Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
06-07-21
21:57
Πέρα από αυτό, και συνειδητά να μην τα πιστεύουμε αυτά, τα reflexes μας είναι πολύ πιο ισχυρά. Δηλαδή, εφόσον έτσι έχουμε γαλουχηθεί από μικρή ηλικία, θέλει μεγάλη προσπάθεια από την μεριά της γυναίκας για να κάνει αυτή το πρώτο βήμα, πρώτο φιλί κλπ. Μιλάω πάντα για την δική μας μικρή και θεόκλειστη κοινωνία.
Προσωπικά δεν έλαβα ποτέ μου τέτοιες συμβουλές απ τους γονείς μου οπότε είχα μάθει από μικρό να δείχνω το ενδιαφέρον μου (έχω πει εδώ μέσα για την ιστορία που 6 χρονών κυνηγούσα ένα αγοράκι για να το φιλήσω και του φώναζα "σ αγαπάω" ενώ ήταν οι γονείς μας στο σαλόνι δίπλα) αλλά ακόμη κι έτσι κάπου εδώ να πω πως μόλις συμφιλιωθεις με την ιδέα της απόρριψης, γίνεται πολύ πιο εύκολο. Έχει ξανατυχει άλλες 2 φορές να κάνω την πρώτη κίνηση και αυτός να μην ανταποκριθεί, στην αρχή έτσουξε αλλά μετά το ξέχασα τελείως. Στην τελική και να μη θελει, όλη η κατάσταση είναι πολύ υγιής. Ήμουν ειλικρινής καταρχάς με τον εαυτό μου, εξέφρασα το ενδιαφέρον μου γιατί ήθελα μια απάντηση, την πήρα και τώρα ξέρω ότι πρέπει να τον ξεπεράσω και να προχωρήσω τη ζωή μου. Αυτά θα έπρεπε να μαθαίνουν τα μικρά κορίτσια κι όχι πώς να τον κάνουν να "ζηλέψει" ή να καθονται σε αναμμένα κάρβουνα παρατεινοντας το ψυχοφθορο στάδιο.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
06-07-21
21:36
Προσωπικά συμφωνώ απόλυτα με το "ο καθένας όποτε αισθάνεται άνετα".
Η ερώτηση με άλλα λόγια είναι, βάσει των εμπειριών του καθενός σας, μετά πόσο καιρό αισθάνεται ο άλλος άνετα για να προχωρήσει;
Βάσει της δικής μου εμπειρίας, από τότε που ωρίμασα σεξουαλικά και άρχισα να αισθάνομαι έτοιμη να προχωρήσω παρατηρώ ότι είτε θα μου βγει κατευθείαν (1ο-2ο ραντεβού) είτε καθόλου. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δε μου βγαίνει ποτέ να ολοκληρώσω, πρέπει να αισθάνομαι άνετα να είμαι 100% ο εαυτός μου για να προχωρήσω με κάποιον (χωρίς να σημαίνει απαραίτητα πως θέλω σχέση μαζί του). Γι' αυτό και είμαι πολύ προσιτή μέχρι ένα επίπεδο αλλά μόνο μέχρι εκεί. Μπορεί να μου αρέσει πάρα πολύ κάποιος εμφανισιακά και σαν προσωπικότητα αλλά να νιώθω μια υποσυνείδητη πίεση να είμαι "τέλεια" για εκείνον, δεν ξέρω αν έχει συμβεί σε άλλον/η εδώ. Να μου δημιουργεί μια αδικαιολόγητη ανασφάλεια. Δεν μπορώ να αφεθώ σ' αυτές τις περιπτώσεις και επομένως ούτε να ευχαριστηθώ τίποτα.
Τώρα, φράγματα τύπου "μόνο μετά τον 1 μήνα" κλπ για κοινωνικούς λόγους δε μου έβαλα ποτέ γιατί δε μ' αρέσει να ορίζω τη ζωή μου με βάση το τι θα πει ο κόσμος οπότε ναι, λειτουργώ εντελώς διαισθητικά σ' αυτό το θέμα. Είμαι λίγο ή του ύψους ή του βάθους.