αυτά που λες! Εμείς είμαστε σαδιστές που αρεσκόμαστε στο να δημιουργούμε φυτά!
Ευτυχώς που οι μαθητές μου είναι μαζοχιστές!
Ο Φινλανδός δηλαδή είναι καλύτερος άνθρωπος;Θεωρείτε ότι η γνώση που παρέχετε στους μαθητές σας είναι πολύπλευρη, ενώ των Φινλανδών είναι μονόπλευρη; Τα δεδομένα σας διαψεύδουν παταγωδώς.
Έχουν γίνει τα παιδιά μας καλύτεροι άνθρωποι από τα παιδιά των Φινλανδών; Με ποιο κριτήριο ορίζεται ο "καλύτερος άνθρωπος";
Εγώ που πιστεύω ότι και ο Ελληνας καλός είναι, είμαι μήπως υπερβολική;
Δε βαριέσαι μπορεί να βρίζουμε καμιά φορά στο δρόμο, αλλά τουλάχιστον αν μας πιάσει λάστιχο θα σταματήσει και κανένας να βοηθήσει. Ο Έλληνας βλέπεις βοηθάει ακόμα το συνάνθρωπο του όταν υπάρχει ανάγκη. Σε άλλα κράτη πάλι σε αφήνουν να περιμένεις μέσα στη μαύρη νύχτα την οδική βοήθεια!
Δεν είχα την παραμικρή ελπίδα ότι θα άλλαζες, διότι πολύ απλά βλέπεις τα πάντα μόνο με τα δικά σου μάτια!Δυστυχώς για σένα, τα ποστ σου τα διάβασα πολύ προσεκτικά και σοβαρά. Μάλιστα, μετά τις διαμαρτυρίες σου, τα ξαναδιάβασα. Λυπάμαι, αλλά η γνώμη μου για το τι ακριβώς γράφεις σ' αυτά, παρέμεινε η ίδια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
16-10-10
12:57
Επανάληψη = μήτηρ μαθήσεως και αδελφή πάσης βαρεμάρας...
Ο φίλος Φόκος έκανε ένα λάθος. Το βίντεο (όπως και τα υπόλοιπα τέσσερα της σειράς, τα οποία παρακολούθησα μ' ενδιαφέρον), αναφέρεται στο ΦΙΝΛΑΝΔΙΚΟ εκπαιδευτικό σύστημα και όχι στο Αγγλικό. Φυσικά, δεν έκανες τον κόπο να το δεις, ώστε να καταλάβεις το λάθος, πλην όμως είχες κάθε καλή διάθεση να το σχολιάσεις, λέγοντας μάλιστα στους μαθητές ότι είναι φυγόπονοι!! Μπορώ να γελάσω, ή μήπως να κλάψω;
αγαπητέ χαουλα,
δε μου χρειάζεται να δω βίντεο για να ξέρω πως είναι η εκπαίδευση και η ζωή των μαθητών στο εξωτερικό. Έχω διδάξει στο εξωτερικό και έχω και ξένους φίλους δασκάλους. Τη συγκεκριμένη εκπομπή δε, έτυχε να την έχω δει ολόκληρη, έχει όμως καμία σημασία, τι παρουσιάζει μια εκπομπή, φτιαγμένη όπως όλες οι ελληνικές δημοσιογραφικές εκπομπές για να παρουσιάσουν μια συγκεκριμένη οπτική, ή ποια είναι η ουσία;
Δεν είπα ότι όλοι οι μαθητές είναι φυγόπονοι, σε προηγούμενο ποστ μου (αν είχες κάνει τον κόπο να διαβάσεις) είπα ότι υπάρχουν πρόθυμα μυαλά.
Προφανώς και δεν είναι λοιπόν όλοι, σε μεγάλο όμως βαθμό -δυστυχώς- διαπιστώνω, από τη δική μου εμπειρία, από συζητήσεις με άλλους φίλους εκπαιδευτικούς και από τους γονείς, ότι τα παιδιά αρέσκονται πολύ περισσότερο στην ευκολία, απ' όσο θα έπρεπε.
Δεν μου αρέσει να ωραιοποιώ την πραγματαικότητα και να μη λέω αυτά που βλέπω.
Δεν είναι ο όγκος των μαθημάτων που φταίει, πίστεψέ με. Είναι ένα σωρό άλλες παράμετροι, αλλά τελευταίος ο όγκος.Μαθαίνουν άραγε λιγότερα οι μαθητές στη Φινλανδία; Οι παγκόσμιες αξιολογήσεις των μαθητικών επιδόσεων, βγάζουν κάθε χρόνο σταθερά τους Φινλανδούς μαθητές στην ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ της παγκόσμιας κατάταξης, ενώ οι Έλληνες μαθητές, με τον τεράστιο όγκο μαθημάτων και ύλης τα οποία υφίστανται, χάνουν περίπου δέκα θέσεις, ανά δύο έως τρία χρόνια, όπως μπορεί κανείς να μάθει, εάν δει τις επόμενες συνέχειες της εκπομπής.
Είπα πουθενά εγώ για φροντιστήρια στον εξωτερικό;Δεν υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία εκεί και τα φροντιστήρια είναι είδος άγνωστο, αφού δεν υπάρχει καν λέξη στη γλώσσα τους, ώστε να μεταφραστεί ο όρος από τα Ελληνικά. Κατά συνέπεια, τα όσα γράφεις στο παρόν ποστ πέφτουν κυριολεκτικά στο κενό, με αδιάσειστες μάλιστα αποδείξεις.
Δ υστυχώς, οποιαδήποτε σύγκριση των σχολείων των δύο κρατών, προκαλεί θλίψη κι απογοήτευση. Ακόμη μεγαλύτερη θλίψη ωστόσο προκαλεί το να βλέπει κανείς τους ίδιους τους λειτουργούς της εκπαίδευσης, επί τόσες δεκαετίες, να φορτώνουν την ευθύνη πάντοτε στους άλλους, χρησιμοποιώντας την γνωστή καραμέλα ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες (αλήθεια, αυτό διδάσκεις στους μαθητές σου;; ), προκειμένου να μην αποδεχτούν το κομμάτι της ευθύνης που τους αναλογεί. Αλήθεια αγαπητή Σίμπυ, μας λες ότι οι μαθητές έχουν ξεμάθει να δουλεύουν. Δεν μας είπες όμως, ποιος είναι ο υπεύθυνος να τους διδάξει πώς να δουλεύουν; Έπρεπε να το είχαν μάθει από μόνοι τους, ή θα μας πεις ότι η ευθύνη ανήκει στους γονείς και στο κράτος; Εάν είναι έτσι, οι εκπαιδευτικοί ποιον ακριβώς ρόλο θα έπρεπε να παίζουν;..
Καλά τα λέει ο Τζήζας, αλλά τον έχουν πολλοί παρεξηγήσει...
Με προσβάλεις αφάνταστα!
Μάθε λοιπόν ότι επέλεξα να γίνω εκπαιδευτικός, δεν έτυχε απλά να περάσω εκεί. Και το επέλεξα γιατί πιστεύω στα παιδιά και θέλω να τους δώσω.
Και ίσως γι' αυτό οι μαθητές μου ζητάνε να κάνουμε περισσότερες ώρες μαζί, ώστε να συζητάμε και απορίες από άλλα μαθήματα. Συνεπώς μάλλον δεν τους δημιουργώ την εντύπωση ότι τους κατηγορώ για κάτι.
Δεν προσπαθώ να φορτώσω ευθύνες σε κανέναν, προσπαθώ απλά να κάνω τα παιδιά να καταλάβουν ότι καμία γνώση δεν είναι περιττή. Έχω την τύχη να διδάσκω ένα μάθημα που οι περισσότεροι το κάνουν επειδή το επέλεξαν κι αυτό σημαίνει ότι ενδιαφέρονται γι' αυτό. Παρ' ολ' αυτά πολλές φορές είναι δύσκολο να προσέξουν όσο πρέπει ή να δουλέψουν ένα γραμματικό φαινόμενο όσο χρειάζεται, ώστε να γίνει κτήμα τους. Εκείνες τις ώρες σκέφτομαι, "σκέψου να μην ενδιαφέρονταν κι όλας".
Επειδή λοιπόν, αγαπητέ Χάουλα, αγαπώ τη δουλειά μου και αγαπώ και τα παιδιά και επειδή θέλω να συμβάλλω στην διαμόρφωση των προσωπικοτήτων τους κατά τον καλύτερο γι' αυτά δυνατό τρόπο, νομίζω ότι πρέπει να τους λέω την αλήθεια. Όταν λοιπόν είναι φυγόπονα, ναι θα τους το πω. Όπως θα τα επιβραβεύσω όταν δουλέψουν. Δεν πρόκειται πότε να χαϊδέψω κανενός τ΄αυτάκια. Είναι αντίθετο στις δικές μου αρχές. Και για μένα όποιος δουλεύει πρέπει ν' αμοίβεται.
Και να σου πω την αλήθεια, νομίζω οι μαθητές μου το εκτιμούν.
Πιστεύω δε, ότι με το να λέμε στα παιδάκια, ότι δεν φταίτε εσείς, τα μαθήματα φταίνε που είναι πολλά, το σύστημα φταίει που δεν σας παρέχει όσα στους Φινλανδούς και όλα τα σχετικά ... τότε δημιουργούμε ακριβώς αυτό που σχολίασες αρνητικά για μένα ... τα μαθαίνουμε να μεταθέτουν την ευθύνη αλλού.
Μόνο που εγώ δεν μεταθέτω την ευθύνη, όπως εσύ νομίζεις, αλλά δεν θέλω να βλέπω έξυπνα μυαλά να καίγονται επειδή κάποιοι θέλουν να τους πουλήσουν το παραμύθι, ότι δεν πρέπει να κουράζονται και ότι χρειάζονται λιγότερη γνώση.
Αν είναι δυνατόν να είναι ποτέ η γνώση αρκετή......!!!!!
Και κάτι άλλο... πριν σχολιάσεις πολύ βολικά, έξω από το χορό, το ποστ του ενός ή του άλλου, να λαμβάνεις υπόψη σου, ότι κάποιοι από μας με τα μέσα που έχουν, -που δεν είναι αυτά ενός φινλανδικού σχολείου- επιμένουν να θέλουν να κάνουν τα παιδιά να καταλάβουν την αξία της εκπαίδευσης, όχι για να βγάλουν αύριο λεφτά ή να έρθουν πρώτοι σε μετρήσεις στείρας και μονόπλευρης γνώσης, αλλά για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Αν είχες διαβάσει τα ποστ μου προσεκτικά, θα καταλάβαινες πως μετέθεσα καμία ευθύνη στους μαθητές που δεν έχουν. Αλλά δεν πρόκειται και να μην τους επισημαίνω και αυτές που έχουν. Διότι αυτό είναι το πρωταρχικό μου καθήκον σαν εκπαιδευτικός, να τους μάθω ότι στη ζωή υπάρχουν καθήκοντα και υποχρεώσεις, όπως και δικαιώματα και απολαβές. Κι αυτά όλα πρέπει να είναι ανάλογα μεταξύ τους.
Αυτά ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-10-10
13:56
H μείωση των μαθημάτων και η ύλη δεν την θεωρώ υποβάθμιση της παιδείας. Ποιος ο λόγος να επαναλαμβάνεται η ιστορία 2 φορές (μια στο γυμνάσιο και μια στο λύκειο).... Θεωρώ για να αναβαθμιστεί η παιδεία και να γίνει πιο ουσιαστική πρέπει να μειωθούν οι ώρες μαθημάτων και οι τελευταίες τάξεις του Λυκείου να γίνουν πιο ειδικευμένες. Πρέπει να αντιμετωπιστεί η παραπαιδεία που αρχίζει από το δημοτικό στις ξένες γλώσσες και πάνω από όλα αύξηση ελεύθερου χρόνου. Όσο αυξάνονται τα μαθήματα τόσο υποβαθμίζεται η παιδεία.
1. Επανάληψη = μήτηρ μαθήσεως.
2. Άλλο μυαλό στο Γυμνάσιο κι άλλο στο Λύκειο, συνεπώς άλλα καταλαβαίνεις κι αλλιώς αναλύεις στο Γυμνάσιο κι αλλιώς στο Λύκειο. Ειδικά για την ιστορία, προσωπικά θεωρώ ότι δεν πρέπει να σταματούμε ποτέ να διαβάζουμε.
3. Η αναβάθμιση της παιδείας δεν είναι θέμα ποσότητας ύλης, αλλά τρόπου διδασκαλίας και μετάδοσης των γνώσεων και κυρίως ανάπτυξη ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.
4. Ο ρόλος του σχολείου δεν είναι η ειδίκευση. Είναι η δημιουργία της βάσης, ώστε εν συνεχεία να επέλεθει ειδίκευση, για όσους το επιθυμούν. Η ειδίκευση χωρίς βασική παιδεία βγάζει "στρατιώτες" και "μηχανές", όχι ανθρώπους κι επιστήμονες.
Δείτε το παρακάτω videaki που συγκρίνει το εκπαιδευτικό σύστημα της Αγγλίας και της Ελλάδας.
Έχεις συγκρίνει έναν μέσο άγγλο μαθητή που τελειώνει το Λύκειο και έναν έλληνα μαθητή αντίστοιχα;
Δε λέω έχουν ωραίες αίθουσες, διαδραστικούς πίνακες, προτζέκτορες, υπολογιστές ... εμείς πάλι όχι.
Παρ' ολ' αυτά νομίζω πως σε επίπεδο γνώσεων και σε τρόπο σκέψης, είμαστε κάπως καλύτερα.
Ξέρεις κάτι; Σαν εκπαιδευτικός μιλώντας πάλι, προτιμώ να δουλεύω με πρόθυμα και ικανά μυαλά, παρά με ωραίους πίνακες και προτζέκτορες. Αν υπάρχουν καλοδεχούμενα, αν πρέπει να διαλέξω ... ασυζητητί το πρώτο!
Δεν είναι ο χρόνος που σας λείπει, δεν είναι ούτε τα μαθήματα πολλά και η ύλη μεγάλη .... είναι που έχετε μάθει (γενικά μιλώντας) στην ευκολία και δεν θέλετε να ζοριστείτε.
Ξέρεις τι συναντώ πιο σπάνια; Μαθητές με απορίες ... γιατί απλά απορίες έχει, όποιος δουλεύει και τα παιδιά σήμερα έχουν ξεμάθει να δουλεύουν. Από την άλλη τα πασαλείματα είναι όλο και πιο πολλά και η δουλεία όλο και πιο "ρηχή"... σας αρέσει όμως, γιατί δεν κουράζεστε.
Προτιμάτε να δείτε ριάλιτι, παρά να ζορίσετε το μυαλό σας για να κατανοήσετε το μηχανισμό ενός γραμματικού φαινομένου ή μιας μαθηματικής παράστασης.
Θα ξαναπώ ... "τα αγαθά κόποις κτώνται"!
Ο μόχθος αγαπητέ Φόκο, είναι δύσκολο πράγμα, αλλά το αποτέλεσμα είναι μόνο κέρδος.
Και μη νομίζετε ότι δεν σας καταλαβαίνουμε, υπήρξαμε κι εμείς μαθητές και ξέρουμε .... ανθρώπινο είναι να σιχτηρίζεις όταν έχεις πολλά, ανθρώπινο είναι να προτιμάς τη βόλτα ή το παιχνίδι από το ζόρι του διαβάσματος. Όλοι έτσι σκεφτόμασταν.
Επειδή όμως έχουμε δει και το μετά, γι' αυτό σας λέμε .... μάθετε ό,τι μπορείτε περισσότερο! Και αν είναι δυνατόν .... μη σταματήσετε ποτέ να το κάνετε αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-10-10
11:28
Κοκκίνισαν τ' αυτιά μου, γλυκιά μου Σίμπυ, από περηφάνεια, που με τιμάς με τη φιλία σου! Σ' ευχαριστώ, για όλα τα παραπάνω, αλλά ειδικά με την κόκκινη επισήμανση!!! Σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ για τη ζωντανή επίγνωση, ότι υπάρχουν ακόμη Δάσκαλοι!
Και δάσκαλοι υπάρχουν και μαθητές διψασμένοι για γνώση υπάρχουν!
Και γι' αυτούς αξίζει να δίνουμε ό,τι καλύτερο και βέβαια ό,τι περισσότερο μπορούμε.
Φαίνεται όμως πως δεν το θέλουν όλοι αυτό.
Οργανωμένο το έγκλημα φίλτατε Νωεύ, οργανωμένο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-10-10
10:07
Το σχολείο, δεν έχει σκοπό, ούτε την εξειδίκευση, ούτε την εισαγωγή σε κάποιό ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Το σχολείο έχει σκοπό να "παιδεύσει" τον μαθητή κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει σφαιρική παιδεία, να έχει τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή (την οποιαδήποτε, είτε του επιστήμονα, είτε του υδραυλικού), να έχει μια ολοκληρωμένα αναπτυγμένη προσωπικότητα.
Το σχολείο δεν εκκολάπτει εξειδικευμένους επιστήμονες. Αυτό το κάνει το πανεπιστήμιο.
Το σχολείο εκκολάπτει ανθρώπους.
Αυτός είναι ο ρόλος του σχολείου και γι' αυτό κατά τη γνώμη μου, ως εκπαιδευτικός, θα έπρεπε να διαχωριστεί από τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Η μείωση των μαθημάτων, λυπάμαι που σας το λέω, μόνο ζημιά θα κάνει.
Διδάσκω 12 χρόνια, 12 χρόνια κάθε προηγούμενη χρονιά είναι καλύτερη και κάθε επόμενη χειρότερη.
Σας έχουν μάθει να μην κουράζεστε και να αγαπάτε τη μασημένη τροφή.
Κι αν κουραστείτε δηλαδή τι θα γίνει; Και πως να κουραστείτε; Με τη γνώση;
Ξεχνάτε ότι τα "αγαθά κόποις κτώνται";;;
Γιατί να είναι προαιρετικό ένα μάθημα;
Και πως θα το επιλέγει ένας μαθητής στα 15 του; Είναι νομίζετε σε θέση να κρίνει, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να μάθει;
Δε συμφωνώ καθόλου!
Θα μου πείτε, γιατί ένας που θέλει ν' ακολουθήσει θετική κατεύθυνση να κάνει αρχαία ή έκθεση; Ή αντίστοιχα κάποιος που θα ακολουθήσει τη θεωρητική, τι θέλει τα μαθηματικά ή τη φυσική; Και τέλος κάποιος που δεν θέλει να σπουδάσει, τι τα θέλει όλ' αυτά;
Ολοκληρωμένος άνθρωπος χωρίς όλ' αυτά - και αυτά που νομίζετε άχρηστα- δεν υπάρχει. Καμία γνώση δεν είναι άχρηστη.
Ακόμα και τα θρησκευτικά, άχρηστα δεν είναι, ούτε καν και γι' αυτόν που τείνει προς την αθεϊα (γιατί σ' αυτές τις ηλικίες απλά τείνεις, στη συνέχεια θα αποφασίσεις), καθώς πρέπει να απορρίψεις κάτι, αφού το γνωρίσεις.
Αντί να ζητάτε μείωση των μαθημάτων, ζητείστε βελτίωση. Ζητείστε, π.χ. τα θρησκευτικά να ασχολούνται με όλες τις θρησκείες εξίσου και να υπάρχει ουσιαστικός προβληματισμός επ' αυτού.
Ζητείστε η ιστορία να γίνεται όπως της αρμόζει και όχι να είναι ένας ακόμη βραχνάς στείρας αποστήθισης. Η ιστορία είναι η γέφυρα με το παρελθόν και το τηλεσκόπιο για το μέλλον, δεν είναι σκέτες ημερομηνίες και ονόματα. Η ιστορία θα σας μάθει να κρίνετε το παρόν και να ξέρετε τι να περιμένετε στο μέλλον.
Δεν θα μπω καν στη χρησιμότητα αρχαίων και μαθηματικών .......
Μη δέχεστε την υποβάθμιση της ζωής σας με την υποβάθμιση της παιδείας σας. Έχω διδάξει και στο εξωτερικό και έχω να σας πω, ότι χάλια είναι τα ελληνικά σχολεία σαν τεχνική υποδομή σε σχέση με τα ξένα. Αλήθεια είναι αυτό. Όμως οι μαθητές μας είχαν πολύ καλύτερο επίπεδο γενικής παιδείας από τους ξένους, ακόμα και μ' αυτά τα χάλια, σε γενικές γραμμές σε θέμα γνώσεων και λειτουργίας του μυαλού, είμασταν πολύ καλύτερα.
Αυτιά!
Το σχολείο έχει σκοπό να "παιδεύσει" τον μαθητή κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει σφαιρική παιδεία, να έχει τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή (την οποιαδήποτε, είτε του επιστήμονα, είτε του υδραυλικού), να έχει μια ολοκληρωμένα αναπτυγμένη προσωπικότητα.
Το σχολείο δεν εκκολάπτει εξειδικευμένους επιστήμονες. Αυτό το κάνει το πανεπιστήμιο.
Το σχολείο εκκολάπτει ανθρώπους.
Αυτός είναι ο ρόλος του σχολείου και γι' αυτό κατά τη γνώμη μου, ως εκπαιδευτικός, θα έπρεπε να διαχωριστεί από τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Η μείωση των μαθημάτων, λυπάμαι που σας το λέω, μόνο ζημιά θα κάνει.
Διδάσκω 12 χρόνια, 12 χρόνια κάθε προηγούμενη χρονιά είναι καλύτερη και κάθε επόμενη χειρότερη.
Σας έχουν μάθει να μην κουράζεστε και να αγαπάτε τη μασημένη τροφή.
Κι αν κουραστείτε δηλαδή τι θα γίνει; Και πως να κουραστείτε; Με τη γνώση;
Ξεχνάτε ότι τα "αγαθά κόποις κτώνται";;;
Γιατί να είναι προαιρετικό ένα μάθημα;
Και πως θα το επιλέγει ένας μαθητής στα 15 του; Είναι νομίζετε σε θέση να κρίνει, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να μάθει;
Δε συμφωνώ καθόλου!
Θα μου πείτε, γιατί ένας που θέλει ν' ακολουθήσει θετική κατεύθυνση να κάνει αρχαία ή έκθεση; Ή αντίστοιχα κάποιος που θα ακολουθήσει τη θεωρητική, τι θέλει τα μαθηματικά ή τη φυσική; Και τέλος κάποιος που δεν θέλει να σπουδάσει, τι τα θέλει όλ' αυτά;
Ολοκληρωμένος άνθρωπος χωρίς όλ' αυτά - και αυτά που νομίζετε άχρηστα- δεν υπάρχει. Καμία γνώση δεν είναι άχρηστη.
Ακόμα και τα θρησκευτικά, άχρηστα δεν είναι, ούτε καν και γι' αυτόν που τείνει προς την αθεϊα (γιατί σ' αυτές τις ηλικίες απλά τείνεις, στη συνέχεια θα αποφασίσεις), καθώς πρέπει να απορρίψεις κάτι, αφού το γνωρίσεις.
Αντί να ζητάτε μείωση των μαθημάτων, ζητείστε βελτίωση. Ζητείστε, π.χ. τα θρησκευτικά να ασχολούνται με όλες τις θρησκείες εξίσου και να υπάρχει ουσιαστικός προβληματισμός επ' αυτού.
Ζητείστε η ιστορία να γίνεται όπως της αρμόζει και όχι να είναι ένας ακόμη βραχνάς στείρας αποστήθισης. Η ιστορία είναι η γέφυρα με το παρελθόν και το τηλεσκόπιο για το μέλλον, δεν είναι σκέτες ημερομηνίες και ονόματα. Η ιστορία θα σας μάθει να κρίνετε το παρόν και να ξέρετε τι να περιμένετε στο μέλλον.
Δεν θα μπω καν στη χρησιμότητα αρχαίων και μαθηματικών .......
Μη δέχεστε την υποβάθμιση της ζωής σας με την υποβάθμιση της παιδείας σας. Έχω διδάξει και στο εξωτερικό και έχω να σας πω, ότι χάλια είναι τα ελληνικά σχολεία σαν τεχνική υποδομή σε σχέση με τα ξένα. Αλήθεια είναι αυτό. Όμως οι μαθητές μας είχαν πολύ καλύτερο επίπεδο γενικής παιδείας από τους ξένους, ακόμα και μ' αυτά τα χάλια, σε γενικές γραμμές σε θέμα γνώσεων και λειτουργίας του μυαλού, είμασταν πολύ καλύτερα.
Αυτιά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.