Athens2002
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Athens2002 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 320 μηνύματα.
![Ημερομηνία Ημερομηνία](images/general/calendar.png)
19-09-21
![Ώρα Ώρα](images/general/clock.png)
20:31
Καλύτερη περίπτωση είναι να δουλεύουν και οι δυο για να έχουν δυο μισθούς γιατί ο ένας μισθος σπάνια αρκεί αλλιώς εννοείται ότι θα είναι καλύτερο ο ένας από τους δυο γονείς να μένει σπίτι ( και καλώς ή κακώς συνήθως η γυναίκα θα είναι αυτή που θα μένει). Αν η οικογένεια είχε με κάποιο τρόπο λυμένα τα οικονομικά της θέματα τότε και οι δυο γονείς δεν θα δούλευαν η θα έκαναν δουλειές σχεδόν χομπίστικες που θα χρειαζόταν γύρω στο 3ωρο κάθε μέρα χωρίς να νοιάζονται για τις απολαβές.Ολα καλά αυτά στη θεωρία, στην πράξη λίγο χωλαίνει το πράγμα βέβαια. Στην πράξη η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών δεν πρόκειται καν να βρει ελκυστικό έναν άντρα που θέλει να κάτσει στο σπίτι και να παίξει τον παραδοσιακό ρόλο της μάνας, όσο η γυναίκα του έχει αναλάβει να συντηρεί οικονομικά την οικογένεια, και αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου αμελητέο, διότι όταν μιλάμε για σχέσεις ζωής οι οποίες θα δοκιμαστούν από πολλά πράγματα, η αρχική έλξη δεν γίνεται να είναι χλιαρή, διότι αλλιώς το όλο οικοδόμημα θα καταρρεύσει πολύ γρήγορα οταν αρχίσουν τα ζόρια.
Η καλύτερη περίπτωση δεν είναι όταν όλα γίνονται 50-50. Η καλύτερη περίπτωση είναι όταν έχεις δύο ανθρώπους οι οποίοι έχουν αποβάλλει τα κόμπλεξ τους και το κοινωνικό προγραμματισμό, είναι σοφρωνες, ξέρουν ο καθένας τις δυνάμεις του και τις αδυναμίες του, μπορούν να λειτουργήσουν συνεργατικα και όχι ανταγωνιστικα, και οργανώνουν έτσι την ζωή τους ώστε τα πράγματα να γίνονται με τον πιο αποτελεσματικό και παραγωγικό τρόπο.
Θελω πολύ λοιπόν να μου εξηγήσεις
πως σε ένα σπίτι οπου δουλεύουν και τα δύο άτομα είναι πιο αποτελεσματικό και παραγωγικό από το σπίτι που δουλεύει μόνο ένας.
Γιατί την θεωρία όλοι καλά τα λέμε, αλλά για φαντάσου λίγο δύο ανθρώπους που θέλουν να είναι μαζί και να κάνουν οικογένεια, ενώ δουλεύουν και οι δύο από 9 ώρες τη μέρα, πιθανώς σε δουλειές με διαφορετικά ωράρια, όπου να μην μπορούν να πάρουν άδειες ταυτόχρονα, να ζουν και οι δύο στο εργασιακό εγχος και την πίεση, να πρέπει και οι δύο να κάνουν υπερωρίες όταν χρειάζεται, να πρέπει να κάνουν έξτρα δουλειά στο σπίτι. Σκέψου τώρα να έρθουν και τα παιδιά. Σκέψου μέσα σε αυτή τη κατάσταση να έχεις μωρά που κλαίνε, που θέλουν αγλκαλιες και φροντίδα, που αρρωσταινουν, που θέλουν να παίξεις μαζί τους κτλ. Πως θα γίνουν όλα αυτά; Το ζευγάρι μετά θα έχει χρόνο να είναι ζευγάρι; Ή όλα αυτά σταματάνε πλέον και αρχίζει η ζωή της απόλυτης ρουτίνας και καθημερινής πίεσης όπου τρέχουν μια ζωή να προλάβουν, και το παιδί μεγαλώνει με τους παππούδες και είναι στο παραπρονηπιο από δύο χρόνων γιατί κάποιος πρέπει να το κρατάει;
Από εκεί και πέρα ούτε εγώ υποστηρίζω το 50-50 σε κάθε δουλειά του σπιτιού αλλα το σχεδόν 50-50 συνολικά στα πράγματα που χρειάζεται ένα νοικοκυριο με παιδί για να ζήσει. (Πχ αν κάποιος δουλεύει πιο πολλές ώρες τις δουλειές του σπιτιού θα τις επομισθει σε μεγαλύτερο βαθμό ο αλλός)
Τέλος, το μεγάλωμα ενός παιδιού απαιτεί θυσίες και πιθανόν κάποιες από αυτές να οδηγήσουν στην στη θυσία της μεταβολής του ρόλου του άνδρα και της γυναίκα στη σχέση ( που πλέον είναι οικογένεια) οι οποίοι από εραστές θα γίνουν σύζυγοι και γονείς. Όταν κάποιοι όμως αποφασίζουν να κάνουν παιδί θα πρέπει να περιμένουν πως είναι πιθανό να γίνει κάτι τέτοιο και πως θα πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να διατηρήσουν κάποιες ισορροπίες στη σχέση τους που πριν θεωρούνταν δεδομένες.
Υ.Γ. : Φαντάζομαι πως τα πράγματα γιατί δεν έχω προσωπική πείρα και έτσι επιφυλάσσουν για την εγκυρότητα των απόψεων μου.
Athens2002
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Athens2002 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 320 μηνύματα.
![Ημερομηνία Ημερομηνία](images/general/calendar.png)
18-09-21
![Ώρα Ώρα](images/general/clock.png)
17:58
Ο φεμινισμος δεν λέει αυτό. Λέει πως δεν είναι η γυναίκα κατ ανάγκη αυτή που θα μείνει σπίτι με το παιδί αλλά μπορεί να είναι και ο άντρας. Ή στην καλύτερη περίπτωση και οι δυο γονείς θα μοιράζονται τόσο τα έξοδα του νοικοκυριού όσο και το χρόνο που θα αφιερώνουν στο παιδί. Τώρα το ότι αποφασίζουν δυο άνθρωποι να αποκτήσουν παιδί ενώ ξέρουν ότι δεν θα μπορούν να το βλέπουν για πάνω από μια ώρα τη μέρα για τα περισσότερα ή έστω για τα πρώτα χρόνια της ζωής του είναι τις περισσότερες φορές θέμα ανευθυνότητας και όχι φεμινισμούΦεμινισμός: Ανάγκασε τις γυναίκες να βγουν στην εργασία (νομίζοντας ότι είναι δικό τους κατόρθωμα) και παράτησε τα παιδιά να μεγαλώνουν με γιαγιάδες και ξένους. Τι υπέροχο. Αυτές οι γυναίκες δεν τους περνάει καν από το μυαλό να μην κάνουν παιδί αν δεν έχουν πού να το αφήσουν. Όχι. Με το ζόρι να φέρουμε στον κόσμο έναν άνθρωπο που θα φάει την εγκατάλειψη από τη μαμά με τη γέννηση του.