Heptamer
Δραστήριο μέλος
Ο Heptamer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 690 μηνύματα.
07-06-11
01:48
1. Μήν πάμε πολύ μακριά... Σήμερα γίνεται μια διαδήλωση και από το πουθενά δίνεται εντολή τα ΜΑΤ να βομβαρδίσουν στα χημικά (και αναφέρομαι σε απρόκλητες επιθέσεις όπως αυτή στις 11.5 για παρδειγμα). Τι ειν αυτό που τους οδηγεί στο να πράξουν καθ αυτόν τον τρόπο? Προφανώς οι εντολές. Αλλά δεν μπορούν να τις αμφισβητίσουν? Εν μέρη όχι, γιατί τα όργανα της εξουσίας σε όλα τα χρονικά υπακούουν σε διαταγές, βλέποντας τον εαυτό τους ως ενδιάμεσο μιας εξωτερικής εξουσίας. Βλέπουν τον εαυτό τους ως εκτελεστηκό όργανο των εντολών κάποιου άλλου και θεωρούν αυτόν τον άλλο ως υπεύθυνο για τις εντολές που δείνει.
2. o Αsch αναφέρει πως το άτομο που δεν έχει την ικανότητα και την εμπειρία για την λήψη κάπιιας απόφασης, ειδικά σε κρίσιμες καταστάσεις αφήνει την λήψη προτοβουλίας στην ομάδα ή τους ανωτέρους του.
3. Εγώ προσωπικά, δεν θα μπορούσα να συμβιβαστώ και να συμορφοθώ σε κάτι πέραν την ηθικής και των αξιών μου. Όπως άλλωστε και δεν θα το έκανα. Και αυτό, όχι για να παραστήσω κάποια στο φόρουμ, αλλά γιατί δεν μπορώ να νοηθώ άνθρωπο να σκοτώνει, να χτυπά, να πονά.... άλλο άνθρωπο, ζώο κλπ. Οπότε θα προτημούσα βνα πάθω παρά να πράξω κάτι άσχημο. ειν απλά ενάντιας στις αρχές μου και την ιδεολογία μου.
1. Τα οργανα καταστολης εκπροσωπουν τη θεσμοθετημενη βια - το δικαιωμα δηλ που (προκειμενου να λειτουργησουμε ως "αγελη") απεμπολησαμε ως μοναδες συνειδητα και εκχωρησαμε στο κρατος: το να συμμορφωνει δια της βιας. Η ασκηση βιας,απο καποιο σημειο και περα πρεπει να γινει στοχευμενη πραξη και αυτο προϋποθετει πειθαρχια,πειθηνια υπακοη και συνθλιψη προσωπικης ηθικης ή της οποιας αμφισβητησης,ειδαλλως δεν παραγεται αποτελεσμα.
Ομοια λειτουργει και ο στρατος.
Αν τα ΜΑΤ ή ο στρατος ή το οποιοδηποτε σωμα φερει οπλα, διαταχθει ακομη και να πυροβολησει αοπλο πληθος,θα το κανει.
2. Απολυτα φυσιολογικο.
Το ατομο εχει ενταχθει σε ομαδα,προκειμενου να εξασφαλισει την επιβιωση του - οι ανθρωπινες κοινωνιες ειναι ουσιαστικα συνασπισμοι ισχυος -,και με το να μετακυλιει αυτη του την αποφαση στην ομαδα,κανει ουσιαστικα απαιτητο το δικαιωμα του για προστασια απο τη συλλογικοτητα στην οποια ανηκει.
3. Η προσωπικη ηθικη και οι αξιες ειναι ουσιαστικα μια κοινωνικη doctrine,ενα κοινωνικο εμφυτευμα.
Εαν ηταν ηθικο - αρα και ενδοεχομενως και κατα και τη Βουλγαρακεια συνεπαγωγη και νομιμο - το να σκοτωνεις,να χτυπας ή να πονας ενα ζωο ή εναν συνανθρωπο,τοτε απλα θα λειτουργουσες εντος της ηθικης και των αξιων σου.
Το τι θεωρουμε λοιπον αξια ή ηθικη ειναι ρευστο,αφου αναθεωρειται συνεχως και "εμφυτευεται" καθε φορα ως αποδεκτη/συννομη συμπεριφορα στα κοινωνικα υποκειμενα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Heptamer
Δραστήριο μέλος
Ο Heptamer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 690 μηνύματα.
07-06-11
01:17
Ανατριχιαστικό πραγματικά, το πόσο έχει εμφυτευτεί στον καθένα από εμάς η ιδεολογία της υποταγής σε κάθε μορφής εξουσία...
Εγω προσωπικα,επειδη σιχαινομαι καθε μορφης εξουσια - πλην ομως αποδεχομαι την αναγκαιοτητα της,αφου αποτελει δομικο συστατικο των ανθρωπινων κοινωνιων -,προσπαθω να συμμορφωνομαι οσο μπορω λιγοτερο.
Προφανως,η εξουσια και αρα ο καταναγκασμος ειναι απαραιτητο χαλιναρι προκειμενου να λειτουργησουν (μεχρι σημερα) συνεκτικα οι ανθρωπινες "αγελες".
Κατα καιρους με εχουν απασχολησει τα ρητορικα ερωτηματα:
α) Εχει οπωσδηποτε αναγκη ο ανθρωπος τις εξουσιαστικες/ιεραρχικες δομες,προκειμενου να λειτουργησει ως συνολο?
βου) Ειναι οι εξουσιαστικες δομες μονοδρομος/πανακεια για το μοντελο κοινωνικοποιησης των ευφυων οντων?
Συνανταται αραγε ισως και σε αλλους - ή σε ολους - εξωγηινους πολιτισμους που υπαρχουν ή που θα γνωρισουμε ισως μελλοντικα?
γου) Υπαρχει καλυτερο - ηπιοτερο,πιο εξανθρωπισμενο,ουμανιστικο ισως - μοντελο συνεκτικοτητας των ανθρωπινων κοινωνιων,εκτος απο τη θεσμοθετημενη επικυριαρχια καποιων σε καποιους? Ενα μοντελο που δε θα καταπιεζει με πειθαναγκασμο τα βιαια ατομικα ενστικτα προς χαριν της ευρυθμης λειτουργιας του συνολου,μα που θα λειτουργει με προσωπικη ηθελημενη αυτορυθμιση - και αρα δε θα χρειαζονται μηχανισμοι εξουσιας/επιβολης?
δου) Ή μηπως αυτα αφορουν μια ουτοπιστικη (τελεια) κοινωνια που ποτε δε θα φτιαξουμε - οσο το ενα μερος της "ισορροπιας του τρομου" (υποταγη στο συνολο VS αυτοπροωθηση/αυτοβελτιωση),η εγωπαθης ατομικοτητα, αποτελει τον κινητηριο μοχλο τοσο προσωπικης,οσο και συνολικης αναπτυξης?
Εχουμε τελικα το καλυτερο μοντελο διαχειρισης κοινωνιων ή απλα ενα προχειρο,μεχρις οτου η ηθικη μας προοδευσει τοσο,ωστε (επιτελους ισως) να το αντικαταστησουμε?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.