Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
12-08-07
17:43
Μπορώ να συμβιβαστώ άνετα με την καθημερινότητα, πχ τι θα φάμε, που θα πάμε το βράδυ, αν θα πάμε κάπου γενικώς, αν θέλει να βγει και δεν θέλω ή θέλω εγώ και βαριέται εκείνος, ποια ταινία θα δούμε, τι αμάξι θα πάρουμε, που θα πάμε διακοπές..
Αλλά αδυνατώ να συμβιβαστώ σε πράγματα που αφορούν τον πυρήνα της σχέσης, πχ στο τροπο που αντιμετωπίζουμε βασικά θέματα όπως είναι η θρησκεία (δεν μπορεί εκείνος να είναι θρησκός τη στιγμή που εγώ πάω σε εκκλησία μόνο για γάμους και βαφτίσεις), η ανατροφή των παιδιών (μπορώ όμως να συμβιβαστώ για το όνομα πχ), το σεξ (τόσο όσο αφορά την ποιότητα, όσο και την ποσότητα), οι γονείς μας (εγώ δεν τους επιτρέπω να εμπλέκονται πολύ στα προσωπικά μου και απαιτώ το ίδιο από τον άλλον), τον τρόπο διασκέδασής μας (αν πχ εκείνος θέλει να βλέπει όλη μέρα τηλεόραση, εγώ δεν αντέχω), την οικονομική μας κατάσταση (το που θα χαλάμε τι και πόσο μερίδιο εξόδων θα αναλαμβάνει ο καθένας- πρέπει να συμφωνούμε σε αυτό), την ελευθερία του καθενός στη σχέση (εγώ τους φίλους μου δεν μπορώ να τους αγνοώ παντελώς επειδή γνώρισα εκείνον).
Νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ ε;
Αλλά αδυνατώ να συμβιβαστώ σε πράγματα που αφορούν τον πυρήνα της σχέσης, πχ στο τροπο που αντιμετωπίζουμε βασικά θέματα όπως είναι η θρησκεία (δεν μπορεί εκείνος να είναι θρησκός τη στιγμή που εγώ πάω σε εκκλησία μόνο για γάμους και βαφτίσεις), η ανατροφή των παιδιών (μπορώ όμως να συμβιβαστώ για το όνομα πχ), το σεξ (τόσο όσο αφορά την ποιότητα, όσο και την ποσότητα), οι γονείς μας (εγώ δεν τους επιτρέπω να εμπλέκονται πολύ στα προσωπικά μου και απαιτώ το ίδιο από τον άλλον), τον τρόπο διασκέδασής μας (αν πχ εκείνος θέλει να βλέπει όλη μέρα τηλεόραση, εγώ δεν αντέχω), την οικονομική μας κατάσταση (το που θα χαλάμε τι και πόσο μερίδιο εξόδων θα αναλαμβάνει ο καθένας- πρέπει να συμφωνούμε σε αυτό), την ελευθερία του καθενός στη σχέση (εγώ τους φίλους μου δεν μπορώ να τους αγνοώ παντελώς επειδή γνώρισα εκείνον).
Νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ ε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
12-08-07
16:12
... συμβιβαζόμαστε τόσες φορές στην ζωή με κάτι πολύ λιγότερο από το "όνειρο μας". Αυτό είναι καλό ή κακό; γιατί αν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου; και αν δεν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να ζεις έστω και λιγότερα αντί τίποτα;
Αν δεν συμβιβάζεσαι, τουλάχιστον ζεις όπως εσύ επιλέγεις κι είσαι κύριος του εαυτού σου χωρίς να χρειάζεται να υπολογίζεις και κάποιον άλλον για να κάνεις όσα θες, χωρίς να χρειάζεται να τον ανέχεσαι (διότι αν δεν είναι όσα ακριβώς ζητούσες, τότε μακροπρόθεσμα αυτό είναι το κυρίως συναίσθημα που σου δημιουργείται για εκείνον), χωρίς να πρέπει να δίνεις ή να παίρνεις λογαριασμό. Και κάποιος φίλος κάποτε μου είχε πει πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά απ' αυτή που υπάρχει όταν είσαι σε μια κακή σχέση (με την οποία συμβιβάστηκες) - και το 'χω ζήσει.
Το δεν ζω τίποτα, είναι προφανώς άτοπο. Είναι αδύνατον να μη ζεις τίποτα, εκτός κι αν αυτό επιλέξεις. Απλά ίσως δεν ζεις όσα έχεις ονειρευτεί, αλλά μήπως κάποιος που δεν είσαι τρελά ερωτευμένος, που δεν είναι όλα όσα ήθελες μπορεί να στα προσφέρει νομίζεις; Και δεν μιλάω για το πρακτικό του θέματος, αλλά για το συναισθηματικό: ό,τι και να κάνει, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ για σένα ο άντρας των ονείρων σου. Και πάντα κάτι θα λείπει. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ (και έχω ειλικρινά προσπαθήσει να κάνω σχέση να λειτουργήσει, έχοντας για χρόνια την δική σου λογική )
Και ναι η σκέψη του ότι με αυτή την λογική μπορεί τελικά να μείνω μόνη μου, πάρα πολλές φορές με κάνει να φοβάμαι πολύ, να κλαίω, να νιώθω απελπισία, να νιώθω πως δεν αξίζει τον κόπο και ίσως πρέπει να βρω κάποιον πάση θυσία κι ας είναι και λίγο λιγότερος απ' όσα θέλω. Ε, δεν μπορώ. Το είδα το έργο και δεν μ' άρεσε. Τέτοια ζωή, εγώ προσωπικά δεν την θέλω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.