Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
20-11-16
00:45
Ναι αν η οπλοκατοχή ήταν ελεύθερη όλοι θα σκοτώνονταν στους δρόμους, όπως και αν τα ναρκωτικά ήταν ελεύθερα όλοι θα ήταν πρεζόνια. Βλέπεις τώρα που το αλκοόλ είναι ελεύθερο όλοι είναι αλκοολικοί και τώρα που τα τσιγάρα είναι ελεύθερα όλοι είναι καπνιστές.
Δες, αν εγώ είμαι αλκοολική, καπνίζω σαν φουγάρο ή βαράω ηρωίνη, κάνω κακό στον εαυτό μου. Αλλά doesnt matter γιατί στην τελική είμαι υπόλογος του εαυτού μου. Το θέμα είναι όμως ότι για το όπλο δεν πάει vice versa, ότι δηλαδή αν το έχω πάνω μου κάνω καλό στον εαυτό μου. Γιατί οπουδήποτε και να το στρέψεις, θα κάνεις κακό σε κάποιον άλλον άνθρωπο, και όσο να πεις αυτό είναι επίσης σημαντικό. Επομένως εδώ εγώ βλέπω μια σύγκριση ντομάτας με αχλάδια.
Όταν κάποιος μου επιτεθεί είτε στο δρόμο είτε πόσο μάλλον στο σπίτι μου δεν θα κάτσω να σκεφτώ "για να δούμε, απλά με άρπαξε από λαιμό, τι κατηγορία βίας είναι αυτή? Μπορώ να τον πυροβολήσω ή επιτρέπετε μόνο κλοτσιά στα @@?" θα χρησιμοποιήσω όσο περισσότερη βία μπορώ για να σώσω τη ζωή μου. Και αν το κράτος με καταδικάσει τότε είναι απλά συνεργός του εγκληματία.
Τώρα αλήθεια; Θα συγκρίνουμε τον μικροκλέφτη που θα δει ανοιχτά παντζούρια ή πόρτα χωρίς σύρτη και θα μπει να σου πάρει κανένα χρυσαφικό, τον τσαντάκια που θα σου αρπάξει το πορτοφόλι και θα αρχίσει να τρέχει, τον βιαστή που θα σε ακολουθεί μες στα σκοτάδια και τον κατά συρροήν δολοφόνο; Οι πρώτοι 3 πιθανόν δεν θα έχουν καν κάποιο σοβαρό όπλο επάνω τους (ίσως κανένα σουγιά ή μικρό μαχαίρι, γιατί ζούμε στην Ελλάδα και όχι στο Τέξας), και στις 2 πρώτες περιπτώσεις πολλές φορές εμπλέκονται μικρά παιδιά που τα βάζουν λόγω επιδεξιότητας και ευλυγισίας να αρπάξουν ό,τι μπορούν. Και αν ξέρεις καλά μια πολεμική τέχνη, τους βάζεις κάτω. Αν είσαι 50 κιλά και αυτός 100, το όπλο σου πιθανόν δεν θα του κάνει καμία αίσθηση γιατί θα μπορεί με μισή απότομη κίνηση να σε βγάλει knock out anyway. Τι είδους ηθική σου επιτρέπει να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου αν αμυνθείς με όποιον τρόπο μπορείς αλλά δεν κάνει διακρίσεις στην σοβαρότητα της κατάστασης; Δεν είπα να έχεις αλγόριθμο μέσα στο κεφάλι σου και να κατηγοριοποιείς τις καταστάσεις, αλλά επειδή ζεις στην Ελλάδα και στατιστικά αν μπει κάποιος στο σπίτι πιθανόν να θέλει να σου πάρει την τηλεόραση και το πορτοφόλι και όχι την ζωή σου, το να έχεις όπλο απλά δαιμονοποιεί περισσότερο τις καταστάσεις.
Thing is, ότι αυτός που θέλει να βρει όπλο ακόμα και να είναι παράνομη η οπλοκατοχή, θα το βρει. Για τις άλλες απειλές που θεωρείτε επίσης σοβαρές, μπορείς να πάρεις μέτρα. Μπορείς να διδάξεις σωστή οδηγική συμπεριφορά ή να βάλεις τεράστια πρόστιμα ακόμα και στις απλές κλήσεις ή τέλος πάντων ό,τι άλλο. Δεν μπορείς να διδάξεις όμως σωστή συμπεριφορά στην κατοχή του όπλου, γιατί ο καθένας έχει διαφορετικά μέτρα και σταθμά ηθικής, αντοχών και αυτοσυγκράτησης και δεν νομίζω ότι βρίσκεται έτσι εύκολα κοινός παρονομαστής. Ή μήπως πιστεύετε ότι όλα αυτά που βλέπετε στις ταινίες με το προφίλ του φιλήσυχου, χωρίς να δίνει αφορμές, παιδιού από καλή οικογένεια που ξαφνικά του γυρνάει η βίδα και γαζώνει ένα κτίριο, είναι εξ ολοκλήρου αμερικάνικες υπερβολές;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.