jj!
Τιμώμενο Μέλος
Ο jj! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει γράψει 13,487 μηνύματα.
23-04-23
15:47
Βασικά, εγώ τώρα καταλαβαίνω από πού προέρχεται ο τρόπος γραφής και η συμπεριφορά σου. Μάλλον μεγάλωσες σε πολύ τοξικό περιβάλλον...Δεν είναι θέμα «φυγοπονιάς», είναι θέμα κυριαρχικών δικαιωμάτων πάνω σου που προκύπτουν από την ίδια τη φιλοξενία που απολαμβάνεις...μένεις μαζί μου τζάμπα, άρα θα κάνεις τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού ως «αντιπαροχή», άσχετα αν το πρόσχημα συνήθως είναι το «μεγάλωσα και δε μπορώ πια» ή κάτι αντίστοιχο!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχω λόγο και στο τι κάνεις στην προσωπική σου ζωή: ποιον άντρα/γυναίκα διάλεξες, με ποιους ανθρώπους συναναστρέφεσαι, τι ώρα γυρίζεις σπίτι κ.λπ. κ.λπ.
Κι αν τυχόν είσαι και άνεργος χωρίς εισόδημα και ζεις από το χαρτζιλίκι που σου δίνω θα έχω λόγο ΚΑΙ στο που το ξοδεύεις!
Πόσοι νομίζεις ότι είναι οι γονείς εκεί έξω που ΔΕΝ εκμεταλλεύονται αυτό το δικαίωμα εις βάρος των παιδιών τους;
Δεν επεκτείνομαι στα υπόλοιπα που έγραψες γιατί δεν έχει νόημα εφόσον αγνοείς βασικά πράγματα...
jj!
Τιμώμενο Μέλος
Ο jj! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει γράψει 13,487 μηνύματα.
23-04-23
15:37
Δεν ξέρω τι έχεις στο νου σου για τους δικούς σου γονείς, αλλά δεν μεγαλώσαμε όλοι σε φυγόπονες οικογένειες που μεταβιβάζουν τα προσωπικά βάρη τους στα παιδιά. Κι αν εσύ θεωρείς αγγαρείες την βασική καθαριότητα του σπιτιού ("τίναξε τα χαλιά"), δεν θα ήθελα να έρθω καλεσμένος σπίτι σουΠρώτα απ' όλα είναι 14 οι μισθοί οπότε αφήστε αυτά τα ποσά...έπειτα, με το κόστος ζωής σ' αυτά τα επίπεδα π.χ. στην Αθήνα πόσες δουλειές πληρώνουν βασικό μισθό;
Είναι δυνατόν να πας π.χ. με πτυχίο έστω και χωρίς εμπειρία σε μια normal εταιρεία και να σε πληρώσουν βασικό μισθό;Κι αν ναι, για πόσο;Για χρόνια;
Είμαστε με τα καλά μας;Συζητάμε «τι θα εξοικονομήσεις» σ' αυτή τη βάση;
Αν φτάσεις π.χ. 30 κι είσαι ακόμη έτσι τότε είτε με συγκατοίκους στο ενοίκιο είτε στο πατρικό σου φράγκο δε θα εξοικονομήσεις και θα ζεις μια ζωή στη μιζέρια, χαίρω πολύ!
Και πέρα απ' όλα αυτά, το πατρικό σπίτι «τζάμπα» είναι;
Οκ ενοίκιο δεν πληρώνεις...δεν είναι κόστος τα λειτουργικά έξοδα και οι φθορές και μάλιστα αυξημένα λόγω παλαιότητας σε σχέση μ' ένα νεότερο που θα νοίκιαζες;
Δεν είναι κόστος το να σου φορτώνει ο γονιός αγγαρείες (επειδή μένεις τζάμπα, άρα του δίνεις και το δικαίωμα) του τύπου «πήγαινε το σκύλο βόλτα», «τίναξε τα χαλιά», «καθάρισε τα μπαλκόνια» κ.λπ. ή ακόμη χειρότερα να κάνεις τη δωρεάν νοσοκόμα όταν εσύ θα γυρνάς τέζα απ' τη δουλειά;
Δεν είναι κόστος το αυτοκίνητο που ενδεχομένως θα χρειαστείς γιατί π.χ. το πατρικό σου θα είναι πολύ μακριά από τη δουλειά σου και δε θα γίνεται να προσέρχεσαι εγκαίρως διαφορετικά;
Ας μην επεκταθώ άλλο...
Τέλος πάντων, εγώ κατανοώ την ανάγκη που έχει κάθε άνθρωπος να ανεξαρτητοποιηθεί και να φύγει από την πατρική στέγη, αλλά κατανοώ επίσης την ανάγκη κάποιου άλλου να εξοικονομήσει χρήματα (περιμένοντας να βρει σύντροφο ή συγκάτοικο της προκοπής, ώστε να μοιράζονται τα έξοδα του νέου νοικοκυριού).
Εγώ, προσωπικά, έχω την πολυτέλεια να μένω σε ξεχωριστό όροφο στο πατρικό μου. Είναι ιδανικό; Όχι, θέλω να φύγω όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, αλλά δεν νιώθω καταπίεση ή λιγότερο ανεξάρτητος.
Όμως, αυτό που μου παρουσιάζεις, ότι είναι προτιμότερο να παρατήσω το σπίτι μου και να πάω να ζήσω με συγκάτοικο, μόνο και μόνο για να λέω ότι "ανεξαρτητοποίηθηκα" νωρίς, αυτό φανερώνει πολλά κόμπλεξ. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είσαι υπέρ της συγκατοίκησης, αλλά όταν αυτή η συγκατοίκηση εμπεριέχει τους γονείς, να είσαι κόκκαλο αρνητικός...
Όλα ξεκινούν από το σπίτι. Όταν οι γονείς έχουν σεβασμό απέναντί σου, τότε κι εσύ θα τους φέρεσαι με σεβασμό. Σε εμένα μπορεί να προσέφεραν σπίτι, σε εσένα μπορεί να προσέφεραν δουλειά ή να σου αγόρασαν τα έπιπλα του νέου σου σπιτιού. Δεν είναι άσπρο-μαύρο τα πράγματα.
jj!
Τιμώμενο Μέλος
Ο jj! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει γράψει 13,487 μηνύματα.
22-04-23
23:36
Συμφωνώ πάνω σε αυτό. Όμως αυτό που έχω παρατηρήσει από τον κύκλο μου είναι ότι αυτοί που ξεκίνησαν να ζουν μόνοι τους (κάτω των 30), συνήθως είχαν βοήθεια από τους γονείς, είτε παραχωρώντας τους σπίτι της ιδιοκτησίας τους, είτε πληρώνοντας εκείνοι το ενοίκιο μέχρι να ορθοποδήσει το παιδί. Όσοι, δε, είχαν και έτοιμη δουλειά (γραφείο, επιχείρηση, whatever) είχαν λύσει ήδη τα προβλήματά τους και απλώς έπρεπε να συνεχίσουν και να μην τα κάνουν μαντάρα.Αυτό είναι δεδομένο, δε χρειάζεται καν να το αναφέρεις.
Σίγουρα ευνοείται αυτός που τα έχει έτοιμα. Εμείς δε μιλάμε για την εξαίρεση αλλά για τον κανόνα. Δεν είχαμε όλοι έτοιμο σπίτι ή στρωμένη δουλειά. Ωστόσο, πάντα θα υπάρχουν αυτές οι περιπτώσεις.
Όμως, εμείς που προσπαθούμε και θέλουμε κάποια στιγμή να φύγουμε από το πατρικό και δεν έχουμε όλη αυτή την στήριξη από πίσω, πρέπει να μαζέψουμε ένα σεβαστό ποσό για οποιαδήποτε γκαντεμιά προκύψει. Αν εγώ ας πούμε πάρω την απόφαση να ανοίξω δικό μου νοικοκυριό και μέσα σε έναν μήνα απολυθω από τη δουλειά μου τι θα κάνω; Θα γυρίσω κλαίγοντας στη μάνα μου; Ή το πιο απλό: όταν μπω στο νέο μου σπίτι, ποιος θα αγοράσει τα έπιπλα, τις συσκευές; Ποιος θα δώσει ντουκου τα πρώτα ενοίκια;
Για αυτά πρέπει να έχεις φτιάξει μία μπάζα, που συνήθως γίνεται από τα 25 και μετά στην καλύτερη. Αλλά αν κρίνω και πάλι από τον κύκλο μου, οι περισσότεροι συνεχίζουν με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, οπότε η ηλικία που βγαίνουν στην αγορά ανεβαίνει κοντά στα 30...