Athens2002
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Athens2002 αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 320 μηνύματα.
19-09-21
20:31
Καλύτερη περίπτωση είναι να δουλεύουν και οι δυο για να έχουν δυο μισθούς γιατί ο ένας μισθος σπάνια αρκεί αλλιώς εννοείται ότι θα είναι καλύτερο ο ένας από τους δυο γονείς να μένει σπίτι ( και καλώς ή κακώς συνήθως η γυναίκα θα είναι αυτή που θα μένει). Αν η οικογένεια είχε με κάποιο τρόπο λυμένα τα οικονομικά της θέματα τότε και οι δυο γονείς δεν θα δούλευαν η θα έκαναν δουλειές σχεδόν χομπίστικες που θα χρειαζόταν γύρω στο 3ωρο κάθε μέρα χωρίς να νοιάζονται για τις απολαβές.Ολα καλά αυτά στη θεωρία, στην πράξη λίγο χωλαίνει το πράγμα βέβαια. Στην πράξη η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών δεν πρόκειται καν να βρει ελκυστικό έναν άντρα που θέλει να κάτσει στο σπίτι και να παίξει τον παραδοσιακό ρόλο της μάνας, όσο η γυναίκα του έχει αναλάβει να συντηρεί οικονομικά την οικογένεια, και αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου αμελητέο, διότι όταν μιλάμε για σχέσεις ζωής οι οποίες θα δοκιμαστούν από πολλά πράγματα, η αρχική έλξη δεν γίνεται να είναι χλιαρή, διότι αλλιώς το όλο οικοδόμημα θα καταρρεύσει πολύ γρήγορα οταν αρχίσουν τα ζόρια.
Η καλύτερη περίπτωση δεν είναι όταν όλα γίνονται 50-50. Η καλύτερη περίπτωση είναι όταν έχεις δύο ανθρώπους οι οποίοι έχουν αποβάλλει τα κόμπλεξ τους και το κοινωνικό προγραμματισμό, είναι σοφρωνες, ξέρουν ο καθένας τις δυνάμεις του και τις αδυναμίες του, μπορούν να λειτουργήσουν συνεργατικα και όχι ανταγωνιστικα, και οργανώνουν έτσι την ζωή τους ώστε τα πράγματα να γίνονται με τον πιο αποτελεσματικό και παραγωγικό τρόπο.
Θελω πολύ λοιπόν να μου εξηγήσεις
πως σε ένα σπίτι οπου δουλεύουν και τα δύο άτομα είναι πιο αποτελεσματικό και παραγωγικό από το σπίτι που δουλεύει μόνο ένας.
Γιατί την θεωρία όλοι καλά τα λέμε, αλλά για φαντάσου λίγο δύο ανθρώπους που θέλουν να είναι μαζί και να κάνουν οικογένεια, ενώ δουλεύουν και οι δύο από 9 ώρες τη μέρα, πιθανώς σε δουλειές με διαφορετικά ωράρια, όπου να μην μπορούν να πάρουν άδειες ταυτόχρονα, να ζουν και οι δύο στο εργασιακό εγχος και την πίεση, να πρέπει και οι δύο να κάνουν υπερωρίες όταν χρειάζεται, να πρέπει να κάνουν έξτρα δουλειά στο σπίτι. Σκέψου τώρα να έρθουν και τα παιδιά. Σκέψου μέσα σε αυτή τη κατάσταση να έχεις μωρά που κλαίνε, που θέλουν αγλκαλιες και φροντίδα, που αρρωσταινουν, που θέλουν να παίξεις μαζί τους κτλ. Πως θα γίνουν όλα αυτά; Το ζευγάρι μετά θα έχει χρόνο να είναι ζευγάρι; Ή όλα αυτά σταματάνε πλέον και αρχίζει η ζωή της απόλυτης ρουτίνας και καθημερινής πίεσης όπου τρέχουν μια ζωή να προλάβουν, και το παιδί μεγαλώνει με τους παππούδες και είναι στο παραπρονηπιο από δύο χρόνων γιατί κάποιος πρέπει να το κρατάει;
Από εκεί και πέρα ούτε εγώ υποστηρίζω το 50-50 σε κάθε δουλειά του σπιτιού αλλα το σχεδόν 50-50 συνολικά στα πράγματα που χρειάζεται ένα νοικοκυριο με παιδί για να ζήσει. (Πχ αν κάποιος δουλεύει πιο πολλές ώρες τις δουλειές του σπιτιού θα τις επομισθει σε μεγαλύτερο βαθμό ο αλλός)
Τέλος, το μεγάλωμα ενός παιδιού απαιτεί θυσίες και πιθανόν κάποιες από αυτές να οδηγήσουν στην στη θυσία της μεταβολής του ρόλου του άνδρα και της γυναίκα στη σχέση ( που πλέον είναι οικογένεια) οι οποίοι από εραστές θα γίνουν σύζυγοι και γονείς. Όταν κάποιοι όμως αποφασίζουν να κάνουν παιδί θα πρέπει να περιμένουν πως είναι πιθανό να γίνει κάτι τέτοιο και πως θα πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να διατηρήσουν κάποιες ισορροπίες στη σχέση τους που πριν θεωρούνταν δεδομένες.
Υ.Γ. : Φαντάζομαι πως τα πράγματα γιατί δεν έχω προσωπική πείρα και έτσι επιφυλάσσουν για την εγκυρότητα των απόψεων μου.
Athens2002
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Athens2002 αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 320 μηνύματα.
18-09-21
18:27
Αν αναφέρεστε σε εμένα προφανώς δεν θεωρώ ανευθυνότητα το να εργάζονται και οι δυο γονείς για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τον βιοπορισμού της οικογένειας. Ούτε φυσικά είναι ανευθυνότητα να μένουν τα παιδιά ακόμα και ώρες ολόκληρες με τους παππούδες είτε οι γονείς δουλεύουν εκείνες τις ώρες είτε και όχι. Ούτε είμαι κατά τον ντανταδων. Έτσι, είναι τα πράγματα σήμερα και δεν είναι καν κακό αυτό.Ανευθυνότητα δεν είναι να αναγκαστεί ένα ζευγάρι να δουλεύει παραπάνω ώρες γιατί οι ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν ολοένα και αυξάνονται και δεν μπορεί πλέον να δουλεύει μόνο ο ένας γι αυτό και επιστρατεύουν παππούδες και γιαγιάδες ..
Ανευθυνότητα είναι να ζούμε σ' ένα κράτος που η δημόσιος υπάλληλος που γίνεται μητέρα κάθεται έναν ολόκληρο χρόνο και πληρώνεται ενώ η γυναίκα ελεύθερος επαγγελματίας ή ιδιωτικός υπάλληλος πρέπει να επιστρέψει στην εργασία της γιατί πολύ απλά το ίδιο κράτος δεν αναγνωρίζει ότι και το δικό της παιδί έχει τα ίδια δικαιώματα με της δημοσίου ώστε να την επιδοτεί και αυτή για ένα ολόκληρο χρόνο ....
Να χαμε να λέγαμε πάλι για φεμινισμό και πατριαρχίες που έγιναν καραμέλα πλέον και έχουν χάσει κάθε έννοια
Όμως ανευθυνότητα είναι γονείς να λείπουν όλη την ώρα από το σπίτι ( όχι για βιοποριστικους λόγους) και να βλέπουν τα παιδιά τους μια ώρα τη μέρα ( και όταν λέω μια ώρα τη μέρα κυριολεκτώ) και αυτό να γίνεται επί χρόνια.