chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,638 μηνύματα.
23-06-21
14:38
Αναλόγως τι ορίζει ο καθενας ως ευτυχία και τι επιδιώκει να κανει στη ζωή του για να τον γεμίζει. Καποιος μπορεί να είναι της καριέρας, να θέλει να καταξιωθει, να γυρίσει τον κόσμο, να φτιάξει επιχείρηση και να βγάζει πολλά λεφτά. Καποιος άλλος μπορεί να μη φύγει ποτέ από την Ελλάδα, να έχει μια αξιοπρεπή σταθερή δουλειά, να γνωρίσει τον άνθρωπο του να φτιάξουν ένα σπιτικό και να ειναι πιο χαρούμενος.
Πλεον με το άγχος να υπάρχει παντού στην καθημερινότητα, με τους γρήγορους ρυθμούς και την λαχταρα για άμεση ευκολη προσωρινή ηδονή (κουμπί ντοπαμινης), αναλωνομαστε στο να προσπαθούμε να γεμιζουμε το κενό με κενό και απαξιωνουμε τα απλα καθημερινά πράγματα που κάποτε ευχαριστιομασταν. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί δε με γεμίζει ευκολα πλεον κάτι και η απάντηση είναι ίσως στο οτι επειδή έχουμε μάθει να θελουμε ολοένα και πιο πολλά και να είμαστε αχάριστοι θεωρώντας δεδομένα καποια πράγματα που στην τελική εκει θα γυρισουμε οταν βρουμε αδιέξοδο.
Σκεφτείτε τι δυνατότητες θα είχαμε να κανουμε αυτα που πραγματικά θελουμε και μας αρέσουν, αν δεν είχαμε την εγνοια των χρημάτων. Πλεον ένας μέσος άνθρωπος μπαίνει σε καλούπι απο το δημοτικό, για να περάσει σε πανεπιστήμιο, για να πάρει πτυχίο, για να βρει δουλειά και να βγάλει χρήματα, για να μπορεί να συντηρηθεί και να ζήσει. Αναγκάζεσαι να ακολουθησεις αυτό το δρόμο. Και μετα δουλεύεις μεχρι να παρεις σύνταξη. Δε λέω, κάποιες φορές σου αρεσει οντως πολυ αυτό που κάνεις σα δουλειά, ωστόσο σίγουρα θα έχεις και άλλα ενδιαφέροντα με τα οποία το πιο πιθανόν είναι να μην μπορεσεις να ασχοληθείς ποτέ. Γιατι πλεον στην αγορά χάνεσαι αμα δεν εξειδικευτεις σε κατι. Όμως αυτομάτως με την εξειδίκευση χάνεις ολα τα άλλα και παλεύεις συνεχώς να σταθείς στις περιστάσεις για να μη μείνεις πισω και σε φαει ο ανταγωνισμός. Και τότε ξαφνικα η ευχάριστη δουλειά μετατρέπεται σε αγώνα για συντήρηση και τα λεφτα μπαίνουν στο προσκήνιο.
Ποσο μαλλον οταν αυτο το κατι αλλο που θες να ασχοληθείς ειναι σε διαφορετικό αντικείμενο. Πχ ένας μηχανικός να θέλει να ασχοληθεί με ψυχολογία, ένας ηθοποιός να θέλει να μάθει για την αστρονομία, ένας γιατρός να θέλει να ταξιδεύει τον κόσμο για να γνωρίσει αλλες κουλτουρες. Δε γίνεται, ή το ενα θα κανεις ή το άλλο. Αποτέλεσμα να νιωθεις οτι κατι δε σε γεμίζει. Γιατί πρέπει να ασχολουμαστε μόνο με ένα πράγμα στη ζωή μας;
Ωστοσο σκεφτειτε ποσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του μέσου ανθρώπου αν απο το δημοτικό δεν τον απασχολουσαν τα λεφτα και ειχε οσα ήθελε. Απειρες δυνατότητες να ασχοληθεί πραγματικά με αυτο που θελει η καρδια του, ελεύθερος από καλουπια. Ελεύθερος να βρει την ευτυχία.
Πλεον με το άγχος να υπάρχει παντού στην καθημερινότητα, με τους γρήγορους ρυθμούς και την λαχταρα για άμεση ευκολη προσωρινή ηδονή (κουμπί ντοπαμινης), αναλωνομαστε στο να προσπαθούμε να γεμιζουμε το κενό με κενό και απαξιωνουμε τα απλα καθημερινά πράγματα που κάποτε ευχαριστιομασταν. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί δε με γεμίζει ευκολα πλεον κάτι και η απάντηση είναι ίσως στο οτι επειδή έχουμε μάθει να θελουμε ολοένα και πιο πολλά και να είμαστε αχάριστοι θεωρώντας δεδομένα καποια πράγματα που στην τελική εκει θα γυρισουμε οταν βρουμε αδιέξοδο.
Σκεφτείτε τι δυνατότητες θα είχαμε να κανουμε αυτα που πραγματικά θελουμε και μας αρέσουν, αν δεν είχαμε την εγνοια των χρημάτων. Πλεον ένας μέσος άνθρωπος μπαίνει σε καλούπι απο το δημοτικό, για να περάσει σε πανεπιστήμιο, για να πάρει πτυχίο, για να βρει δουλειά και να βγάλει χρήματα, για να μπορεί να συντηρηθεί και να ζήσει. Αναγκάζεσαι να ακολουθησεις αυτό το δρόμο. Και μετα δουλεύεις μεχρι να παρεις σύνταξη. Δε λέω, κάποιες φορές σου αρεσει οντως πολυ αυτό που κάνεις σα δουλειά, ωστόσο σίγουρα θα έχεις και άλλα ενδιαφέροντα με τα οποία το πιο πιθανόν είναι να μην μπορεσεις να ασχοληθείς ποτέ. Γιατι πλεον στην αγορά χάνεσαι αμα δεν εξειδικευτεις σε κατι. Όμως αυτομάτως με την εξειδίκευση χάνεις ολα τα άλλα και παλεύεις συνεχώς να σταθείς στις περιστάσεις για να μη μείνεις πισω και σε φαει ο ανταγωνισμός. Και τότε ξαφνικα η ευχάριστη δουλειά μετατρέπεται σε αγώνα για συντήρηση και τα λεφτα μπαίνουν στο προσκήνιο.
Ποσο μαλλον οταν αυτο το κατι αλλο που θες να ασχοληθείς ειναι σε διαφορετικό αντικείμενο. Πχ ένας μηχανικός να θέλει να ασχοληθεί με ψυχολογία, ένας ηθοποιός να θέλει να μάθει για την αστρονομία, ένας γιατρός να θέλει να ταξιδεύει τον κόσμο για να γνωρίσει αλλες κουλτουρες. Δε γίνεται, ή το ενα θα κανεις ή το άλλο. Αποτέλεσμα να νιωθεις οτι κατι δε σε γεμίζει. Γιατί πρέπει να ασχολουμαστε μόνο με ένα πράγμα στη ζωή μας;
Ωστοσο σκεφτειτε ποσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του μέσου ανθρώπου αν απο το δημοτικό δεν τον απασχολουσαν τα λεφτα και ειχε οσα ήθελε. Απειρες δυνατότητες να ασχοληθεί πραγματικά με αυτο που θελει η καρδια του, ελεύθερος από καλουπια. Ελεύθερος να βρει την ευτυχία.