skylofili
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η skylofili αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 289 μηνύματα.
17-01-12
16:49
Σε αυτά τα κυπελλάκια ποτέ δεν πετύχαινα ωραίο δώρο και πήγαινα στα ψυγεία, δήθεν ότι έψαχνα το παγωτό που θέλω, αλλά άνοιγα τα αλουμινόχαρτα και έκλεβα παιχνιδάκια! Με τις κάρτες και τα αυτοκόλλητα έκανα κάτι παρόμοιο...Ανοιγα προσεκτικά το φακελλάκι ώστε να μπορώ να το κλείσω μετά με κόλλα και να μην φαίνεται. Μετά έβαζα μέσα όσα είχα διπλά και πήγαινα στο ψιλικατζίδικο και έλεγα: να τα αλλάξω γιατί τα πήρα συνεχόμενα κατά λάθος και θέλω να είναι μπερδεμένα? Ετσι έπαιρνα καινούρια τζάμπα γιατί δεν είχα λεφτά. Μουαχαχα!
καλέ εσύ δεν ήσουνα παιδί.. ο φόβος και ο τρόμος του ψιλικατζή ήσουνα.. παιδική μαφία
το δώρο του παγωτού ήταν για πέταμα-πολύ μούφα,αλλά ας όψεται η αγάπη για την "μαγειρική"..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
skylofili
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η skylofili αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 289 μηνύματα.
16-01-12
18:14
Ρε που τα θυμηθήκατε όλα αυτά?
Απειρες ώρες playmobil με την αδερφή μου (τους διοργανώναμε από αγώνες στίβου, μέχρι καλλιστεία),το καθένα είχε το δικό του χαρακτήρα και όνομα βέβαια..
Τα πόνυ τα ψιλοβαριόμουνα, αλλά είχα μέχρι και στάνη για αυτά!! Το ίδιο και με τον ιπτάμενο Λούη! γενικότερα βαριόμουν εύκολα όταν δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω την φαντασία μου..
Τρελά κέφια έκανα και με την κούκλα "baby doll", που το τάιζα και κατούραγε (15 χρόνια πριν είχε τρελή πέραση)
Ευχούλιδες είχαμε πολλούς, μέχρι που η αδερφη μου μου πε οτι είναι του σατανά και δεν τα ξανάγγιξα (είδατε τι τραβάγαμε τα μικρότερα αδέρφια??)
Κλασικά μάζευα ότι κάρτες και στάμπες είχαν τα δρακουλίνια/πατατάκια.. ή τα αυτοκόλλητα της κουκου ρούκου..
Αλλά απο όοοοολα τα παιχνίδια, το καλύτερο ήταν οι αλλάνες που παίζαμε μέχρι αργά.. Αγόρια, κορίτσια όλοι μαζί..
και στις κλασικές κόντρες μας, τα κορίτσια φωνάζαμε "κορίτσια ιππότες, αγόρια μαύρες κότες".. και τα αγόρια "κορίτσια ρομπότ, αγόρια φέρυ μποτ"..
Εεε ρε εποχές... (μιλάω λες και χουν περάσει 50 χρόνια..)
Απειρες ώρες playmobil με την αδερφή μου (τους διοργανώναμε από αγώνες στίβου, μέχρι καλλιστεία),το καθένα είχε το δικό του χαρακτήρα και όνομα βέβαια..
Τα πόνυ τα ψιλοβαριόμουνα, αλλά είχα μέχρι και στάνη για αυτά!! Το ίδιο και με τον ιπτάμενο Λούη! γενικότερα βαριόμουν εύκολα όταν δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω την φαντασία μου..
Τρελά κέφια έκανα και με την κούκλα "baby doll", που το τάιζα και κατούραγε (15 χρόνια πριν είχε τρελή πέραση)
Ευχούλιδες είχαμε πολλούς, μέχρι που η αδερφη μου μου πε οτι είναι του σατανά και δεν τα ξανάγγιξα (είδατε τι τραβάγαμε τα μικρότερα αδέρφια??)
Κλασικά μάζευα ότι κάρτες και στάμπες είχαν τα δρακουλίνια/πατατάκια.. ή τα αυτοκόλλητα της κουκου ρούκου..
Αλλά απο όοοοολα τα παιχνίδια, το καλύτερο ήταν οι αλλάνες που παίζαμε μέχρι αργά.. Αγόρια, κορίτσια όλοι μαζί..
και στις κλασικές κόντρες μας, τα κορίτσια φωνάζαμε "κορίτσια ιππότες, αγόρια μαύρες κότες".. και τα αγόρια "κορίτσια ρομπότ, αγόρια φέρυ μποτ"..
Εεε ρε εποχές... (μιλάω λες και χουν περάσει 50 χρόνια..)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.