Nininaou
Διάσημο μέλος
Αρχικά, ευχαριστώ για την προσοχή που δίνεις στην άποψή μας, κι ας μην έχουμε γίνει γονείς. Και έχω να σου πω:
Όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, ναι να ξεφύγουμε.
Όχι όμως, να είμαστε σίγουροι ότι θα του ρίξουμε ξύλο. Και κυρίως, όχι να πηγαίνουμε με το σκεπτικό ότι "δεν έγινε και τίποτα" αν το κάνουμε.
Συμφωνώ, ότι και λάθη θα κάνουμε και θα ξεφύγουμε. Στην περίπτωση μας όμως θα αναιρούνται. Γιατί και μόνο το ότι τα ονομάζουμε λάθη, σημαίνει ότι συνειδητοποιούμε ποια είναι τα σωστά. Και ότι δεν έχουμε σκοπό να τα επαναλάβουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Για να δει τον γονιό του, ένα παιδί, απογοητευμένο ή θυμωμένο δεν είναι ανάγκη να φάει ξύλο, ούτε να υποστεί βία οποιουδήποτε είδους.
Θα αποτελούσε υποκρισία απέναντι στο παιδί, το να μην δείχνει ο γονέας τα συναισθήματά του. Είναι και σχεδόν αδύνατο κάτι τέτοιο. Δεν είναι όμως το ξύλο η μόνη ειλικρινής έκφραση του θυμού ή της απογοήτευσης.
+1 Στο οφφ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Όταν δημιουργείς έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, δεν κάνεις καλό στο παιδί σου!!
Φυσικά.
Το να μη δέρνεις το παιδί σου, δεν δημιουργεί έναν κόσμο "αγγελικά πλασμένο".
Το να μη βάζεις όρια, όπως είπες πολύ σωστά, είναι που προκαλεί προβλήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Διαφωνώ μόνο σ'αυτό το σημείο.
Ο θυμός και ο πόνος, η ανσφάλεια και η συναισθηματική αστάθεια θα έρθουν είτε το θέλουμε είτε όχι. Είναι, όμως, προτιμότερο να μην τα προκαλούμε εμείς οι ίδιοι.
Αν δε φάει ξύλο, δηλαδή ένα παιδί δε θα νιώσει πώς είναι να πληγώνεσαι; Θα μείνει αδιάφορο και εκτός πραγματικότητας; Δεν έρχεται σε επαφή μόνο με εμάς το παιδί. Αν εμείς δεν του τις ρίξουμε, θα πονέσει αλλιώς. Στο σχολείο, στο παιχνίδι, παντού. Είναι ανάγκη να το επιβαρύνουμε και εμείς;
* Όντως, υπάρχει κάποιος ειδικός εδώ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Όταν τίθεται θέμα ζωής ή θανάτου, άλλωστε, παίζει ρόλο και ο χρόνος. Τότε βιάζεσαι.
Και τότε, ίσως, να "επιτρέπεται" η ξυλιά. Πάντα, όμως, συνειδητοποιημένα. Και σ'ένα πλαίσιο στο οποίο δεν κυριαρχεί η βία, αλλά είναι η έσχατη λύση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Είμαι σίγουρη ότι κανένας δεν χρειάζεται ξύλο, ό,τι ζώδιο και να'ναι.
Περιγράφεις, ότι ως Κριος, τρέχεις και τα σπας μετά το ξύλο. Κι εγώ που είμαι σκορπιός και δεν το κάνω; Σημαίνει ότι μου "χρειάζεται" ή ότι καταλαβαίνω με το ξύλο;
Eπειδή απλά δεν δείχνω με τον ίδιο τρόπο τη διαφωνία μου;
Lugar.
Όταν τίθεται θέμα ζωής και θανάτου, αλλάζουν τα πράγματα. Σπάνια όμως συμβαίνει αυτό. Τις περισσότερες φορές, είμαστε υπερβολικοί με τα παιδιά και τους κινδύνους που διατρέχουν να χτυπήσουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Θα μπορουσαμε να κανουμε μια αντιστοιχιση αναμεσα στο ζωδιο των παιδιων και το ποσο ξυλο χρειαζονται?
Όχι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζουμε ότι προκαλεί τεράστια προβλήματα "η ξυλιά στον πισινό". Όταν γίνεται κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις όμως. Έχουν σημασία τα κίνητρα και η έκφραση. Έστω ότι τα κίνητρα είναι υγιή, για να μην κινδυνέψει το παιδί να πάθει κακό. Μένει η έκφραση. Και αυτή, η έκφραση, είναι που παραμονεύει μαζί με πολλούς κινδύνους. Πάει το παιδί μας να βάλει το χέρι στη φωτιά και του ρίχνουμε μια στον πισινό:
- Αν, παρά τη ξυλιά, το ξαναεπιχειρήσει τι κάνουμε; Ρίχνουμε δυνατότερη; Ή απλά συνεχίζουμε στην ίδια ένταση με μεγαλύτερη συχνότητα; Eρχόμαστε σε αδιέξοδο. Γιατί αν κάνουμε το πρώτο και φέρει αποτελέσμα, ίσως το παιδί να το παρεξηγήσει, ενώ, αν κάνουμε αντίστοιχα το δεύτερο και "επιτύχει", ίσως εμείς να παρασυρθούμε και να το εφαρμόσουμε και σε άλλες - ακατάλληλες - περιπτώσεις.
- Aν το παιδί συνετιστεί, από φόβο - όταν ο φόβος προκαλείται από άλλον δεν είναι "ένστικτο"- ίσως να πάψει να κινδυνεύει. Ίσως όμως να αρχίσει να μας φοβάται και σε άλλα πράγματα. Ίσως να γίνει πιο παθητικό, μ'έναν τρόπο που δύσκολα θα τον καταλάβουμε. Θα μείνουμε κι εμείς ύσηχοι και αυτό, επιφανειακά.
- "Επιφανειακά". Δεν έχει κανείς από εμάς που φάγαμε τις ξυλιές μας πρόβλημα. Δε θα είχε όμως, κι αν δεν τις έτρωγε. Τότε δε θα είχε ούτε επιφανειακά, ούτε σε βάθος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
"Το μήνυμα του κινδύνου". Ουτέ και εδώ θα ενέκρινα το ξύλο, για να νιώσει το παιδί ότι πρέπει να σταματήσει (Είναι σημαντικότατο βέβαια το ότι αλλάζουν τα κίνητρα). Δυστυχώς, το παιδί μαζί με το αίσθημα του κινδύνου, θα νιώσει πάλι τον φόβο. Κι εδώ έρχεται το: "θα το καταλάβει αργότερα". Σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως η "ξυλιά" να μην αφήνει βαθιά σημάδια. Γιατί, όμως, να το διακινδυνεύουμε;
Μπορούμε, όταν το παιδί μας κατευθύνεται καθημερινά με το δάχτυλο τεντωμένο προς την μπρίζα ή τραβάει τα φάρμακα, απλά να του εξηγήσουμε. Όπως θα μιλούσαμε σε έναν "μεγάλο". Ήρεμα και με εμπιστοσύνη, με επιχειρήματα. Όχι φωνάζοντας υστερικά. Αν και τότε δεν καταλαβαίνει, μπορούμε να κάνουμε μια "θυσία". Σε ελεγχόμενο περιβάλλον, να το αφήσουμε να "την πάθει". Να το προειδοποιήσουμε δηλαδή ότι, αν αγγίξει το καυτό νερό θα πονέσει. Να του αφήσουμε όμως πρόσβαση σε αυτό. Μόλις το αγγίξει θα τρέξει σ'εμάς κλαίγοντας. Και τότε θα του πούμε ότι δεν πειράζει που το έπαθε, επειδή δεν ήξερε και θα του θυμίσουμε - εννοείται ήρεμα - ότι του το είχαμε πει. Τότε, μάλλον θα το συνειδητοποιήσει ότι θέλουμε να είναι ασφαλές. Και ότι δεν το επιπλήττουμε "για να μη μας ζαλίζει".
Kajira.
Έχεις δίκιο. Και βέβαια δεν πρέπει να μας πανικοβάλλει η ιδέα του χαστουκιού. Είναι αποτελεσματικά κάποτε, αλλά όχι πάντα. Υπάρχουν τρόποι που είναι πάντα ακίνδυνοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Τα παιδιά, όπως και οι άνθρωποι όλοι, μιμούνται και μιμούνται συνέχεια. Σ'αυτό το γεγονός θα μπορούσαμε να στηρίξουμε τη διαπαιδαγώγησή τους. Όταν θέλουμε, λοιπόν, να αγαπήσει το παιδί μας το διάβασμα, δεν θα του πούμε "Ορίστε, αυτό λέγεται βιβλίο. Άνοιξέ το και διάβασε". Αποτελεσματικότερα, όχι μόνο θα διαβάσει, όχι μόνο θα μας κάνει τη χάρη, αλλά και θα νιώσει ότι πήρε την πρωτοβουλία, αν απλά το αφήσουμε να μας παρατηρήσει. Αν κάτσουμε δίπλα του και ανοίξουμε το βιβλίο με ενθουσιασμό, όχι μία αλλά πολλές φορές. Θα θελήσει να εξακριβώσει τί είναι αυτό που μας αρέσει, εμάς του προτύπου του.
Αποτελεσματικότατη μέθοδος, αλλά δεν ταιριάζει στους βιαστικούς και χρειάζεται υπομονή. Μπορεί να γεννήσουμε και τον Ντέννις. Η μέθοδος δεν αλλάζει. Όταν θέλουμε να αποτρέψουμε το παιδί από το να αναστατώνει τον κοσμο, το αφήνουμε να μας βλέπει να σεβόμαστε το χώρο μας. Αντί να το χτυπήσουμε όταν ρίχνει κάθε μέρα το μέλι στο χαλί, μετράμε από μέσα μας μέχρι το δέκα, περιμένουμε και το παρακαλούμε να μας βοηθήσει να το πλύνουμε. Θα δει ότι κουραζόμαστε και προσπαθούμε επί ώρες για κάτι που του προκάλεσε γέλιο για μια στιγμή. Κι αν δεν το δει με την πρώτη, θα έχουμε πολλές ευκαιρίες.
Η μέθοδος αυτή είναι πολύτιμη, αν τη χρησιμοποιήσουμε σωστά. Επιτυγχάνει. Δείχνουμε το σωστό. Προσαρμόζει το παιδί στη συμπεριφορά του το σωστό. Όταν δείξουμε το λάθος. [Αν ασκήσουμε βία οποιασδήποτε μορφής μπροστά ή πίσω από τα μάτια του] Κάνει το λάθος. Και το κάνει με απίστευτη και όχι με το αίσθημα της ανεξαρτησίας αλλά του φόβου. Δεν θα γίνει κακός άνθρωπος, καλότατος θα γίνει, θα μείνει, όμως, πληγωμένος. Και αν δεν παλέψει για να το διώξει αυτό, θα υποφέρει.
Με κάλυψαν Νεράιδα, Φαντάγκο, Ηρώ απ'όσα διάβασα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.