15-12-19
00:04
Αυτή η εμμονή που έχετε καποιοι με τον «κακο» ΣΥΡΙΖΑ και τον «σωτήρα» Μητσοτακη λόγω ιδεολογικών κολλημάτων να το κοιτάξετε λιγο.
Ειδαμε ποσό ουδέτερα , αμερόληπτα και αγνά πατριωτικά εκμεταλλεύτηκε η ΝΔ πχ το Μακεδονικό, μη λεμε και βλακείες , ξεπλένοντας από τα πιο βρώμικα κόμματα που περάσανε από τον τόπο.
Όταν μια κυβέρνηση κάνει κάποιο σωστο βημα( πχ κουλης με το αντικαπνιστικό ή το ασφαλιστικό ή Τσιπρας με μακεδονικό) τοτε οφείλουμε να το αναγνωρίζουμε , όχι να σπιλώνουμε μια κυβέρνηση ή κάποιο προσωπο επειδή δεν συμφωνουμε μ αυτο ιδεολογικά.
Προσωπικά δεν έχω καμία -θετική ή αρνητική- εμμονή με κανέναν. Δε θα μπορούσα να συμπαθήσω ένα κόμμα, όμως, που εξελέγη με ψέματα, παραπλάνησε το λαό και έταξε πράγματα που ήταν αδύνατον να πραγματοποιήσει (βλ. ΣΥΡΙΖΑ 2015). Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έκανε και κάποια θετικά, θεωρώ ότι σε κάποια κοινωνικά ζητήματα αλλά ακόμα και στο μακεδονικό δεν ήταν αρνητικά όσα έκανε..
Όμως επειδή αφενός έχουμε μια ζυγαριά που ζυγίζουμε κάποια πράγματα, και αυτή τη δεδομένη στιγμή γέρνει υπέρ του Κούλη κατά πολύ και αφετέρου δε μιλάμε γενικά για διάφορα ζητήματα αλλά για την οικονομική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δε μπορούμε να μην επισημάνουμε τις τεράστιες διαφορές μεταξύ τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε με σφοδρότητα στη μεσαία τάξη, τη ραχοκοκαλιά κάθε κοινωνίας, αντιμετώπισε σχεδόν εχθρικά κάθε μεγάλη προσπάθεια ξένης επένδυσης, ακόμα και την Cosco στον Πειραιά τη δέχτηκε, αλλάζοντας ουσιαστικά όσα έλεγε παλαιότερα, δεν έκανε καμία ουσιαστική αναπτυξιακή προσπάθεια. Η οικονομική του πολιτική εστιαζόταν στο πώς θα προσελκύσει ψηφοφόρους μέσω επιδομάτων, βλ. πχ προεκλογικό επίδομα σε συνταξιούχους. Το ίδιο έγινε και με το κοινωνικό μέρισμα. Κανείς δεν πρέπει να αμφισβητεί ότι πρέπει να υπάρχουν επιδόματα, ακόμα και πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες έχουν πάσης φύσεως επιδόματα, πολλές φορές πολύ περισσότερο πλουσιοπάροχα από τα δικά μας και για πολύ περισσότερα ζητήματα. Όμως είναι στοχευμένα, δίνονται για συγκεκριμένο σκοπό, όχι για προεκλογικούς λόγους, με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις και δεν αποτελούν την πεμπτουσία της οικονομικής τους πολιτικής. Αυτό προσπάθησε να κάνει και ο Κούλης.
Απλό είναι.